ตอนที่ 1 คุณค่าของคุณจบแค่เท่านี้

ตอนที่ 1 คุณค่าของคุณจบแค่เท่านี้

ณ หอประชุมโรงแรมซีเสียงอันหรูหรา ผู้คนมาอยู่ร่วม กัน โรมแรมซีเลียงเป็นโรงแรมที่หรูที่สุดของมณฑลฉาง ไฮ่ และทุกๆสามปีจะมีการแข่งขันทำอาหารของบรรดา เชฟัง พอผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ วันนี้จึงเป็นวัน ทราบผลการแข่งขัน

“ขอแสดงความยินดีกับพันหยุนหยุนผู้ชนะเลิศในการ แข่งขันครั้งนี้ ! ” พิธีกรทำเสียงที่น่าตื่นเต้นมากๆ พอ เสียงประกาศได้หยุดลง ล่างเวทีก็ได้มีเสียงตบมือที่ดัง สนั่นขึ้น

พันหยุนหยุนรู้สึกวางใจอย่างมาก ที่เธอสามารถปฏิบัติ ภารกิจนี้ได้สําเร็จ

ครึ่งปีก่อน องค์กรก็ได้ทราบข่าวมา การแข่งขันการทํา อาหารของเชฟครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการคัดเลือกผู้ชนะ ตำรา อาหารที่คิดค้นมาเล่มใหม่ที่สุดจะเป็นของรางวัลกับผู้ที่ ถูกคัดเลือก

ถ้าตามที่พันหยุนหยุนได้ยินมา ตำราอาหารนี้ไม่ได้เป็น เพียงตำราที่ธรรมดา ไม่เพียงแต่รู้สัดส่วนของวัตถุดิบ แต่ยาพิษ ต้องใช้เวลานานนับหลายสิบปีถึงจะได้ผลสรุป

และตาราอาหารที่ได้รับงานนวัตกรรมมาใช้ควบคู่ไป ด้วย ทำให้กลายเป็นที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก และภารกิจ ของพันหยุนหยุนก็คือห้ามตำรานี้ไปอยู่ในมือของเขา

พันหยุนหยุนเดินขึ้นไปบนเวที รับถ้วยรางวัลจากพิธีกร มา แล้วมองไปยังท่านผู้ชมมากมาย และค่อยๆกวาด สายตามองไปคนทีนั่งฉันงล่าง ถึงแม้การแข่งขันครั้งนี้จะ ดุเดือดแค่ไหน แต่กลับสงบศึกกันมาตลอด เรื่องนี้คงไม่ ได้ง่ายแบบนี้

“คุณพันครับ ยินดีด้วยครับ”

ผู้ชายคนหนึ่งถือช่อดอกไม้มาอยู่ตรงหน้าพันหยุนหยุ น พันหยุนหยุนมองออกว่าเขาคนนั้นคือคนที่แพ้เธอตอน การแข่งขันรอบที่สองที่ชื่อว่าหลินเซียว

พันหยุนหยุนยื่นมือรับช่อดอกไม้ไว้ จากนั้นเขาก็แอบยื่น จดหมายจากองค์กรภายในดอกไม้ช่อนั้น เธอมองหลิน เชียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลินเชียวกลับพยักหน้า เล็กน้อย “ยินดีด้วยครับ”

“ค่ะ”
พันหยุนหยุนเอาจดหมายนั้นซ่อนเน้นไปในช่อดอกไม้ นั่น พอได้รับคํายินดีจากทุกคนและพิธีแขกของรางวัล เสร็จ เธอกลับเดินไปที่ห้องของตัวเอง

เธอเอายาขวดหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก และค่อยๆหยดยา นั้นไว้บนจดหมายนั้น จากนั้นก็ได้มีตัวหนังสือโผล่ออกมา “สิบโมงตรง ที่เดิม เอาตำรามาด้วย”

พันหยุนหยุนขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ แล้วเอากระดาษกำไว้บน มือ จากนั้นก็สังเกตถ้วยรางวัลไป แล้วชักมีดสั้นออกมา จากเอว จากนั้นก็บาดลงไปตรงกันของถ้วยรางวัล จาก นั้นก็มีหีบโผล่ออกมา เธอเปิดมันขึ้นมา ฉันงในมีนาฬิกา ทำด้วยงานประณีต พันหยุนหยุนรู้ ความลับของทุกคน ก็ได้แอบซ่อนไว้ในนาฬิกาเรือนนี้

“คุณพัน รบกวนหน่อยนะครับ”

พันหยุหยุนได้ปิดหีบลง จากนั้นก็เปิดประตู “นี่คือ อะไร?”

“ทางโรงแรมได้ส่งเครื่องดื่มฉลองให้คุณ เพื่อแสดง ความยินดีกับคุณพันครับ” พนักงานได้เอาเครื่องดื่มที่อยู่ บนถาดยื่นให้เธอ จากนั้นก็ไม่ได้เดินจากไปไหน เหมือน กำลังรอให้เธอดื่มเสร็จ

พันหยุนหยุนจับเครื่องดื่มนั้นขึ้นมา จากนั้นก็เอามาใกล้จมูกแล้วดมเล็กน้อย มุมปากของแธอกระตุกขึ้น แล้ว จิบไปเล็กน้อยและวางบนถาด

พนักงานเข็นดื่มกลับไป พันหยุนหยุนคายเครื่อง ดื่มนั้นที่เธอเก็บไว้ตรงใต้ลิ้นนั้นออกมา จุดบนพื้นที่เธอ คายออกมาโดยเครื่องดื่มนี้กัดจนสีจางไป

“เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดจริงๆ”

พันหยุนหยุนกำลังคิดอยู่ในใจ จากนั้นก็จับหีบขึ้น ตอน ที่เปิดประตูออกไปเธอก็ได้เปิดหีบ แล้วเอานาฬิกานั้น ออกมา จากนั้นก็ใส่นาฬิกาเรือนนั้นตรงข้อมือตัวเองแทน เรือนเก่า ปิดหีบแล้วเดินออกไปฉันงนอก

พอมาถึงสถานที่ที่นัดหมาย พันหยุนหยุนได้ยินเสียง หญ้า มีคนสามคนสวมใส่สูทหันหลังให้เธออยู่

“ได้มาแล้วหรอ?” คนที่สวมเสื้อดำและแว่นดำได้ยิน เสียงนั้นแล้วรีบหันมาทางพันหยุนหยุน มือของเขาได้ยื่น มาหาเธอแล้ว

บนตัวของเขาได้มีตรงประทับขององค์กรไว้ สุดท้าย สายตาของเธอก็จดจ่ออยู่ตรงตำแหน่งหัวใจ ภายใต้เสื้อ สูทสีดำอมน้ำเงินของเขาได้มีตราสามเหลี่ยมสีแดงออก มา นี่เป็นเครื่องประดับและเข็มขัดที่องค์กรต้องห้าม
ผู้ชายสวมแว่นดำไม่ได้สังเกตเห็นพันหยุนหยุน สายตา ของเขาจับจ้องไปแค่นาฬิกาในหีบนั้น ถึงแม้ว่าจะมีแว่น ดบังอยู่ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันโลกมาของเขา

“คุณดูดีๆ ใช่อันนี้หรือป่าว?”พันหยุนหยุนเอาหีบส่งไป ให้ชายแว่นดำ นิ้วทั้งนิ้วของเธอกำลังจะจกหัวใจของเขา ออกมา

ชายผู้สวมแว่นดำได้เฉียงสายตา แล้วรีบหลบไปอยู่ฉัน งๆ มือของพันหยุนหยุนก็ได้แค่ปิดหีบลงแล้วเอามาอยู่ฉัน งกายเธอ

“คุณอยากจะหักหลังองค์กรปั้นหรอ?” ชายผู้สวมชุดดำ ทํานัยน์ตาที่โกรธและเกลียดมากๆ ชายที่สวมใส่แว่นดำ อีกสองคนก็หันมา เรือนร่างของเขาได้ปล่อยกลิ่นอาย แห่งความอันตรายออกมา

“แกเป็นใคร? อยากแอบแฝงตัวเป็นคนในองค์กรเพื่อจะ แอบโกงของชิ้นนี้ไปจากฉันใช่ไหม?” หันหยุนหยุนใช้มือ จับคอของผู้ชายสวมแว่นดำไว้ เมื่อกี้เธอแสดงวิชาพื้น ฐานที่ก่อนจะเขาองค์กรนั้นถึงจะทำได้

“แม้แต่ฝัน แกก็ยังไม่ควรฝันและไม่ควรรู้! “พอชายแว่น ดำรู้ว่าความจริงกำลังถูกเปิดเผย จากนั้นก็หลบไปอยู่ฉัน งๆ สองคนที่อยู่ฉันงๆของเขาก็ค่อยๆกระจายไปอยู่รอบๆของเธอ จากนั้นก็ต้อมตัวเธอไว้เป็นรูป สามเหลี่ยม

พ้นหยุนหยุนทำนัยน์ตาที่ตกใจ เธอรีบถอดส้นสูงของด้า เองออก จากนั้นก็กดปิดเครื่องตรงรองเท้า รองเท้าก็ได้ กลายเป็นมีดคมสองอัน แล้วเปล่งประกายแสงออกมา