บทที่ 6 : กำไรจริงๆ

ช่นกำลังรอเวลาเหมาะสมเพื่อประกาศความสนิท สนมกับสายฟ้า แต่สายฟ้าไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด ความ สนิทสนมที่มีให้ต้นอยู่ที่คำว่า ‘สหายบั๊ก’ เท่านั้น ถึงจะมี หวั่นไหวบ้างแต่ด้วยความเป็นวายร้าย การจะตกหลุมรัก ใครได้ง่ายๆ คงเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ กับตัวละครที่รู้แก่ใจว่า เป็นเพียงชุดข้อมูลด้วยแล้วความรู้สึกไม่มีทางพัฒนาต่อ ไปได้อย่างแน่นอน

ตัวละครอื่นๆ ที่ปรากฏออกมาช่วยเหลือดีลักซ์ในฐานะ โฮสค์และภารกิจเพิ่มความสัมพันธ์ ค่าความสัมพันธ์ของ เขากับออทัมก็เพิ่มขึ้นทีละนิด แต่เป็นไปได้อย่างเชื่อง มาก จากการประเมินของระบบวายร้ายเหมือนออทัม จะโน้มเอียงมาทางเฟรย์นิดหน่อย ซึ่งนับเป็นเรื่องดีเล็กๆ ไม่มีค่าพอใส่ใจ

ในปีสองนี้พวกสายฟ้าต้องทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีและต้องจัด งานเลี้ยงต้อนรับเหล่ารุ่นน้องผู้มาใหม่ ปีที่แล้วหลังจาก เรียนไปได้หนึ่งสัปดาห์ถึงมีการรับน้อง แน่นอนว่าสายฟ้า ย่อมไปสร้างเรื่องไว้เยอะ มีทั้งคนเกลียดและคนชอบ แต่ คนเกลียดย่อมมากกว่าตามประสงค์ระบบวายร้าย

การแบ่งงานกันจัดเลี้ยงก็มีเรื่องสถานที่ อาหาร การ แสดง กิจกรรมและของขวัญต้อนรับ ออทัมในฐานะ หัวหน้าห้องก็จำเป็นจะต้องแบ่งคนอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อไม่ให้เสียชื่อเสียง ดีลักซ์ในฐานะโฮสต์ลูกรักระบบและคนสนิทของออทัมก็ได้ทำงานในฐานะเลขาประสาน งาน ส่วนบั๊กอย่างสายฟ้าที่ทำตัวฉลาดน้อยอย่างสมจริง ก็อยู่ในส่วนของอาหาร

“ท่านเฟรย์เหมาะกับงานสบายอย่างนี้ที่สุดแล้วครับ เอลเดลเอ่ยอย่างพอใจกับตำแหน่งงานของสายฟ้า รีลิน่า พยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่แล้ว การทำงานหนักจะทำให้ท่านเฟรย์ไม่สบาย”

ฉันก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นไหมล่ะ

สายฟ้าอยากจะพูด แต่เพื่อความเป็นวายร้ายไร้ ประโยชน์ก็จำเป็นต้องยิ้มรับอย่างแช่มชื่นต่องานสบาย เหล่านี้ ที่จริงถึงให้เธอไปทำงานหนักก็ไม่ไปหรอกบอก เลย

เรื่องอาหารจัดการได้ไม่อยากนัก เพียงคัดเลือกคนครัว และเลือกเมนูอาหารกับกำหนดปริมาณแล้วก็ไม่มีอะไร อาหารพวกนี้ไม่จำเป็นต้องทำเองอยู่แล้ว คงไม่อยากให้ รุ่นน้องท้องเสียกันล่ะมั้ง

สายฟ้ามีเวลามากพอที่จะใช้ชีวิตเสพสุข นอกจากทำตัว วายร้ายต่อหน้าโฮสต์แล้วเธอก็ไม่ได้คิดน้อยขนาดอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามสถานการณ์ ของเนื้อเรื่องหรอกนะ

เพราะมีเส้นสายและระบบวายร้ายสนับสนุนทำให้เธอ จัดการแก้ไขเหตุการณ์ล่วงหน้าไปหลายอย่าง ในอีกหนึ่ง ปีต่อจากนี้จะเป็นช่วงเวลาของสงครามประเทศข้างเคียง บุกโจมตีกะทันหันให้ประชนชนแถวชายแดนต้องประสบ ปัญหา ประเทศของเราเองก็เสียเมืองไปจากเหตุการณ์ นั้นถึงสองเมืองด้วย

ในส่วนนี้สายฟ้าได้วางกำลังคนไว้แล้วถ้าเกิดการโจมตี ขึ้นเมืองมา… จะไม่เสียแค่สองเมืองแต่เป็นสี่เมือง!

วะฮะฮา! วายร้ายอย่างเธอต้องไม่ใช่แค่สมพระเอก นายเอกแต่ล่มบ้านล่มเมืองตามไปติดๆ ด้วย ในเมื่อต้อง ทำลายโฮสต์แล้วก็จะเป็นจะต้องพังพินาศให้หมดสิ้นไม่มี สิทธิ์กอบกู้คืนในภายหลังได้ง่ายๆ

น่าเสียดายที่อำนาจในมือของเฟรย์มีน้อยต้องใช้สอย แบบไม่ให้ใครรับรู้อีก เหนื่อยมากแต่ก็คุ้มค่า เพราะการ ทำลับๆ ล่อๆ นี่ก็ปิดเส้นทางภารกิจของโฮสต์ไปไม่น้อย เหมือนกัน ได้คะแนนติดตัวไปอีกโข

สายฟ้าผู้หล่อเหลาและรวย (คะแนน) มาก ปลื้มใจจน อยากจะหัวเราะให้แชนเนลสะเทือน!
“คิดอะไรอยู่หรือ” ชินเพเอ่ยถามเมื่อเห็นเฟรย์เอาแต่ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองไปทางออทัม เขาที่แวะมาหาด้วย ความคิดถึงขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ

“คิดเรื่องชายแดน” คำตอบที่ได้ไม่เกี่ยวข้องกับคนที่ สายฟ้ามอง เธอแต่มองเพื่อแสดงความยุ่งยากใจให้กับดี ลักซ์เฉยๆ ยิ่งอีกฝ่ายไม่สบายใจมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกฟิน โดยธรรมชาติ

ท่าทางหนึ่งปีในการอยู่แชนเนลแห่งนี้พร้อมระบบวาย ร้ายจะวิวัฒนาการความโรคจิตของคนได้จริงๆ แฮะ

“ชายแดนมีอะไรน่าสนใจ หรือฮันนี่อยากจะไปเที่ยว

“Sz?”

คำเรียกแสนหวานนั้นเกือบทำเฟรย์ที่กำลังคิดชั่วสำลัก อยากจะเหลือกตาใส่ชินเพ ในสถานที่อย่างนี้อย่ามา เรียกกันอย่างสนิทสนมได้ไหมเล่า ขนลุก!

“ไม่สนใจไปเที่ยวชายแดนงั้นเหรอ?” ชินเพเอียงคอมอง อย่างประหลาดใจนึกว่าเดาใจสายฟ้าถูกแล้วเชียว หารู้ ไม่ว่าคิดไม่ตรงกับความคิดฮันนี่ของเขาเลยสักนิด

“ก็สนใจ แต่… ทำไมชินเรียกฉันว่าฮันนี่อีกแล้วล่ะ” นี่คือ เรื่องที่สายฟ้าข้องใจมาก
เหมือนช่วงเดือนที่ผ่านมาอีกฝ่ายจะเรียกเธอว่าฮันนี่ไม่ ขาดปากเลยเชียว รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะมีมดตอม…

ยาฆ่าแมลงมีขายในไอเทมมอลล์ไหมเธอจะซื้อเตรียม ไว้ล่วงหน้า

มีครับมาสเตอร์สายฟ้า เป็นยาฆ่าแมลงสารพัดเผ่าพันธุ์ ตั้งแต่แมลงธรรมดายันแมลงต่างดาว สนนราคาที่ 120 คะแนน

งั้นลืมมันไปซะเถอะ!

คะแนนนั้นหายาก ถึงเธอจะได้มามากเหมือนได้เปล่า ก็ตามแต่ในสถานการณ์อย่างนี้จะเอาคะแนนไปใช้ทิ้ง ขว้างไม่ได้ ยังมีอีกหลายแชนเนลที่จะต้องไปเข้าไปช่วย เหลือ สุรุยสุร่ายเกินไปจะลำบากในอนาคต

วายร้ายจะยากจนไม่ได้นะ

“เพราะเราคิดว่ามันเหมาะมากกว่าชื่อเฟรย์ ฮันนี่จะเรียก เราว่าดาร์ลิงก็ได้” ซินเพยิ้มบางๆ ไม่ได้สังเกตสายฟ้าที่ มุมปากกระตุกถี่ๆ เลย “แล้วสนใจไปเที่ยวที่เมืองไหนของ ชายแดนล่ะ เราพาไปได้นะ”

“ยังไม่รู้ ไว้ใกล้ๆ ปิดเทอมค่อยคิดอีกที” ตอนนี้เพิ่งเปิด เทอมยังไม่รีบร้อน
ซินเพรู้สึกผิดหวัง นึกว่าจะได้ไปเที่ยวกับเฟรย์สองคนที่ ห่างไกลจากออทัม บุตรชายขุนนางผู้ขวางหูขวางตานั่น แต่ก็ยังดีใจที่เฟรย์ไม่ได้ปฏิเสธว่าจะไม่ไปด้วยนั่นทำให้ เขารู้สึกดีมากแล้ว

“อาจารย์ซินเพ” มีคนสังเกตเห็นอาจารย์หนุ่มสุดหล่อ แล้ว พวกเขาเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม อาจารย์ อัจฉริยะที่สอนอยู่ปีสี่ทักทายพวกเขาอย่างไว้ตัว รอยยิ้ม ห่างเหินมอบให้ทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งโฮสต์ลูกรักระบบ เซาน่

“สวัสดีทุกคน”

“อาจารย์มาทําอะไรที่นี่เหรอครับ” ดีลักซ์เอ่ยถามพลาง เหลือบมองสายฟ้าที่นั่งเท้าคางมองอย่างท้าทาย ความ เป็นปรปักษ์แผ่ออกมาตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งคู่

“ดีลักซ์ทำไมถามเหมือนอาจารย์ชินเพกำลังจะมา วุ่นวายกับงานของพวกเราอย่างนั้น เสียมารยาทจริงๆ” สายฟ้าไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้เหยียบย่ำโฮสต์ไปสักนิด เอ่ยหาเรื่องกันซึ่งๆ หน้า ชินเพมุมปากกระตุกเพิ่งจะได้ ทัศนาฝีปากอันแสบสันของสายฟ้าเป็นครั้งแรก ดวงตาสี ฟ้าใสเป็นประกายขึ้นมาทันที

ฮันนี่ผู้เกรี้ยวกราด… น่ารักมาก!
อยากให้มาเกรี้ยวกราดใส่เขาเหลือเกิน น่าจะรู้สึกดี มาก…

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น นี่เป็นการถามตาม มารยาทต่างหาก ท่านเฟรย์อย่าได้ใส่ร้ายกันสิครับ” ดี ลักซ์ถลึงตาใส่อย่างไม่รักษามารยาทแล้ว คนอื่นๆ ใน ห้องก็เริ่มชินกับการโต้ตอบของทั้งสองคนเลยไม่เอ่ยปาก แทรกแซง เพราะคนที่แทรกแซงจะโดนเฟรย์จ้วงยับด้วย คำพูดจนเดินกลับหอไม่ถูก

“ใส่ร้ายอะไร ก็คำถามนายมันไม่น่าฟังนี่ เสียงก็กระด้าง ฟังแล้วแสลงหู” สายฟ้าไหวไหล่ท่าทางยียวนชวนให้ อยากย้ายฝ่าเท้าไปแนบหน้าเหลือเกิน

“ท่าน….”

“อาจารย์ครับ มีธุระอะไรที่นี่หรือเปล่าครับ หรือว่าเห็น ความครึกครื้นเลยมาดู? หรือว่าเสียงของพวกเราดังเกิน ไปจนรบกวนอาจารย์หรือเปล่าครับ?” สายฟ้าเมินดีลักซ์ แล้วหันมาถามชินเพด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พลางขยิบตาให้ อย่างน่ารัก เสียดายก็แต่อยู่ในชุดนักเรียนชายไม่อย่าง นั้นคงน่ารักกระแทกใจจนชินเพยืนไม่อยู่แน่

น่ารัก ถึงจะแสบสันแต่ก็ยังน่ารักมาก!

กลับไปต้องวาดรูปฮันนี่ตอนขยิบตาเก็บใส่กรอบไว้แล้วล่ะ ชินเพลิดเพ้อเจ้อเงียบๆ แต่ใบหน้ายังคงไว้ซึ่ง ความเรียบเฉยที่สุภาพตามมารยาทมาตรฐาน แล้วตอบ คําถามสายฟ้านิ่งๆ

“อืม เราแค่มาดูความครึกครื้นเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก

“งั้นเหรอครับ” นักเรียนหลายคนถอนหายใจ ถ้าอาจารย์ เงียบไม่ตอบคำถามของทั้งเฟรย์และดีลักซ์ท่าทางทั้งคู่จะ หน้าแตก

แต่เท่าที่ฟังคำพูดของเฟรย์เหมือนจะดูดีกว่าดีลักซ์ ของ ชายหนุ่มองครักษ์ดูเหมือนจะถามห้วนเกินไป ไม่ให้ความ รู้สึกน่าใกล้ชิดสักเท่าไหร่

เมื่อถูกเปรียบเทียบและอาจารย์พูดที่ยอมตอบคำถาม ของเฟรย์ทำให้ดีลักซ์ถูกวิจารณ์ แม้จะเรื่องเล็กแต่ก็ ทําลายชื่อเสียงของเขาไปอีกทำให้โฮสต์รู้สึกระทมทุกข์ มากขึ้น

ตัวร้ายเฮงซวย! อะไรจะขยันสร้างความเกลียดชังขนาด

ถ้าระบบวายร้ายสามารถเอาความในใจของโฮสต์ออก มาให้สายฟ้าฟังได้ เธอต้องหัวสมองระเบิดตายเพราะคำ สรรเสริญยันบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรไปแล้ว แต่เพราะ ไม่รู้สายฟ้าจึงทำหน้าระรื่นเยาะเย้ยต่อไป
ซินเหตุออกถึงความไม่ถูกกันของเฟรย์และดีลักซ์ โดย ความขัดแย้งนี้เกิดจากผู้ชายคนเดียว แต่เขาก็ไม่ได้ แทรกแซงอะไรด้วยสถานะของเขาตอนนี้เข้าไปแทรกไม่ ได้จริงๆ

แต่เขาก็เตรียมการไว้แล้ว รออีกปีก็สามารถเปิดตัวอย่าง เป็นทางการได้…..

“โอ๊ะ ท่านออทัม!” สายฟ้าที่เรดาห์หาพระเอกมี ประสิทธิภาพขึ้นมาฉับพลันเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาก็รีบ เอ่ยเรียกแล้วถลาเข้าหาด้วยความรักใคร่อย่างออกนอก หน้า รอยยิ้มที่เพิ่มความหล่อเหลาระยิบระยับจนชาย หนุ่มที่ถูกเรียกชื่อรู้สึกใจสั่น แต่กระนั้นก็ทำให้สงบลงได้ อย่างรวดเร็ว

“มีอะไรหรือเฟรย์” ถึงจะดูเย็นชาแต่น้ำเสียงที่เอ่ยก็อ่อน ลงกว่าตอนแรกมากนัก ทั้งยังมีความตามใจและคล้าย ตามอยู่สองส่วน

“ผมว่าจะขอตัวไปพักก่อนน่ะครับ วันนี้รู้สึกเหมือนโลก หมุนแปลกๆ คิดว่าน่าจะไม่สบาย” ความตอแหลอย่าง เหนือชั้นของสายฟ้าทำให้หน้าซีดลงกว่าปกติได้เนียน กริบ ท่าทางดูอ่อนแอขึ้นมาแต่ก็ยังทำตัวเข้มแข็งให้ผู้คน จนใจในความดื้อรันปากแข็ง อดใจอ่อนลงไม่ได้

ออทัมขมวดคิ้วนิดๆ ยกมือขึ้นทาบหน้าผากกว้างและขาวเนียนนั่นอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงกว่า

ปกติจริงก็มีสีหน้ากังวล

“มีไข้ด้วยนี่นา”

“เอ๊ะ? มีเหรอ…”

เพี้ยะ!

มือของออทัมถูกปัดอย่างแรงด้วยฝีมือของชินเพ อาจารย์หนุ่มผู้มีความสุภาพตามมารยาทมาตรฐานถึงกับ ลงมือทำอะไรเสียมารยาท แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ไม่ เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

“ขออภัยท่านออทัม เราเห็นว่าการสัมผัสตัวของท่าน ออกจะไม่เหมาะสม พึงระลึกหน่อยครับว่ายังอยู่ในสถาน ศึกษาและมีผู้คนกำลังมองอยู่” ชินเพเอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าตายด้าน

สายฟ้าเหลือบมองอีกฝ่าย อยากจะเบ้ปากใส่แล้วบอก ว่านายเองก็เหมือนกันแหละไอ้หนุ่ม ถึงจะไม่ได้สัมผัสตัว กันโดยตรงแต่พฤติกรรมแบบนี้มันก็ชัดเจนไปไหม

ทำตัวเป็นแมวหวงก้างไปได้!
(หมาหวงก้างต่างหากล่ะครับมาสเตอร์!

ระบบวายร้ายยังรู้ว่าสายฟ้าใช้สุภาษิตเพี้ยน แต่เธอก็ไม่ ได้สนใจนอกจากมองทั้งคู่ตาปริบๆ จากนั้นก็แสยะยิ้ม ว ร้าย ความวายร้ายที่ไม่ใสซื่อแต่เหลี่ยมจัดยื่นมือออกไป ลวนลามทั้งคู่อย่างโจ่งแจ้ง!

มือทั้งสองข้างโอบเอวของออทัมและชินเพพร้อมกันแล้ว ดึงพวกเขาเข้ามาใกล้ เสียงหัวเราะสดใสเอ่ยหยอกเย้า

“ไม่เอานะท่านทั้งสอง เรื่องแค่นี้เองปล่อยผ่านไปหน่อย นะครับ นะ?”

เอียงคอมองอย่างออดอ้อนนิดๆ องศาความเป๊ะขัดเน้น ความน่ารักน่าหยิก ความใกล้ชิดที่เกินพอดีนั่นทำให้ทั้งคู่ ตัวแข็งทื่อเหมือนสมองแขวนป้ายหยุดทำงานกันชั่วคราว ไม่ได้รู้เลยว่าสายฟ้าแอบตบก้นแน่นๆ ของพวกเขาเสีย ด้วยซ้ำ กว่าจะได้สติกลับมาคนลวนลามก็ถอยออกไป แล้วเดินตัวจากไป แถมทิ้งท้ายไว้อีกว่า

“ขอตัวไปพักนะครับ ข้อพิพาทเมื่อกี้ก็ถือว่าเจ้ากันไปนะ แล้วพบกันเมื่อมีโอกาสครับทุกท่าน”

จากไปอย่างสวยงาม แล้วทิ้งสภาพสุญญากาศไว้ให้คน เบื้องหลัง
(มาสเตอร์สายฟ้า ได้รับคะแนนจากการสร้างความ ริษยาและชอกช้ำเกินจะกล่าวให้โฮสต์ 2 คะแนน ซ้ำยัง ลดค่าความสัมพันธ์ของโฮสต์และออทัมลงได้ 5% กำไร สุดๆ ยินดีด้วยครับมาสเตอร์ ความสามารถในการสร้าง ความร้าวฉานพุ่งพรวดเลยครับ!

อืม กำไรจริงๆ น่ายินดี…น่ายินดี…