ตอนที่ 13 ตั้งใจก่อเรื่อง

ตอนที่ 13 ตั้งใจก่อเรื่อง

พอเฒ่าแก่ร้านเห็นสีหน้าของพันหยุนหยุน ใบหน้า อันงดงามของนางกลับให้ความรู้สึกว่านางกำลังข่มขู่ นัยน์ตาที่สื่อให้เห็นว่านางพูดแล้วทำได้ คําพูดของพันหยุ นหยุนพึ่งพูดจบ ก็ได้ปฏิบัติการยกมือปัดผ้าที่อยู่ข้างๆล้ม ลงกับพื้น และใช้เท้าเหยียบผ้าไว้ มือของนางยังจับผ้า ไหมที่แพงที่สุดในร้านไว้

พันหยุนหยุนพึ่งกลับจากลานประหารไม่ถึงสองสาม ชั่วยาม แต่ชาวบ้านกลับลือกันทั่วเมือง คุณหนูผู้ดีแห่ง ตระกูลพันได้รอดชีวิตมาได้ สิ่งที่ล่ำลือกันมามีหลาย อย่าง แต่ทุกคำล่ำลือก็มักจะมีเหตุผลที่คล้ายๆกัน คุณหนู แห่งตระกูลพันไม่รู้ว่าไปทำท่าไหนจึงสามารถเกลี้ยกล่อม ฮ่องเต้ได้ ทำให้ฮ่องเต้เปลี่ยนแปลงความคิดกะทันหัน แม่ หญิงผู้นี้ พวกเขาห้ามผิดใจของนาง

เฒ่าแก่ร้านทำหน้าจะร้องไห้ จากนั้นก็เอาสิ่งของที่จำนำ ไว้ออกมา ของชิ้นนั้นคือเตาเผาธูป ที่ข้างในได้ใส่หยกสี ขาวไว้ ดูๆแล้วมันต้องมีค่ามากว่าสามร้อยตำลึงแน่นอน เห็นได้ชัดเจนเลยว่าอยากจะแอบลักเงินไว้แถมยังอยาก ยึดวัตถุโบราณไว้เสียอีก

พันหยุนหยุนได้เห็นเสี่ยวถังเอาเตาเผาธูปเก็บไว้ดีๆ ก หลังจากนี้นางก็ชี้ไปยังจมูกของเขา และตั้งใจแอบใช้แรงไปแทงตาของเขา ทําให้เขาตกใจจนนึกว่าลูกตาของ ตนเองให้หลุดออกมาเสียแล้ว เขาได้ปิดตาไว้ ผ่านไปสัก พักจึงจะได้สติกลับมา

“เจ้ารับเงินของคนอื่นมาประมาณสามเท่า ช่างชั่วร้าย จริงๆ แล้วยังทำให้ชื่อเสียงของพ่อข้าต้องเสื่อมเสีย ข้า ขอสั่งให้เจ้าเอาเงินตำลึงที่เหลือออกมาเดี๋ยวนี้ และวาด รูปลักษณ์ของคนที่มาซื้อจดหมายสัญญายืมเงินออกมา เดี๋ยวนี้ สองอย่างนี้ ถ้าเจ้าทำไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้า จะล้างผลาญร้านของเจ้า แล้วจะควักลูกตาของเจ้าออก มาทิ้งไว้บนพื้น!”

พันหยุนหยุนพูดไปด้วย สายตาของนางก็กวาดไปยังผู้ อื่นที่อยู่รอบข้าง ทำให้ทุกคนตกใจจนต้องก้มหัวลง จาก นั้นก็ปิดตาของตนเองไว้

เฒ่าแก่ร้านตกใจจนเสียงสั่นเบาๆ จากนั้นเขาก็บอก ความจริงออกมา เขาตกใจจนกางเกงของเขาเปียกฉี่ พัน หยุนหยุนฟังจะยกมือขึ้น เขาก็รีบเอาเงินตำลึงออกมา แล้วส่งไปไปให้นาง

“ผ้าพวกนี้ไหนๆก็สกปรกไปแล้ว เจ้าก็ขายไม่ได้อีก แล้ว ฉะนั้นข้าจะเอาไป ถือว่าเจ้าทดแทนความผิดที่ ข่มเหงท่านพ่อของข้า เสี่ยวถัง ยกไป! ” พันหยุนหยุนทำ สายตาที่น่ากลัว เสี่ยวถังจึงรีบยกผ้าขึ้นมาวางลงตรงไหล่ ของตนเอง จากนั้นก็เดินตามพันหยุนหยุนไป แล้วเดินไป อย่างมีความสุข คราวนี้ก็มีเสื้อผ้าตัวใหม่ให้สวมใส่แล้ว

พอเดินไปประมาณสี่ห้าร้าน พันหยุนหยุนจึงมั่นใจได้ ว่า สัญญาเงินกู้พวกนั้นเป็นคนๆเดียวเท่านั้นที่แอบซื้อไป แต่ว่านางไม่เคยเจอเขาคนนั้น เสี่ยวถังก็ไม่ได้รู้สึกคุ้น เคย พันหยุนหยุนก็ไม่ได้หวังว่าความจริงจะถูกสืบค้นเจอ โดยเร็ว ก่อนหน้านี้นางชอบหลบอยู่แต่ในเรือยแล้วเป็น กุลสตรีที่ชอบดีดพิณและทำงานเย็นปักถักร้อย ส่วนน้อย มากที่จะรู้จักนาง

แค่ถ้ามีภาพวาด นางก็จะรู้ว่าคนๆนั้นคือใคร

พันหยุนหยุนได้วางแผนไว้ก่อน

โหลวเซียงหมั่นชั้นสองคือห้องอาหารส่วนตัว เสี่ยวเอ่อ กำลังยกอาหารจานหนึ่งเข้าไป เสี่ยวถังหุบปากตนเอง ไว้ไม่ได้อีกต่อไป คางของนางหล่นตกมาจนหุบกลับไป ไม่ได้ พันหยุนหยุนได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ และยังเป็น อาหารที่น่ากิน ดูแพง และยังเป็นอาหารที่ทานไม่อิ่มมา เสี่ยวถังได้กวาดสายตามองไปมองมา ในใจกำลังคำนวณ ว่าเงินตำลึงที่มีอยู่คงไม่พอจ่ายแน่นอน ตนเองคงต้องมี ช่วยล้างจานเพื่อใช้เงินคืน

“ถ้าเจ้ายังไม่กินอีก ข้าก็จะเอาให้ป้อนให้หมากิน” พันหยุ นหยุนยกตะเกียบขึ้นต่อหน้าเสี่ยวถัง เสี่ยวถังก็นึกว่านาง จะเอาตะเกียบแทงตาตนเอง จึงตกใจแล้วถอยหลังไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพันหยุนหยุนฉุดนางไว้ทัน นางก็คง เงยหน้าแล้วล้มลงจากเก้าอี้

“คุณหนู ถึงแม้ว่าเงินที่พึ่งได้รับเมื่อครู่ พวกข้าต้องรู้จัก เก็บออมไว้ ที่ตำหนักไม่มีเงินเหลือแล้ว ทุกวันข้ากินหมั่น โถวลูกเดียวและดื่มน้ำบาดาล “เสี่ยวถังกินอาหารไปแล้ว พูดขึ้นอย่างเสียงเบา และกวาดสายตามองไปรอบๆ ดูว่า ทไหนจะหนีได้ง่ายที่สุด

พันหยุนหยุนไม่ได้พูดอะไรใดๆ แค่เอาถ้วยของเสี่ยวถัง ใส่กับข้าวไว้จนล้น เสี่ยวถังทานไปประมาณหนึ่งชั่วยาม จึงจะทําให้อิ่มท้องไปได้ นางกลัวว่ามันจะสิ้นเปลือง จึง กินทุกอย่างไม่เหลือแม้แต่เศษ

พันหยุนหยุนกินอิ่มดื่มอิ่ม และพาเสี่ยวถังเดินไปตรง ตลาด ตลอดทางที่นางเดินมานางก็ได้เก็บรายละเอียดไว้ ในใจก็มีความคิดบางอย่าง

พันหยุนหยุนเดินไปถึงตลาด ก็ไม่ได้รีบซื้อของอะไร แค่มองไปทางทิศตะวันออก และเดินไปทิศตะวันตกบ้าง ตอนนี้นางยิ้มหวานยิ่งนัก และได้พูดคุยกับผู้เฒ่าและ หญิงแก่แถวนั้นอย่างสนิทสนม ถ้าไม่ได้เห็นกับนางเอง เสี่ยวถังก็คงไม่เชื่อ แต่ก่อนนางมักจะอายจนหน้าแดงเมื่อ เจอคนอื่น ตอนนี้กลับยิ้มและคุยกับคนแปลกหน้า และยัง ช่วยแม่ค้าจัดผักด้วย
เมื่อผ่านเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงร้านขายผ้า เสี่ยวถังไม่รู้ ว่าพ้นหยุนหยุนยังจะทำให้นางตกใจอีกกี่เรื่อง แต่นางก็ ค่อยๆชินกับเรื่องที่น่าตกใจเยี่ยงนี้แล้ว นางเริ่มรู้ว่านาง ควรไปช่วยพันหยุนหยุนจัดวางผักพวกนั้นให้กับพ่อค้า แม่ค้า นางก็ดูออกแล้วพันหยุนหยุนกำลังจะสืบหาอะไร บางอย่าง

พวกนางเสียเพลาอยู่ตรงตลาดราวๆสองชั่วยาม ฟ้า กำลังมืดลง พันหยุนหยุนจึงจะพาเสี่ยวถังออกจากที่นั่น อย่างน่าพอใจ

คืนนี้ พันหยุนหยุนนอนหลับอย่างสนิท นางจะยิ้มออกมาตอนกําลังฝัน