บทที่3 ผู้ชายลี้ลับปรากฏตัว

บทที่3 ผู้ชายลี้ลับปรากฏตัว

กลับไปยังบ้านพักของตัวเอง รินรดาก็ร้องไห้หนักมาก แล้ว

คิดถึงแม่ที่ตายไปแล้ว และยังมีสิ่งที่ตัวเองต้องแบกรับ มาหลายปีนี้ แม้แต่ความสุขสุดท้ายก็ถูกแย่งไป

เธอร้องไห้หนักมาก ร้องไห้จนไม่มีเรี่ยวแรง แล้วค่อยๆ หลับไป

อาจจะเป็นเพราะว่าร้องไห้นานเกินไป หลอดเสียงไม่ ค่อยสบาย รินรดาตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก

ปฏิกิริยาแรกของเธอ ก็คือข้างๆของเธอมีร่างของผู้ชาย คนหนึ่งนอนอยู่ ลมหายใจอุ่นๆเป่าอยู่บนหน้าเธอ

ในความมืดมองไม่ออก ในใจเธอกลัวมาก เสียสติไปพัก ใหญ่ ผลักคนคนนั้นออก

“ตื่นแล้วหรอ?” เสียงของผู้ชาย

“นายเป็นใคร?” ตัวของรินรดาแน่นเกร็ง ถามอย่างระวัง “ออกไปนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะตะโกนให้คนมาช่วย!”

เขาไม่เร่งไม่รีบ ไม่กลัวว่าเธอจะร้องออกมาเลย มองเธอ ดูความรู้สึกเรียบเฉย “ อยากแก้แค้นมั้ย? ผมช่วยคนได้

เหมือนกันสิ่งที่เธอเจอทั้งหมด ผู้ชายคนนี้ก็รู้หมด รู้ทุก อย่างของเธอ

แก้แค้น? ใช่ เธออยากแก้แค้น!

แต่ว่าในตอนนี้ที่เธอยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอก็ไม่กล้าที่ จะเชื่อเขาอย่างง่ายดาย “ตกลงนายเป็นใครกันแน่? นาย อยากจะทำอะไร?”

“เธอไม่ต้องรู้ว่าผมเป็นใคร แค่บอกผมมาว่าอยากแก้แค้ นมั้ย จะปล่อยคนที่ทำลายเธออยู่อย่างสุขสบาย แต่เธอ กลับต้องมาร้องไห้เสียใจคนเดียว เธอยอมหรอ?”

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่คำพูดของเขาก็พูดถึงสิ่ง ที่ต้องการ

เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่ใจดีมากเกินไป ยอมทุกอย่าง ไม่ เคยรู้ว่าเรื่องอะไรต้องเอาคืน แต่ว่าวินาทีนี้ เธออยากจะ เอาคืนสองแม่ลูกนี้อย่างบ้าคลั่ง!
แต่ว่าเธอคนเดียวคงทําอะไรไม่ได้ สองแม่ลูกนี้มีพ่อ คอยปกป้อง ก็เลยไม่กลัวอะไรเลย

“ทำไมนายถึงมาช่วยฉัน? นายอยากได้อะไรจากตัว ฉัน?” รินรดารู้ค่าราคาของการแลกเปลี่ยนดี ไม่มีใคร ช่วยเธอโดยไม่หวังผล

ผู้ชายคนนนั้นค่อยๆกะพริบตา ยิ้มตรงมุมปาก “ ผม ต้องการให้เธอช่วยมีลูกให้ผม

ในขณะที่พูด ผู้ชายคนนั้นก็กักแขนของรินรดาไว้ กักตัว เธอไว้แน่นกว่าเดิม

“ไอ้บ้า!” หน้าของรินรดาแดง พอจะไล่ผู้ชายออกไป ยัง ไม่ทันได้ขยับ ก็โดนปากของผู้ชายปิดปากไว้

จูบของเขาดูเอาแต่ใจ ในขณะที่ปากและฟันของเขา ขยับ ทําให้ใจเธอเต้นแรงขึ้น ทำให้เสียจังหวะการเต้นไป

เลย

กลิ่นหอมเบาๆลอยมาแตะจมูก รินรดาก็เริ่มเคลิ้มตาม

เธอดันเขาไปทั่ว การกระทำที่ดูกลับแบบนี้ ยิ่งทำให้เพิ่ม ความอยากเข้าไปอีก ก็ยิ่งเริ่มรุนแรงขึ้น
รินรดาดันเขาออก ถัดปากของเขาไว้

“ชื่อ ”

กลิ่นคาวในปาก ผู้ชายได้รสของกลิ่นคาวของเลือด ในแววตาก็เริ่มมีความโกรธ “เพิ่งจะเจอกันไม่นาน นิสัยก็ ร้ายขึ้นขนาดนี้? ดูเหมือนว่าผมควรจะช่วยเธอรำลึกสัก หน่อย ครั้งที่แล้วเธอทำได้ดี ทำให้ผมคิดถึงมัน”

หมายความว่าอะไร?

หรือว่าผู้ชายที่อยู่ในคลิป เอาครั้งแรกของเธอไป ก็คือผู้ ขายที่อยู่ตรงหน้านี้?

“ไอ้ชั่ว นายทำลายฉัน! ทำลายความสุขของฉัน!” รินร ดาตะโกนด้วยความโกรธ

ผู้ชายโกรธมาก “นังผู้หญิงโง่ ศัตรูที่แท้จริงของเธอคือ สองคนนั้น ไม่ใช่ฉัน!”

การต่อต้านของรินรดาทำให้ความอดทนของเธอหมดลง

ในเมื่อปลอบประโลมเธอไม่ได้ อย่างนั้นก็นอนกับเธอแทน!
ผู้ชายฉีกเสื้อเธอออก จูบบนตัวเธออย่างบ้าคลั่ง สุดท้าย ก็ค่อยๆเข้าไปในตัวเธอ

พี่ประสบการณ์ครั้งที่หนึ่ง เขาก็รู้ที่ส่วนบนร่างกายของ เธอ ก็สามารถปลุกไฟในตัวเธอได้ ทำให้เธอมีความสุข แล้วก็ไม่สามารถหยุดได้

คืนนี้ สําหรับรินรดาแล้ว มันช้ามาก

เธอเหมือนกับปลาที่ตายแล้ว ที่โดนผู้ชายคนนี้ผลิกไป ผลิกมาทอดครั้งแล้วครั้งเล่า ทำทำให้หมดแรง สุดท้ายก็ สลบไป

วันที่สองตื่นขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว

เธอไม้คิดว่าผู้ชายคนนี้จะช่วยอะไรเธอได้มาก แต่แค่ กดทับซ้ำตรงแผลเดิมเธอเท่านั้น

รินรดานั่งอยู่บนเตียง เหม่อไปสักแป๊ป หันหน้ามาเห็นมี กระดาษวางอยู่บนหัวเตียง และยังมีบัตรเครดิตใบหนึ่ง

“ที่รัก ผมมีงานต้องไปต่างจังหวัดหลายวัน คิดถึงผมก็ โทรหาได้ตลอด อยากซื้ออะไรก็รูดบัตรเอา อย่าทำให้ตัว เองไม่สบายใจ”
พอดูจบ บนหน้าของรินรดาก็แสดงถึงการดูถูก นี่ถือว่า อะไร? ค่าตอบแทนหนึ่งคืนหรอ?

ภายใต้การถูกทำร้าย เหลือไว้เพียงความสงสาร

น้ำตาก็ไหลลงมากะทันหัน เธอทำอะไรผิด ทำไมต้อง เจอกับเรื่องแบบนี้ ทำไมฟ้าถึงไม่ยุติธรรมกับเธอเลย!

แต่ว่า เธอจะล้มลงไม่ได้ พอผ่านไปไม่นาน เธอต้องลุก ขึ้นยืนใหม่ให้ได้

เธออยากจะลุกขึ้นจากเตียง แต่รู้สึกว่าปวดทั้งตัว แล้วก็ หมดแรงล้มลงไป ความรู้สึกที่ถูกรวมเก็บขึ้นมาใหม่ ทำให้ เธออับอายมาก

และในเวลานี้ ก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ เธอค่อยๆพยุงตัว ลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดประตู คนหญิงวัยกลางหน้าตาใจดี คนหนึ่งยืนอยู่

“คุณหนูรินรดา คุณติณห์รู้ว่าคุณตื่นมาตอนเช้าคงหิว กำชับให้ฉันมาส่งข้าวให้คุณ คุณต้องดูแลสุขภาพดีๆ ลุก ขึ้นและสู้ต่อไป”

คุณติณห์ ก็คือผู้ชายคนเมื่อคืน? รินรดาคิด
ผู้ชายคนนี้ทำลายเธอ แต่ก็ดูแลและห่วงใยเธอ ทำให้ริ นรดารู้สึกสับสน

และอาหารเช้าดีก็ดูจะดีมาก คงจะต้องเสียเวลาคิดนาน เลย

“คุณบอกฉันได้ไหม คุณติณห์คือใคร?” รินรดาจับมือ ของเธอแล้วถาม

คำถามของรินรดา ทำให้เธอทำสีหน้าที่ตอบยาก “ คุณ หนูรินรดา คุณก็อย่าถามเลย คุณติณห์ไม่ให้ฉันพูด เดี่ยว เขาจะบอกคุณเอง”

พอพูดเสร็จ เธอก็รีบจากไปเลย และก่อนจะไปก็กำชับ ให้รินรดากินข้าวเช้า ไม่อย่างนั้นคุณติณห์ก็จะทำโทษ

รินรดาดูเบอร์ที่เขียนในกระดาษ ในใจของเธอสับสน ไม่รู้ว่าควรโทรไปถามให้แน่ใจดีไหม

และขณะนั้น ก็เหมือนกับรู้ใจกัน โทรศัพท์ของรินรดาก็ ดังขึ้น

รินรดามองดูหมายเลขโทรศัพท์ที่แสดงบนหน้าจอ หัวใจ ก็เต้นเร็วขึ้น