Kings- of - Element

ตอนที่2 บทนํา



ตอนที่2 บทนํา

ณ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มผม รูปร่างสันทัด สูงประมาณ 176 ซม. หน้าตาปานกลาง แต่งตัวดูเซอๆ กําลังถือกระเป๋าเดินออกมาจากห้องสอบด้วยสีหน้าที่ผ่อน คลาย เขาเดินตรงไปหาเพื่อนอีก 2 คนที่ยืนพิงระเบียงรอ เขาอยู่

“ทําไมสอบช้าจ้งวะไอ่คิน จะเอาคะแนนเต็มไง?” ชาย หนุ่มพูดเหน็บแนมออกมาทันที ชายคนนี้ชื่อว่า ธีระ เป็น หนุ่มหล่อหน้าตาดี รูปร่างสูงสมส่วนยิ่งกว่าดารา เป็นที่น่า จับจองในหมู่ของสาวๆ ส่วนอีกคนหน้าตาปานกลาง ค่อน ข้างตัวเล็กกว่าหน่อย ชื่อ สิงห์ แม้ว่าจะหน้าตาดีไม่เท่า ดาราหรือเพื่อนข้างๆ แต่มองดูรวมๆก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ

“เอาเต็มไรล่ะ กูพึ่งตื่นนิ” ผมตอบเพื่อนทั้งออกไปตรงๆ แล้วก็ตัวผมชื่อ ภาคิน หรือเพื่อนๆจะเรียกว่า คิน

“หรออออ…มึงกะพูดแบบนี้ตลอด พอคะแนนออกมาถึง ก็ได้เยอะตลอดอ่ะ โถ่ววว” ธีระเอ่ยต่อด้วยสีหน้าที่หมั่น ไส้เพื่อนของตัวเองเพราะดูท่าว่าเพื่อนของเขาคนนี้จะเป็น แบบนี้เสมอ
“เออหน่า ว่าแต่ปิดเทอมนี้พวกมึงทำไรกันวะ กูเบื่ออ่ะไม่รู้ จะทําไรดี มีไรแนะนําบ้างป่ะ?” ผมถามเพื่อนรักทั้งสองไป เพราะการสอบครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของเทอมแล้ว

“ตอนนี้พวกกูเล่นเกม Kok อยู่อะ เล่นกันมานานแล้ว แหละ เพื่อนในสาขาเราก็มีคนเล่นเยอะอยู่นะ มึงสนใจมา เล่นกับพวกกูรึเปล่า?” ธีระตอบกลับไป

เกม KoE หรือ Kings of Element เป็นเกมออนไลน์ใน โลกเสมือนจริงที่มีมานานกว่า 4ปีแล้ว และยังคงได้รับ ความนิยมมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งอาจเป็นเพราะเป็นเกมแรก ที่สร้างโดยคนไทย ทำให้ภาษา และระบบการเล่นภายใน เกมเข้าใจง่ายต่อคนไทย จึงเป็นเกมที่คนไทยนิยมเล่นมา ตลอดโดยไม่มีเกมไหนมาแซงหน้าได้เลย

KoE หรอ คุ้นๆแฮะเหมือนเคยเล่นเลย ผมพลันนึกถึง ชื่อเกมได้ซักพัก จึงนึกขึ้นได้ว่า Kok เป็นเกมที่เคยเล่น มาแล้วเมื่อตอนที่เกมได้เปิดใหม่ๆ พอเล่นได้ประมาณ 2ปี ผมก็ต้องเลิกเล่นเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่ต้องสอบเข้า มหาวิทยาลัยต่อ ผมคาดว่าจะเล่นตอนเข้าปีหนึ่งอีกครั้ง แต่แล้วก็ไม่ได้เล่น เพราะปี1 กิจกรรมเยอะมาก ผมจึงไม่ สามารถแบ่งเวลามาเล่นเกมที่ผมชื่นชอบได้ จนกระทั่งวันนี้ ที่รอคอย
“อืมๆ คิดถึงเหมือนกันแฮะ…” ผมพูดลอยๆออกมาแต่เจ้า เพื่อนสองคนก็ยังได้ยินเข้าหูพอดี

“มึงก็เล่นหรอ ไอ่คิน!?” สิงค์ถามเป็นคนถามด้วยใบหน้า เรียบเฉย

“อ่า กูเคยเล่นไว้เมื่อ2ปีก่อนแล้วน่ะ

“โห งั้นมึงก็เวลเยอะแล้วอะดิ เล่นมานานขนาดนั้น? ” ธีระ พูดพร้อมท่าทางตกใจเล็กน้อย

“ไม่รู้ดิ กูไม่ได้เล่นนานแล้ว ตอนนี้กูก็ลืมอะไรหลายๆ อย่างไปหมดแล้วล่ะ เดี๋ยวกลับไปฟื้นความจําซะหน่อย แล้วจะเล่นกับพวกมึงด้วยละกัน” เมื่อพูดเสร็จผมรีบบอกลา เพื่อนๆกลับบ้านทันที ซึ่งเพื่อนทั้งสองก็รีบกลับบ้านไปเล่น เกมที่ว่านี้เช่นกัน

เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน บ้านของผมเป็นบ้านชั้นเดียวไม่ ใหญ่โตมาก ฐานะทางการเงินของผมอยู่ในระดับปาน กลาง ผมอยู่กับแม่ และพี่ชายอีกคน ส่วนพ่อของผมเสีย ชีวิตเมื่อ 2ปีก่อนแล้ว ซึ่งก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ไม่มี ความคิดที่จะทําอะไรรวมถึงเล่นเกมด้วย
“กลับมาแล้วค้าบบบบ” ผมร้องบอกตามมารยาททันทีที่ เปิดเข้าบ้านมา

“อ้าว กลับมาละหรอ ไอดิน… ” ชายหนุ่มที่เรียกผมคือ ชายของผมเอง พี่คนนี้ชื่อ นพรัตน์ เป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดี เขาทํางานอยู่ในเมือง นานๆจะกลับมาบ้านที่หนึ่ง

“หวัดดีครับ พี่นพ กว่าจะได้กลับบ้านมาได้นะ แล้วแม่ล่ะ?”

“มาแปปๆ เดี๋ยวพี่ก็กลับไปแล้วล่ะ แม่ทำกับข้าวอยู่ในครัว น้น ไปหาสิ” นพพูดจบ ผมก็เดินไปหาแม่ทันที พอไปถึงพบ ว่าแม่กำลังจะยกกับข้าวออกมาพอดี แม่ของผมยังดูสาว อยู่เสมอ ถึงแม้อายุจะปาไป 50 แล้วก็ตาม

หวัดดีครับแม่ เดี๋ยวผมช่วย” ผมเอ่ย

“กลับมาแล้วหรอคิน เอาสิ เดี๋ยวมากินข้าวพร้อมหน้า พร้อมตากัน” แม่เอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่นทันที

ทั้ง 3 คน นั่งกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ซึ่งนานๆทีจะได้ กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถึงแม้จะขาดพ่ออีกคนก็ตามที เราทั้ง 3 ต่างพูดคุยเรื่องทั่วไปตามประสาแม่ ลูก พอทานข้าวเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำ ธุระของตนเอง ตัวผมที่ขึ้นห้องมาแล้วก็เดินไปที่เครื่อง ที่ใช้สําหรับเล่นเกมโลกเสมือนจริง มันเป็นเหมือนที่นอน ของเด็ก มีฝาครอบ ขนาดพอดีตัว ซึ่งตรวจสอบดูแล้วก็พบ ว่ามันยังใช้งานได้ดี จึงเร่งทําความสะอาดเครื่อง จากนั้น ก็เช็คข้อมูลของเกม และเครื่องเล่นอย่างละเอียดอีกครั้ง หนึ่งเพื่อเตรียมความพร้อม

“เฮ้อ ยังดีนะที่เครื่องนี้ยังใช้ได้อยู่แม้จะเป็นรุ่นเก่าคร่ำครึ แล้วก็ตาม ไม่งั้นได้เสียเงินซื้อเครื่องใหม่อีกแน่เลย” ผม กล่าวออกมาอย่างสบายใจ จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำล้างหน้า ล้างตาให้เรียบร้อย เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วผมเดินไป อยู่หน้าเครื่อง จากนั้นค่อยๆนอนลงไปในเครื่อง ฝาครอบ ค่อยๆปิดสนิท เวลาที่ผมเฝ้ารอคอยกำลังมาถึงแล้วสินะ

“คิดถึงวันวานเกมนี้จังแฮะ พวกราชันย์รุ่นเก่าๆจะยังคงอยู่ ไหมนะ… ” พูดจบ ผมก็ค่อยๆหลับตาลง ภาพวันวานเก่าๆ ค่อยๆไหลย้อนเข้ามาในหัวชวนให้คิดถึง แล้วเสียงของ ระบบก็ดังขึ้นในหู

Update……….
Link Start…. ———-

(1วันในเกมส์ เท่ากับ 4 ชั่วโมงของชีวิตจริง)

ติชมได้ ด่าได้ แต่อย่าแรงเด้อ^^

ขอบคุณครับผม^^


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ