ตอนที่ 8 ทำไมต้องเกรงใจ

ตอนที่ 8 ทำไมต้องเกรงใจ

“ธนเทพ?” เศวยาเลิกคิ้วที่เรียวยาวบางขึ้น พร้อมด้วยรอยยิ้ม ที่สวยงาม เขาคือใคร ฉันไม่รู้จัก

จากนั้นเศวยาก็หันหลัง แล้วเดินออกจากห้องน้ำ

ชวนียังคงยืนงงอยู่ในห้องน้ำ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเศวยาห่าง เหินกับเธออย่างอธิบายไม่ถูก

จันทชาพยุงเศวยาออกมาจากร้านคาราโอเกะ “ฉันจะให้เธอดื่ม มากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ก่อนมาเนี่ยอวดจังเลยนะ

เศวยาเรอออกมาเป็นกลิ่นเหล้า พลางเอาหัวพิงไหล่ของจันทร ชา “ฉันไม่แคร์ แกต้องรับผิดชอบ”

เมื่อจันทรชาเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นคนสองสามคนยืนอยู่หน้า ประตู และพูดอย่างมีความหมายโดยนัยว่า “เธอหาคนเลี้ยงผิด คนแล้ว ฉันเลี้ยงเธอไม่ไหวหรอก”

เธอเบะปาก

“ชิ ไร้หัวใจซะจริง

“ยา?” ชวนีที่รออยู่ตรงนี้มาตลอดก็วิ่งเข้ามาหา “โห ทำไมเธอดื่มเยอะขนาดนี้ล่ะ เดี๋ยวคุณลุงชิตวรรู้เข้าคงไม่สบายใจแน่

เลย”

จันทรชามองไปที่เธอ “เธอเป็นใครอ่ะ

ชวนยิ้มเล็กน้อย “ฉันชื่อชวน เป็นเพื่อนสนิทของเศวยา” จาก นั้นก็พูดเสริมว่า “ฉันก็อยู่บ้านตระกูลศิริวัชรภัทรจะ

จันทรชาประคองร่างที่เมามายของเศวยาไปหนุนร่างที่เล็ก บอบบางของชวนีโดยไม่ได้พูดอะไร

“จันทรชา…” เศวยามองไปที่ผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้น ไม่คิดไม่ ฝันเลยว่าเพื่อนเธอจะกล้าทิ้งเธอไว้แบบนี้!

“อีก ปวดหัวอีกแล้ว”

ชวนแบกเศวยาอย่างยากลำบาก ในตอนที่หมุนตัวหันไป ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็หนักอึ้งและหมดแรงไปดื้อๆ

ธนเทพใช้มือข้างหนึ่งโอบกอดเศวยาไว้อย่างสบาย เขา ประคองเธอที่เหมือนจะหมดเรี่ยวแรงไว้ไม่ให้ล้มลงไป กลิ่น น้ำหอม ICEBERG จากตัวเธอส่งกลิ่นไปถึงจมูกของเขา นั่น เป็นน้ำหอมรุ่นเซ็กซี่ที่รู้สึกคุ้นเคย ทันใดนั้นก็ได้สัมผัสถึง ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอ มันเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน…

เศวยาหันหัวออกไปสูดหายใจอากาศบริสุทธิ์ข้างๆ พยายาม ที่จะรักษาให้สมองของตัวเองตื่นตัว เธอยื่นมือออกไปผลักเขา ตอนที่ฝ่ามือของเธออยู่บนอกของเขานั้น เธอรีบหดมือกลับ อย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเห็นการกระทำของเธอเมื่อกี้ ธนเทพรู้สึกไม่เข้าใจเลย แม้แต่นิดเดียว และยิ่งสงสัยขึ้นไปอีก เธอปฏิเสธเขาขนาดนี้ เป็นเพราะว่าเธอเกลียดเขาจริงๆเหรอ สายตาคู่นั้นของเธอเต็ม ไปด้วยความเบื่อหน่ายและเกลียดชัง มันเป็นเพราะอะไรกัน

“ฉันเดินเองได้” เศวยาอยากจะหลุดออกไปจากตัวเขา ชวนรีบ มาตรงหน้าอย่างทันเวลา “ยา เธออย่าอวดดีไปหน่อยเลยนา ดูสิ แค่จะยืนก็ยังยืนไม่ได้เลย ให้เทพไปส่งเธอดีกว่านะ”

พูดจบชวนก็มองไปที่ธนเทพ “เทพ นี่ยังมีธุระต้องทำ เทพ ช่วยส่งเสวยวกลับบ้านแทนได้มั้ย

ธนเทพมองเธออย่างลึกซึ้ง อารมณ์ภายใต้สายตาของเขาทำ ให้เศวยาสัมผัสได้พอดี เขากําลังรู้สึกละอายใจ เพราะว่าเขา พยายามที่จะเข้าใกล้เธออย่างสุดความสามารถ และก็ยังรู้สึกผิด ต่อชวนเช่นกัน
เฮอะ เธอไม่ได้วางตัวในแบบสามีภรรยาคู่หนึ่งที่จริงใจและ ซื่อสัตย์ต่อกันเลย จึงทำให้สุดท้ายต้องจากกัน แต่ก็ต้องกลับ มาพบเจอกันอีกครั้ง มิน่าละ เมื่อชาติที่แล้ว เหล่าเพื่อนๆของ ธนเทพแต่ละคนแสดงสีหน้าไม่พอใจให้เธอ อารมณ์รักคือการที่ เข้าอกเข้าใจลูกสะใภ้ที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างชวน

ชวนีถือว่าเก่งมากจริงๆ ตอนที่อยู่ต่อหน้าธนเทพนั้นเธอ กล้ากลืนความอัปยศ และเสียสละตัวเองเพื่อนเขา ตอนที่อยู่ ต่อหน้าเพื่อนๆ ทำตัวเป็นเจ้าหญิงองค์เล็กๆ มีฐานะร่ำรวย เอาใจใส่และอบอุ่น ทําให้ได้คะแนนจากเพื่อนๆมามากมาย แต่ น่าเสียดายตรงที่ว่า ตัวเองในตอนแรกนั้น ถูกความรักทําให้ ตาบอด สติเลอะเลือน รู้แค่ว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงที่นิสัยขี้ อิจฉาที่ใช้วิธีการแบบง่ายๆไม่ซับซ้อนทําให้เธอขายหน้า แต่ก็ กลับทำให้ธนเทพรู้สึกระอาตัวเอง

ชาติที่แล้ว เธอถูกสองคนนี้ทำลายครอบครัวของเธอจนมอด หมดสิ้น ในตอนแรกนั้นคิดว่าชาตินี้จะใช้ชีวิตในแนวทางที่ถูก ต้อง อยากจะรักและเห็นคุณค่าในอดีต แต่ใครจะไปรู้ว่า พวก เขาจะกลับมายั่วยุเธออีกครั้ง ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็จะไม่ เกรงใจพวกมัน

เศวยาไม่สนใจสายตาของทั้งสองคน และยังกลับไปซบใน อ้อมอกของธนเทพ
ธนเทพรู้สึกตกใจเล็กน้อย สายตาไปหยุดอยู่ที่ร่างของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หยั่งเชิง “เศวยา

“ปวดหัวจังเลย…” เธอพูดเหมือนอ้อนๆ เพราะว่าพิงอยู่บน ร่างของเขา ความอิ่มเอิบหน้าอกของเธอเสียดสีกับหน้าอกที่ แข็งแกร่งของเขา

ธนเทพเลิกคิ้วสูง รู้สึกไม่เข้าใจกับการกระทำของเธอเมื่อตอน แรกที่เจอกันกับตอนนี้มาก

ชวนกัดริมฝีปาก สีหน้าดูไม่ค่อยดี เรื่องมันก็เป็นไปตามที่เธอ วางแผนไว้ แต่เธอควบคุมความอิจฉาที่อยู่ภายในใจไว้ไม่ค่อยได้

มาคิดถึงจุดนี้ เพื่อผู้ชายที่ตัวเองรัก เธอก็สามารถกัดฟันทนไว้ ได้ เธอยิ้มแล้วพูดกับธนเทพ “เทพ…พวกเธอรีบไปกันเถอะ”

ธนเทพมองไปที่เธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เม้มริมฝีปากที่บางไว้ แน่น และทำตัวขยุกขยิกอย่างเงียบๆไปสองสามที

ชวนนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็มองต่ำลงอย่างเบิกบานใจ “ฉันไป ก่อนนะ”
เมื่อเขาเพิ่งพูดไป ว่าเขาจะไม่ทำอะไร…

เขากังวลต่อความรู้สึกของเธอแบบนี้ ทำไมเธอถึงเห็นแก่ตัว นึกถึงแต่ตัวเองล่ะ ชวนีพูดกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ถ้ารีบจัดกา รกับเศวยาให้ได้เร็วที่สุด เธอกับธนเทพถึงจะมีอนาคตที่ดีงาม สิ่งที่พวกเขาทำทั้งหมดในตอนนี้ ก็เพื่ออนาคต!

ธนเทพประคองเศวยาเข้าไปในรถออดี้เอแปดของเขา หลังจาก คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอแล้ว เขาก็ไปนั่งที่นั่งคนขับ “คุณเศวยา บ้านของคุณอยู่ที่ไหนครับ

เศวยากวาดสายตาไปมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของ เขา หลังจากที่บอกที่อยู่แล้ว เธอก็นั่งพิงที่นั่ง เอาหัวชนกับ หน้าต่างรถ และหลับตาลง

ธนเทพของเธอผ่านกระจกมองหลัง แล้วค่อยๆ ออกรถอย่าง

ช้าๆ

ไม่ถึง 20 นาที รถก็จอดอยู่หน้าอาคารที่พักข้าราชการ เศว ยาเมาจนมึนแล้วหลับไป ธนเทพหันไปจ้องมองเธออย่างไม่ละ สายตา แววตาลึกซึ้งเหมือนอยากจะค้นหาอย่างถึงที่สุด

แผงขนตาของเศวยากระดกขึ้นนิดๆความหนาวในรถทำให้รู้สึก ตัว เธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้น
ธนเทพยืนอยู่ข้างนอก ร่างสูงยืนพิงประตูรถยนต์ ระหว่างงาม นิ้วหนีบบุหรี่ไว้หนึ่งมวน ถ้ามองจากมุมเธอทะลุไป มันเป็นด้าน หลังที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของผู้ชาย