ตอนที่2 ฉันชอบ
เขาไม่ได้ทำให้คนกลัว
เขาอารมณ์ไม่ดีมาก แม้ว่าผู้คนจะรักษาความสง่างามอัน สูงส่งทั้งก่อนและหลัง แต่เพื่อนๆเขาทุกคนรู้ว่าที่จริงแล้ว อารมณ์เขาฆ่าคนได้เลย
เด็กผู้หญิงตัวเล็กตัวแข็งและจับเขาไว้ หัวเราะสองสาม ครั้งและพูดอย่างเมาๆ “คุณสวยจัง คุณสวยจริงๆ”
อนิจจา เชือกในใจของเขาเป็นเพราะคำพูดที่ตรงไปตรง มาของเธอทำมันพังลง
ความปรารถนาที่จะทิ้งหญิงสาวแปลก ๆ ที่เข้ามาพัวพันก็ ค่อยๆน้อยลง
“เธอเมาแล้ว ปล่อยมือ! ”
เธอยังคงยึดติดกับเอวของเขาและร่างกายทั้งหมดของ เธอก็กำลังเอนกายไว้บนตัวเขา
เธอใช้สายตามอง ริมฝีปากสีแดงที่งดงามของเธอลดลง และเธอพึมพำ
“นอนกับฉัน นอนกับฉัน นอนกับฉัน… ฉันอยากนอนกับ ดารา! หลับใหลไปด้วยกัน…”
“หลับใหลไปด้วยกัน? เธอแน่ใจเหรอว่าจะจ่ายฉันได้ อืม!”
ลมหายใจของเขาร้อนขึ้น บางทีอาจเป็นเพราะเธอกอด แน่นจนเกินไป
บางทีอาจเป็นเพราะความคิดอะไรบางอย่าง………
บางทีมันอาจจะเป็นเสียงที่นุ่มนวลของเธอที่ทำให้เกิด ความปรารถนาของมนุษย์ที่จะเอาชนะ …
คอเขาเริ่มแห้ง
การควบคุมตนเองของเขาก็ดีมากเช่นกันหลังจากถูก ผู้หญิงทำร้ายมานานเขาก็ยังสามารถรักษาทัศนคติของ สุภาพบุรุษได้
“ฮีๆ ฉัน…. การสอบเข้าวิทยาลัยจบลงแล้วในที่สุดฉันก็ รอดชีวิตมาได้ฉันว่างแล้ว! ชนแก้ว!”
หญิงสาวยิ้มโง่ๆจนเห็นฟันสีขาวและพูดอย่างเมาๆ
เธอยกแขนขึ้นเพื่อทำท่าชนแก้วและมือเล็กๆนั่นก็ชนเข้า กับใบหน้าของตัวเอง คิ้วเล็กๆนั่นก็ขมวดคิ้วและร่างกายก็ ลื่นล้มลงไป
“เฮ้ย เธอเป็นอะไร?”
เขากอดร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอ มองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆของเธอ อนิจจา ผู้หญิงคนนี้หลับไปแล้วเหรอ?
ทำตัวแบบนี้ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้า
และยังเป็นชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง
เขากอดเธอไว้ และมองไปรอบๆ เพื่อมองหาคนสนิทของ เธอว่าอยู่แถวนี้บ้างไหม
ไกลออกไปดูเหมือนจะมีนักเรียนหลายคนต่อสู้เพื่อดื่ม ไวน์ แต่พวกเขาดื่มมากจนพวกเขาไม่ค่อยมีสติและโอนเอน กันหมดแล้ว
“เมื่อคุณกระตือรือร้นที่จะนอนหลับ ฉันจะพาคุณไปตามที่ คุณต้องการ”
เขายิ้มด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์ อุ้มเธอเหมือนกับอุ้มสัตว์ตัว เล็กๆและเดินหายออกไป
เขาอุ้มเธอเข้าห้องเพรสซิเดนท์สูท เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้
ฮึ เขากำลังทำอะไร เพิ่งกลับถึงประเทศจีนก็หลีกเลี่ยงไม่ ได้ซะแล้ว
มันง่ายมากที่จะได้ผู้หญิงกลับมา แต่ถ้าถูกสื่อจับได้ก็จะ เกิดความวุ่นวายอีก
วางเด็กผู้หญิงลงบนเตียง ปัดผมออกจากใบหน้าของเธอ
จากนั้นก็พบว่า เด็กน้อยหลับสนิทมาก ริมฝีปากโค้งมน
ขนตายาวมีความหนาแน่นเท่ากับผ้าม่าน กําปั้นเล็กๆ ที่ แนบกับหูอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนกับตำแหน่งการนอน หลับของทารก
เขาเอนกายลงและได้กลิ่น เฮ้อ กลิ่นไวน์
“เป็นผู้หญิงที่ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสุขอนามัย
เขาอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง เธอเบามาก โครงกระดูกของเธอเล็ก และประณีต
ร่างที่ดูเหมือนเด็กอยู่ตรงหน้าร่างกายที่สูงร้อยแปดสิบ
ของเขา
ราวกับกําลังอุ้มแมวตัวหนึ่ง
อุณหภูมิของน้ำกำลังดี เขาวางเธอลงบนโซฟาในห้องน้ำ และถอดเสื้อผ้าของเธอ
เสน่ห์อันไร้เดียงสา !
กระดูกเล็กๆกลับสวยงาม
เอวบางๆนั่น จะทนไม่ไหว
แต่ส่วนที่โค้งงอนั้นโค้งมนมาก
ทำให้เขาเห็นว่าความปรารถนาของสัตว์เพศผู้เกิดขึ้น โดยตรงแล้ว
ใบหน้าของทูตสวรรค์ร่างของปีศาจ …
ทำไมถึงมีผู้หญิงแบบนี้?
จะทำอย่างไร?
เขาก้มหน้ามองดูตัวเองและถอนหายใจ
และอุ้มเธอไว้อีกครั้ง นิ้วมืออดไม่ได้ที่จะสั่นไหว
เมื่อวางเธอลงในน้ำอุ่น เธอหลับตาดินและร้องออกมา “อื้อ…”
ราวกับเป็นเสียงนกตัวเล็กๆกำลังร้อง เขาได้ยินเสียงหัวใจ ชัดเจนขึ้น
ถ้าเธอลืมตาดูเขาในเวลานี้เธอคงหัวเราะเยาะเขา
ใช่แล้ว แค่เพียงอาบน้ำให้เธอ
เขายังไม่ได้ทําอะไรจริงจังเช่นนั้น นั่นเพื่อการควบคุมตัว เองของเขา
สถานะของความกระตือรือร้นที่จะลอง …
ในที่สุด เขาก็อดทนไม่ได้ ก้มลงไปและจูบเธอ …
“อ้อ อ้อ…” หญิงสาวบ่นอะไรบางอย่างอย่างคลุมเครือ และปากเล็กๆหันไปมาสองสามครั้ง
เขาหยุดได้ที่ไหนกัน เขาจูบซ้ำอีกครั้ง
เขาผิวปากและตัดสินใจที่จะไม่ทรมานตัวเองอีกต่อไป
เขากำลังทำอะไรอยู่ในห้องน้ำแบบนี้ ทำให้เขารู้สึก ประสาทของเขากำลังจะแตก
นี่ไม่ใช่ความผิดทางอาญาใช่ไหม?
เขาอุ้มหญิงสาวที่ตัวเปียกน้ำ และทั้งสองก็ตกลงไปบน เตียงพร้อมกัน
เช้าตรู่ มีคนเดินถนนไม่มากนัก คุณจะเห็นว่าพ่อค้าและ พ่อค้าเร่ขายเล็กบางคนได้ตั้งแผงขายสินค้าบนถนนสาย เก่า
เซี่ยวลั่วหยาววิ่งด้วยความหวาดกลัวมาเป็นเวลายี่สิบนาที แล้ว และวิ่งออกไปตามถนนสามสาย จากนั้นเธอก็บ่นพึมพำ และเดินอย่างเปล่าเปลี่ยว
ทันใดนั้น น้ำตาเธอก็ไหลออกมา เธอก้มหน้า เดินไป พลางและน้ำตาไหลไปพลาง
จบแล้ว มันจบแล้ว!
ความสาวและครั้งแรกของเธอได้หายไปหมดแล้ว!
อาการผิดปกติหลังจากดื่ม … มันเป็นความจริง! เธอไม่ควร ดื่มกับคนพวกนั้น ไม่ควรแม้แต่จะมาเฉลิมฉลองการสิ้นสุด การสอบเข้าวิทยาลัย
สุดท้ายแล้ว ไม่ใช่อุบัติเหตุ กระต่ายน้อยสีขาวง่ายต่อการ เมาเป็นอย่างมาก
เมาแล้วก็ง่ายมากที่เธอจะไม่รู้ทิศรู้ทาง เมื่อคืน เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เธอจำไม่ได้สักนิดเดียว
“ความเศร้าโศกกำลังผลักฉันไปสู่ความตาย ! ฉันจําความ ประทับใจในเรื่องของเมื่อคืนไม่ได้เลย อย่างไรก็ตามฉัน ควรจะรู้สึกประทับใจบ้างสิ โอ้ย! ตัวเองและน้าตาก็ไหลออกมา ” เซี่ยวลั่วหยาวทุบหัวของ
แพ้แล้ว …
เธอสูญเสียความบริสุทธิ์อย่างงดงาม !
พระเจ้านี่ช่างเป็นเรื่องไร้สาระ เซียวลั่วหยาวไม่มีแม้แต่ เวลาจะเสียจูบแรก มันมาทีละขั้นตอนและทำเช่นนั้นเพื่อแก้ ปัญหาความเป็นเด็กของเธอ!
“โฮๆๆๆๆๆๆ!” เซี่ยวลั่วหยาวร่ำไห้อีกครั้งบนถนน
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ถนนซักพัก เซียวลั่วหยาวก็ยังคิด ไม่ออกว่าเธอควรไปที่ไหน ดังนั้นเธอควรจะกลับบ้านเสีย ก่อน
ราวกับเธอเป็นขโมย เธอเปิดประตูบ้านและก้าวเข้าไป อย่างเงียบๆ เพื่อเลี่ยงจะที่พบหน้าพ่อแม่ของเธอ
“แกเพิ่งจะรู้ทางกลับบ้านเหรอ! ทั้งคืนไม่ยอมกลับบ้าน! เสียงที่ดังออกมา อีกนิดอาจทำให้เชี่ยวลั่วหยาวตกใจเป็น อัมพาตได้ เธอคว้าประตูเพื่อที่เธอจะได้เห็นผู้พูดได้อย่าง ง่ายดาย จากนั้นเธอก็ตั้งสติของเธอ
เธอกัดฟันและกลอกตา “เชี่ยวล้วยิง ทําไมคุณต้องเรียก เสียงดังขนาดนั้น! ไม่กลัวจะรบกวนคุณพ่อบ้างหรือไง?”
แสร้งเป็นลูกสาวกตัญญู
“คุณพ่อไปทํางานกระเช้าแล้ว วันนี้คือกระเช้าของเขา เธอ แกล้งไม่รู้เหรอ?”
“จริงเหรอ? คณพ่อทํากระเช้าเหรอ?”
“อืม ตีห้าครึ่งก็ออกไปแล้ว!”
“ฮ่าๆๆ คุณก็รีบบอกสิ ถ้าฉันรู้ไวกว่านี้ ฉันจะได้ไม่ต้อง ตกใจกลัว!”
เซียวลั่วหยาวเดินสะบัดไหล่เข้ามาในห้อง เขาลูบหัวน้องสาวที่กำลังกินราวกับลูบหัวแมวตัวน้อย จากนั้นก็เดินกลับ ห้องของตัวเอง
“หยุด! เซี่ยวลั่วหยาว หยุดตรงนั้น!” น้องสาวเซี่ยวลั่วยิ่ง ตะโกนเสียงดัง “อยากตายเหรอ? ฉันคือพี่แกนะ แกไม่เห็นฉันเป็นพี่แล้ว
หรือไง? ตีตายเลย!”
เซี่ยวลั่วยังไม่สนใจคำพูดพี่สาว เบิกตากว้างและมอง เซี่ยวลั่วหยาว “บอกมา เมื่อคืนพี่ไปนอนที่ไหน?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ