ตอนที่ 9 ผมบอกว่าผมต้องการจีบคุณ

ตอนที่ 9 ผมบอกว่าผมต้องการจีบคุณ

แม้ว่าเมื่อก่อนจะโดนเขาทำให้เสียใจ แต่เธอก็จำเป็นต้อง ยอมรับว่าธนเทพเป็นผู้ชายที่มีแรงดึงดูดเป็นอย่างมาก

เหมือนกับว่าเขารู้สึกได้ถึงว่าเธอกำลังจ้องเขม็งเขาอยู่ ธนเทพ หันไปมอง โยนกันบุหรี่ลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบและบดขยี้จน เป็นผุยผง จากนั้นก็เปิดประตูรถ “ตื่นแล้วเหรอ”

เศวยาสังเกตุเห็น ก็พบว่าใต้เท้าเขา มีก้านบุหรี่ถูกทิ้งไปสิบ กว่ามวนแล้ว

เธอยิ้มมุมปาก เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขาจะมีความอดทนมาก ขนาดนี้

เธอพูดอย่างไร้อารมณ์ “คุณป้าแม่บ้านจะด่าเอานะ” จากนั้น เธอก็เปิดประตูรถ แล้วเดินออกมา

ธนเทพยิ้มอย่างไม่สนใจอะไร เขายึดตัวตรง แล้วใช้แขน พึงประตูรถไว้ “ถ้ามีใครฟ้อง คุณก็มาหาผมได้นะ ผมจะรับผิด ชอบเอง”

การวิ่งเต้นช่วยคนอื่นเป็นงานถนัดของเพื่อนบ้านเก่าเธอมากกว่านะ เธอลืมพูดประโยคนี้ไป จากนั้นเธอก็หันตัวเดินจาก ไป แม้แต่พูดขอบคุณเขาสักคำก็ไม่มี

ธนเทพมีรอยยิ้มที่แผ่รังสีอันแปลกประหลาด เขาทิ้งความตั้งใจ แต่แรกไปก่อน เธอผีเข้าผีออกจนทำให้เขามีความปรารถนา อยากจะเอาชนะเธออย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะทำแบบนี้มาก่อน…

วันต่อมา เศวยาตื่นสาย น้าลดาวัลย์นำมื้อเช้าที่อุ่นใหม่มา เสิร์ฟให้เธอ แล้วกำชับว่าหลังจากเมาค้างคืนแล้ว ก็ต้องทาน อะไรสักหน่อย

เศวยานิ่งไป “น้าลดาวัลย์ ทำไมถึงรู้ว่าเมื่อคืนหนูไปดื่มมาคะ”

“นีเป็นคนบอกจะ

เศวยามอง ก้มหน้าลง และตั้งหน้าตั้งตาทานมื้อเช้าต่อไป

ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนในบ้านจะต้องรู้หมดแล้วว่าเศวยาดื่มเหล้ามา เมื่อคืน พ่อกลับมาตอนเย็นก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ นี่ยังดีที่ ชวนี้ไม่มีพลังเหลือพอที่จะประกาศให้ทั้งบ้านรู้แทนเธอ!
น้าลดาวัลย์ต่อว่าอย่างเป็นห่วงเป็นใย “คุณยา คุณเป็นผู้หญิง นะ จะไปดื่มกับคนอื่นข้างนอกจนดึกดื่นมืดค่ำแบบนี้ไม่ได้นะ กระเพาะของคุณไม่ค่อยดี จากนี้ไปอย่าดื่มอีกนะคะ!”

เศวยายิ้มออกมาเล็กน้อย “หนูรู้แล้วค่ะ”

ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะคิดบัญชีกับชวน เพราะวันนี้เธอยังมี เรื่องที่สำคัญมากกว่าที่จะต้องทำ

พอทานมื้อเช้าเสร็จ เธอก็กลับเข้าไปในห้อง จากนั้นก็เปิด ประตูตู้เสื้อผ้า แล้วซื้อหากระโปรงสีฟ้าอ่อนที่อยู่ในซอกจนเจอ

นี่เป็นชุดที่เธอสวมตอนเจอกับนินัทธ์เป็นครั้งแรก เธอมองชุด นั้นด้วยสายตาที่เคลืบเคลิ้มไปครู่หนึ่ง

เธอเปลี่ยนเสื้อ และม้วนผมขึ้น หยิบต่างหูไข่มุกออกมาจาก ลิ้นชัก หลังจากส่องกระจก เธอก็เดินออกไปอย่างพึงพอใจ

ทุกอย่างเหมือนกับเมื่อสองปีก่อน ที่ไม่เหมือนก็คือ ครั้งนี้เธอ

จะเสนอตัวไปพบนินัทธ์เอง!

เศวยาเพิ่งจะเดินออกจากตึกใหญ่ก็เห็นรถออดี้จอดอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เธอขมวดคิ้วกวาดสายตาไปมองผู้ชายที่อยู่หน้ารถ และก้าวเท้าเดินไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

ธนเทพสวมชุดสูทลำลอง คอเสื้อเชิ้ตก็ปลดกระดุมออกสอง เม็ด เผยให้เห็นผิวสีน้ำผึ้งของเขา พอเขาถอดแว่นดำก็เผยให้ เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นอย่างยิ่ง เหมือนกับว่ายิ้มให้เธอแต่ จริงๆ แล้วไม่ได้ยิ้ม

วันนี้เศวยาแต่งหน้าได้ดูสวยมาก ชุดสูทสีขาวที่เข้าชุดกับ กระโปรงสั้นสีฟ้าอ่อน พร้อมด้วยรองเท้าสีเงินที่ทำให้น่องขา ของเธอดูเล็กบอบบางและเด่นชัดเป็นเส้นตรง ลมพัดมาเบาๆ กระโปรงเธอก็เปิดเล็กน้อย เผยให้เห็นขาอ่อนที่ขาวนวลอย่าง รอมแรม ดวงตาของเขาค่อยๆ ร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟแผดเผา ยิ่งกว่านั้นก็ค่อยๆ เกิดความรู้สึกที่ลุ่มลึกที่เปลี่ยนไปอย่างไม่ได้ ตั้งใจ

ธนเทพรู้สึกไม่เชื่อ ไม่นึกเลยว่าเขาจะเกิดอารมณ์และรู้สึกตื่น กระหายกับการเห็นขาอ่อนของผู้หญิง

เธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ยั่วยวนจริงๆ

“ถ้าผมบอกว่าผมจะจีบคุณ คุณจะปฏิเสธมั้ย” คำสารภาพรัก ที่คลุมเครือหลุดออกมาจากปากของเขาและยังทำให้รู้สึกว่ามี ความเผด็จการ
คำพูดของเขาทำให้เศวยาช็อกจนนิ่งไป ให้ตายยังไงเธอก็ไม่ ยอมกลับเข้าไปในชีวิตเขาเป็นครั้งที่สองแน่ๆ

ก่อนจะตายเธอเจ็บปวดทรมานเพราะผิดหวังกับความรักมาแล้ว ทีหนึ่ง แต่ทำไมพอเธอตัดใจจากเขาได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว เขา ดันกลับมาซะงั้น

หลังจากที่เศวยาตกตะลึงไป เธอก็ใจเย็นลง รู้ว่าเขาไม่ได้ ชอบเธอจริงๆ เขาแค่เปลี่ยนกลวิธีเพื่อที่จะบรรลุจุดประสงค์ก็ เท่านั้น

เธอยิ้มหัวเราะอย่างสวยหยาดเยิ้มและยั่วยวน แล้วเดินไปหา เขา “นายจีบฉัน เพราะฉันคือเศวยา เป็นเพราะฉันมีพ่อเป็น นายกเทศมนตรีรึเปล่า”

เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาแต่ธนเทพกลับมองเธอด้วยสายตา ที่ไม่ได้รู้สึกทางลบกับคำพูดนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นจะหยิ่งยโส เอาแต่ใจ ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่ ใจคอโหดร้ายเหมือนกับที่ ชวนีบอกเลยนี่’

ธนเทพส่งสายตาเชื้อเชิญเย้ายวนเธออย่างไม่หวาดหวั่นกังวล ใดๆ ในแววตาเหมือนมีรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง “เธอไม่มั่นใจในตัวเอง เหรอ”

เศวยาเดินไปอยู่ข้างหน้าเขา ถึงเธอจะสวมรองเท้าส้นสูงที่ส้นสูงสิบเซนติเมตรก็ยังมีสูงไม่เท่าเขา เธอเงยหน้าเล็กน้อย อยู่ห่างกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแค่หนึ่งนิ้ว สายตาเขา มองตามเธอ ดวงตาของเขาค่อยๆ ร้อนผ่าวมากขึ้น ส่วนที่อยู่ ต่ำกว่าสะดือก็เริ่มตื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“คนที่อยากจีบฉันมีเยอะมากนะ แล้วคนอย่างนายมีคุณสมบัติ อะไรบ้างล่ะ” เธอหยิ่งยโสมาก ริมฝีปากแดงของเธอค่อยๆเข้า ไปใกล้ๆ กลิ่นหอมเย็นในช่องปากของเธอได้กวาดสัมผัสไปที่ กางเงาวาวสะอาดหมดจดของเขา

ดวงตาของธนเทพดำมืดเหมือนกับน้ำวน ทันใดนั้นเขาก็ยกมือ ขึ้นมาคว้าเอวอันนุ่มนวลของเธออย่างมีเลศนัย แล้วรวบเธอเข้า มาประชิดติดกับตัวเขา “เธอชอบเล่นเกมล่าสัตว์เหรอ งั้นเธอก็ หาผิดคนแล้วล่ะ