บทที่ 15 ของเหล่านี้คุณเป็นคนจ่าย

“ปะ….ประธานเจียง คุณเป็นอะไรไป? ทำไมถึงคำนับไอ้หมอ นี่ล่ะครับ?”

เหอกวงจ้าวพูดติดอ่าง เขาหวังอย่างมากว่าเจียงเสี้ยนเพียง แค่เกิดอาการลมชักจนผิดปกติชั่วคราวเท่านั้นถึงได้แสดง พฤติกรรมนี้ออกมา แต่เหงื่อที่ออกจนท่วม กลับแสดงให้เห็นถึง ความผิดที่ตัวเองก่อขึ้นได้อย่างชัดเจน

“เซี้ยะ!”

เสียงตบที่ดังขึ้นนั้นก้องจนราวกับดังไปถึงขอบฟ้าได้ เจียง เสี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “เหอกวงจ้าว! คุณถูกไล่ออกจาก ตำแหน่งผู้รับผิดชอบดูแลร้านค้าของอ้าวซือเล่อสาขาเมือง เมืองเทียนไห่ อย่างเป็นทางการนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป รีบเก็บ ข้าวของแล้วออกไปจากอ้าวซือเล่อ!”

“ไม่นะครับ ประธานเจียง ผมอยู่บริษัทนี้มาสิบกว่าปีแล้ว ถึง ไม่มีคุณงามความดีแต่ก็ทำงานหนัก คุณจะไล่ผมออกเพราะไอ้ ยาจกคนนี้เหรอครับ? ผมไม่ยอม!”

“ไอ้ยาจกงั้นเหรอ?!”

บนหน้าของเจียงเสี้ยนแสดงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด “เปิด ตาสุนัขของคุณดูซะ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคุณ เป็นเจ้าของ การ์ดมังกรทองที่ได้รับอนุญาตจากธนาคารโลกเป็นการส่วนตัวเป็นแขกVIPที่มีเกียรติสูงสุดของอ้าวซือเล่อ!”

“ประธานเจียง! คุณน่าจะตาพร่าไปแล้วล่ะ!

เหอกวงจ้าวชี้ไปที่บัตรใบนั้น “ใครไม่รู้บ้าง บนตัวการ์ดของ การ์ดมังกรทองทั่วโลกจะมีมังกรสีทองสลักอยู่ แต่บัตรใบนี้นะ เห็นได้ชัดว่าเป็นมังกรสีแดงเข้ม!”

เจียงเสี่ยนทำเสียงดูถูกเหยียดหยามอย่างเย็นชา “คุณรู้เพียง แค่การ์ดมังกรทองเก้าสิบเก้าใบ แต่คุณไม่รู้ว่าธนาคารโลกได้ เอาบัตรเก้าใบจากเก้าสิบเก้าใบนั้นท่าเป็นมังกรสีแดงเข้ม แสดง ถึงผู้ที่ได้รับความเคารพสูงสุดในหมู่ผู้มีเกียรติ หากพูดว่าคุณได้ ครอบครองการ์ดมังกรทอง มันก็แสดงถึงการอยู่บนจุดสูงๆของ โลกใบนี้และการครอบครองการ์ดมังกรแดง ใบนั้น ก็แสดงถึง จุดสุดยอดของสุดยอด!”

สีหน้าของเหอกวงจ้าวเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันใด ราวกับไม่ อยากเชื่อแต่ยังคงต่อสู้ดิ้นรนครั้งสุดท้าย “ถ้าหากบัตรใบนั้นเป็น ของจริง แล้วทำไมตอนที่รูดถึงได้แสดงความผิดปกติได้ล่ะ ครับ?”

“ฮี! วงเงินคงเหลือภายในการ์ดมังกรทองทั้งหมดนั้นเป็น เพราะว่าธนาคารโลกรู้ว่าไม่ว่าพวกเขาจะใช้จ่ายเงินไปเท่าไหร่ เจ้าของการ์ดมังกรทองล้วนมีทุนทรัพย์ในการชำระคืน แต่ว่าจะ พูดยังไง เมื่อพวกเขาซื้อของก็ยังจะต้องจ่ายเงิน!”

“แต่การ์ดมังกรแดงนั้นต่างออกไป ผู้ที่เป็นเจ้าของการ์ดมังกร แดง ไม่ว่าจะซื้ออะไร ไม่จำเป็นต้องใช้เงินเลย เพราะธนาคารโลกจะเป็นผู้ชำระทั้งหมด!”

“เพราะว่า…….

เจียงเสียนเหลือบมองลึกลงไปบนใบหน้าที่เรียบเฉยของเซี่ยง เส้าหลง ภายในดวงตาปรากฏร่องรอยความหวาดกลัวอย่าง นอบน้อม “คนอื่นๆ จะรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองที่ได้ครอบครอง การ์ดมังกรทอง แต่การที่ธนาคารได้เป็นผู้ชำระเงินให้กับเจ้าของ การ์ตมังกรแดง คือสิ่งที่ธนาคารโลกภาคภูมิใจ!

“ดังนั้น เจ้าของการ์ดมังกรแดงจึงไม่ต้องรูดบัตรเพื่อซื้อของ เลย เพราะธนาคารโลกจะจ่ายบิลทั้งหมดเอง!”

คำนี้ทำให้ทุกคนตกใจ

ทุกคนไม่ได้โง่ย่อมเข้าใจความหมายในคำพูดของเจียงเสี้ยน อย่างแน่นอน

ธนาคารโลกมีสถานะอะไร เป็นที่ซึ่งความมั่งคั่งของโลกมา รวมตัวกัน แต่ว่า การที่คนคนหนึ่ง แม้แต่ธนาคารโลกยังภาค ภูมิใจเมื่อได้ชำระเงินให้กับเขา ถ้าอย่างนั้นสถานะของคนผู้นั้น จะต้องมีเกียรติถึงระดับไหนกันแน่?

เหอกวงจ้าวตกตะลึงอยู่ตรงนั้นอย่างสมบูรณ์ สำหรับพนักงาน ขายคนนั้นตัวสั่นเทาไปทั้งตัวนานแล้ว และอ่อนยวบลงไปบนพื้น

มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อมองไปทางเหอก วงจ้าว ก็ชี้ไปที่อวิ๋นเสบู่เหยน “เสื้อผ้าชุดนี้ ผมใส่ไปได้เลยใช่ ไหม?”
เหอกวงจ้าวฝืนยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้ออกมา “ท่าน……… แน่นอนครับว่าท่านสามารถใส่ไปได้เลย

“ถ้าอย่างนั้นผมยังต้องจ่ายค่าเสียหายอยู่หรือเปล่า?”

“ไม่…ไม่ต้องแน่นอน! เป็นผมที่มีตาหามีแววไม่ ท่าน…….. ท่านอย่าได้ใส่ใจเลยนะครับ”

เหอกวงจ้าวในเวลานี้อยากจะตบตัวเองสักสองสามครั้ง คนที่ แม้แต่ธนาคารโลกก็ยังอยากประจบประแจง แล้วแกคือตัวอะไร ยังกล้าทําตัวเย่อหยิ่งจองหองต่อหน้าเขาอีก

ถ้าบุคคลนี้ต้องลงมือกำจัดเขา มันง่ายเสียยิ่งกว่าการฆ่ามด เสียอีก! ในขณะที่เขารู้สึกกระสับกระส่ายอยู่ในใจ เซี่ยงเส้าหลงก็ยิ้ม ออกมา ยิ่งไปกว่านั้น รอยยิ้มนั้นยังอ่อนโยนมาก “ผมน่ะ แต่ไหน

แต่ไรก็เป็นคนที่ใจดีมากนะ …..

ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา ในใจของเหอกวงจ้าวก็ผ่อนคลาย แต่คำพูดถัดมากลับทำให้ตกลงไปในหุบเขาน้ำแข็งชั่วพริบตา “ซื้อของโดยไม่จ่ายเงินมันไม่ใช่สไตล์ของผมเลย แต่ว่าทั้งตัว ของผมไม่มีบัตรใบนี้ก็ไม่มีเงินอย่างอื่นแล้ว คุณว่าควรจะทำยัง ไงดีล่ะ?”

เหอกวงจ้าวจะไม่เข้าใจความหมายของเซี่ยงเส้าหลงได้ อย่างไร เขาพูดพร้อมกับเหงื่อเย็นเยียบไหลริน “ท่าน…..ท่าน ถูกใจสิ่งของชิ้นนี้ก็เป็นพรของพวกเราแล้วครับ แล้วยังจะให้ ท่านจ่ายเงินได้ที่ไหนกัน!
“เสื้อผ้าชุดนี้ ผม กันครับ!” ผมจะชำระบิลเป็นการขอโทษคุณก็แล้ว

เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ร้านค้าร้านหนึ่งเนี่ย การหาเงินไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้นส่วนลดนี่ก็ยกเว้นไป เถอะ!”

เหอกวงจ้าวกัดฟันและพยักหน้า หกแสนหกหมื่นหยวน สามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ได้ นั่นก็คุ้มค่าแล้ว!

เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยงเส้าหลง จะเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาของเขาแล้วเอ่ยปากพูดกับเจียงเสี้ยน ว่า “ประธานเจี่ยงครับ คืนนี้ผมกับคนรักของผมจะต้องเข้าร่วม งานเลี้ยงอาหารค่ำที่สำคัญมาก เพราะฉะนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้าจะ มีน้อยไม่ได้ถูกไหมล่ะครับ!”

เจียงเงี่ยนเข้าใจความหมายคำพูดของเซี่ยงเส้าหลงทันที เขา ยิ้มพร้อมกับโค้งคำนับและพูดว่า “เป็นเกียรติของอ่าวซือเล่อที่ ได้สร้างสรรค์ผมงานพิเศษเพื่อท่าน!”

ในช่วงเวลาสั้นๆ แบรนด์หรูชั้นนำขั้นสุดของอ้าวซือเล่อ ทั้งหมดได้เรียงแถวนำเสนอสินค้าที่หรูหราที่สุดในร้านออกมา เหมือนกับการสร้างสิ่งที่ยอดเยี่ยมด้วยการร่วมมือกับนัก ออกแบบระดับไฮเอนด์ ใช้เวลาดำเนินการไม่นาน หนุ่มหล่อสาว สวยที่สง่าและหรูหราได้ปรากฏต่อหน้าทุกคน

โดยเฉพาะอวิ๋นเสว่เหยน ชุดราตรีราคาหกแสนหกหมื่นหยวน บนตัว จับคู่กับสร้อยคอราคาแปดล้านหยวนของโรเฮสปอและแหวนเพชรราคาสามล้านของVL รวมถึงกำไลหยกราคาห้าล้าน ของตาเรฟเป็นการเสริมบุคลิกดั้งเดิม ให้โดดเด่นกว่าใครๆถึง ขีดสุด!

สำหรับเซี่ยงเส้าหลง นอกจากชุดสูทสุดพิเศษราคาสามแสน หยวนแล้ว ที่มีราคาสูงที่สุดคือ นาฬิกาหยกเปตาลมูลค่าสิบสอง ล้านบนข้อมือ

เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงยิ้มให้กับเห อกวงจ้าว “ต้องขอขอบคุณอย่างมากสำหรับความใจดีของผู้ จัดการใหญ่เหอ!”

เมื่อพูดประโยคนี้ ทำให้เหอกวงจ้าวตกตะลึงทันที!

เขาเอ่ยอย่างตะกรุดจะกักว่า “ท่าน……..ท่านหมายความว่ายัง ไงกันครับ? คงจะไม่ได้ให้ผมจ่ายบิลทั้งหมดหรอกนะครับ?”

เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้า “ไม่อย่างนั้น คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”

ฟุบ!

เหอกวงจ้าวทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นโดยตรง หกแสนหกหมื่น หยวนน่ะ เขาสามารถจ่ายไหว แต่ของเหล่านี้รวมกันแล้วมากกว่า ยี่สิบล้าน ต่อให้เอาเขาไปขายก็จ่ายไม่ไหวหรอก

นายพลน้อยของพวกเรา ไม่เคยเป็น “คนดี” ที่จิตใจอ่อนโยน อยู่แล้วนี่นา …..

“ใช่แล้วล่ะ อย่าลืมที่ผมพูดด้วยนะว่าผมไม่ต้องการของลด ราคา!”
เหอกวงจ้าวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น โขกศีรษะดังปังปัง “คุณ ปล่อยผมไปเถอะนะครับ ของเหล่านี้ ถึงแม้ว่าผมจะขายตัวเองก็ ยังซื้อไม่ไหวเลย!”

เซี่ยงเส้าหลงกล่าวอย่างเฉยชาว่า “นั่นมันเกี่ยวอะไรกับผม ด้วยล่ะ?”

“ยังจําว่าตัวเองพูดอะไรก่อนหน้านี้ได้ไหมล่ะ? จ่ายไม่ไหวก็

สามารถใช้คนชำระหนี้แทนได้!”

“ประธานเจียง เรื่องนี้มอบให้คุณจัดการ ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

เจียงเสี่ยนมองดูเหอกวงจ้าวอย่างเย็นชาและกล่าวด้วยความ เคารพว่า “ขอให้แขกผู้มีเกียรติ โปรดวางใจ ก่อนที่เรือกวงจ้าว จะจ่ายเงินจำนวนยี่สิบล้านคืนมา พวกเราจะพยายามทำทุกอย่าง เพื่อสร้างมูลค่าบนตัวเขา

เมื่อมาถึงลานจอดรถของโรงแรมออนเซ็น ท้องฟ้าก็ใกล้จะ มืดแล้ว ที่ลานจอดรถขนาดใหญ่ เมื่อมองดูแล้ว มันเหมือนกับ นิทรรศการรถหรู ไม่มีค้นราคาต่ำกว่าหนึ่งล้าน ทางตรงกันข้าม รถโฟล์คสวาเกนราคาแสนหยวนของพวกเขาเลยมีเอกลักษณ์ เฉพาะตัวไม่เหมือนใคร

“ตรงนั้นมีที่จอดรถอีกคัน!!

“เฮ้ ……เวลาแสดงทักษะของผมมาแล้ว!”

ในเวลานี้ อวิ๋นเสวีเหยนที่เงียบมาตลอด ดูเหมือนจะเพิ่งมี ปฏิกิริยาสนองคืนกลับมาจากความตกใจในช่วงบ่ายวันนี้ ทันใดนั้นก็เอ่ยว่า “เซี่ยงเส้าหลง! การ์ดมังกรแดงใบนั้น เรื่องมันเป็น มายังไงกันแน่?!

เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้หันหน้ากลับมา เขารีบขับพุ่งเข้าไปในที่

จอดรถ “การ์ดมังกรแดงงั้นเหรอ? ผมเก็บได้น่ะ!” อวิ๋นเสบู่เหยืนยันจมูกของเธอด้วยความโกรธทันที “นั่นคือ การ์ดมังกรแดงนะ ทั้งโลกยังมีจำกัดเก้าใบด้วย คุณจะโชคดีเก็บ มาได้ยังไง? คุณคิดว่าฉันเชื่อ…….

“อ้า!”

พูดยังไม่จบ เซี่ยงเส้าหลงก็เหยียบเบรกกะทันหัน และอนเส เหยนกรีดร้องออกมา

เพราะตอนที่เขากำลังจะเข้าไปในที่จอดรถแห่งเดียวนี้ ได้มีรถ สปอร์ตคันหนึ่งพุ่งเข้ามาโดยไม่มีการชะลอความเร็วเลยแม้แต่ น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยงเส้าหลงเบรกกะทันหัน ภายใต้แรง กระแทกของฝ่ายตรงข้าม ที่นั่งข้างคนขับของตนเองจะต้องแตก เป็นเสี่ยงๆอย่างแน่นอน!

สีหน้าของเซี่ยงเส้าหลงมืดมนและน่ากลัวในทันใด เพราะตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับคืออวนเสเรียน

ปัง!

ประตูรถสปอร์ตเปิดออก และมีชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่งเดิน ลงมา หัวสีม่วงนั้นดูไร้รสนิยม และยกเท้าข้างหนึ่งไว้บนประตูรถ โฟล์คสวาเกนดูหยิ่งผยองอย่างมาก “ไสหัวลงมาเลยนะ!”