ตอนที่2พฤติกรรมน่าเอือมระอาและเสื่อมเสีย ประพฤติตัวไม่เหมาะสม

ตอนที่2พฤติกรรมน่าเอือมระอาและเสื่อมเสียประพฤติ ตัวไม่เหมาะสม

ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่กระจายมาจาก แก้มอย่างเด่นชัดในตอนนี้เองจู่ๆเธอก็อยากที่จะร้องไห้ ออกมา

ร่างกายสั่นอย่างรุนแรงเส้นผมกระจัดกระจายตกลง มาปกคลุมข้างแก้มลักษณะอย่างนี้เธอก็ยังคิดดื้อดึงที่จะ ฟังคําตอบของเซี่ยงเฉิงหันหน้ากลับมายังคงอยากที่จะ ฟังคำตอบนั้นสายตายังมีความคาดหวังอยู่เล็กน้อย: “คุณ บอกฉันมาคุณเป็นแฟนของใคร?”

“ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเธอก็คือลูกสาว คนโตของบ้านยินของฉันฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉันแต่ว่านี่ คืองานเลี้ยงวันเกิดน้องสาวของเธอและวันนี้ยังเป็นวัน ที่พบหน้าเซี่ยงเฉิงครั้งแรกเธออยากให้ทุกคนลงจาก เวทีไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ?”คนที่พูดคือหลี่หมั้งแม่เลี้ยง ของยินเสี้ยวเสี้ยวเวลานี้ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง คล้ายถูกยินเสี้ยวเสี้ยวโจมตีมากเกินไปจนจะยืนต่อไม่ ไหวแล้ว:”เสี้ยวเสี้ยวมีเรื่องอะไรไว้ค่อยคุยกันเมื่อพวกเรา กลับไปถึงบ้านเธออย่าได้ทำร้ายตัวเองและทำร้ายน้อง สาวของเธอ!”
ยินรั่วอวิ๋นเห็นแม่ของตัวเองขึ้นมาก็รีบวิ่งไปอยู่ด้าน ข้างแม่ของตัวเองทันทีแล้วประคองเธออย่างน่าเอ็นดูริม ฝีปากยังไม่หยุดที่จะร้องขอ “คุณแม่คะคุณอย่าทำอย่าง นี้เลยพี่สาวเธอ…..เธอ…เธอไม่ได้คิดถึงตัวเองมาสักพัก แล้ว”

ยินเสี้ยวเสี้ยวดื้อรั้นเป็นครั้งแรกราวกับว่าคู่แม่ลูกไม่ได้ อยู่ด้านข้างเธอยังคงมองไปที่เซี่ยงเฉิงถามด้วยน้ำเสียง ที่มั่นคง:”เซี่ยงเฉิงตอบฉันคุณเป็นแฟนของฉันยินเสี้ยว เสี้ยวหรือว่าเป็นแฟนของยินรั่วอวิ๋น?”

ผู้คนรอบข้างขมวดคิ้วอย่างหยุดไม่ได้เรื่องนี้ดูแล้วมีบาง อย่างที่ไม่ถูกต้องแม้ว่าเสียงกระซิบจะเบาแต่ก็ดังไม่หยุด อยากจะรู้ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวของเมืองTเกือบจะสู้กับชื่อ เสียงของบ้านจิ๋นได้เพียงแต่ทั้งสองไปในทิศทางที่ต่างกัน อย่างเห็นได้ชัด

ข่าวลือของลูกสาวคนโตบ้านยินพฤติกรรมน่าเอือม ระอาและเสื่อมเสียประพฤติตัวไม่เหมาะสม

ข่าวลือของบ้านจิ๋นมีอำนาจเทียมฟ้าสงบเสงี่ยมมีเมตตา

“ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นอะไรไปฉันจำได้ว่าเธอหัวอ่อนมาก นะทำไมวันนี้จู่ๆก็ดื้อรั้นขึ้นมาล่ะ?”
“ใครจะไปรู้ได้ล่ะพูดได้ว่าบ้านยินอย่างนั้นมันช่าง วุ่นวายอย่างมากไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่ง”

คําถามของยินเสี้ยวเสี้ยวพาให้สายตาของทุกคนเบน ย้ายไปที่หน้าของที่ยืนมองเห็นการณ์ด้านหน้าอยู่ข้างๆ อย่างไร้ซึ่งเสียงมาโดยตลอดมองดูแล้วเป็นผู้ชายที่รูป หล่อแสนดีในเวลานี้ถึงเป็นครั้งแรกที่ดึงดูดสายตาของ ผู้คนได้

“ผม…..สายตาของเซี่ยงเฉิงคลุมเครือขึ้นมาเล็กน้อย คล้ายมีบางอย่างที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกคำพูดยังไม่ทัน ได้เอ่ยออกมาเป็นคำก็ถูกยินรั่วอวิ๋นขัดขึ้นมาและยังเป็น คำพูดที่คิดเพื่อพี่สาวคนนี้ของเธออีกด้วย

จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็พูดขึ้นมา:”เซี่ยงเฉิงคุณเลือกพี่สาวฉัน เถอะนะคะฉันไม่เป็นอะไร!”

ในทันทีผู้คนที่อยู่โดยรอบก็ยิ่งแสดงการดูถูกยินเสี้ยว เสี้ยวมากขึ้นไปอีก

เซี่ยงเฉิงมองยินรั่วอวิ๋นด้วยความลำบากใจเล็กน้อยแล้ว หันไปทางที่ยินรั่วอวิ๋นเดินไปแล้วเอื้อมมือไปจับไหล่ของ เธอไว้พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแผ่วเบา:“รั่วอวิ๋นผมไม่ สามารถทำร้ายคุณเพียงเพื่อรักษาหน้าตาของพี่สาวคุณ ได้ผมเป็นคู่หมั้นของคุณไม่ใช่หรือ?”
ยินเสี้ยวเลี้ยวมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของสอง คนตรงหน้าฉันพลันก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างมาอุดอยู่ตรง ลำคอภาพด้านหน้าก็เลือนรางขึ้นมาทันทีในขณะที่คนยัง ไม่ทันได้สติกลับมานั้นเธอก็โดนคนพาลงมาแล้ว

และเธอไม่ทันได้ระวังตัวผู้ชายที่พาเธอลงมานั้นมีอายุ มากกว่าสี่สิบปีเอื้อมมือมาจับไหล่ของเธอแล้วพาเธอไปที่ ห้องพักรับรองของบ้านยินในโรงแรมหรือซันแห่งนี้ผู้คน โดยรอบได้แต่ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

“ฉันว่าลูกสาวคนโตของบ้านยินไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร หรอกดูสิมีคนรักมาพาออกไปแล้ว”

“ผู้ชายคนนั้นเหมือนจะเป็นผู้จัดการของบริษัทจางซื่อนะ ฉันได้ยินมาว่าเร็วๆนี้บ้านยินกับบริษัทจางซื่อสนิทกันมาก สาเหตุเป็นเพราะโครงการบางอย่าง……

“เห็นอย่างนี้แล้วลูกสาวคนโตของบ้านยินก็เป็นคนที่ ยอมเสียสละตัวเองเพื่อครอบครัว?เหอเหอ…….

“เป็นอย่างที่คิดข่าวลือเกี่ยวกับลูกสาวคนโตของบ้านยิน นั้นไม่ธรรมดาเลย

ผู้คนโดยรอบพูดคุยเรื่องของยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างไม่ กังวลสีหน้าของคนบ้านยินเลยแม้แต่น้อยและยังสามารถ จับคู่ประโยคของแม่อย่างหลี่หมั้งเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยบ่อยๆในตอนที่ผู้คนทั้งหมด ทันได้สนใจ นั้นยืนรั่วอนก็ตามเซี่ยงเฉิงที่ไปสถานที่ที่ยินเสี้ยวเลี้ยว