ตอนที่4 ผู้ช่วยประธาน

เมื่อวางสาย เซี่ยวลั่วหยาวคิดว่าสิ่งเธอได้ยินเมื่อครู่ไม่ใช่ ฝัน นักเรียนที่เพิ่งจบการศึกษาจากมัธยมอย่างเธอจะได้รับ หนังสือแจ้งสัมภาษณ์จากบริษัทใหญ่ๆ

เมื่อกี้พนักงานแผนกบุคคลพูดว่าบริษัทอะไรนะ?

อ่อ บริษัทเทียนอี

“โอ๊ะ? ฟังแล้วคุ้นหู แต่ช่างเถอะ ถึงอย่างไรฉันก็ไป สัมภาษณ์อยู่ดี!”

เซี่ยวลั่วหยาวกระโดดดีใจ

เซี่ยวลั่วถึงน้องสาวของเธอทั้งสวยทั้งฉลาดในการพูด ก็ กำลังทำงานที่ภัตตาคารเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระ

เด็กคนนี้เข้มแข็งกว่าเธอทุกอย่าง ปากหวาน มีเสน่ห์ มี ผู้ชายมากมายที่ชอบเธอ

ไม่เพียงเท่านั้น เธอเพิ่งจะไปทำภัตตาคารได้ไม่กี่วัน ก็มี พนักงานสองคนเข้ามาจีบเธอ ตามที่เซี่ยวมั่วยังว่างานของ เธอลดลงครึ่งหนึ่งเป็นเพราะเด็กผู้ชายสองคนนั้นได้ช่วย เธอ เธอรู้สึกสะดวกสบายและอบอุ่นเหมือนอยู่ในร้านฟาสต์ ฟู้ด

ฮึ! ดวงตาของเซี่ยวลั่วหยาวมีความดุดันและกำหมัดแน่น
เซี่ยวลั่วถึง คอยดูเถอะ พี่สาวของเธอคนนี้จะสู้เธอและจะ เปรียบเทียบกับเธอให้ได้!

วันถัดมา เชี่ยวลั่วหยาวแต่งตัวเล็กน้อย และนั่งรถบัสไป บริษัท

เมื่อมาถึงเธอก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินมาทางด้านนี้พร้อม กับชายร่างสูงที่อยู่ตรงกลาง ชายคนนั้นสวมเสื้อเชิ้ตสีเบจ และสวมเสื้อกันลมสีขาวคลุมไว้ สิ่งที่เห็นเขาดูสง่างามและ มีเกียรติ แต่มองไม่เห็นใบหน้าของเขา เป็นเพราะว่าเขา สวมแว่นกันแดดสีดำเอาไว้ มองเห็นหน้าเขาเพียงเล็กน้อย เท่านั้น

“ริมฝีปากเรียวบาง เขาว่ากันว่าเป็นคนไม่สนใจใครและ เย็นชา” เซียวลั่วหยาวมองจากระยะห่างสองสามเมตรและ มองอย่างนิ่งๆ

ผู้คุ้มกันเขามีท่าทีตื่นตาและเดินเข้าไปด้านใน ไม่รู้ว่า เซี่ยวลั่วหยาวตาฝาดหรือไม่ หลังจากที่ชายคนนั้นเดินผ่าน เธอจู่ๆเขาก็หยุดและหันไปมองเซี่ยวลั่วหยาว

เขียวลั่วหยาวเบิกตากว้างและอ้าปาก มองฉันทำไม? ฉัน ไม่รู้จักคุณนะคุณลุง

ริมฝีปากเรียวบางนั่นบิดโค้งขึ้นเล็กน้อย และดูเหมือนว่า กําลังจะยิ้ม มีเสน่ห์มาก!

จากนั้นสมองของเซี่ยวลั่วหยาวก็ว่างเปล่า ทุกคนก็เดินเข้าไปด้านในกันแล้ว

“ผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้ว ทำไมฉันรู้สึกเหมือนยิ้มเขาเหมือนยิ้ม ของจระเข้กันล่ะ?” น่ากลัว น่ากลัวจริงๆ เซียวลั่วหยาวรู้สึก ขนลุก และรีบเดินเข้าไปในอาคาร

“เฮ้ยๆ เธอคือเซี่ยวลั่วหยาวใช่ไหม?” ผู้จัดการฝ่ายบุคคล ถือแว่นตาดำของเขาและมองดูประวัติย่อที่เธอเขียนอย่าง เรียบง่าย

เหงื่อเริ่มเย็น

ผู้หญิงคนนี้เธอบรรลุนิติภาวะหรือยัง? อายุสิบสี่หรือสิบ ห้า? หน้าตาดูเด็กมากๆ ดูเหมือนเพิ่งจะจบมัธยมต้น เธอไม่ สูง ดูแล้วเหมือนจะสูงราวๆ160เซนติเมตร ผมยาวสลวยยิ่ง ทำให้เด็กขึ้นไปอีก

เขียวลั่วหยาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้ว ใช่แล้ว ฉันคือ เขียวลั่วหยาว”

เซี่ยวลั่วหยาวคือชื่อของเธอจริงๆ

คิดดูสิ ในยุคของเธอ จะมีใครชื่อเรียบง่ายเหมือนเธออีก ไหม ลั่วหยาว ลั่วหยาว ไม่เรียบง่ายอีกต่อไป! สิ่งเดียวที่เธอ ร้องขอพ่อกับแม่ของเธอที่ไม่รู้จักวัฒนธรรมมากนัก ตอนตั้ง ชื่อให้เธอก็ประหยัดเวลาในการตั้ง เชี่ยวลั่วยังน้องสาวของ เธอใช้เวลาคิดนานกว่าเธออีก
เป็นเพราะชื่อเซี่ยวลั่วหยาว ทำให้เธอรู้สึกเศร้าใจมาเป็น เวลาสิบแปดปีเต็ม!

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลกุมขมับ “เธอแน่ใจไหมว่าอายุสิบแปด บริบูรณ์แล้ว?”

“แน่ใจ ฉันเกิดเดือนเมษายน ตอนนี้ฉันอายุสิบแปดกับอีก

สามเดือนแล้ว!”

เซี่ยวลั่วหยาวอยากร้องไห้อีกครั้ง

หลายคนที่เจอเธอครั้งแรก ต้องถามอายุที่แท้จริงของเธอ หลายครั้งหลายหน ใครทำให้เธอตัวสูงแค่นี้แล้วก็หน้าเด็ก ขนาดนี้ หน้าอวบอิ่มเหมือนเด็กโง่ขนาดนี้กันนะ

เฮ้อ เดิมทีก็โง่อยู่แล้วตอนนี้ทั้งดูเหมือนขาดสติด้วย น่า เศร้าจริงๆ

“มีบัตรประชาชนไหม?”

“มีสิ! เชิญดูได้เลย! ส่งให้เขาดู ” เซี่ยวลั่วหยาวรีบหยิบบัตรประชาชน

ผู้จัดการฝ่ายมองไปที่เด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนนักเรียนสลับ กับบัตรประจำตัวประชาชนและถอนหายใจอีกครั้ง : เฮ้อ มี อะไรที่ผิดปกติเกิดขึ้นกับรองประธานหรือเปล่า ทำไมเขาถึง ให้ติดต่อเด็กคนนี้เพื่อรับเข้าทำงาน เขาสงสัยว่าถ้าใช้งาน เด็กคนนี้แล้วจะโดนเรียกว่าใช้แรงงานเด็กหรือเปล่า
เชี่ยวลั่วหยาวกลัวจะไม่ได้เข้าทำงาน เธอกุมมือและพูด อย่างน่าสงสาร “ผู้จัดการ อย่ามองว่าฉันเด็กเลย จริงๆแล้ว ฉันไม่เด็กแล้วนะ ฉันมีแรงในการงานทำสูงมาก อะไรๆฉันก็ สามารถทำได้ จริงๆ ฉันไม่กลัวต่อความยากลำบากไม่กลัว เหนื่อย ให้โอกาสฉันได้ทดสอบเถอะ!”

ผู้จัดการขำต่อท่าทีพยายามของเซี่ยวลั่วหยาว

เธอยังคงเป็นเด็กที่พูดอะไรเด็กๆออกมา อะไร “จริงๆแล้ว ฉันไม่เด็กแล้วนะ” คำพูดนี้มีอะไรคลุมเครือ ฮาๆ

แต่…

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลจ้องมองไปที่หน้าอกของเซี่ยวลั่วหยาว อย่าพูดเลย ผู้หญิงคนนี้ไม่เล็กจริง ๆ …

“โอเค หลังจากวันนี้ เธอเป็นสมาชิกของบริษัทนี้แล้ว…….

“เฮ้ ฮ่าๆๆๆ จริงใช่ไหม ขอบคุณมากๆ ขอบคุณ ขอบคุณ! ไม่รอให้ผู้จัดการได้พูดต่อ เซี่ยวลั่วหยาวก็ทั้งเต้นทั้ง กระโดดและยังจับมือผู้จัดการขึ้นๆลงๆอีกด้วย ใบหน้าของผู้ จัดการก็เริ่มเปลี่ยนสี

จริงๆแล้วอย่างที่พูดคือผู้หญิงคนนี้เข้ามาจากทางด้าน หลังประตู ช่างน่าสงสัยมากที่สุด ไม่รู้ว่าเป็นคำพูดที่ผิดไป หรือ การกระทำที่ผิดไป ก็คือ มีคนอยู่เบื้องหลังของเซี่ยวทั่ว หยาว เพียงแค่จับมือตามอำเภอใจก็ทำให้ผู้อื่นเห็นได้…
“โอเค เซี่ยวลั่วหยาว ตอนนี้เธอไปรายงานตัวที่ชั้น29ได้ แล้ว!”

เซี่ยวลั่วหยาวนิ่งและยืนขึ้นทันที “รับทราบ

หมุนตัวและเดินออกไปและกลับมาอีกครั้ง เธอเกาหัวแล้ว ถามว่า “เอ่อ ผู้จัดการ ฉันขอถาม ฉันทำตำแหน่งอะไรเห รอ?”

ผู้จัดการขมวดคิ้ว “อืม เธอเป็นผู้ช่วยของประธานเฉียว”

“หา…..ผู้ช่วย……… เซี่ยวลั่วหยาวกระพริบตาสามครั้ง แล้ว ก็ตกใจอีกครั้ง “คุณหมายถึงใคร? ประธานเฉียว? ผู้ช่วย ? คงจะไม่ได้พูดผิดหรอกใช่ไหม?”

บริษัทนี้มีประธานกี่คนกันนะ?

“อืม ประธานเฉียว เป็นผู้นำของบริษัทเรา ประธานเฉียว ประธานเฉียวอีฟาน”

เจริญ

เซี่ยวลั่วหยาวนิ่งและรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

พระเจ้า คุณพระ ใครก็ได้มาปลุกเธอหน่อย

นักเรียนมัธยมปลายจู่ๆก็ได้เป็นผู้ช่วย ประธานแห่งบริษัท ใหญ่ แน่นอนว่า ชั่วคราว……