ตอนที่ 10 ใช้หนี้แทนท่านพ่อ

ตอนที่ 10 ใช้หนี้แทนท่านพ่อ

ทีแรกเขาไม่ชอบพันหยุนหยุนอยู่แล้ว เขากำลัง เคร่งเครียดว่าจะยุติงานอภิเษกสมรสนี่ได้เยี่ยงไร ทันใด นั้นก็ได้ยินบ่าวรายงานว่า น้องสาวของตนเองได้นอนกับ พันหยุนหยุน เขารู้สึกดีใจยิ่งนัก กลับมีเรื่องดีๆเข้ามาหา เขาเองเยี่ยงนี้ ทีแรกก็นึกว่าซีซู่กับพันหยุนหยุนคงต้องถูก ประหารชีวิต แต่นึกไม่ถึงว่าความผิดทุกอย่างจะโยนไป ให้พันหยุนหยุนที่ตื่นก่อนหมด กล่าวหาพันหยุนหยุนมีใจ ยั่วยวนเขา ซีซู่ไม่รู้เรื่องใดๆ ฮ่องเต้จึงเห็นแก่ผลงานของ ตระกูลซี จึงให้อภัยซีซู่ แค่ถูกปรับให้เขาทำหน้าที่หลี่ปู้ซื้อ หลังอย่างไร้ค่าตอบแทนเป็นระยะเพลาสามเดือน

“ทีแรกอยากจะจัดการกับพันหยุนหยุนแล้วค่อยไป จัดการกับซีซู่ วันนี้กลับกลายเป็นเยี่ยงนี้!” ซีเหยุ่นกำมือ เป็นหมัด และชกไปตรงหน้าต่าง เจียวซิ่นรู้สึกตกใจยิ่งนัก จากนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรเรื่อยเปื่อยอีก

“นอกจากวิธีนี้ ไม่มีวิธีอื่นที่จะทำให้พันหยุนหยุนตาย เลยหรือ? จุดแดงพรหมจรรย์ก็ได้ให้พวกเจ้าทำลายไป แล้วมิใช่หรือ? ทำไมยังมีอยู่อีก? ทำไมพวกเจ้าทำอะไรก็ ไม่รอบคอบเลย! ”

ซีเหย่นเห็นพันหยุนหยุน ถึงแม้จะดูเหมือนจะยุ่งเหยิงแต่ก็ไม่สามารถบดบังท่าทางการเดินที่ดูมีสง่า เหมือน กำลังเดินอยู่ตรงพรมแดง ระหว่างคิ้วและหน้าผากของ นาง ทำให้นางดูมีความมั่นใจยิ่งนัก ใบหน้าที่สกปรกของ นางกลับไม่สามารถปิดบังความงดงามของใบหน้าได้

ซีเหย่นเห็นนางกำลังโมโหและรีบร้อน เขาไม่สามารถ มองเห็นพันหยุนหยุนมีชีวิตอยู่เยี่ยงนี้ ไหนๆพันกั้วเริงไม่ สามารถตายจากได้ แต่พันหยุนหยุนต้องตายให้ได้

“นี่…….นางได้ใช้มือเล่มเล็กแทงแต้มพรหมจรรย์ เรียบร้อยแล้ว แล้วทำไมมันถึงยังมี….ข้านึกไม่ออกจริงๆ คำพูดของฮ่องเต้นั้นทรงคุณค่ายิ่งนัก แค่เขาสั่งให้มีด ขยับก็สามารถฆ่าให้ตาย ” เจียวซี่นถูกสีหน้าของซีเหย่น ทําให้ตกใจ เขาเก็บสีหน้าที่นิ่งเฉยไม่สนใจอะไรสักอย่าง ไว้ แล้วค่อยๆถอยไปข้างหลัง

“ข้าไม่อยากเห็นหน้าพันหยุนหยุนอีก หนึ่งเดียวผ่านไป ข้าจะต้องเห็นศพของพันหยุนหยุน ไม่เช่นนั้น ข้าจะต้อง ศพของเจ้า! ” ซีเหย่นจ้องเขาด้วยสายตาที่อาฆาตรและ ตักเตือนเจียว น

“จริงๆแล้ว พันกั้วเวิงก็ยังคงเป็นอาจารย์ของเจ้า ทำไม เจ้าถึงต้องทำร้ายพวกเจ้าจนต้องฆ่ากันเยี่ยงนี้?” เจียว นอยากจะเปลี่ยนเรื่องคุย ให้ซีเหยุ่นใจเย็นลงก่อน แต่นึก ไม่ถึงว่าจะยิ่งทำให้ซีเหยุ่นโมโห
“เจ้าอยากรู้หรือ? ไม่เช่นนั้น เจ้าปล่อยพันกั้วเงให้ออก จากนอกเมืองไปที่แดนไกล หรือว่าตายแทนพันหยุนหยุน ได้?” ซีเหย่นจับคอเสื้อของเจียวนไว้ และยกเจียวชื่นขึ้น จากนั้นเท้าของเจียวนก็ถูกยกขึ้นจากพื้น เขาตกใจจน ต้องตะโกนเสียงดังออกมา

จากนั้นก็โยนเจียวนไปกองไว้บนพื้น ซีเหย่นเหยียบ บริเวณหัวใจของเจียว น ความโมโหทุกอย่างได้ลงกับ เจียว น

“ถ้าวันหลังยังให้ข้าได้ยินคำพูดพวกนี้ เจ้าก็อย่าปรากฏ ต่อหน้าตลอดไป! ” ซีเหย่นได้จับแก้วชาไว้ และขว้างไป ยังหัวของเจียว น หัวของเขาแตกจนเลือดออก แต่กลับ ไม่กล้าพูดอะไรใดๆ รอให้ซีเหยุ่นออกไป เขาก็ลุกขึ้น เขา ได้ด่าไปในใจ แล้วตะโกนเรียกเสี่ยวเอ่อมาช่วยเขาทํา แผล

“คนที่แม้แต่เป็นอาจารย์ของตนเองยังกล้าฆ่า เจ้าจะเก็บ ไว้ข้างกายไปทำไม นี่มันมีประโยชน์อะไร? ถ้าเขาผิดใจ กับเจ้าไปแล้ว ชีวิตของเจ้าก็คงจะคงอยู่ยาก”

เสียงใสๆได้ส่งมาตรงนอกประตู ชุดยาวๆที่พริ้วไหว อย่างสวยงาม ใบหน้าที่ดุจดั่งหยกสีขาว มือของเขามือ พัดไว้ ท่าทางของเขาเป็นว่างมากๆ คนๆนั้นก็คือน้องชาย ของซีเหย่น ซี
“เจ้า……เจ้า! ” เจียว แตกใจจนต้องถอยไปนั่งอยู่ตรง พื้นข้างหลัง เสี่ยวเอ่อที่กำลังช่วยเขาทำแผลอยู่ตรงโรง นั้น ถูกท่าทางที่สะดุ้งตกใจของเขา จนผ้าพันแผลไปบาด โดนแผลของเขา เขาจึงตะโกนร้องทุกข์ออกมา

“นี่เป็นของขวัญแรกพบ” ซีซู่ชี้นิ้วมือแตะต้องจุดชีพจร ของเขาจนเขารู้สึกชา ทันใดนั้นเขารู้สึกปวดหัวยิ่งนัก รอ จนกว่าเขาหายเจ็บหัว และเขาก็ถอยไปข้างหลังอีกไม่กี่ ก้าว

“เจ้าอยากทําอะไร? ข้า…ข้าจะไม่…หักหลัง…….ใต้เท่า ซี…. เจียวนกำลังพูดไปด้วย แล้วแอบใช้กำลังอยู่ลึกๆ ไม่อยากให้ซี ถือโอกาสนี้แตะต้องจุดชีพจรสำคัญของ เขา วันนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดเลย

“ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าหักหลังเขา ข้ายังไม่อยากให้เจ้า ตาย เจ้าตายไปมันก็คงน่าเสียดายยิ่งนัก เรื่องทุกอย่างก็ คงไม่สนุก ข้าไม่เคยฆ่าคน วางใจเยอะ” ซีซูเอาพัดที่อยู่ บนมือเก็บไว้ พัดนั้นค่อยๆแตะโดนมือของเจียวชื่น มือ ของเจียว นเหมือนกำลังถูกบีบ เขาก็ไม่กล้าร้องออก เสียง กลัวว่าจะผิดใจกับซีซู่ อีกสักพักเขาก็คงต้องตาย จริงๆ

“เจ้า…..เจ้า…เจ้ากำลังทำอะไร?” เจียวซี่นถอยหลังต่อ ไป เขาจับมือของตัวเองไว้ ทักษะการจับจุดของซีซูนั้นไม่ เหมือนใคร มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถแก้อาการได้
“ข้าไม่จะทำให้เจ้าต้องลำบากใจ เมื่อครู่ที่เจ้าพูดมา ทั้งหมด ให้เขียนออกมาเป็นลายลักษณ์อักษรทั้งหมด แล้วปั๊มลายนิ้วมือของเจ้าด้วย เพลาไหน ข้าอยากจะใช้ มัน ข้าก็จะบอกเจ้า ให้เจ้ามีโอกาสหนีให้รอดจากความ ตายก่อน”

ซีซูทำหน้ายิ้มแล้วมองไปยังเจียวชื่น ใบหน้าที่น่า หลงใหลจนทำให้หว่านเสน่ห์ให้กับแม่หญิงสาวทั่วเมือง นั้น ตอนที่เขายิ้มนั้นมีเสน่ห์ยิ่งนัก แต่สำหรับเจียวชื่นแล้ว เขากลับรู้สึกขนลุก ในใจลึกๆของเขาเสียใจมากที่เมื่อครู่ ไม่ได้ออกไปกับซีเหย่น

“ข้าจะไม่ยอมเขียนเด็ดขาด ถ้าข้าเขียน เจ้าก็เอาไปแล้ว ฆ่าข้าโดยเร็วแน่นอน” เจียวซ่นไม่ใช่คนโง่ เขารีบปฏิเสธ ไป

“ฆ่าเจ้าแล้วจะมีประโยชน์อะไรกับข้า? ให้ซีเหย่นรู้ มิใช่ ว่าจะตีหญ้าให้งูตื่นหรอกหรือ? วางใจเถอะ ข้าจะรอให้ เจ้าสามารถคงชีวิตรอดได้ ถ้าเจ้าไม่เขียน เจ้าก็คงได้ตาย แน่นอน!