one more time เรารักกันอีกครั้งนะ

ตอนที่ 11 ชายสามคนตะลึงงัน



ตอนที่ 11 ชายสามคนตะลึงงัน

เลยเชียวเค่อรู้สึกตกใจกับคำพูดนี้จนสั่นไปหมดทั้ง ร่างกาย หลังจากได้สติเขาก็รีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าไว้

พรวด

หลิวโอเฉินสําลักพ่นเหล้าในปาก ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความอาย

“โอ้ย พวกคิดอะไรกัน…เหล้าแก้วนี้เป็นของแท้จริง นะ…”

“ที่ฉันพูดว่าเปลี่ยนรสนิยมไม่ได้สกปรกแบบที่พวกแคิกด กัน จริง ๆเลย…

จินซวนและเล่ยเซียวเค่อเอามือตบไปที่หน้าอกอย่างโล่ง

ใจทันที

“ไม่ใช่ก็ดีแล้ว ไม่ใช่ก็ดีแล้ว…

จินซวนสายศีรษะ “พวกเราพี่น้องเป็นสุดยอดในเรื่องผู้ หญิงมาหลายปีแล้ว ไม่เคยคิดจะมีอะไรกับผู้ชายเลย ถ้ เป็นแบบนั้นคงน่ากลัวมาก

เลยเซียวเค่อลูบคางแล้วพูดว่า “ที่สำคัญฝ่ายตรงข้ามเป็น อีฟานผู้ชายชั่วร้ายแบบนั้น ไม่รู้เลยว่าทำกับเขาแล้ว เขา เป็นฝ่ายรุก หรือฉันเป็นฝ่ายรุก
หลิวโอเฉินชักสีหน้า เอามือตบโต๊ะ เฮ้ ๆ ๆ ๆ! พวกนาย สองคน! ไม่คิดเรื่องน่าขยะแขยงแบบนี้ได้ไหม?”

หลิวโอเฉินเกลียดชายรักชายที่สุด ตอนที่อยู่ต่างประเทศ เวลาเห็นผู้ชายเดินด้วยกันอย่างสนิทสนม เขาก็ถ่มน้ำลาย ออกมาทันที

จินซวนและเล่ยเซียวเค่อยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย หยอกล้อ หลิวโอเฉิน แล้วมองไปที่หลิวโอเฉินด้วยความสนใจ และ ซักถาม:

“รีบๆพูดเร็ว คุณชายอีฟานของเราทำไมถึงได้เปลี่ยน รสนิยมได้?”

“เขา…ไม่กี่วันมานี้เขาไปสนใจเด็กที่จบมัธยมมาคน

หนึ่ง…

“พรวด”

ครั้งนี้ เหล้าที่อยู่ในปากของจินซวนและเล่ยเซียวเค่อ พุ่ง ออกมาจนหมด

“เด็กจบมัธยม?!!”

เสียงสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเบิกกว้าง

“เข้าใจผิดหรือเปล่า?” เด็กจบมัธยม? นี่ ประหลาดเกินไป แล้ว?”
หลิวโอเฉินกระตุกคิ้ว “ไม่รู้อ่า ไม่รู้ว่าทำไมอีฟานอยู่ ๆ ถึง ได้ไปสนใจเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ว่าพูดจริง ๆ แล้ว เด็กผู้ หญิงคนนั้นก็สวยน่ารัก ใครเห็นก็ชอบ”

จินซวนและเล่ยเซียวเค่อหรี่ตาลง แล้วจ้องไปที่หลิวโอ เฉิน พร้อมกับเดือนเขา:

“เห้ย โอเฉิน ไม่ได้ทําให้นายตกใจนะ แต่เพราะหวังดีกับ นาย นายอย่าไปแย่งผู้หญิงกับอีฟาน ก็รู้จักผู้ชายคนนั้นดี แย่งผู้หญิงกับอีฟานเท่ากับตายไม่มีที่ฝัง จำได้ไหม? ตอน เรียนมัธยมอีฟานมีชื่อเรียก เรียกว่าอะไรนะ?”

เลยเชียวเค่อพยักหน้า เสริมว่า “ฉันจําได้ ต่างเรียกอีฟาน ว่า ปลาฉลาม”

จินซวนพยักหน้าต่อ “ใช่ ๆ ๆ ๆ แถมยังเป็นปลาฉลามที่ หน้าตาดีมากอีก”

หลิวโอเฉินยิ้มกว้างจนเห็นฟังสองครั้ง “พวกนายนิ เลอะเทอะจริง ๆ คิดเยอะยิ่งกว่าผู้หญิงอีก พูดมากจริง ๆ”

ฉันกินอิ่มเกินไปหรอ?

แย่งผู้หญิงกับอีฟาน?

ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่นะ!

ฉันหมายความว่า ผู้หญิงที่อีฟานสนใจดูน่าดึงดูด ดูสวยหวาน แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ พวกนายเข้าใจไหม?”

จินซวนและเล่ยเซียวเค่อลืมตากว้างขึ้นพร้อมกัน พร้อม ส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ

“ไม่เข้าใจ!”

ตีบรรพบุรุษให้ตายก็ไม่เข้าใจ คุณชายที่คุ้นเคยกับการ เล่นเกมกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่าหลงใหล ทำไมถึงเปลี่ยน ความชอบมากินแอปเปิลเขียวได้

หลายคนกำลังซุบซิบกัน ตั้งแต่ทางเช้า เดินเข้ามาก็เป็นที่ สะดุดตาอย่างมาก

เฉียวอีฟานพร้อมกับคางจ่ายเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ผู้ชายสามคนนี้มองไป และถอนหายใจอย่างตกใจ: แสงไฟทั้งหมดดับลงไป เงาดำก็หายไป มีเพียงแต่ดาวดวงที่สว่างที่สุด นั่นคือเฉียวอีฟาน!

เขาเป็นเหมือนราวกับไข่มุกแห่งท้องทะเล ที่ดูดซับแสง สว่างทั้งหมด

ใบหน้าของชายคนนี้…สวยงามเกินไปแล้ว!

เล่ยเซียวเค่ออดไม่ได้ที่จะกระซิบขึ้นมา “เพิ่งจะพูดไปถ้าเขาเข้าวงการบันเทิง ต้องได้เป็นเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง แน่”

จินซวนก็พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “เขาเข้าวงการบันเทิง? พ่อหัว แข็งคนนั้นของเขาคงได้ระเบิดวงการบันเทิงแน่?”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของอีฟานมันจะแฝงด้วยความเย็นชา ราวกับอุณหภูมิติดลบยี่สิบองศา แม้เขาจะยิ้มเล็กน้อย ก็ยัง ทําให้คนไม่สามารถเพิกเฉยต่อเขาได้

ราวกับปลาฉลาม เวลาที่เขาไม่โกรธ ก็ต้องป้องกันเอาไว้ เมื่อเขาเปิดปากขึ้นมาก็ทำให้คุณกระอักเลือกออกมาได้

เฉียวอีฟานวันนี้สวมเสื้อกล้ามคอวีรัดรูป รัดคลุมร่างกาย เขาไว้

เผยให้เห็นแนวกล้ามที่สวยงามของเขาออกมา ด้านนอกมีเสื้อแจ็คเก็ตสีครีมตัวสั้นคลุมอยู่อย่างหลวม ๆ ทําให้ขาทั้งสองข้างของเขายิ่งดูตรงและเรียวยาว การเดินก็ดูเป็นธรรมชาติ และสงบนิ่ง โดยรวมแล้วให้ ความรู้สึกว่าเขาชนะอย่างแน่นอน

เพื่อนหลายคนต่างรู้ดีว่า คางจ่ายเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกันของ อีฟาน และ เป็นผู้คุ้มกันอันดับหนึ่ง เขาเติบโตมาด้วยกัน ตั้งแต่เล็ก และเป็นคนที่พ่อของอีฟานนําออกมา
พ่อของอีฟานเป็นราวกับวีรบุรุษในยุคนั้น เต็มไปด้วยเรื่อง เล่าน่าเหลือเชื่อมากมายเกี่ยวกับตัวเขา เป็นวีรบุรุษที่มาจาก ใต้ดิน

“ไฮ~~”

จินซวนยกมือทักทายเฉียวอีฟานก่อนคนอื่น

เล่ยเซียวเค่อก็พูดขึ้น “มาแล้ว อีฟาน”

“อืม มีธุระนิดหน่อย มาสายเลย”

เฉียวอีกฟานและจินซกุนตบมือกันเสร็จก็มานั่งที่โซฟากัน อย่างสบายใจ

พร้อมกับรับเหล้าที่หลิวโอเฉินรินให้ แล้วดื่มจนหมดในอีก

เดียว

เล่ยเซียวเค่อยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “อีฟาน กลับประเทศมาได้ สักพักแล้ว รู้สึกว่าใช้ชีวิตในประเทศเหงาเหรอ?

เฉียวอีฟานกระพริบขนตา แล้วลืมตาขึ้น มองไปที่เล่ย เซียวเค่อครั้งหนึ่ง ทำให้เล่ยเซียวเค่อนึกถึงบทกลอนหนึ่ง ขึ้นมาในหัวทันที

ดอกโบตั๋นแม้นตาย กลายเป็นวิญญาณ ก็หายบริสุทธิ์

อีฟานผู้ชายคนนี้…ดูหล่อเกินไปแล้ว
“ทำไม…หลิวโอเฉินพูดอะไร?” เฉียวอีฟานยิ้มเบาๆครั้ง

หนึ่ง

แต่ละคนต่างพากันตัวสั่น

บ้าจริง อีฟานผู้ชายคนนี้ตรรกะการคิดของเขาแข็งแกร่ง จริง ๆ

หลิวโอเฉินไอออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “แค่ก ๆ ฉัน พูดอะไรออกมาที่ไหน ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย”

จินซวนหัวเราะฮ่า ๆ “ไม่ใช่แล้ว พวกเราแค่เป็นห่วงนาย”

“เป็นห่วงอย่างไร?”

จินซวนทำเป็นตลกตาม แล้วพูดขึ้นว่า “ปัญหาความรัก” “ทุกคนไม่มีความรัก จะมาพูดถึงปัญหาความรักได้ไง?”

“อ่า?” ชายอีกสามคนต่างตกใจจนนิ่งไป

ไม่มีความรัก?

หรือว่าเขากำลังบอกว่า เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผู้ หญิงคนไหนเลยหรอ?

เขาไม่ได้มีความรักหรอ?
“นี่ นี่ไม่ใช่…หลังจากนายกลับประเทศมา…ได้ยินว่า นาย… ” เลยเซียวเค่อเริ่มกระลึกกระอัก

เฉียวอีฟานยิ้มอย่างสง่างามขึ้นมาครู่หนึ่ง

ดูงดงามราวกับเทพบุตร

แต่กลับทำให้คนรู้สึกหนาวไปจนถึงกระดูกข้างใน

“เพียงแต่ว่าไม่นานมานี้รู้สึกสนใจเรื่องหนึ่งขึ้นมาเล็กน้อย เท่านั้น เพียงแค่นี้เอง…

“สนใจเรื่องอะไร?”

ริมฝี

ปากของเฉียวอีฟานสั่นขึ้นมา

“เอ่อ แค่สนใจในสิ่ง “แรก” อย่างเช่น…

สาวน้อย…

จูบแรก…..

คืนแรก…

ดวงตาของจินซวนและเล่ยเซียวเค่อเบิกกว้าง
จูบแรกของสาวน้อยและคืนแรก….

จินซกุนทนไม่ได้ ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ถ้าอย่างนั้น อีฟาน คืนแรกของสาวน้อย นายได้กินหรือ ไม่ได้กิน?

นายไม่อยากบอกฉัน

นายทําเป็นออกนอกเรื่องเหมือนเมื่อก่อน”

“คิกๆ…อ่อนจริง ๆ!”

เฉียวอีฟานหรี่ตาแคบและยาวมองไปที่ตาของคนไม่กี่คน

จิบเหล้า

ท่าทางที่สง่างามนั้น ดูงดงามมากเหลือเกิน

“ได้กินหรือไม่ได้กิน ไว้ครั้งหน้านะ

ที่สำคัญคือ มีความสุขกับกระบวนการเข้าใจไหม?”

หลิวโอเฉิน จินซวน เลยเชียวเค่อทั้งสามคน นิ่งไปสองคน

นอกจากหลิวโอเฉินที่เตรียมใจมาตั้งแต่แรก เขาก็ยอมรับ นิสัยความคิดแปลกๆของเฉียวอีฟานได้แล้ว
จินซกุนตะโกนขึ้นมา “มีอะไรกันแล้ว!”

กระบวนการมีอะไรให้หาความสุขได้

ผู้ชายกับผู้หญิง

ทำไปทำมา

ทำได้แค่เรื่องอย่างว่า

โครงสร้างของผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันหมดหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงทุกคนสำหรับนายก็เหมือนกันหมด หรอ?” เฉียวอีฟานตอกกลับหนึ่งประโยค

จินซวนตะลึงไป “แน่ แน่นอนไม่เหมือนกันอยู่แล้ว…แต่ก็ ไม่ต่างกันมาก”

“ถึงได้บอกว่า นายอ่อนจริงๆ นายเป็นสัตว์เซลล์เดียว หรอ? นอกจากความรู้สึกที่ด้านล่างตรงนั้นแล้ว ความรู้สึก อย่างอื่นไปไหนหมดแล้ว?”

เฉียวอีฟานยังคงพูดต่อไป ภายใต้ของสายตาของผู้ชาย สองสามคนนี้

ที่มองด้วยความยกย่องเล็กน้อยอย่างตั้งใจ

“ดังนั้น ผู้หญิงที่สนใจ
ก็ต้องค่อยๆ เล่นด้วย

สามารถสัมผัสมอง

และสามารถหยอกล้อเธอได้

วันไหนที่หิวก็สามารถกินได้เลย…

ช่างเป็นของเล่นชิ้นน้อยที่สนุกได้

ฮ่าๆ ๆ …”

เสียงหัวเราะสุดท้ายของเขาทำให้ผู้ชายสองสามคนนั้น ถึงกับขนลุกขึ้นมา

ทำอย่างไรถึงทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวได้?

เล่ยเซียวเค่อแสร้งถามขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่ตำแหน่งไหน นายวางผู้คน นั้นไว้ตรงไหน?

เมียน้อย? ของว่างชั่วคราว?

หรือว่าเป็นอย่างอื่น?”

คำถามนี้ทำให้แม้กระทั่งหลิวโอเฉินรู้สึกสนใจขึ้นมา เขา มองเฉียวอีฟานอย่างตั้งใจ
เฉียวอีฟานใช้นิ้วของเขาถวนรอบปากแก้ว แล้วยิ้มขึ้น เบาๆ เปิดปาก นพูด:

“ของ เล่น เล็กๆ”

ผู้ชายสามคนตะลึงงัน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ