บทที่ 11 คุณต้องเชื่อใจผม

บทที่ 11คุณต้องเชื่อใจผม

เมื่อมองดูการปรากฏตัวลูกสาวสศิซาของตัวเอง อธิชา ก็ได้สติจากสถานการณ์ที่วุ่นวายขึ้นมาทันที

“โถๆๆ สศิชาเอ่ย ลูกมาสักทีเนาะ แม่เกือบโดนนางโสเพ นีนี่แกล้งล่ะ! พ่อเธอเพิ่งจะเสียไป เธอก็อยากเหยียบสอง แม่ลูกไว้ที่ใต้ขาอีก!”

สศิชาเดินหน้าไปสองก้าว อยู่ในระหว่างกลางของ แม่แล้วรินรดาไว้ แล้วจ้องมองรินรดาด้วยสายตาอย่าง เฉียบแหลมคมแล้วพูดว่า: “แม้ว่าพ่อจากไปแล้ว ทั้งหมด ก็ฟังพินัยกรรมพูดเถอะ ถ้าอยากหนีไป? มันไม่หรอก!”

ในตอนที่พูดคุยอยู่ เธอโยนสายตาให้คนที่ยืนอยู่ข้างไว

ทิน

ไวทินเข้าใจ แล้วเดินไปข้างหน้าสองก้าว แล้วมองรินร ดาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

คุณรินรดาครับ ฉันได้บอกคุณเกี่ยวกับหลักการขอ งการแบ่งพินัยกรรมก่อนหน้านี้แล้ว ในเมื่อตอนนี้ผู้ ถ่ายทอดสมบัติได้เสียชีวิตไปแล้ว แล้วผลทางกฎหมาย ของพินัยกรรมจะมีผลทันทีเพื่อให้ บริษัท และอสังหาริมทรัพย์ ทั้งหมดในชื่อของผู้ถ่ายทอดสมบัติเป็น แม่เลี้ยงของคุณอธิชาแล้วน้องสายของเธอสศิวา!”

คำพูดของไวทิน จะทำให้รินรดาโกรธจะตายแล้วล่ะ เธอ พวกเขาแล้วพูดอย่างโมโหว่า: “พวกเธอคือพวเธอ ทําให้พ่อตาย! ความรู้สึกนึกคิดปลอมแปลง! พวกเธอไม่ กลัวว่าจะถูกลงโทษหรือไง?!”

อธิชาที่ได้สติมา ด้วยใบหน้าท่าทางดุเดือดแล้วตะโกน ใส่รินรดาว่า: “อีตอแหล! ปากของเธอให้มีคําพูดที่สะอาด หน่อย! เมื่อกี้ฉันไม่ได้จัดการแกหนักๆ เพียงแค่ไว้หน้าให้ แกเองแหละ เชื่อมั้ยว่าตอนนี้ฉันจะทำลายแก?”

สําหรับการกล่าวโทษของรินรดา สศิชาก็ดูสุขุมมากขึ้น ในเวลานี้ แล้วมองดูรินรดาอย่างดูถูกเหยียบหยาม จาก นั้นก็หันไปมองที่ไวทินแล้วพูดว่า: “ไวทินค่ะ หลังจาก ทราบหลักการสืบทอดความต้องการของพ่อแล้ว เธอชอบ พูดใส่ร้ายแล้วไม่เลิกยุ่งหนูกับคุณแม่แล้วยังทำร้ายอีก ฉันจะฟ้องเธอได้ใช่มั้ยค่ะ?”

“ใช่ครับ สามารถให้เธอขอโทษต่อหน้าได้ครับ จากนั้น ให้ชดเชยความเสียหายทางจิต! สายตาวูบวาบของไวทิน สศิชาหันไปมองที่รินรดา ทำท่าทียิ้มหรือไม่ยิ้มแล้วพูดว่า: “ได้ยินชัดเจนยัง? ถ้าแกยังจะใส่ร้ายป้ายสีอีก งั้นก็รอ

รับจดหมายทนายความของฉันเถอะ!”

“พวกแกทำชั่วมาก ต้องไม่ตายดีแน่!”

ตอนที่รินรดาพูดอยู่ ก็จะลุกไปตบสศิลาแล้ว อารมณ์ ของเธอในตอนนี้ควบคุมไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ โกรธจน สุดขีดแล้ว

ผู้ช่วยธีรโรจน์ที่ยืนอยู่ข้างหลังของเธอนั้น ก็รีบเอื้อมมือ จับเธอไว้อย่างรวดเร็ว

“คุณหนูค่ะ ตอนนี้คุณต้องใจเย็นๆก่อนนะคะ ท่านทยา กรเพิ่งจะเสียชีวิต นอกจากนี้ยังขายหน้าของตระกูลบวร พลทั้งหมดอีกด้วย”

ในความเป็นจริงผู้ช่วยธีรโรจน์ ในแง่ลึกก็กลัวว่ารินรดา จะเสียเปรียบในเวลานี้ แล้วทุกอย่างมันต้องไปทีละขั้น ตอน

รินรดาถูกคำพูดของผู้ดูแลธีรโรจน์ได้สติกลับมา เธอรู้ ว่าแม้ว่าเธอจะฉีกสองแม่ลูกสาวด้วยมือในเวลานี้ ตัวเอง ก็ยังไม่สามารถใช้คำพูดที่มีประโยชน์ และไม่สามารถแก้ ปัญหาใด ๆ ได้อีก

คิดแล้วคิดอีกฟังข้อเสนอของธีรโรจน์ดีกว่า แต่ก่อนต้องจัดการงานศพของพ่อก่อน จากนั้นค่อยจัดการทีละ เรื่องๆ

แม้ว่าในกระบวนการจัดการกับงานศพของพ่อเธอ แล้ว ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องร่วมมือกับสองแม่ลูกนี้อีก แต่เธอ ก็ถูกยับยั้งให้มากที่สุด ผู้ช่วยธีรโรจน์งานศพของพ่อก็ ช่วยประสานงานของเธอให้ดีขึ้น

ความอ่อนเพลียและการสูญเสียของหัวใจ รินรดาเพิ่ง กลับถึงที่พักของตัวเอง จากนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

รินรดามองที่หมายเลขโทรศัพท์ผู้โทร ใช่ล่ะ เป็นเบอร์ ของผู้ชายคนนั้น

เธอลังเลแป๊บนึง แล้วค่อยรับสาย

“หนูน้อยเอ๋ย ไม่ฟังคำพูดของผมเลยน่ะ รู้สึกกระสับ กระส่ายหน่อยนึงใช่มั้ยล่ะ? ”

เสียงผู้ชายที่อยู่โทรศัพท์ มีความตำหนิเล็กน้อยแล้วยัง มีความเป็นห่วง

“ร้องไห้พ่อฉันเสียแล้ว”

ถึงแม้ว่ารินรดาจะไม่สามารถพูดความรู้สึกลึกๆกับพ่อของเธอได้ แต่คำสารภาพของการตายของพ่อเธอยังคงมี บทบาทบางอย่างในใจของเธอ

เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้กับชายแปลกหน้าใน ทันใด

“ผมเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่า สองแม่ลูกนั้นจะไม่ยอมให้ เธอได้รับการสืบทอดมรดกของพ่อเธอง่ายๆหรอก และ เธอก็อย่าวิตกกังวลมากเกินไปหรอก”

การถอนหายใจของผู้ชายบนโทรศัพท์ และความรู้เกี่ยว กับสภาพความรู้สึก ทำให้รินรดาสับสนมากขึ้นอีก

“คุณ คุณเป็นใครกันแน่? ทำไมคุณถึงรู้หมด?” รินรดา ถามอีกครั้งด้วยถือโทรศัพท์ไว้

นี้ไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือผมเคยสัญญากับคุณ แล้วว่าจะช่วยคุณ แล้วจะช่วยเธอสิ่งที่หายไปกับตัวเธอ ทั้งหมดกลับคืนมา!” ผู้ชายพูดแบบจริงจังอีก

“แล้วคุณจะช่วยฉันอย่างไงล่ะ รินรดาได้ถามกลับ

“ไม่ต้องรีบ หลังๆเธอก็สามารถเจอฝีมือของผมได้แล้ว ผมจะทำให้เขาเจ็บปวดจนสงสัยชีวิตของตัวเอง!”
เสียงชายนั้นต่ำ แต่การแสดงออกของเขาเหมือนดุร้าย