บทที่13 บันทึกเสียง

เสี่ยวเหยียนโมโหจนตัวสั่น แต่ความเป็นมืออาชีพที่ดีของเธอยัง คอยข่มอารมณ์เธอเอาไว้ เลยรอเธอสั่งเครื่องดื่มอย่างเงียบๆ

จากต้นจนจบ ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียวเสวดื่ม น้ำผลไม้แสนอร่อยอย่างสบายใจ พอดื่มเสร็จก็ลุกขึ้นยืนอย่าง หน้าตาเฉย “เอาล่ะ หมดเวลาที่ให้ไว้กับพวกเธอแล้ว ฉันยังต้อง รีบไปให้สัมภาษณ์ที่อื่นต่อ ขอตัวก่อนแล้วกันนะ”

หลินซูเนี่ยนใจกระตุกวูบ หันไปมองหน้ากันกับเสี่ยวเหยียน ยังไม่มีทันได้ตอบสนองต่อเหตุการณ์นี้ แต่ไม่มีเวลาให้คิดมาก แล้วเลยรีบลุกไปคว้ามือของเสาไว้ก่อน

“รอก่อนค่ะคุณเสลี่ ! ” หลินซูเนี่ยนบีบฝ่ามือ “ฉันไม่ค่อย เข้าใจความหมายของคุณนัก การสัมภาษณ์ของพวกเรายังไม่ได้ เริ่มขึ้นเลยนะคะ แล้วคุณ…….

“การสัมภาษณ์จบแล้ว ฉันบอกไว้อย่างชัดเจนแล้วว่ามีเวลา ให้พวกคุณแค่สิบหน้านาที พวกคุณไม่รักษาเวลาเอง จะมาโทษ ฉันได้ยังไง” เธอพูดเหมือนผู้บริสุทธิ์ ผลักความผิดทั้งหมดออก ไปจากตัวจนหมด

เสี่ยวเหยียนโกรธจัด จนในที่สุดก็ทนต่อไปไม่ไหว “คุณให้ เวลาพวกเราตั้งแต่ตอนไหน ตั้งแต่แรกคุณก็มาสายแล้วชั่วโมง กว่า พอมาถึงจะขอโทษสักคำก็ไม่มีแล้วก็บอกว่าให้เวลาพวกเรา แค่สิบหน้านาทีอีก โอเค ได้ พวกเราก็อดทนแล้ว แต่คุณไม่คิดบ้างเหรอว่าตอนนี้ตัวเองเอาเปรียบคนอื่นมากเกินไป! ? ”

ผู้คนในร้านอาหารถูกดึงดูดความสนใจทันทีเสวลี่เป็นบุคคล สาธารณะ เลยรีบสวมแว่นกันแดดและผ้าปิดปาก ท่าที่ดูถูกของ เธอสะท้อนให้เห็นภายใต้เลนส์แว่น “เอาเปรียบคนอื่นแล้วมันยัง ไง บริษัทนิตยสารเล็กๆอย่างพวกเธอคิดจะมาต่อกรกับฉันอย่าง นั้นเหรอ”

“แล้วคุณไม่กลัวพวกเราจะเอาเรื่องในวันนี้ทั้งหมดไปเขียน เป็นบทความแล้วเผยแพร่ออกไปหรือไง” หลินซูเนี่ยนไม่เกรง กลัวเลยแม้แต่น้อย มองจ้องเธอกลับไปตรงๆ

เสวลีสีหน้าถมึงทึง แล้วก็ยกมือขวาขึ้นมาตบหน้าเธอแรงๆที่ หนึ่งอย่างไม่ลังเล “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เธอคิดว่าจะมีคนเชื่อ สิ่งที่เธอพูดออกไปอย่างนั้นเหรอ! ? ”

“ซูเนี่ยน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” เสี่ยวเหยียนตกตะลึงเป็นอย่าง

มาก เพราะหล่อนลงมือเร็วมาก ใครก็ไม่ทันได้ตั้งตัวก่อน

เสวลี่แอบกระซิบเสียงเบา “ฉันขอเตือนเธอคำหนึ่งนะ อย่า เขียนไปเรื่อย ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้เธอไม่ได้ตายดีแน่คอยดูสิ”

“ทำไมล่ะ ?” หลินซูเนี่ยนถามต่อไปโดยไม่สนใจใบหน้าที่ กำลังบวมแดงเสวลี่เป็นแค่หน้าใหม่คนหนึ่ง ไม่น่าจะมีผลกระทบ กับนิตยสารของพวกเธอมากมายนัก

เสลี่หัวเราะเสียงต่ำ เธอเองก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น แต่ว่า พอเห็น สภาพน่าอนาถของเธอแล้ว ในใจก็รู้สึกสะใจไม่น้อย ในขณะที่ พวกเขากำลังมึนงงนั้นเธอก็เอ่ยปากเสียงเบาว่า “เพราะว่า โม่ลี่เป็นพี่สาวของฉันยังไงล่ะ!

ไม่น่าแปลกใจเลย หลินซูเนี่ยนเข้าใจขึ้นมาทันที และรู้สึกว่านี่ คงเป็นการแก้แค้นส่วนตัว รอให้ดีเถอะ ฉันจะให้ทางบริษัทส่งหนังสือขอค่าชดเชยไปให้ ทางบริษัทของพวกเธอมาทำให้เวลางานของฉันต้องล่าช้ายังไม่ พอ ทั้งยังให้ฉันต้องเดินทางมาอย่างเปล่าประโยชน์อีก คิดให้

ดีแล้วกันว่าจะชดใช้ความผิดนี้ยังไง ! ”

“พูดจาเหลวไหล เธอต่างหากที่ไม่ให้ความร่วมมือ แล้วยัง ยัง ตบหน้าคนอื่นอีก! ” เสี่ยวเหยียนกล่าวโทษด้วยความโมโห

“ใครจะไปรู้ เธอมีหลักฐานเหรอ” เสวซ้ำเลืองมองเธอที่หนึ่ง

เสี่ยวเหยียน โมโหจนพูดอะไรไม่ออกเสลี่ยิ้มออกมา “ฉัน ไม่ใช่โมพี่สาวของฉันนะ ที่ไม่มีปัญญาทำอะไรเลย พวกเธอ อยากจะมาต่อกรกับฉันเหรอ ยังอ่อนไปหน่อยนะ

มองดูเสวลี่เดินออกไปด้วยท่าทางหยิ่งผยอง เสี่ยวเหยียน กระตุกชายเสื้อของเธอ “พวกเธอรู้จักกันเหรอ เมื่อฉันได้ยินเธอ พูดว่าโม่ลี่อะไรนั่น”

หลินซูเนี่ยนพยักหน้า จากนั้นก็ส่ายหัว “ช่างเถอะ มีส่วน เกี่ยวข้องกับพี่สาวเธอนิดหน่อย”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกสิ้นหวัง แล้วฟุบลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง “แล้วจะทำยังไงกับการสัมภาษณ์ครั้งนี้ดีล่ะ”

คงจะไม่ได้เหมือนที่เธอพูดไว้จริงๆ ใช่ไหม ว่าถึงเวลานั้นจะกลับกลายเป็น ให้พวกเธอเป็นคิดถึงตรงเสี่ยวเหยียนเริ่มลุกให้ชดใช้ยังไง ถึงรวม เธอเข้าไปยังไม่อยู่

“สัมภาษณ์ ?” หลินซูเนี่ยนยิ้มไปเธอ ได้การสัมภาษณ์ มาในแล้วนี่”

อะไรนะ !? ตั้งเมื่อไหร่ ซูเนี่ยน เธอสับสนอะไรใช่ ไหมเสี่ยวเหยียนมองเธอ และอดหน้าผากเธอ ได้ไข้นา แล้วทำไมพูดอะไรเรื่อย เปื่อยแบบได้

พอเห็นท่าทางของแล้วหลินเนี่ยนรู้สึกไม่ออก “ทำ แต่ว่าพวกยังไม่ได้สัมภาษณ์เลยนะ แล้วเธอบอกว่า

มาแล้วได้ยังไง

นี่แล้วไม่ใช่หรือไงเขย่าเครื่องบันทึกเสียง ในทั้งรอยนิ้วมือนิ้วชัดเจนบนใบหน้า แต่ยังคงยิ้มอย่าง สดใส

เสี่ยวเหยียนเป็นประกายทันที นี่คือ……

หล่อนบอกว่าเดี๋ยวพวกว่าใครหัวเราะในตอนสุดท้าย ” หลินซูเนี่ยนเผยยิ้มออกมา โดยมีความหมายในดวงตา

เพราะเกิดเรื่องคาดคิดขึ้นในระหว่างการสัมภาษณ์ หลินซูเนี่ยนกับเสี่ยวเหยียนดูเวลากัน และก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องกลับ ไปที่บริษัทอีก พอรายงานกับทางบรรณาธิการแล้วก็แยกย้ายกัน กับบ้าน

หลินซูเนี่ยนปิดแก้มขวาไว้แล้วแอบย่องเข้าไปในห้องครัว อย่างระมัดระวัง หาผ้าขนหนูผืนหนึ่งมาห่อน้ำแข็งแล้วมาประคบ บวมให้ตัวเอง

“คุณผู้หญิงคะ คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ?” เสียงของป้าจางที่ ดังมาจากด้านหลังทำให้เธอสะดุ้งตกใจ เธอหันหลังแล้วพูด อธิบายกับเธอ “เพิ่งจะกลับมาค่ะ เข้ามาดูว่ามีอะไรให้กินหรือ เปล่า”

ป้าจางยิ้มอย่างเอ็นดู “คุณผู้หญิงอยากจะทานอะไรก็เรียก ดิฉันมาทำให้ก็พอค่ะ ทำไมต้องลงมือทำเองด้วย ดิฉันขอดูก่อน ว่าในตู้เย็นมีอะไรบ้าง จะรีบทำให้คุณเดี๋ยวนี้เลยค่ะ

หลินซูเนี่ยนฉวยโอกาสที่เธอกำลังหาของรีบออกมาจากห้อง ครัว จากนั้นก็ทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยคว่า “ไม่เป็นไรค่ะ จู่ๆฉันก็คิด ขึ้นมาได้ว่ามีบทสัมภาษณ์ที่ยังต้องเขียนต่อ ขอตัวขึ้นไปด้านบน ก่อนนะคะ”

ป้าจางรู้สึกแปลกใจ ไม่เข้าใจการกระทำของเธอ พอย้อนคิดดู ดีๆ ก็เหมือนจะเห็นว่าในมือของคุณผู้หญิงมีผ้าขนหนูผืนหนึ่ง เหมือนกำลังห่ออะไรบางอย่างไว้

หลินชูเนี่ยนประคบเย็นอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง จนในที่สุดก็หาย บวม แต่ว่ารอยแดงนั้นก็ยังชัดเจนอยู่บนใบหน้า และก็ไม่รู้ว่าถ้าอีกเดี๋ยวถูกเห็นเข้าแล้วจะอธิบายอย่างไรดี

ขณะกำลังคิด ด้านนอกประตูก็มีการเคลื่อนไหวขึ้น หลินซู

เนียนไหวตัวได้อย่างรวดเร็ว และรีบมุดเข้าไปซ่อนอยู่ในผ้าห่ม ไม่กล้าขยับเขยื้อน พอลห้าวหนานเปิดประตูก็เห็นว่าบนเตียงบวมพองอยู่ เลย ขมวดคิ้ว “ซูเนี่ยน?”

“ฉัน…….ฉันเหนื่อยแล้ว อยากจะพักผ่อน คุณออกไปก่อนเถอะ ค่ะ” เสียงของเธอดังออกมาจากผ้าห่ม

คิ้วของสี่ห้าวหนานขมวดแน่นกว่าเดิม เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แต่ ก็ยอมถอยออกมา แล้วป้าจางก็ยกซุปไก่ชามหนึ่งขึ้นมาพอดี “คุณผู้ชายคะ คุณผู้หญิงไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ?

เขาไม่เข้าใจ ป้าจางเลยพูดอธิบาย “เมื่อกี้คุณผู้หญิงบอกว่า หิวเลยไปหาอะไรกินที่ห้องครัว แต่ว่าดิฉันเหมือนจะเห็นว่าแก้ม ของเธอแดงๆ แถมในมือยังถือผ้าขนหนูอยู่อีก แล้วน้ำแข็งในตู้ เย็นก็ลดลง……

ป้าจางยังไม่ทันได้พูดจบ ห้าวหนานก็ผลักประตูให้เปิดออก อีกครั้ง แล้วก็ไปที่ข้างเตียงก่อนจะกระชากผ้าห่มของหลินเนี่ย นที่ห่อไว้อย่างแน่นหนาออก

หลินซูเนี่ยนสะดุ้งตกใจ ยังไม่ทันได้ปิดก็ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่ง มาหยุดเธอไว้เสียก่อน สายตาคู่นั้นจ้องเขม็งไปที่ร่องรอยที่ ชัดเจนบนใบหน้าของเธอ
“นี่…….” ไม่รู้ว่าทำไม พอเจอสายตาเย็นชาของเขาเธอก็ไปกิน ไปเลย “นี่เป็นเพราะฉันไม่ระวัง เลยไปชนเข้า ไม่เป็นอะไรมาก หรอก พรุ่งนี้ก็หายแล้ว

ห้าวหนานไม่เชื่อคำพูดโกหกของเธอเลยแม้แต่น้อย สายตา เยือกเย็น ความหนาวเย็นรอบๆคลืบคลานเข้ามาหาเธอ “ใคร เป็นคนทํา !