ตอนที่4การวางแผนของหญิงสารเลวและผู้ชายสวะ

ตอนที่4การวางแผนของหญิงสารเลวและผู้ชายสวะ

จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็ปรากฏตัวขึ้นมาทำให้เซี่ยงเฉิงตกใจ จึงปล่อยมือออกจากไหล่ของยินเสี้ยวเสี้ยวด้วย สัญชาตญาณแล้วหันกลับมามองยินรั่วอวนด้วยความ รู้สึกอึดอัดใจ

ยินรั่วอวิ๋นอดทนข่มความไม่พอใจไว้ในใจเอื้อมมือออก ไปจับแขนของเซี่ยงเฉิงทั้งร่างกายคล้ายกับว่าเกาะติด กับร่างกายของเขาหันไปทางแล้วพูดป้องกันว่า:”พี่สาวคะ คุณต้องการแย่งชิงคู่หมั้นของฉันแน่หรือ?ถ้าหากว่าคุณ อยากแต่งงานกับใครจริงๆถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คุณแม่ ช่วยหาคนที่เหมาะสมกับคุณให้ดีไหมคะ?ขอร้องคุณล่ะ อย่าให้ฉันต้องเลิกกับเซี่ยงเฉิงเลย….……..

เซี่ยงเฉิงก้มลงไปมองท่าทางที่กล้ำกลืนความไม่เป็น ธรรมของยินรั่วอวิ๋นร่างกายเกร็งที่เกาะติดอยู่กับเขาสั่น เล็กน้อยในเวลานั้นภายในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา นิดหน่อยเอื้อมมือออกไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตัว เองด้วยสัญชาตญาณ

ยินเสี้ยวเสี้ยวถลึงตามองเหตุการณ์ที่ทั้งหมดที่เกิดขึ้น เบื้องหน้าคล้ายกับเป็นสิ่งที่เธอต้องการเห็นทั้งหมดในวัน นี้แล้วให้ตัวเองโดยทำร้ายจนถึงที่สุดหลังจากนั้นถึงกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองใหม่ถึงแม้ว่าถ้อยคําที่อ่อน หวานจะราวกับมีดที่กรีดหัวใจก็ไม่เป็นไร

“รั่วอนอย่าร้องไห้ไปเลย”เซี่ยงเฉิงเอื้อมมือไปเช็ด น้ำตาที่ไหลให้ยินรั่วอวิ๋นพูดออกมาอย่างไม่มีความ ลังเลเลยแม้แต่น้อย: เสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนแบบนั้นเธอจะ ต้อง…….

“ฉันไม่เข้าใจ”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดขึ้นมาตัดคำพูดของเซี่ ยงเฉิงมองไปที่สองคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยสายตาเยียบ เย็นพูดเสียงเบา:”ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ความสัมพันธ์ ของฉันกับคุณสี่ปีตั้งแต่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยพวกเราก็ คบกันตลอดมาจนฉันเรียนจบฉันคิดว่าฉันจะได้หมั้นกับ คุณอย่างรวดเร็วได้แต่งงานกับคุณแต่ว่าตอนนี้คุณกลับ บอกฉันว่าคนที่คุณหมั้นด้วยคนที่คุณจะแต่งงานด้วยล้วน ไม่ใช่ฉันเป็นน้องสาวของฉันขอโทษนะฉันไม่สามารถ เข้าใจได้”

เซี่ยงเฉิงมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความประหลาดใจแม้แต่ ยินรั่วอวิ๋นก็ยังไม่เข้าใจ

“เซี่ยงเฉิงฉันถามตัวเองตลอดระยะเวลาที่เรียน มหาวิทยาลัยสี่ปีฉันไม่เคยทำผิดต่อคุณแต่ตอนนี้คุณ กลับทำแบบนี้กับฉันเช่นนั้นฉันจะเข้าใจพวกคุณอย่างไร ทำไมฉันต้องอวยพรให้พวกคุณ?”ขณะที่ยินเสี้ยวเสี้ยว พูดกับกำมือแน่นไปด้วยรักษาให้ร่างกายตัวเองสงบนิ่งไม่ กล้าแม้แต่จะกะพริบตากลัวว่าหากกะพริบตาแล้วน้ำตาจะไหลลงมาเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไหน เลยจะสามารถปล่อยวางจากความรู้สึกที่ให้ไปถึงสี่ปีได้ ง่ายดายอย่างนั้น?”ดังนั้นถ้าหากพวกคุณจะแต่งงานไม่ ต้องมาบอกฉันและก็ไม่ต้องเชิญฉันด้วยฉันไม่ไปงาน เลี้ยงหมั้นวันนี้ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น”

พูดจบยินเสี้ยวเสี้ยวเดินผ่านระหว่างพวกเขาไปก้าวไป ที่ทางออกอย่างหนักแน่นไม่มีใครรู้ในตอนที่เดินผ่านร่าง ของเซี่ยงเฉิงน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม……..

ภาพข้างหน้าพร่าเบลอยินเสี้ยวเสี้ยวก็ก้าวไปข้างหน้า แม้จะมองทางไม่ชัดทันใดนั้นหลังจากหยุดลงจับพลัดจับ ผลูยื่นมือไปเปิดประตูห้องข้างกายโชคดีประตูเปิดแล้ว

ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลและไม่ทันได้ เข้าไปลึกภายในห้องเพียงหลังจากปิดประตูลงก็ทรุดตัว ลงไปที่พื้นแล้วเริ่มร้องไห้ในเวลานี้เธอต้องการสถานที่ที่ สามารถระบายอารมณ์ของเธอออกมาได้จริงๆเท่านั้น

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งชีวิตของเธอจะเปลี่ยนแปลง เป็นอย่างนี้ได้ตั้งแต่เล็กจนโตเธอเป็นเด็กที่ไม่มีแม่คน หนึ่งจู่ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็มากับคุณพ่อแล้วยังพาพี่ชายมา ด้วยไม่นานเธอก็มีน้องสาวและน้องชายภายในบ้านเธอ กลายเป็นคนนอกและเธอก็คิดมาตลอดว่าความรู้สึกของ เธอนั้นบริสุทธิ์ที่สุดในโลกแต่ในวันนี้มันพังทลายไปเพ ราะเซี่ยงเฉิง……..
น้ำตาไหลลงมากระทบกับแขนน้ำตาที่ตกลงไปบนพรม ฝันหนาอย่างพอดิบพอดีและร่องรอยก็หายไปในไม่ช้า เหมือนกับหลุมขรุขระในชีวิตที่สักวันหนึ่งมันก็จะหายไป

“คุณเป็นใคร?”

อย่างไม่คาดคิดน้ำเสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากภายใน ห้องเป็นเสียงของผู้ชายอย่างชัดเจนยินเสี้ยวเสี้ยวตกใจ ลืมตาขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าอย่างตกตะลึงผ่านไป นานก็ยังไม่สามารถเรียกสติกลับมาได้

ภายในโรงแรมหรือซันห้องพักที่ไม่มีแขกเข้าพักโดย ทั่วไปแล้วจะไม่ได้ล็อกประตูไว้เพราะเธอรู้ข้อนี้ดังนั้น ถึงได้กล้าเข้ามาในสภาพแวดล้อมที่แปลกนี้แต่ว่าตอนนี้ ผู้ชายที่พันเพียงผ้าเช็ดตัวปิดบังส่วนล่างของร่างกายไว้ และเห็นได้ชัดว่าง่วงนอนข้างหน้าเธอคนนี้เป็นใครกัน?

ด้วยสัญชาตญาณยินเสี้ยวเสี้ยวลุกขึ้นอย่างต้องวิ่งออก ไปแต่ว่ากลับลุกยืนไวเกินไปปริมาณเลือดในสมองไม่ เพียงพอและยังโซเซทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเอง ได้จึงล้มลงไปที่พื้นและเพราะอย่างนี้มือของเธอก็คว้า ผ้าเช็ดตัวที่พันส่วนสำคัญของคนแปลกหน้าพอดี……