ตอนที่ 6 ฉันต้องการแค่เธอ

ตอนที่ 6ฉันต้องการแค่เธอ

เศวยาไม่คิดมากอีกต่อไป ในตอนที่เธอก้มหน้าลงพลางลาก จันทรชาเดินไปใกล้จะถึงร้านคาราโอเกะ ชวนก็รีบวิ่งมาหาและ พูดอย่างตื่นเต้นดีใจ “ยา บังเอิญจริงๆ ไม่นึกเลยว่าเธอก็จะมา ที่นี่! ถ้า รู้เร็วกว่านี้ ก็ควรจะมาร่วมวงกับพวกเรานะ!

เศวยาพยายามควบคุมใจที่กำลังสับสนวุ่นวายอยู่อย่างสุดกำลัง มือที่จับแขนของจันทรชาไว้อยู่บีบแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

จันทรชามองเศวยาสลับกับชวน เธอเดาไม่ออกว่าสองคนนี้มี ความเกี่ยวข้องอะไรกัน

“ฮะๆ ไหนๆก็เจอกันแล้ว ก็ไปด้วยกันเถอะน่า!” ชวนดึงมือเธอ อย่างสนิทสนม แล้วยิ้มให้จันทรชาอย่างสุภาพ “อีกอย่าง เธอ ก็มาแค่กับเพื่อนสองคน มาแบบนี้ไปด้วยกันหลายๆคน มันน่า สนุกกว่าเยอะเลยนะ

เศวยาขมวดคิ้วอย่างสะอิดสะเอียน อยากที่จะเอามือออกมา มี เสียงต่ำาดังขึ้นมาจากด้านหลัง “นี นี่คือเพื่อนนีเหรอ”
เมื่อได้ยินเสียงอันแสนคุ้นเคย หัวใจของเศวยาก็หดเล็กลง อย่างฉับพลัน นั่นคือธนเทพ ไม่ว่าเธอจะหลบยังไง ก็ได้เจอ เขาอยู่ดี

ชวนดึงเศวยาไว้ ในตาที่มีน้ำตาคลอและคราบแห่งความสุข *เทพ นี่คือเศวยา เพื่อนของบี ที พูดถึงบ่อยๆ!”

เศวยาหันไปยังที่อๆ เงยหน้าสบตาฝ่ายชายที่อยู่ข้างหลังด้วย แววตาที่มืดมนและเงียบขรึม

ธนเทพที่อยู่ตรงหน้า เป็นความทรงจําในตอนแรกๆที่เจอกัน บนร่างของเขาคือเสื้อหนังจระเข้สีดำที่พอดีตัว กางเกงยีนส์ เข้ากับรองเท้าบูธสีน้ำตาลเข้ม ดูวัยรุ่น และไม่ได้ดูเว่อร์ ร่างที่ สูงร้อยแปดสิบห้าของเขา ดูโดดเด่นมากเมื่ออยู่กับฝูงเพื่อน

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเพอร์เฟ็ค ไร้ที่ติ สันจมูกตั้งตรง ปีก จมูกดูอิ่มเอิบ

เขาคนนี้ มีคุณสมบัติภายนอกทั้งหมดที่ทำให้คนอื่นอิจฉาได้ เมื่อก่อน เศวยาก็เคยหลงใหลในตัวเขาอย่างหัวปักหัวป่าเช่น กัน”

ได้พบเจอกับเขาอีกครั้ง เหมือนเวลายาวนานราวกับผ่านไปอีก ชาติหนึ่ง
ธนเทพก็จ้องมองเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกัน ปฏิเสธ ไม่ได้ว่าเธอสวยมาก เป็นใบหน้าของคนสวยที่ได้มาตรฐาน ผิว พรรณดูสวยนุ่มชุ่มชื้น ผิวขาวชวนคนมอง ดวงตาทั้งสองข้าง ที่เหมือนตาหงส์ยิ่งทำให้คนหลงใหล ถึงมองแค่แวบหนึ่งไม่ได้ ตั้งใจสังเกต ก็สามารถทำให้รู้สึกใจเต้นได้

“สวัสดีครับ ผมชื่อธนเทพ” เขาหันไปยิ้มเล็กน้อยให้กับเศวยา เป็นการแนะนําตัวอย่างมีบุคลิกที่ดีและดูสง่าผ่าเผย

สายตาของทั้งสองจดจ้องกัน มันก็เป็นเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่สำหรับเศวยาแล้วในใจเหมือนผ่านวนเวียนไปแล้วพันรอบ รู้ อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าตั้งแต่เริ่มจนจบเขาเอาเธอมาเป็นของเล่นของ ตัวเอง เขาไม่เคยรักเธอเลย แต่ความหน้ามืดตามัวมาสองปีนั้น มันจารึกเอาไว้อยู่ในความทรงจําแล้ว ถ้าอยากจะลืม ก็ต้องถลก เนื้อและแทะออกจากกระดูก คำพูดที่เขาเคยพูดกับเธอ เหมือน

กับแส้ที่เฆี่ยนดีลงมาบนหัวใจของเธอ

เขาบอกว่า เขานอนกับเธอ

ก็แค่เพราะสงสารเธอ

เขาบอกว่า คนที่เขารักมากที่สุดมีเพียงแค่ชวนี้เท่านั้น

เขาบอกว่า เธอไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะไปถือรองเท้าให้ชวน…
เขาเห็นเอวยาไม่พูดไม่จาอะไรออกมา แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอ มองเขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน ธนเทพเลิกหางคิ้วขึ้นเบาๆ มอง ไปที่สายตาของเธอ รู้สึกสงสัยและอยากสืบเจาะ

ชวนมองอยู่ข้างๆ กุมมือไว้แน่น เธอรู้ว่าเศวยาสวย และรู้ว่า เป็นแรงดึงดูดผู้ชายได้ ดังนั้น เธอพยายามมานานมาก ถึงจะ เสนอแนะนำให้ธนเทพและเศวยารู้จักกัน

เธอเชื่อมั่นใจความรู้สึกที่ธนเทพมีต่อตนเอง บนโลกนี้ ไม่มี ใครเข้าใจธนเทพเท่ากับเธออีกแล้ว!

แต่ว่า ตอนที่ชวนเห็นสายตาเหมือนกำลังค้นหาของเขา เธอ รู้สึกกังวล ไม่สบายใจ ยิ่งรู้สึกอิจฉาริษยา เธออิจฉาเศวยา

เศวยาละสายตามองล่าง ไม่สนใจคำทักทายปราศัยของธน เทพ เธอลากจันทรชาแล้วหันเดินไป “ที่นี่เสียงดังจัง พวกเรา เข้าไปข้างในกันดีกว่า”

ธนเทพเลิกคิ้วสูงด้วยความรู้สึกสนอกสนใจ เขาจึงคิดซะว่า วันนี้ถือว่าเขาได้เจอกับนายอำเภอผู้โอหัง

ชวนถอนหายใจอย่างรู้สึกโล่งอก แต่บนใบหน้ากลับรู้สึกเสียใจ และหาคำตอบไม่ได้ “เทพ เค้าก็เป็นแบบนี้แหละ นายอย่าไป ถือสาเค้าเลยนะ แต่ว่า นายไม่ต้องห่วง ฉันจะหาโอกาสให้พวกเธอทั้งสองรู้จักกันอีก!

ธนเทพยิ้มมุมปากเล็กน้อย ฉวยโอกาสตอนที่เพื่อนข้างหลังยัง ไม่เข้ามา เขาใช้มือโอบกอดเอวของเธออย่างเงียบๆ แล้วพูด ที่หูเล็กๆของเธอว่า “ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น ฉันต้องการแค่ เธอ”