ตอนที่5คุณเข้าใจบางอย่างผิดไปหรือเปล่า

ตอนที่5คุณเข้าใจบางอย่างผิดไปหรือเปล่า

สติของยินเสี้ยวเลี้ยวยังไม่กลับมาผ้าเช็ดตัวนั้นได้ห่อ ศีรษะเล็กของเธอเอาไว้เธอตกใจอย่างโง่งมหลบซ่อนอยู่ ในความมืดเวลาผ่านไปสักพักก็ยังไม่กล้าที่จะขยับตัวสัก นิดดังนั้นจึงอยู่ในสภาพเดิมด้วยท่าทางที่แปลกประหลาด จากการล้มลงบนพื้นด้านหน้าคือขาคู่เรียวของผู้ชายหุ่นดี

เป็นเวลานานขาเรียวยาวทั้งคู่ที่อยู่ด้านหน้าไม่ได้ขยับ เลยยินเสี้ยวเสี้ยวทั้งเกร็งทั้งยังเก้อเขินนิดหน่อยแต่ก็ไม่ สามารถลุกขึ้นมาได้ในที่สุดก็เห็นว่าเท้าของชายหนุ่ม เคลื่อนที่แล้วเสียงสวบสาบจากการใส่เสื้อผ้าดังขึ้น

จนกระทั่งผ้าเช็ดตัวที่ปิดศีรษะของเธออยู่ถูกชายหนุ่ เปิดออกยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกอายจึงก้มศีรษะตลอด

ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าเห็นได้ชัดว่า ค่อนข้างไม่ชอบใจอ้าปากแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรออก มาเสียงโทรศัพท์ของยินเสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ในกระเป๋าก็ดัง ขึ้นเสียงเรียกเข้าที่แสนน่ายินดีแต่ในเวลานี้ในสภาพ แวดล้อมที่ไม่คาดคิดก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ยินเสี้ยวเสี้ยวรีบรับสายโทรศัพท์ทันทีเพราะเพิ่งจะ ร้องไห้ไปดังนั้นน้ำเสียงของเธอตอนนี้จึงแหบเล็กน้อย “ฮัลโหล? คุณแม่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?ฉันไม่ ค่อยสบายเท่าไรดังนั้นเลยคิดว่าจะกลับไปมหาวิทยาลัย ก่อนนะคะ”

ไม่อยากที่จะพูดคุยกับหลี่หมั้งสักเท่าไรยินเสี้ยวเสี้ยว ต้องการวางสายตัดประโยคของเธอแต่ว่าหลี่หมั้งไม่ใช่ คนประเภทที่เข้าใจอารมณ์ของคนอื่นจึงตะคอกผ่านสาย โทรศัพท์เสียงดัง “เธอรีบกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้เธอต้อง มาอธิบายเรื่องคุณลุงจางของเธอให้ฉันเข้าใจ!ถ้าหากว่า ธุรกิจของครอบครัวพวกเราเสียหายแม้แต่พี่ชายของเธอ ก็ปกป้องเธอไม่ได้!

สีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวก็เย็นชาขึ้นมามือเล็กจับ ผ้าเช็ดตัวแน่นโดยไม่รู้ตัวเธอไม่ใช่คนโง่หลี่หมั้ง หมายความว่าอย่างไรก็ชัดเจนอยู่แล้วถ้าเธอไปจริงๆ ก็เป็นคนที่โง่จริงๆแล้วจึงตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจ ว่า:“คุณแม่คะนั่นเป็นปัญหาของธุรกิจครอบครัวแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่ฉันควรจะเป็นห่วงคุณพ่อกับพี่ชายสามารถ จัดการได้ดีแน่นอนตอนนี้ฉันไม่ค่อยสบายต้องกลับ มหาวิทยาลัยก่อนนะคะ”

พูดจบยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่รอให้หลี่หมั้งพูดอะไรออกมา ก็กดตัดสายโทรศัพท์ไปแล้วก็รีบปิดเครื่องอย่างรวดเร็ว และยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เธอเพิ่งจะคุยกับแม่ ของตัวเองทั้งหมดถูกชายหนุ่มตรงหน้าได้ยินหมดแล้ว
ลุกขึ้นมาจากพื้นจ้องอย่างอึดอัดยินเสี้ยวเสี้ยวไม่กล้า สบสายตากับผู้ชายตรงหน้าพูดขอโทษเสียงเบา “ขอโทษ ด้วยนะคะคุณผู้ชายฉันไม่รู้ว่าห้องพักนี้มีคนอยู่ฉันไม่ได้ ตั้งใจ……..

ในที่สุดจิ๋นลี่ยวนก็มีโอกาสได้มองผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้า อย่างชัดเจนถ้าหากว่าเขารู้ว่านี่คือผู้หญิงที่คุณย่าวางไว้ ให้ตัวเองเมื่อกลับไปบ้านเขาต้องฆ่าคนแน่นอน!เขาบอก ไปแล้วว่าเขามีแฟนแล้วทำไมคุณย่ายังต้องยื่นเท้าเข้ามา ยุ่งแค่นี้ยังยุ่งไม่พอหรือ?

เพื่อความรอบคอบจิ๋นลี่ยวนจึงอดไม่ได้ที่จะเปิดปาก พูด:“เรื่องในวันนี้ให้ดีที่สุดคุณควรลืมทั้งหมดไปผมจะไม่ รับผิดชอบคุณและจะไม่คบกับคุณด้วย”

สมองเล็กของยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ทันได้ตอบกลับด้าน หน้าก็มีผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งทันใดนั้นเสียงทุ้มที่น่าหลง ไกลราวกับเสียงเชลโล่ของจิ๋นลี่ยวนก็ดังขึ้น:”เช็ดน้ำตา ของคุณเถอะผมไม่ใช่คนที่รักหยกถนอมบุปผาครั้งหน้า ให้ถามให้ชัดเจนก่อนว่าชอบถึงค่อยกลับมาอย่าเดินทาง ผิด”

ราวกับภายในสมองมีการลัดวงจรในตอนนั้นยินเสี้ยว เสี้ยวฉันพลันก็รู้สึกเสียใจขึ้นมามือเล็กก็รับผ้าเช็ดหน้า แบรนด์Burberryผืนนั้นจากจิ๋นลี่ยวนตอบโต้ด้วย สัญชาตญาณ:“คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?ฉันไม่ ได้ตั้งใจจริงๆเพียงแค่สับสนกับทางจนไม่ทันระวังเลยเข้าห้องผิดค่ะ”

จิ่นลี่ยวนใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวติดกระดุมสองถึงสามเม็ด ร่างกายกำยำนั้นเมื่อใส่เสื้อก็บางลงอย่างเห็นได้ชัดถอด เสื้อผ้าถึงได้เห็นร่างกายที่ผ่านการออกกำลังกายร่างกาย ท่อนล่างสวมกางเกงสีกากีขาคู่เรียวดูล้ำค่าโดยธรรมชาติ

ฟังคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยวจีนคี่ยวนก็ยกมือขึ้นมาหยิบ แก้วน้ำที่อยู่ข้างหน้าขึ้นมาดื่มแล้วก็เหลือบมองยินเสี้ยว เสี้ยวพูดออกมาเสียงเบา:”คราวหน้าอย่าไปดึงผ้าเช็ดตัว ของผู้ชายคนไหนตามใจชอบล่ะ”

สีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวแดงก่ำราวกับเพิ่งทานพริกที่ เผ็ดมากมาอยากจะพ่นไฟออกมาจากริมฝีปากเป็นจังหวะ

จิ่นลี่ยวนหันศีรษะกลับไปดื่มน้ำต่อเพียงแค่เห็นท่าทาง เสียหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวอารมณ์ก็ดีขึ้นมาทันทีริมฝีปาก ก็โค้งขึ้นเมื่อเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวรีบร้อนออกประตูไปอย่าง ตื่นตระหนกโคนหูมีสีชมพูเล็กน้อย