บทที่ 7 ไม่ยอมยอมรับ
“สาวสวยขนาดนี้ จะโกงข้อสอบได้ไง? เป็นไปไม่ได้มั้ง?”
“พูดยากนะ คุณคงไม่รู้สิ นี่เป็นหนึ่งในสิบผู้หญิงที่สวยที่สุดใน เมืองเทียนไหของเรา ฉันได้ยินมาว่าเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ถูกผู้ชายคน หนึ่งทำจนท้อง ท้องก่อนแต่ง ชีวิตค่อนข้างมั่วสุมพฤติกรรมทาง ศีลธรรมนี้ ฉันว่าก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอก!
อนเสาเรียนได้ยินคำซุบซิบนินทาของทุกคน ดวงตาของเธอ เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความคับข้องใจเสียงที่สะอึกสะอื้นปะปน กับความเข้มแข็งสุดท้าย”คุณ… คุณมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าฉัน โกง?”
“หลักฐาน?”
มุมปากของกู้ซือหรูยกขึ้น สายตาของเธอค่อยๆ กวาดมองไป ที่คนอื่นๆ “คุณคิดว่า วิธีการโกงของคุณไม่มีข้อบกพร่องจนไม่มี ใครเห็นหรือ?”
เสียงลดลง เงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ ไกลจากตำแหน่งของอวิ๋นเสบู่เหยนก็ลุกขึ้นยืน “หัวหน้างาน ฉัน เห็น! ฉันเห็นเธอโกงข้อสอบเมื่อกี้นี้!”
ดวงตาของอวิ๋นเสวีเหยนเบิกกว้าง และเธอมองไปที่ผู้หญิงที่ พูดอย่างเหลือเชื่อ “คุณ…ทำไมคุณถึงโกหก?”
“ทำไมคุณถึงใส่ร้ายฉัน?”
ผู้หญิงที่ถูกสายตาเธอจ้องมอง อดไม่ได้ที่จะหันศีรษะ แต่ก็ยัง ยืนกรานว่า “ฉันไม่ได้ใส่ร้ายคุณ! ฉันใช้ตัวฉันเป็นประกัน ฉัน เห็นคุณโกงข้อสอบจริงๆ !
“ผมก็เห็นเหมือนกัน!”
ชายอีกคนหนึ่งยืนขึ้นและสาบานว่า “ผมเห็นกับตาว่าเธอโกง ข้อสอบ!”
ทีละคน สี่ห้าคนลุกขึ้นยืนและกล่าวว่าพวกเขาได้เห็นอนเส เหยนโกงข้อสอบด้วยตาของพวกเขาเอง และผู้คนที่เดิมที่ไม่เชื่อ เรื่องนี้มากนัก ตอนนี้พวกเขามองดูเธอด้วยความรังเกียจ
“คิดไม่ถึงว่าเธอจะโกงข้อสอบจริงๆ ด้วย!”
“ใช่ๆ ดีนะที่หัวหน้าตาไวและคม หากจ้างคนแบบนี้เข้าบริษัท โดยไม่ได้ตั้งใจ ผลที่ตามมาจะเกินจินตนาการ
“ไสหัวออกไปซะ! คนที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม ไม่สมควรเข้า ร่วมการสมัครงานของเรา!”
ไม่รู้ว่าใครตะโกน แล้วทุกคนก็ตะโกน มีคนมากกว่าร้อย คนในห้องนี้ ทุกคนตะโกนให้อวิ๋นเสาเหยนออกไป
สีหน้าของอวิ๋นเสวีเหยนขาวซีด น้ำตาของเธอซึม ถือแสงแห่ง ความหวังสุดท้าย เธอมองไปที่ผู้คุมสอบทั้งห้าคนที่อยู่บนเวที “แล้วพวกคุณล่ะ! พวกคุณเป็นผู้คุมสอบ ฉันโกงหรือเปล่า หรือ ว่าพวกคุณไม่เห็นเหรอ ?”
เมื่อต้องเผชิญกับข้อกล่าวหาที่ร้องไห้ของเธอ ทั้งห้าคนหันศีรษะโดยไม่สมัครใจและเงียบ
“บอกให้คุณไสหัวออกไปไง ไม่ได้ยินเหรอ?”
ทันใดนั้น กู้ซือหรูผลักอนเสบู่เหยนทันที เธอก็ล้มลงกับพื้น ด้วยเท้าที่ไม่มั่นคง
ทั้งห้องก็หัวเราะเสียงดัง กู้ซื้อหรูก้มลง ดูถูกเหยียดหยาม “อ วินเสวีเหยน ตอนนี้คุณเป็นเพียงขยะที่ทุกคนรังเกียจ คุณมีสิทธิ์ อะไรมาสู้กับฉัน!”
“แม่!”
เสียงตะโกนที่คมชัด อวิ๋นเสาเรียนหันศีรษะของเธอทันที ที่ ประตู เซี่ยงเส้าหลงผู้ซึ่งอุ้มอวิ๋นเยนเอ๋อไว้ในมือข้างหนึ่ง ถือ กล่องอาหารกลางวันไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง กำลังเฝ้าดูทั้งหมดนี้ ด้วยท่าทีที่มืดมน!
เยนเอ๋อหลุดพ้นจากอ้อมกอดของเซี่ยงเส้าหลง ผ่านฝูงชนและ วิ่งตรงไปที่อวิ๋นเสวีเหยน ทุบร่างกายของผู้ซื้อหรูด้วยมือเล็กๆ อย่างสุดกําลังด้วยมือสองข้าง”ทำไมคุณถึงรังแกแม่ของฉัน! คุณ เป็นคนเลว!”
กู้ซือหรูเตะอวิ๋นเยนเอ๋ออย่างรำคาญ จนเตะเธอเข้าไปในอ้อม แขนของอวิ๋นเสวีเนียน ใบหน้าประชดประชัน”นี่คือลูกสาวของ คุณ?”
“แหมๆ ใบหน้านี้ ช่างน่ารักจริงๆ !!
“แต่ว่า ยังไงก็สั่งสอนให้ดีๆ ละกัน อย่าเป็นเหมือนเธออีกมั่วสุมกับผู้ชายข้างนอกไม่สำเร็จ กลับทำให้ท้องตนเองป่อง! ฮ่า
“หุบปาก!”
เสียงของเซี่ยงเส้าหลงไม่ดัง แต่เย็นจนถึงกระดูก เหมือนกับ เสียงของขุนนรกชั้นเก้า ทุกคนสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว เสียง หัวเราะที่พวกเขาอยากจะหัวเราะออกมา ถูกระงับไว้อย่าง กะทันหัน
สายตาที่เย็นชาของเซี่ยงเส้าหลง หยุดนิ่งเป็นเวลาสามวินาที บนตัวกู้ซือหรู ในช่วงสามวินาทีนี้ กู้ซื้อหรูเหมือนถูกยมบาลต้อง มอง ขณะที่เขาย้ายสายตาออกไป จึงถอนหายใจด้วยความโล่ง อก โดยไม่รู้ตัว ทั้งร่างกายเปียกโชกด้วยเหงื่อ
“คุณโอเคไหม?”
เซี่ยงเส้าหลงพยุงอวิ๋นเสบู่เหยนขึ้นอย่างเอ็นดู แต่คนหลังก็ ผลักเขาออกไป อารมณ์ที่ระงับไว้สุดขีดดูเหมือนจะพบวิธีที่จะ ระบาย “คุณมาทําไม! ใครให้คุณมา!”
“ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ฉันจึงอับอายขายหน้าแบบนี้! ทั้งหมด เป็นเพราะคุณ ที่ทำให้ฉันรันทดแบบนี้!”
“เห็นทั้งหมดนี้ คุณพอใจหรือยัง?!”
เซี่ยงเส้าหลงก้มศีรษะและไม่พูดอะไร
ในเวลานี้ อวิ๋นเยนเอ๋อดึงแขนเสื้อของอวิ๋นเสบู่เหยนและพูด เบาๆ ว่า “แม่ พ่อเห็นว่าคุณไม่กลับมาสักที กลัวว่าคุณยังไม่ได้ทานอาหารกลางวัน ดังนั้นจึงพาเยนเอือมาเป็นพิเศษ เพื่อส่ง อาหารกลางวันมาให้คุณ”
อวิ๋นเสว่เรียนพึ่งพบว่า ภายใต้แรงผลักดัน กล่องอาหารกลาง วันในมือของเซี่ยงเส้าหลงตกลงไปที่พื้น และอาหารมื้อใหญ่ยัง คงมีไอร้อนๆ ส่งออกมาและหกอยู่บนพื้น
อนเสบู่เหยนหายใจเข้าลึกๆ ยับยั้งอารมณ์ของเธอเล็กน้อย และพูดว่า”เยนเอ๋อ เราไปกันเถอะ”
กู้ซือหรูก็พูดขึ้นทันทีว่า “อวิ๋นเสวีเหยน นี่คือผู้ชายที่คุณชอบ
งั้นเหรอ?”
“ทั้งตัว มีค่าสองร้อยหยวน ฉันต้องบอกว่า สายตาของคุณแย่ จริงๆ !”
เธอมองเซี่ยงเส้าหลงตั้งแต่หัวจรดเท้า อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย
“อีกอย่างฉันสงสัยจริงๆ คุณเข้ามาในบริษัทมู่ซื้อกรุปได้
อย่างไร?”
“อ้อ ฉันนึกได้แล้ว สองสามวันนี้ห้องน้ำของบริษัทพัง เกรงว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคงคิดว่าคุณเป็นคนมาระบายส้วม ก็เลยปล่อยให้คุณเข้ามาใช่ไหม!
ทุกคนพากันหัวเราะออกมาเสียงดัง อวิ๋นเสาเรียนกัดริมฝีปาก ของเธอและดึงเซี่ยงเส้าหลง”ไปกันเถอะ”
คิดไม่ถึงว่า เซี่ยงเส้าหลงไม่ขยับแม้แต่น้อย เมื่อมองไปที่กู้ซื้อ หรูที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาหลงเล็กน้อยทันใดนั้น เขาก็พูดว่า “คุณบอกว่าอนเสาเรียนโกงข้อสอบ?”
กู้ซือหรูผงะ พยักหน้าและมองดูเธออย่างประชดประชัน “ใช่
ฉันพูดเอง!” “ประธานบริษัท ชื่อกรุปคือสีเทียนมู่ใช่ไหม?”
เซี่ยงเส้าหลงพูดประโยคดังกล่าวออกมา
“หึ! ประธานบริษัทของเรามีมูลค่าหลายแสนล้านเหรียญ และ เขาก็เป็นแขกประจำของนิตยสารต่างๆ ที่ครอบคลุมประเด็นทาง สังคมการเมืองและเศรษฐกิจโดยให้ความสำคัญกับสิทธิ พลเมืองกิจกรรมสาธารณะและธุรกิจ รู้จักชื่อของเขามีอะไรน่า แปลก!”
“อย่าบอกนะว่าไอ้ขี้ขลาดอย่างคุณจะรู้จักประธานของเรา?
มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงยกขึ้น จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือ ถือออกมา กดหมายเลข หลังจากเชื่อมต่อสายแล้ว เซี่ยงเส้าหลง ก็พูดโดยตรงว่า “ผมอยู่ชั้นที่ 13 ของบริษัทคุณ ให้เวลาคุณสอง นาที ลงมาพบผม!” ”
เมื่อวางสาย กู้ซือหรูก็ตกตะลึงเป็นเวลาสามวินาทีแล้วหัวเราะ เสียงดัง “คุณอย่าบอกนะว่าเมื่อกี้คุณกำลังโทรหาประธานของ เรา?”
ปากของเซี่ยงเส้าหลงมีความขี้เล่น “ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ?” “ฮ่าฮ่า… เสวีเหยนนะเสวีเหยน ตอนนี้ฉันรู้สึกเห็นอกเห็นใจคุณเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่า ผู้ชายที่คุณหามา ไม่เพียงแต่เป็นคนจน แต่ยังเป็นคนโง่อีกด้วย!”
สีหน้าของอวิ๋นเสบู่เหยนก็น่าเกลียดมาก จ้องไปที่เซี่ยงเส้า หลง”คุณทําอะไรอยู่!”
“ประธานสีเขาเป็นคนระดับไหนแล้ว เขารู้จักคุณได้ยังไง?!”
“ไม่ละอายใจบ้างหรือไง?”
“ตามฉันมาเร็ว!”
“รอก่อน!”
กู้ซื้อหรูยื่นมือออกมา”คุยโวแล้วจะไปง่ายๆ แบบนี้เหรอ?” “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมพูดไม่จริง?”
“อย่างคุณ?”
กู้ซื้อหรูหัวเราะอย่างดูถูก “ถ้าคุณสามารถทำให้ประธานของ เราปรากฏตัวที่นี่ ภายในสองนาที ฉันจะคุกเข่าและขอโทษคุณ เป็นการส่วนตัว ยอมรับว่าฉันมีตาไม่มีแวว!”
ทันทีที่เสียงจบลง เสียงฝีเท้าก้องกังวาน และประตูก็ถูก กระแทกเปิดออก คนนําหน้า ชายอายุราวๆ เซี่ยงเส้าหลง ชุดสูท ราคาแพง ตื่นตระหนก มองไปรอบๆ ขณะที่ดวงตาของสบตากับ เซี่ยงเส้าหลง ท่าทางตื่นเต้นบนใบหน้าของเขาเห็นได้อย่าง ชัดเจน จากนั้นจึงรีบผลักฝูงชนออกไปและรีบเดินเข้ามา ยืนห่าง จากเซี่ยงเส้าหลงหนึ่งก้าว มีประกายเล็กน้อยในดวงตาของเขา
เซี่ยงเส้าหลงกล่าวเบาๆ “ไม่ได้พบคุณมาสี่ปีแล้ว โตขึ้นมาก!!
“เฮียหลง!”
สีเทียนมู่กอดเซี่ยงเส้าหลงแน่น การแสดงออกของเขาเต็มไป ด้วยความตื่นเต้น
อะไรนะ เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?
ทุกคน เงียบกริบ กู้ซือหรู ยืนโง่ในจุดนั้น!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ