บทที่ 19 : ลำบากจริง คนเสน่ห์แรงเนี่ย

[แล้วมาสเตอร์จะก่อความวุ่นวายยังไงล่ะครับ ที่นี่ไม่มี ความเป็นแฟนตาซี จะก่อเรื่องอะไรก็ต้องเกรงใจกฎหมาย มากหน่อย

“ก็คิดอยู่เรื่อยๆ ช่วงนี้ก็ได้แต่ใช้ค่าความสัมพันธ์เป็น เหยื่อล่อลากหวังหนิงไปซ้อมบีบีกันแล้วให้เธอเป็นเป้ายิง แก้เครียดเท่านั้น แล้วยังต้องรักษาภาพลักษณ์อีกเลยยัง หาวิธีดีๆ ไม่ได้”

[หรือเราจะวางแผนให้ผู้ก่อการร้ายบุกยึดมหาวิทยาลัย ติดตั้งระเบิด เมื่อสถานการณ์เลวร้ายก็ฉายโอกาสไปอยู่ ฝังโจรดีครับมาสเตอร์ จากนั้นก็เอาพวกตัวละครจีบได้ขึ้น รถแล้วติดตั้งระเบิดไว้ให้ตูมเดียวตายหมู่เหมือนแชนเนล ที่แล้ว]

เดี่ยวๆ นั่นมันผิดพล็อตไปแล้ว! เนื้อเรื่องในแชนเนลเป็น แนวรักสดใสวัยรุ่นนะเว้ย แอคชั่นระทึกขวัญนั่นมันอะไร! แล้วที่บอกต้องเกรงใจกฎหมายนั่นล่ะเฮ้ย!!

สายฟ้าหยุดคิดเล็กน้อย… แต่มันก็เข้าท่า ด้วยความร่วม มือจากระบบวายร้ายและกําลังทรัพย์สินอันเป็นปริศนา ของลมเหนือน่าจะเก็บกวาดทีเดียวตายยกมหาวิทยาลัย เลยก็เป็นได้

[มาสเตอร์ครับ ระบบวินด์ล้อเล่น มาสเตอร์ใจเย็นๆ ตั้งสติและรางถุงกาวลงช้าๆ อย่าเพิ่งรีบก่อการร้ายนะครับ เดี๋ยวโฮสต์รู้ตัวแล้วแชนเนลจะรีเซ็ต

“น่าๆ ฉันคงไม่ทำขนาดนั้นหรอก แต่… ของมันต้องมี

สายฟ้าหัวเราะขบขันเหมือนไม่จริงจังแต่มือเริ่มเปิด โน๊ตบุ๊กส่วนตัวขึ้นมาแล้วสั่งการระบบวายร้ายให้เจาะ เข้าเครือข่ายสร้างแผนการทั้งเล็กใหญ่เพื่อเตรียมความ พร้อมรอการแข่งขันใหญ่ในอีกหกเดือนข้างหน้า

ระหว่างดำเนินตามภารกิจของระบบเซาว์ หวังหนึ่งรู้สึก ว่ามันเป็นไปได้ยากขึ้นกว่าตอนแรกๆ เธอนั้นเป็นผู้ที่เคย ผ่านแชนเนลประเภทเกมจีบหนุ่มมาหลายแขนเนลในเซิฟ เวอร์ระดับหนึ่งและสองมาก่อนย่อมต้องจับนิสัยของตัว ละครจีบได้ไว้อยู่หมัด แต่พอเข้าเซิฟเวอร์ระดับสามความ ละเอียดอ่อนของตัวละครสูงขึ้น การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ก็ จะส่งผลต่อสถานการณ์ทำให้กระอักกระอ่วมได้

อย่างเช่นตอนนี้ที่เธอพยายามจะสร้างความสัมพันธ์ ของโฟว์ ลมเหนือและเลิฟ สามตัวละครจีบได้ด้วยการ ชวนพวกเขามีกินข้าวร่วมกัน บรรยากาศมันควรจะเป็นไป อย่างฉันท์เพื่อน แต่ดูเหมือนเลิฟจะไม่มีความเป็นมิตรให้ กันสักเท่าไหร่

จากที่เธอดูแล้วตัวละครเลิฟนั้นชอบลมเหนือ แต่ลมเหนือนั้นขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์ไว้ที่เพื่อนแล้ว ถึงจะ น่าสงสารแต่ก็สมน้ำหน้าเหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้อง เคลียร์แชนเนลคู่ของเลิฟและลมเหนืออาจจะเป็นคู่วายที่ ชวนเขินที่สุดก็ได้

คนหนึ่งสุภาพมาดแมน อีกคนห่ามๆ ทะลึ่งทะเล้น เห็น พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้วใจสั่น คิดดีไม่ได้จริงๆ

ลมเหนือเทคแคร์หวังหนิงเป็นอย่างดี ใบหน้าหล่อเหลา ที่ยิ้มสุภาพดวงตาที่เป็นประกายแวววาวแต่อ่านยาก สายตาจับจ้องเธอตลอดเวลา ถึงปากของเขาจะบอกย้ำ กับโฟว์ไปหลายครั้งว่าไม่คิดจะแย่งผู้หญิงของเพื่อนแต่ พฤติกรรมคนละเรื่องกันเลย

ดูแล้วนิสัยของคุณชายลมเหนือจะเป็นพวกร้ายเงียบ ความสุภาพเป็นแค่เปลือกเนื่องจากการอบรมจากฐานะ ทางบ้านเท่านั้นเอง อยู่กับเขาแล้วต้องระวังมือไม้ เผลอ ไม่ได้ลูบๆ คลำๆ ตอนนี้เกือบจะทุกตารางนิ้วของร่างกาย อยู่แล้ว คนอะไรลวนลามเก่งจริง

และเพราะความสนใจที่ลมเหนือมอบให้เธอแบบพิเศษ นี้ทําให้เลิฟไม่ชอบเธอ รวมถึงเหล่าคนที่ตามจีบลมเหนือ ด้วย พวกเกย์ที่มีอคติกับผู้หญิงถึงจะไม่หาเรื่องแกล้งแต่ สายตาที่มองเหยียดใส่ราวกับมองขยะแบบนั้นก็ทำเอา เจ็บปวดไม่น้อย แต่เธอยังยอมรับไม่ตอบโต้พวกเขาได้ ผิดกับเหล่าหญิงสาวที่มีความอิจฉามากกว่า พฤติกรรม การกลั่นแกล้งเป็นเด็กน้อยมาก เอาของไปซ่อน ดักทําร้ายร่างกายบ้าง ไม่ก็ท้าสู้ด้วยบีบีกันที่สนาม นอกมหาวิทยาลัยบ้าง หวังหนึ่งรู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจ อย่างบอกไม่ถูก

ส่วนโฟว์นั้นเป็นคนซื่อถึงหน้าจะดูเย็นชาก็ตาม เมื่อลม เหนือบอกไม่คิดแย่งผู้หญิงก็ไม่คิดจะใส่ใจอีก ซ้ำยังสนิท สนมกับลมเหนือได้อย่างง่ายดาย ทั้งลูบหัวทั้งกอดไหล่ สนิทสนมจนชวนเข้าใจผิดมาก แต่หวังหนิงไม่กลัวว่าพวก เขาจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปเกินเลย เพราะเห็นยิ้มๆ อย่างนั้นแต่ลมเหนือไว้ตัวเสมอไม่ว่าจะกับใคร

หวังหนิงพยายามที่จะคงความสัมพันธ์ของเธอ โฟว์และ ลมเหนือไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบไฮเวย์อีก ซึ่งดีที่ความ สัมพันธ์ของลมเหนือไม่มีการสั่นคลอนเลยแม้แต่น้อย

หวังหนิงไม่รู้ว่าระบบเซาน์ตรวจจับความเป็นบั๊กของ สายฟ้าไม่ได้ค่าความสัมพันธ์ที่เห็นเป็นแค่เลขลวง เธอ คงไม่ได้สังเกตว่าค่าความสัมพันธ์สูงขนาดนี้แต่ไม่เคย มีภารกิจที่เกี่ยวกับตัวละครลมเหนือโผล่ให้เธอเห็นเลย ปกติแล้วตัวละครจีบได้ทุกตัวย่อมมีปมเนื้อเรื่อง อย่าง ของโฟว์เองหวังหนิงก็ผ่านไปแล้ว

แต่ถึงระบบจะแจ้ง หากสายฟ้าไม่ติดจะดำเนินเนื้อเรื่อง ตามเสียอย่าง โฮสต์ก็ไม่มีทางได้ทำภารกิจปมตัวละคร หรอก
สถานการณ์ในแชนเนลตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะแล้วแต่ สายฟ้าก็ยังคงทำตัวเป็นผู้ตามจีบที่ดี มื้ออาหารวันนี้เธอ ก็พามาเลี้ยงด้วย เลี้ยงเพราะอยากเลี้ยงน่ะแหละ ไม่มี เหตุผลอื่น

“สวัสดีครับลมเหนือ” เสียงสุภาพจากหนุ่มแว่นสุดหล่อที่ ดูคุ้นตา ลมเหนือพยักหน้าทักทายอย่างเป็นมิตร

“สวัสดีไฮเวย์ มากินข้าวคนเดียวเหรอ?”

“ครับ ผมออกมาช้ากว่าเพื่อนคนอื่นก็กินไปแล้ว” ไฮเวย์ ดันแว่นรอยยิ้มมุมปากน่ารักนั้นทำให้สายฟ้ามองตาวาว ปากก็เอ่ยชวนอย่างตามมารยาทที่ดี ผายมือไปทางเก้าอี้ ที่ว่างอยู่

“นั่งด้วยกันไหม มีที่ว่างอยู่

ถึงสายฟ้าจะชวนอย่างเป็นมิตรแต่ชายหนุ่มอีกสองคน ไม่ได้มองไฮเวย์อย่างเป็นมิตรเลยสักนิด

“ไปนายที่อื่นเหอะ ถึงจะมีเก้าอี้ว่างแต่นายก็ไม่ควรมานั่ง กับคนที่เคยดวลปืนแย่งผู้หญิงกันรึเปล่าวะ” เลิฟพูดแล้ว เบ้ปากไม่สบอารมณ์ โฟว์มีที่หน้าเข้มขึ้นมองจิกไฮเวย์ เล็กน้อย

“คิดจะมาตามตื้อแฟนฉันรึไง ไอ้ไฮเวย์”
ไฮเวย์ดันแว่นขึ้นแล้วยกยิ้มเยาะเย้ย “นั้นเป็นเรื่องใน อดีตแล้วรึเปล่าไอ้โฟว์ ผ่านมาตั้งกี่เดือนแล้ว และตั้งแต่ แรกผมก็ทักแค่ลมเหนือเท่านั้น พวกนายแม่งขี้เสือกครับ”

ชายหนุ่มใส่แว่นเดินไปนั่งที่ว่างหน้าตาเฉย เรียก พนักงานมารับรายการไม่ได้สนใจหน้าตาเหมือนจะกินหัว เขาของใครเลย

“ใครให้นายนั่งวะไอ้เชี่ยแว่น!” เลิฟเปิดประเด็นอีกครั้ง เมื่อพนักงานสาวถอยออกไปแล้ว

“ไร้มารยาทฉิบหาย” โฟว์สำทับ ความไม่ชอบขี้หน้าพุ่ง สูงทะลุเพดาน

“ลมเหนือเชิญแล้วนี่ ผมก็นั่งไง หรือมีปัญหา?”

“จะเอาเหรอวะ!”

“ไปดวลกันเลยไหมล่ะ!”

“มาสิ คิดว่ากลัวเหรอครับ”

“ไม่เอานะทั้งสามคน ใจเย็นๆ” หวังหนิงพยายามห้าม ปรามไม่ให้พวกเขาทะเลาะกันด้วยใบหน้ากังวล แต่สามหนุ่มไม่ได้ลดราวาศอกกันเลยสักนิด จ้องกันเขม็งเชียว

สายฟ้าอยากจะหัวเราะ แล้วก็หลุดหัวเราะออกมาจริงๆ เมื่อตัวละครจีบได้อีกสองคนเข้ามาสำทับ นั่นคือซันชาย น์กับหนึ่งในตัวละครจีบได้เพศหญิง

เธอชื่อริกะ เป็นสาวลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ดาวคณะแพทย์ สาขาทันตกรรมปีสามที่น่ารักราวกับตุ๊กตากระเบื้องชั้น ดี ดวงตาเป็นสีฟ้าใสแจ๋ว รูปร่างกะทัดรัดมีหน้าอกนิดๆ แต่มันก็ดูมากกว่าลมเหนือที่เหมือนกระดาบเรียบๆ แปะ ลูกเกดสองลูก ผมสีดำเหลือบน้ำเงินที่ดูเป็นสีย้อมช่วย ขับเน้นความน่ารักสดใสของเธอออกมาได้อีกมากเลยที เดียว

“สวัสดีค่ะน้องลมเหนือ สวัสดีทุกคน วันนี้พร้อมหน้ากัน จังนะคะ” ริกะเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม สายฟ้ายิ้มตอบไป สายตาจับจ้องหน้าของหญิงสาวเขม็ง

“สวัสดีครับพี่ริกะ”

“หน้าพี่มีอะไรติดหรือเปล่าคะน้องลม จ้องเขม็งเชียว” หญิงสาวยิ้มเขินๆ เมื่อถูกจ้องมอง สายฟ้ากะพริบตาปริบๆ หลบสายตาอย่างกระดากอาย

“ขอโทษด้วยครับ พอดีหน้าพี่ริกะคุ้นๆ น่ะคล้ายคนรู้จัก”
“เอ๊ะ? จริงเหรอ” ริกะยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะ สายฟ้าก็ หัวเราะกลบเกลื่อนไปด้วย แต่สายตาก็ยังจับจ้องไม่ห่าง ผิดปกติเกินไปจนชายหนุ่มทุกคนและหวังหนิงถึงกับมอง ตามไปด้วย

[มาสเตอร์สายฟ้าครับ หน้าของริกะมีส่วนคล้ายกับอดีต สหายบั๊กของมาสเตอร์มากเลย

ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ระบบหาข้อมูลของริกะที

ระบบรับคำแล้วเร่งหาข้อมูลของตัวละครจีบได้คนนี้ อย่างรวดเร็ว เมื่อได้มาแล้วสายฟ้าก็สามารถละสายตา จากเธอได้ แต่พอหันมาสบตากับคนอื่นที่มองกันแปลกๆ ก็ต้องเลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ

“มองอะไรกันเหรอ?”

“เปล่า” พวกเขาตอบเป็นเสียงเดียวกัน ยกเว้นเพื่อนเลิฟ ที่พูดแดกดันเธอ

“พี่ริกะสเปคนายเลยสินะไอ้ลม มองจนตาจะทะลุออก จากเบ้าแล้ว มองนานอีกนิดคงน้ำลายไหลละ น่าเกลียด ฉิบหายเลยเพื่อน!

“นายก็พูดเว่อร์เกินไป ฉันมองเพราะพี่เขาหน้าตาคล้าย คนรู้จัก กำลังสงสัยว่าเกี่ยวข้องกันรึเปล่าเท่านั้นแหละ” สายฟ้าอดไม่ได้ที่จะกลอกตา เก็บอาการหน่อย เถอะเพื่อน

พอสายฟ้าเริ่มทำหน้าไม่พอใจพวกเขาจึงไม่พูดเรื่อง นี้อีก พวกเขาเหล่าดาวเด่นจากหลายคณะหลายสาขา เปลี่ยนเรื่องคุยและกินอาหารร่วมกันอย่างสันติเป็นครั้ง แรกตั้งแต่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเซนทัลรี่ น่าจะเป็น หัวข้อข่าวที่ควรจารึกไว้ในประวัติศาสตร์

หลังมื้ออาหารซันชายน์และริกะก็แยกตัวออกไป พวก เขามีนัดกับลูกพี่ลูกน้องชายของริกะที่เรียนจบไปแล้ว เลยมากินข้าวด้วยกันและไปหาคนๆ นั้นพร้อมกัน

พวกสายฟ้าไปเข้าธนาคาร ตัวเธอและโฮสต์จะไปทำ ธุรกรรมทางการเงิน ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกต้องก็คือไปทำ ภารกิจของโฮสต์ต่างหาก

เพราะระบบเซา มีการประมวลผลสถานการณ์เพื่อ จัดเป็นภารกิจมีคะแนนให้กับโฮสต์อยู่ตลอดเวลา ถ้า สถานการณ์ที่เคยเป็นภารกิจไม่อาจดำเนินต่อไปภารกิจ จะยกเลิกตัวเองอัตโนมัติ เหมือนอย่างแชนเนลแรกที่ สายฟ้าทํา โฮสต์ไม่ได้รับภารกิจจากระบบร่วมเกือบยี่สิบ ภารกิจเพราฝีมือสายฟ้า

ในสถานการณ์แชนเนลนี้เองก็เป็นเช่นเดียวกันเมื่อ สายฟ้าสร้างเรื่องที่สามารถใช้เป็นภารกิจได้ระบบก็จะมอบหมายมันให้กับโฮสต์ และในฐานะตัวสร้างเรื่อง สายฟ้าจะไม่เข้าร่วมได้ยังไง

เมื่อมาถึงสาขาธนาคารทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันทำธุรกรรม บัญชีเงินฝากของสายฟ้านั่นตัวเลขที่ปรากฏทําเอาเจ้า หน้าที่เกือบหน้ามืด ต้อนรับขับสู้กับเธออย่างสุภาพ นอบน้อมเรียกท่านทุกคำไม่ขาดปาก

ในตอนนั้นเองมีชายในชุดสีดำสวมแว่นตาดำเดินเข้า มาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ท่าทางดูนักเลงมาก สายฟ้า เหลือมองแล้วแสยะยิ้ม

ปัง!!

เสียงปืนจริงๆ ดังขึ้นหนึ่งนัดยิงกล้องวงจรปิดที่อยู่ใกล้ ที่สุดท้ายแล้วพูดอย่างก้าวร้าว เสียงเขาดังกว่าเสียงกรีด ร้องอย่างตกใจของลูกค้าและเจ้าหน้าที่ธนาคารรวมกัน ซะอีก

“พวกมึงเงียบ! ส่งเงินมาให้หมด” จากนั้นก็เดินเอาปืน ไปจอที่พนักงานคนหนึ่งแล้วโยนกระเป๋าใส่ “เก็บเงินเข้า กระเป๋าเลย เร็วๆ เข้า! ห้ามใครตุกติกไม่งั้นกูยิง!”

พนักงานรีบหยิบกระเป๋าเดินไปทางตู้เซฟ ผู้จัดการสาขา คิดจะใจเย็นยื้อเวลา แต่เมื่อเห็นพวกโจรเหล่านี้มีพรรค พวกเข้ามาเสริมก็หน้าซีดเผือด จำใจต้องเข้าไปช่วยเหลือพนักงานเปิดตู้เซฟ เงินเป็นเรื่องรองชีวิตต่าง หากถึงเป็นเรื่องใหญ่

พรรคพวกโจรที่เข้ามามีอาวุธครบมือ ปืนเหล่านั้นเป็น ปืนจริงไม่ใช่แค่บีบีกันที่ยิงให้เจ็บๆ คันๆ พวกเขาต้อน ลูกค้าที่ไร้ประโยชน์ไปอยู่รวมกันมุมหนึ่ง

สายฟ้าขยับไปยังหน้าหวังหนิงที่ตอนนี้หน้าซีดไปด้วย ความหวาดกลัวแต่มันยังไม่แนบเนียนมากพอที่จะกลบ เกลื่อนแววตาเรียบเฉยนั่น พวกเลิฟเองก็หน้าเคร่งเครียด สายตาแข็งกร้าวกวาดมองพวกโจรอย่างใจเย็น ท่าทาง ของเหล่านักศึกษากลุ่มนี้ในสายตาของเหล่าโจรก็มองแค่ เป็นเด็กนิสัยก้าวร้าวโอหังเท่านั้น ไม่ได้รู้ตัวกันสักนิดว่า คอไปอยู่บนเขียงให้เหลานักศึกษาเซนทัลรี่เตรียมปาด คอแล้ว

[ภารกิจระบบเซาน์ ช่วยเหลือตัวประกันและจัดการโจร ปล้นธนาคาร คำแนะนำที่ระบบมอบให้โฮสต์คือสละ ตนเองเป็นตัวประกันเพื่อเพิ่มค่าความสัมพันธ์ตัวละคร ระดับต่ำ แต่โอกาสสำเร็จสูง เพราะเหล่าตัวละครจะ ลงมือจัดการกับโจรปล้นธนาคารเพื่อช่วยเหลือโฮสต์ ครับ]

วายร้ายแจ้งข้อมูลระบบภารกิจของโฮสต์ สายฟ้า เลิกคิ้วเล็กน้อย ครั้งนี้ระบบเซาน์ให้คำแนะนำกับโฮสต์ ด้วย ซึ่งเป็นคำแนะนำที่ไม่เลว แต่ถ้าโฮสต์เลือกแบบนั้น จริง… มันก็แย่สิ
อุตส่าห์มาทั้งที วายร้ายสายฟ้าจะเล่นแค่บทฮีโร่ช่วย สาวงามได้ยังไงกัน

“เฮ้ย ไปจับตัวประกันมาคนหนึ่งสิ เราจะหนีแล้ว” โจรที่ กำลังเก็บกระเป๋าเอ่ย โอกาสของวายร้ายมาถึงแล้ว

“อ๊ะ!” สายฟ้าใช้สกิลตอแหลอันไร้ขีดจำกัดพุ่งตัวออก ไปเหมือนคนถูกผลักจริงๆ สีหน้าบ่งบอกความตกใจ ท่าทางเหมือนจะตั้งตัวได้แต่แล้วก็สะดุดความว่างเปล่า ล้มกลิ้งลงกับพื้นอย่างแนบเนียน สายตาและปลาย กระบอกปืนเกือบทั้งหมดพุ่งตรงไปยังสายฟ้าแต่เพียงผู้ เดียว

“ลมเหนือ ระวัง!”