ตอนที่5 ผู้ชายคนนี้จะสวยเกินไปแล้ว

ผู้จัดการเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นจนน่าประหลาดใจของเซี่ยว ลั่วหยาวจึงถอนหายใจและแสดงความเห็นใจและพูดขึ้น “สหายเขียวลั่วหยาว ฉันเข้าใจอารมณ์ของเธอในตอนนี้ ฉัน รู้ว่านี้คือช่วงเวลาของการตัดสินใจ ฉันตกใจกว่าเธออีก ไป เถอะ ชั้น29กำลังรอเธออยู่

“อืม อืม”

เซียวลั่วหยาวกระพริบตาเดินเกาหัวออกไปด้านนอก เฉียวอีฟาน ประธาน ผู้นำแห่งบริษัท…

เธอเดินเข้าลิฟท์อย่างมึนงงและแล้วก็ถึงชั้น29

เซี่ยวลั่วหยาวสวมกระโปรงจีบสีขาวและเสื้อยืดเมื่อก้าว เข้ามายังชั้น29ชั้นของเลขาธิการจึงดึงดูดความสนใจจาก ทุกคนในทันที

ภายในดวงตาเหมือนกำลังตรวจสอบเชี่ยวลั่วหยาว

เซี่ยวลั่วหยาวยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น แม้แต่มือก็ไม่รู้จะวางเอาไว้ ตรงไหน

สํานักงานเลขาธิการ ประธานคนนี้มีเลขาเยอะแยะ มากมาย ตั้งสมาธิเอาไว้!
“สาวน้อย เธอมาหาใคร?” ผู้หญิงอายุประมาณ30ได้ถาม ขึ้นและจับแว่นกรอบทองของเธอ

“ฉันมาหาประธาน……..

เพียงคำว่าประธาน ก็ทำให้ทุกคนตะลึง

มีคนกำลังคิด ไม่หรอกมั้ง ประธานเฉียวไม่ได้เอานักเรียน มัธยมมาทำงานหรอก?

เซี่ยวลั่วหยาวไม่กล้าที่จะสบตากับทุกสายตาที่มองมาและ พูดอย่างพึมพำ “เอ่อ…ฉันคือผู้ช่วยชั่วคราวของประธาน เฉียว….”

“ฮะ!” ทุกคนตกตะลึง

เซี่ยวลั่วหยาวเหมือนถูกตีกรอบ จึงรีบพูดขึ้น “จริงๆแล้ว ฉันอายุ18แล้ว บรรลุนิติภาวะแล้ว บรรลุนิติภาวะแล้วจริงๆ”

ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากห้องของ ประธาน ดูๆแล้วอายุประมาณ25-26ปี ดูมีประสบการณ์ เสื้อผ้าเขาเป็นระเบียบแต่งกายดี ดูมีความมั่นใจ เมื่อมอง เห็นเซี่ยวลั่วหยาวที่ยืนทำอะไรไม่ถูกก็พูดอย่างใจเย็น “เซี่ยวลั่วหยาว?”

“คะ? ฉันเอง!” เซี่ยวลั่วหยาวมองที่ต้นตอของเสียงและยืน ตัวตรงพร้อมทำงาน
หลิวโอเฉินหยักหน้า “เซี่ยวลั่วหยาว ประธานเฉียวให้เธอ เข้าพบ”

“คะ? อ่อ! รับทราบ!” ในระหว่างทุกคนกำลังหายใจ เซี่ยว ลั่วหยาวก็วิ่งไปหาหลิวโอเฉินและถามอย่างโง่เง่า “ห้อง ประธานเฉียวอยู่ที่ไหน?”

เลขาทุกคนตกตะลึง

มีเพียงหลิวโอเฉินเท่านั้นที่ยังใจเย็นและควบคุมตัวเองได้ จึงยื่นมือไปทางด้านหลัง “เดินไปตามทางนี้และจะมีเพียง แค่ห้องเดียว”

“อ่อ ขอบคุณ” เซี่ยวลั่วหยาวเหลือบไปมองป้ายชื่อของ หลิวโอเฉิน หลิวโอเฉิน อ่อ เขาชื่อนี้ ทันใดนั้นก็ยิ้มและพูด ขึ้น “ขอบคุณ พี่หลิว”

หลิวโอเฉินพูดอย่างไม่แสดงสีหน้าใดๆ “เรียกผมว่า รอง ประธานหลิว”

“หา?” เซี่ยวลั่วหยาวตกใจจนเผลอแลบลิ้น “อ่อค่ะ รอง ประธานหลิว”

จริงๆแล้วทุกคนที่นี่ล้วนแต่ถือสถานะ ถ้าเรียกเขาว่าพี่หลิว เธอก็เหมือนได้สิทธิพิเศษ จึงต้องเรียกอย่างเป็นทางการ ทั้งหมดในสำนักงาน

เซี่ยวลั่วหยาวบ่นโวยวาย และเดินไปตามทาง โดยไม่สนใจความประหลาดใจของเลขาคนอื่นที่อยู่ภายในห้อง เลขาแล้ว ประหลาดใจผีเหรอ หรือว่าเธอน่ากลัว? เธออายุ น้อยกว่าแต่เธอก็ไม่ได้โง่ อย่างน้อยก็ทำความสะอาด เทน้ำ ชงชาได้ก็แล้วกัน

ไม่รู้ว่าท่านประธานเฉียวคนนี้อายุเท่าไหร่?

40? หรือว่า 50?

บวมเบียร์ ? เหมือนกับในละครทีวี หัวล้าน?

ผู้ช่วยชั่วคราวคือต้องทำอะไร?

ชงชาให้เฉพาะลุงเฉียว? พิมพ์ไฟล์งาน? หรือว่าทิ้งขยะ เก็บกวาดโต๊ะ?

เซี่ยวลั่วหยาวมาถึงหน้าห้องของประธานเฉียว สูดลมหาย ใจลึกๆ ลูบหน้าอกของเขา และเคาะประตูสองสามครั้งหลัง จากนั้นก็เอาหูแนบประตูและฟังอย่างระมัดระวัง

ฟังไปสักครู่ภายในห้องก็ไม่มีท่าทีตอบรับใดๆ

“มีใครไหม? ประธานเฉียว?”

เซี่ยวลั่วหยาวเคาะประตูอีกสองครั้ง ภายในห้องก็ยัง ไม่มีเสียงตอบรับ ในที่สุดเซี่ยวลั่วหยาวก็เปิดประตูเข้าไป อย่างกล้าหาญ และเดินเข้าไปในห้องของประธานอย่าง ประหลาดใจ
ว้าว…..เซี่ยวลั่วหยาวอ้าปากกว้าง ใช้สายตากวาดมอง ไปทั่วห้อง นี่มันคือห้องที่มีขนาดใหญ่มากๆ ใหญ่มากจริงๆ อย่างไรก็ตามเธอคิดไม่ถึงเลยว่าออฟฟิศจะมีพื้นที่กว้าง ขวางหรูหราและมีสไตล์มากขนาดนี้!

“ไอ้บ้า! ใหญ่กว่าพื้นที่บ้านของฉันอีก…” เซี่ยวลั่วหยาว พึมพำกับตัวเองอย่างเบาๆและมองเห็นตู้หนังสือที่ติดกับ กำแพง เธอมองหนังสือเล่มใหญ่ๆและยังมีหนังสือคลาสสิค อีกมากมาย หนังสือทางเศรษฐกิจก็มีเยอะมาก หนังสือการ จัดการ …. “อืมๆ ตาแก่เฉียวเป็นคนรักการอ่านหนังสือสินะ”

ตาแก่เฉียว …..นี่คือชื่อที่เซี่ยวลั่ว ประธานเฉียว

หยาวแอบตั้งให้กับ

มีใครบางได้ยินเข้า และยืนมองอยู่ด้านหลังของเซี่ยวลั่ว หยาว เมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงขมวดคิ้ว

ตาแก่เฉียว เด็กสาวคนนี้พูดถึงใคร? คงไม่ใช่เขาใช่ ไหม?

“อยากอ่านเล่มไหน?” เสียงนุ่มลึกของผู้ชายดังมาจาก ด้านหลัง เซี่ยวลั่วหยาวจึงตอบอย่างไม่รู้ตัว “ไม่มีเล่มไหนที่ ฉันชอบ ฉันชอบอ่านนิยาย ที่นี่ไม่มี”

เมื่อพูดจบ เซี่ยวลั่วหยาวจึงรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร ทำให้เธอ ถึงกับตาโตและเอามือปิดปากหันไปทางต้นตอของเสียง

“อ๊ะ!” เซี่ยวลั่วหยาวสูดลมหายใจเข้า เงยหน้าขึ้นมองที่ไปดาราภาพยนตร์ อย่างตกใจ

คนเราสามารถโตมาได้หล่อขนาดนี้เลยเหรอ?