บทที่ 6 อยู่กับคุณ

หลินซูเนียนเดินออกมาจากห้องอย่างเร็ว พร้อมสีหน้าบึ้งตึงและก็ สวนกันกับป้าจาง ที่อยากมาสอดส่อง

“ป้าจาง มีอะไรเหรอ?”

“คุณผู้ชายกินแล้วเหรอ? ” หล่อนถามขึ้น พอได้ยินเรื่องนั้น หน้าของเธอที่พึ่งจะหายแดงก็กลับมาแดงอีกครั้ง “เขา เขา..…….

พอเห็นสีหน้าแบบนั้น ก็ทำให้ฝ้าจางกังวลเล็กน้อย หรือว่าคุณ ผู้ชายไม่ยอมกินแล้วว่าเธอเหรอ? แต่พอนึกถึงตอนที่เขากำชับ เธอก็รู้สึกว่าไม่ใช่

“คุณผู้หญิง? ”

“ไม่เป็นไร เขากินแล้ว เพียงแค่ยังกินไม่อิ่ม รอสักพักค่อยไป เก็บละกันนะ” เธอพูดขึ้นอย่างไม่กล้าหันไปสบตากับป้าจาง เพราะกลัวว่าหล่อนจะรู้ พอป้าจางได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีใจ พลันตบขาตัวเอง “ฉันคิด

ไว้แล้ว ถ้าให้คุณผู้หญิงออกหน้า คุณผู้ชายต้องฟังแน่นอน”

ในตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไง เพราะถูกเขาแต๊ะอัง เธอ เลยรู้สึกว่า เขาสมควรจะหิวตาย ยังไงเขาก็ชินกับการไม่กินข้าว แล้ว

ภายในห้องหนังสือ……..
ป้าจางเดินเข้ามาเก็บถ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พลันอดไม่ได้เลยพูด ขึ้น “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงคอยดูแลท่านอย่างจริงใจนะ ฉันที่คอย ดูอยู่ข้างๆ ดูออกนะ!”

“ฉันรู้” เขาพูดพลางยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ป้าจางเห็นแบบนั้นก็ตกใจจนลูกตาแทบหลุดออกมา เพราะ ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นกับเขา เขาก็ไม่เคยยิ้มอีกเลย แต่ว่าตอนนี้กลับ ยิ้มแล้ว แบบนี้พระอาทิตย์ต้องขึ้นทางทิศตะวันตกหรือเปล่า?

“ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปก่อนเถอะ สายๆ ฉันมีประชุมออนไลน์” พอเห็นหล่อนยืนแน่นิ่งแบบนั้น เขาเลยพูดขึ้นเสียงเข้ม

และตอนนี้หล่อนถึงได้สติ พลันเก็บถ้วยอาหารแล้วก็ออกไป ที่ เขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะคุณผู้หญิง แน่นอน แบบนี้ ต้องรีบไปรายงาน ท่านปู่ลี่แล้ว

ประตูห้องค่อยๆ ปิดลง ตอนนี้เขาถึงได้เงยหน้าขึ้นมาด้วยแวว ตามีเรื่องบางอย่าง พลันกดโทรศัพท์หาผู้ช่วย “ไปตรวจสอบมา ว่าในโทรศัพท์ของหลินหว่านหยู ยังมีคลิปอะไรหลงเหลือมั้ย ฉัน ต้องการให้มันหายไปตลอดกาล!”

แล้วก็มีเสียงรับจากในโทรศัพท์ “ครับ!”

ตั้งแต่หลินซูเนี่ยนแต่งงานกับเขาแล้ว หลินหว่านหยูก็เอาแต่ ฝันถึงชีวิตที่สดใสและมีหน้ามีตา

แต่หล่อนกลับได้อยู่บ้านหลังเล็กๆ และก็อยู่ด้วยกันกับเจียง เจ๋อ พอนึกขึ้นได้ ในใจก็เหมือนมีอะไรมาทำให้อึดอัด จนจิตใจไม่เป็นสุข

พอหลินเทียนเห็นลูกสาวตัวเองเป็นแบบนั้นก็รู้สึกโกรธขึ้นมา ห้าวหนานเป็นคนที่ตัวเองเลือกให้กับหลินหว่านหยู แต่สุดท้าย กลับเป็นหลินซูเนี่ยนที่ได้ไปครอบครอง

หล่อนจึงหาโอกาสพูดขึ้น “พ่อ ท่านดูน้องสิ มันดูเกินไปหน่อย นะ นี่ก็แต่งไปหลายวันแล้ว กลับไม่คิดจะมาหากันบ้าง กลัวว่า แต่งกับคนมีเงินไปแล้ว ก็จะทำตัวสูงขึ้น แล้วก็ไม่เห็นหัวพวกเรา แล้ว!”

“มันกล้าเหรอ!” หลินเทียนจ้องตาแข็ง

และปฏิกิริยาของเขาก็ตรงกับที่หล่อนคิดไว้ จากนั้นหล่อนก็ เติมเชื้อเพลิงลงไปอีก “ใครจะรู้ละ เพราะตอนนี้สถานะของเธอก็ กลายเป็นคุณนายตระกูลลี่แล้ว”

“เหอะ! มันคิดว่ามันเป็นใคร? ฉันก็จะรอดูเหมือนกันว่าใน

สายตามันจะมีฉันมั้ย!

หลินเทียนพูดแค่นั้นแล้วก็เดินขึ้นไปด้วยความโมโห หลิน หว่านหยูมองตามหลังเขา พลางยิ้มออกมาอย่างพอใจ เป็น คุณนายตระกูลลี่แล้วจะทำไม ยังไงฉันก็ไม่มีวันปล่อยให้มันสุข สบายหรอก!

ทันใดนั้นหลินซูเนี่ยนก็ได้รับโทรศัพท์จาก ตระกูลหลิน บอกว่า หลินเทียนป่วย เลยต้องการให้เธอกลับไปเยี่ยม ถ้าหากว่าเป็น เมื่อก่อน เธอจะไม่ลังเลแล้วรีบไปทันที แต่ว่าตั้งแต่เธอโดนหลิน หว่านหยวางแผนจัดการ ท่าทีของหลินเทียนที่มีต่อเธอ มันก็ได้ทําลายสายใยของเธอไปแล้ว

ตั้งแต่เล็กจนโต ท่าทีของหลินเทียนที่มีต่อเธอก็เปลี่ยนไป อย่างมาก เมื่อก่อนนั้นคอยแต่เป็นห่วงและเอาใจเธอ จนเหมือน เป็นองค์หญิง แต่ต่อมา กลับสามารถบีบคอเธอให้ตายได้เพื่อ ต้องการจะรู้ว่าทำไมต้องจากเขามา ราวกับว่าเขาได้เปลี่ยนไป เป็นคนละคนเลย……..

คนของตระกูลหลินได้ยินว่าหลินซูเนี่ยนเอาแต่เงียบก็พลันไม่ พูดอะไร หลินหวานหมูผ่านมาพอดี เลยแย่งโทรศัพท์ไป “หลินซู เนี่ยน ความเมตตาของแกทิ้งให้หมากินหมดแล้วเหรอ? พ่อป่วย ขนาดนี้จะไม่กลับมาดูเลยเหรอ?

“ฉันกลับแน่นอน” หลินชูเนี่ยนพูดขึ้น จนทำให้คำตำหนิของ หล่อนเหมือนกับทุบลงไปในดอกฝ้ายเปล่าประโยชน์

“ชิ! งั้นฉันคงต้องน้อมรับเธอฐานะเป็นคุณนายตระกูลลี่ แล้ว”

หลินหว่านหยูพูดแบบมีเลศนัย แล้ววางสายไปทันที

เธอขมวดคิ้วแน่น ครั้งนี้หล่อนทำเกินไปแล้ว ตอนนั้นคนที่ บังคับให้เธอแต่งงานกับห้าวหนานก็คือหล่อน ตอนนี้คนที่เจ็บก็ เป็นเธอ แล้วหล่อนต้องการอะไรกันแน่!

ห้าวหนานไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างๆ เธอตั้งแต่ตอนไหน เหมือน กับว่าเขาได้ยินทุกอย่างแล้ว “ไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับ ตระกูล ปกป้องเธอได้”

ตระกูลหลินก็แค่ครอบครัวเล็กเท่านั้น จะน่ากลัวแค่ไหน เชียว?
เธอยิ้มพลางส่ายหน้า “จะลองกลับไปดูหน่อย” เมื่อกี้ฟังดูก็ รู้สึกหนักอยู่ เธอเองก็รู้สึกกังวลใจเหมือนกัน เขาพยักหน้า แล้วพูดขึ้น “ฉันไปกับเธอ

หลินซูเนี่ยนชะงักทันที อยู่ดีๆ ก็รู้สึกอุ่นใจขึ้น แล้วพลันยิ้มออก มาอย่างดีใจ “ได้สิ!”

ตระกูลหลิน รถเบนซ์สีดำขับเข้ามาจอดที่สวนของตระกูลหลิน อันถูลงมาเพื่อเปิดประตู หลังจากนั้นหลินเทียนก็เห็น ห้าวหนาน ปรากฏตัวด้วย เดิมทีเขาแค่ต้องการให้หลินซูเนี่ยนกลับมา เพื่อ เตือนให้เธอรู้ว่า เธอยังเป็นคนของตระกูลหลิน แต่ตอนนี้……..

หลินเทียนเดินมารับหน้า และก็คอยต้อนรับเขาอย่างดี และใน จังหวะที่ห้าวหนานไม่ทันสังเกต หลินเทียนก็ส่งสายตาไปที่หลิน ชูเนี่ยนพลางพูดขึ้น “แกเป็นอะไรไป คุณจะมาด้วย ทำไมถึงไม่ บอกกันบ้าง! ”

เธอหันไปมองหน้าพ่อตัวเองที่ดูห่างเหินมาก พลันรู้สึกหนักใจ

ห้าวหนานได้ยินอย่างชัดเจน พลันอ้าปาก พลางพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ “ฉันได้ยินหลินซูเนี่ยนบอกว่าหลิน เทียนไม่สบาย ก็เลยขอตามมาด้วย แต่ว่าเห็นแล้ว……..คือช่วยเห รอ?”

หลินเทียนรู้สึกร้อนผ่าวบนหน้าเหมือนถูกพริกลวก ในใจเขา คิดแค่อยากให้หลินซูเนี่ยนกลับมา เลยไม่ได้คิดอะไรเยอะ

หลินหว่านหยูรีบเข้ามาพยุงหลินเทียนทันที “ห้าวหนาน เมื่อวานคุณพ่อป่วยจริงๆ ไข้ขึ้นสูงไม่ลดเลย แต่ว่าวันนี้กลับดีขึ้นมาก แล้ว เมื่อกี้พอได้ยินว่าหลินเนี่ยนจะมา คุณพ่อก็เลยรีบออกมา ต้อนรับ ที่จริงร่างกายของคุณพ่อก็ยังอิดโรยอยู่

“อ่อ เหรอ?” เขาพูดพลางขมวดคิ้ว แต่กลับไม่ได้รู้สึกเชื่อเลย สักนิด

หลินซูเนียนไม่สน ในสีหน้าของสองพ่อลูก พลางเข็นรถเขา เข้าไปด้านใน หลินเทียนกับหลินหว่านหยูก็เดินตามมาด้านหลัง พวกเขามองด้านหลังของสองคนนั้นก็ยิ่งแค้น แทบอยากจะ เข้าไปจัดการพวกเขาทันที

“พ่อ ท่านอย่าโมโหเลย อีกสักพัก เจียงเจ๋อก็มาแล้ว” หลิน หวานหยูพยายามพูดให้เขาสงบสติลง

หลินเทียนหันขวับมาทันที “ทำไมเขาถึงมา?”

“เอ่อ….” หลินหวานหยูรู้สึกเลิกลัก แล้วก็ค่อยอธิบาย “ตอนนี้ บริษัทของเจียงเจ๋อต้องการจะทำสัญญา แต่ว่าขาดคนร่วมลงมือ LAE……”

หล่อนพูดพลางทำหน้าเศร้า “คุณพ่อ ท่านคงไม่ยุ่งจนไม่ช่วย เขาหรอกใช่มั้ย?” พอได้ยินแบบนั้น เขาก็หันมามองหล่อนด้วยสายตาจริงจัง

“หว่านหยู แกอยู่ด้วยกันกับเจียงเจ๋อตั้งแต่เมื่อไหร่?