ตอนที่ 14น้องสาวที่ชอบยุยง

ตอนที่14น้องสาวที่ชอบยุยง

จิ๋นลี่ยวนไม่ใช่คนโง่เขาได้ยินเสียงทะเลาะกันตั้งแต่ ตอนที่อยู่ตรงประตูทางเข้าแล้วเมื่อเข้ามาก็เห็นบินไปฝัน เตรียมที่จะลงมือตีคนจึงเข้าไปหยุดด้วยสัญชาตญาณ แล้วเผชิญหน้ากับคนที่อยู่ในห้องสีหน้าของจิ๋นลี่ยวนไม่ ได้น่าดูนักคนพวกนี้ถือตัวเองสูงส่งแถมยังมีความรู้สึกว่า เหนือกว่าโดยธรรมชาติจึงหยิ่งยโสเขาไม่ชอบคนแบบนี้

“คุณรู้จักยินเสี้ยวเสี้ยวไหม?คุณถึงได้กล้าแต่งงาน กับเธอคุณอย่าได้โดนเธอหลอกเลย”พูดเพื่อพาให้คน สงสัยในคำพูดของตัวเองหลี่หมั้งรีบพูดเพิ่มอีกหลาย คำ:”อย่างไรเสียเรื่องของบ้านยินของเราคนภายนอกส่วน ใหญ่ก็ล้วนรับรู้กันหมดแล้วพวกเราไม่อยากให้จนถึงตอน ที่แต่งงานคุณถึงได้รู้เรื่องเกี่ยวกับเสี้ยวเสี้ยวของพวกเรา เสี้ยวเสี้ยวก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อดทนต่อคนพูดของ คนไม่ได้”

เดิมทียินเสี้ยวเสี้ยวคิดว่าอย่างน้อยจิ๋นลี่ยวนจะหันกลับ มาเพื่อขอคำยืนยันจากเธอเล็กน้อยแต่ทว่าผู้ชายคนนี้ไม่ ได้ทำเรื่องอย่างนั้นเลยแม้แต่น้อยเพียงปล่อยให้สายลม พัดผ่านไปแผ่วเบาการเปิดปากพูดครั้งนี้เธอคล้ายจะรู้สึก อยากจะร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด
“ผมเชื่อเธอผมเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีผมไม่เคยเสียใจ กับสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้ว”

น้ำเสียงทุ้มต่ำของจิ๋นลี่ยวนแต่พอพูดออกมาแล้ว สามารถทำให้ผู้คนเชื่อถือได้ร่างกายของสั่นเทาเล็กน้อย ขนาดพ่อแท้ๆของเธอยังไม่เชื่อเธอเลยแต่กับผู้ชายที่พบ กันเพียงแค่สองครั้งกลับเชื่อเธออย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่ น้อยไม่ว่าเขาจะมีจุดประสงค์อะไรยินเสี้ยวเสี้ยวก็อด ยอมรับไม่ได้ว่าในเวลานี้ในใจของเธออบอุ่นอบอุ่นมากๆ

พูดจบจิ๋นลี่ยวนก็หันมามองทางยินเสี้ยวเสี้ยวก้มศีรษะ ลงเล็กน้อยมองจากสายตาคนนอกท่าทางอย่างนั้นค่อน ข้างสนิทสนมกันมากยินเสี้ยวเสี้ยวได้ยินน้ำเสียงที่น่าฟัง ของเขาดังขึ้น:”เสี้ยวเสี้ยวของที่ผมเอามาด้วยอยู่บนรถ ให้คนไปเอาของพวกนั้นลงมาหน่อยสิ”

ยินเสี้ยวเสี้ยวกะพริบตาสองครั้งแล้วให้คนรับใช้ของที่ บ้านไปนำของที่อยู่บนรถของจิ๋นลี่ยวนลงมา

สิ่งของจำนวนไม่มากแต่สามารถทำให้อ้าปากค้างและ ตาเป็นประกายได้

ไวน์จากโรงบ่มอันดับหนึ่งในบอร์โดประเทศฝรั่งเศสไวน์ แดงปี1945สองขวดและยังมีบุหรี่ที่ผลิตในสหรัฐอเมริกา อีกสองกล่องมาร์ลโบโรแม้แต่ผลิตภัณฑ์บำรุงบางตัวที่เป็นของมีราคาก็มี

เพียงแค่มองผู้คนในห้องก็รับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าสถานะ ไม่ได้ต่ำต้อยสามารถนำไวน์แดงสองขวดและบุหรี่สอง กล่องนั้นมาทำให้ยินไปฝันและหลี่หมั้งเบิกตากว้างจน หยุดไม่อยู่ได้ทางด้านผู้จัดการจางที่มองอยู่ก็อดไม่ได้ที่ จะลูบจมูกไปมา

ต้องรู้ก่อนว่าในเมืองโคนที่สามารถเอาของเหล่านี้ออก มาได้มีจำนวนน้อยมากลำพังเพียงแค่ขวดไวน์สองขวด ก็มีมูลค่าเท่ากับผลกำไรระหว่างการร่วมทุนของบ้านจาง และบ้านจางแล้วหรืออาจจะมากกว่านั้น

จิ่นลี่ยวนคล้ายมองไม่เห็นปฏิกิริยาของคนทั้งหมดทำ เพียงจับมือของยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วให้เธอมายืนอยู่เคียง ข้างตัวเองเท่านั้นหลังจากที่ได้ยินเรื่องของตัวเองเมื่อ หลายปีก่อนได้ยิน’คำบอกรัก’ที่ดีที่สุด

ความจริงใจที่อยู่ในน้ำเสียงของเขาคล้ายเป็นการเอ่ย เรียกตามธรรมชาติราวกับว่าเขาเคยเรียกมาหลายครั้ง แล้วริมฝีปากบางของจิ๋นลี่ยวนพูด:“คุณพ่อครับวันนี้เป็น วันแรกที่ผมได้เข้ามาไหว้ที่บ้านต้องขอโทษที่ผมรีบร้อน แต่งงานกับลูกสาวของท่านแต่ว่าขอให้ท่านเชื่อมั่นได้เลย ว่าผมจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีจะไม่ทำให้เธอเจ็บช้ำท่าน ได้โปรดไว้วางใจในตัวของผมด้วยนะครับ”
คำพูดที่เป็นทางการของช่วยดึงยินไปฝันกลับมาจาก อาการตกตะลึงอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่กลับ ไม่มีคำพูดใดออกมาเลยทำได้เพียงพยักหน้าแล้วยอมรับ

ทางด้านหลี่หมั้งและยินรั่วอวิ๋นกลับมองจิ๋นลี่ยวนอย่าง ไม่พอใจเท่าไรนักหลี่หมั้งส่งแววตาให้ยินรั่วอวิ๋นบินรั่วอ นริบให้เข้าไปยืนอยู่ข้างกายของจิ๋นลี่ยวนใบหน้าเล็กถาม อย่างสงสัย: “คุณคือสามีของพี่สาวฉันหรือคะคุณทำงาน อะไรหรือคะ?ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเห็นคุณมาก่อน ละคะคุณกับพี่สาวของฉันคบกันตั้งแต่เมื่อไรหรือคะ?”

จิ่นลี่ยวนหลุบตาลงมองยินรั่วอวิ๋นแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับ มีเพียงยินไป่ฝันเท่านั้นที่เคลื่อนตัวไปนั่งบนโซฟาและ ยินเสี้ยวเสี้ยวยังนั่งอยู่ข้างกายเขาทั้งสองคนยึดพื้นที่บน โซฟาตามสถานะยินรั่วอวิ๋นทำได้แค่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งแล้ว ถามอย่างสงสัย:ฉันจำได้ว่าพี่สาวของฉันมีแฟนตอนที่ อยู่มหาวิทยาลัยนะคะ?คนคนนั้นเป็นคุณใช่ไหมคะ?ดี จริงๆพี่สาวได้แต่งงานแล้ว”

ยินรั่วอวิ๋นมองจิ๋นลี่ยวนอย่างไร้เดียงสาไม่เป็นอันตราย จิ่นลี่ยวนได้ฟังก็เลิกคิ้วขึ้นมองไปทางยินเสี้ยวเสี้ยวที่ไม่ พูดอะไรอยู่ข้างกาย