บทที่ 18 : เลิฟ เฟรนด์โซน

ร่างสูงวิ่งไปบนพื้นหญ้าอย่างรวดเร็ว หลบกระสุนปืน พลาสติกได้อย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเป็น ประกายวูบหนึ่ง กระโดดเหยียบบังเกอร์หมุนตัวหลบ คนปามีดพลาสติกเข้าใส่ ในจังหวะลอยตัว ปืนพกสอง กระบอกหันไปทางศัตรูแล้วยิงออก ก่อนจะลงยืนบนพื้น ได้อย่างสวยงาม

แต่แค่นั้นยังไม่อาจผ่อนคลาย ร่างสูงยกปืนพาดบ่ายิง กลับหลังใส่คนที่ลุกจากถังเหล็กขึ้นมาเตรียมยิง กระสุน พลาสติกนั่นตรงเข้ากลางหน้าผากอีกฝ่ายอย่างแม่นยำ

“Hit!”

เสียงขมขื่นของชายหนุ่มสามคนที่รุมโจมตีร่างสูงผมสี น้ำตาลเปลือกไม้ดังขึ้นพร้อมกับสองมือที่ยกสูง

เสียงเชียร์ดังสนั่นพร้อมคำบอกรักที่ไม่จบไม่สิ้นต่อวาย ร้ายในคราบคุณชายที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีโบกมือให้กับ แฟนคลับ ก่อนจะมีเสียงสัญญาณดังขึ้นว่ามีผู้ชนะ เสียง ประกาศบ่งบอกทีมชนะที่ปราบคู่แข่งได้อย่างราบคาบ

ผู้ชนะคือทีมของสายฟ้า โดยมีชื่อทีมชั่วๆ ที่ฟังแล้วหัว ร้อนว่า ‘รันไทม์เออเร่อ
“นี่มันอย่างกับหน่วยคอมมานโด กระโดดหมุนตัวยิงยัง ว่าโคตรเท่แล้ว หันหลังยิงเข้าเป้านี่แทบหมอบกราบ ลม เหนือโว้ย มึงแน่ใจนะว่าตัวเองยังเป็นนักศึกษาวิทย์คอมฯ ไม่ใช่ทหารปลอมตัวเข้ามา” เลิฟที่เพิ่งจัดการกับซันชายน์ จนชนะมาได้เดินเข้ามาอย่างมีความสุข แขนหนาๆ ที่เต็ม ไปด้วยกล้ามเนื้อโอบรอบขอของสายฟ้าอย่างถือวิสาสะ

“ฉันก็แค่นักศึกษา” สายฟ้าตอบพลางผลักเข้าออกอย่าง รําคาญ ถึงจะเป็นคนใจง่ายไม่หวงตัวแต่ก็อย่าเอาร่างที่ เต็มไปด้วยเหงื่อและฝุ่นมาคลุกคลีได้ไหม ไม่ตัวสะอาด สะอ้านเท่าอดีตสหายบั๊กชินเพ เธอไม่ปลื้ม

“แต่นายเก่งจริง ทำไมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณชาย ของวิทย์คอมฯ เก่งขนาดนี้” ซันชายน์จ้องสายฟ้าตาไม่ กะพริบ เขาเห็นจังหวะที่อีกฝ่ายโจมตีนั่นเต็มตา เพราะงั้น ถึงได้เผลอพลาดท่าถูกเล่นงานจนแพ้ยับอย่างนี้

ต้องยอมรับเลย ท่าทางสุดเท่นั่นตรึงตราตรึงใจมาก เขา ยอมเป็นหนึ่งในสมาชิกที่เห็นด้วยว่าลมเหนือเป็นผู้ชายที่ เกย์อยากกินก็ตอนนี้แหละ

“เพราะปกติขี้เกียจลงมือ” สายฟ้ายิ้มเย้ยอย่าง เผลอไผล “แต่พวกนายก็อ่อนเกินไปด้วย นี่ถ้าไม่ใช่ เพราะว่าการแข่งนี้มีฉันเป็นเดิมพันก็คงไม่เอาจริงเอาจริง นักหรอก”
คำพูด ทําให้คนอ่อนเกินไปทั้งหลายเงียบกริบ กระทั่งผู้ ชมก็ยังพูดไม่ออก ความหยิ่งยโสนั่นมันช่างน่าตีจริงๆ แต่ เถียงไม่ได้ ถ้าเทียบฝีมือแล้วลมเหนือที่แสดงออกไปนั่นก็ น่าจะจัดอยู่ในลำดับท็อปสิบของมหาวิทยาลัยเลยล่ะ

สายฟ้าไหวไหล่ไม่ใส่ใจกลับไปเก็บของแล้วรอพวกรุ่นพี่ ปะทะกันจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับที่พักของตนเอง ส่วน ชื่อเสียงนั้นก็แล้วแต่คนจะเล่าลือ จะดีหรือเสียก็ได้หมด สายฟ้าแค่ต้องการให้ตัวเองโด่งดัง

หลังจากแข่งเสร็จพวกรุ่นพี่ที่ชนะมาได้อย่างเฉียดฉิวก็ พอไปกินเลี้ยง ทั้งยังเอาใจสายฟ้าเป็นพิเศษ เหล่าปลา อาหารไม่ขาดมือตลอดคืน มีคนคิดจะมอมเหล้าเธอด้วย แต่ต้องขออภัย ร่างกายที่มีระบบวายร้ายปรับแต่งได้ ตลอดเวลานี้ไม่มีทางถูกมอมเหล้าได้ ต่อให้โดนยาพิษ แบบล้มช้างได้ในอึดใจเดียวยังทำให้สายฟ้าล้มไม่ได้เลย เพราะงั้นเลิกหวังจะใช้ทางลัดหลอกกินสายฟ้าเสียเถอะ

ส่วนคนที่ต้องการจะมอมเหล้าเธออีกคนอย่างเลิฟตอน นี้กลายเป็นคนเมาแล้ว เมาแอ่ร่างเหมือนจะกลายเป็น ของเหลว ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำเหมือนคนเอาสีมาทา ทับ เพื่อนๆ แต่ละคนก็เมาแล้วต้องแยกย้ายกันกลับ เธอ และเลิฟที่พักไปทางเดียวกันเลยต้องพากลับไปด้วย

สายฟ้าขับรถพาเพื่อนเลิฟไปที่หอส่งเขาถึงเตียงแล้วก็นั่งพักถอนหายใจ รินน้ำเย็นให้ตัวเองมาจิบแล้วก็มอง สํารวจห้องของอีกฝ่ายไปด้วย

“เป็นผู้ชายที่สะอาดสะอ้านกว่าที่คิดอีกนะ”

ห้องนั้นถูกเก็บกวาดอย่างดี สิ่งของอยู่เป็นที่เป็นทาง สูด กลิ่นห้องเข้าปอดก็มีกลิ่นหอมจากสเปรย์ปรับอากาศด้วย รู้สึกผิดคาดจริงๆ ที่คนอย่างเลิฟจะมีระเบียบวินัยขนาดนี้

“ก็ผู้ชายตัวคนเดียวนี่นา” เสียงอู้อี้ตอบกลับมา พร้อม กับร่างโซเซที่ลุกจากเตียงมายืนเท้าโซฟาด้วยตาปรือๆ คล้ายคนใกล้หลับ

“ยังจะตื่นเข้ามาได้อีกเหรอ เมาเละเทะไปขนาดนั้น” สายฟ้ายิ้มนํามองคนพยายามฝืนยืนทําตัวอ่อยเธอ แต่ ท่าทางอ่อยของคนเมาแบบนี้ต่อให้หน้าตาดีก็ไม่ได้ช่วย ให้รู้สึกอยากกินเลยนะ

“ได้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองทันที ก็อยากจะอยู่ด้วย นานๆ” สุดท้ายเลิฟก็ทนยืนได้ไม่นาน ร่างล้มพิงโซฟา อย่างอ่อนแรง “ปวดหัวแฮะ ไม่น่าดื่มเยอะเกินไปเลย”

“ดื่มน้ำก่อนแล้วกัน” สายฟ้ายื่นแก้วที่ตัวเองเพิ่งจิบไปนิด หน่อยส่งให้ เลิฟเอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วดื่มไปนิดหน่อย จากนั้นก็คืนแก้วให้ ท่าทางไม่ได้รู้สึกดีขึ้นสักเท่าไหร่เลย “ฉันว่านายกลับไปนอนเหอะ นี่ไม่ได้พูดเพราะ ห่วงนะ เพราะฉันจะกลับบ้านแล้วช่วยปล่อยมือจากขา กางเกงชาวบ้านด้วย”

เห็นนั่งพิงโซฟานี่ไม่ได้นั่งเฉยๆ นะ แอบจับขากางเกงไว้ ด้วย แหม ทําเหมือนไม่เห็น เมื่อกี้นี่แทบจะหยิกเนื้อเธอไป แล้วด้วย รู้ไหมว่าต้องเค้นเอาความเมตตาอันน้อยนิดออก มาใช้เลยนะถึงได้เอ่ยปากเตือนก่อนเนี่ย ไม่งั้นตบหัวทิ่ม ไปก่อนแล้ว

เลิฟยังคงไม่รับรู้ถึงความเมตตานั้นเอ่ยกลับเสียงออด อ้อน “อุ้มหน่อย”

“เป็นทารกเหรอ ตัวเท่าสัตว์ที่นกเอี้ยงเลี้ยงแล้วแท้ๆ”

“หึม มันคือ?”

“ควายไงควายยย! อย่าให้ต้องพูดชัดเจนได้ไหมเพื่อน มันขัดภาพพจน์คุณชายนะ” สายฟ้าเดาะลิ้นอย่างขัดใจ ร่างนี้ไม่เหมาะพูดคำหยาบ แต่เผลอออกไปบ้างคงไม่เป็น ไรมั้ง

เลิฟหัวเราะขบขันในลำคอ พยายามฝืนลุกขึ้นอีกครั้งแต่ ก็ไม่ไหว ยืนมาได้ไม่เท่าไหร่ก็ล้มไปทันสายฟ้าเสียแล้ว แต่วายร้ายเหรอจะยอมถูกทับเป็นกล้วยตาก ลุกหนีไป ก่อนแล้วปล่อยคนเมาล้มหน้าฟาดเบาะโซฟา เจ็บจะเหมือนจะสร่างเมาทันทีเลย

“โอ้ย… หนีทำไมเนี่ย”

“ใครจะยอมถูกทับไม่ทราบ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าจงใจอ่อย

แต่โทษทีฉันไม่ชอบเป็นฝ่ายรับ ถ้านายยอมให้ฉันกดขี่

ข่มเหงก็อาจจะรับพิจารณา” “ฮะ? เมื่อกี้ว่าไงนะ” เลิฟผงกหัวขึ้น ดวงตาเป็นประกาย

วาววับขึ้นมาทันที

“อ้อ สภาพตอนนี้คงสร่างเมาแล้วสินะ งั้นดูแลตัวเองไป แล้วกันฉันกลับล่ะ” สายฟ้าไม่เปิดโอกาสใดๆ ให้กับชาย หนุ่มผมแดงทั้งสิ้นหันหลังได้ก็เดินหนีไปเลย ท่าทางไร้ เยื่อใยขนาดนั้นทำเอาคนนอนคว่ำบนโซฟาได้แต่ร้องโอด ครวญอยู่ในใจ

ลมเหนือครับลมเหนือ ไม่เห็นใจเพื่อนคนนี้บ้างเลย

แต่เมื่อกี้ที่พูดว่าชอบเป็นรุกนั่นหมายความว่ายังไง ถ้า เขายอมเป็นรับให้จะตกลงใช่ไหม จะยอมพิจารณาเป็น แฟนด้วยงั้นสินะ

คนเมาก็คือคนเมาต่อให้สร่างเมาก็ยังมึนๆ อยู่ดี เขา จับใจความที่สายฟ้าอยากจะสื่อไม่ได้ยังไม่พอ ยังมโน เข้าข้างตัวเองไปอย่างหน้าตาเฉยอีกต่างหาก หลังจากนี้เลิฟคงตามติดสายฟ้ายิ่งขึ้นแล้วล่ะ

เป็นเวลาสองเดือนกับการสร้างภาพของสายฟ้า เธอพูด คุยเล่นกับเหล่าตัวละครจีบได้ทั้งชายและหญิงแบบไม่ หวงตัวก็จริงแต่ก็ยังขีดเส้นแบ่งเฟรนด์โซนใส่หน้าพวก เขาไปด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งเลิฟ และด้วยความสุภาพแค่ เปลือกที่ไว้หลอกลวงคนแล้วนิสัยยังชวนให้ใครต่อใคร ลุ่มหลง เลยทำให้เขากลายเป็นบุคคลยอดนิยมที่ไม่ว่า ใครในมหาวิทยาลัยเซนทัลรี่ไม่รู้จัก

หวังหนิงตามติดโฟว์ไม่ห่าง ดูเหมือนเธอจะเริ่มรู้แล้ว ว่าการจะจีบตัวละครอื่นเพิ่มเติมจะเป็นไปได้ยากขึ้นเมื่อ ตัวละครเหล่านั้นให้ความสนใจไปที่สายฟ้า เธอเองก็เช่น กัน ระบบเซา คงให้ข้อมูลไปแล้วว่าลมเหนือเป็นตัวละคร จีบได้

และเพราะเห็นว่าลมเหนือมีความสนใจต่อเธอ หวังหนิง ถึงได้พยายามมาสร้างความสนิทสนมเพื่อเพิ่มค่าความ สัมพันธ์ ซึ่งค่าที่ว่านั่นถูกแทรกแซงโดยระบบวายร้าย ทำให้มันเพิ่มขึ้นรวดเร็ว ผิดกับความเป็นจริงในใจของ สายฟ้าที่มันเป็นศูนย์อยู่ตลอดเวลา

เมื่ออยู่กันตามลำพังระบบอดถามอย่างสงสัยไม่ได้

[จําเป็นไหมครับที่จะต้องดึงความสนใจและคงความ สัมพันธ์กับเหล่าตัวละครจีบได้ การขัดขวางและลงมือกับโฮสต์โดยตรงในฐานะตัวร้ายเหมือนเฟรย์จะไม่ดีกว่า เหรอครับมาสเตอร์

สายฟ้าอยู่ในห้องนอนส่วนตัวกำลังนั่งไล่ดูสถานการณ์ ของหวังหนิงอย่างเฉื่อยชาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งแล้วยิ้ม แสยะออกมาอย่างไม่ปิดบัง คำอธิบายเต็มไปด้วยสาระ อย่างหาได้ยาก

“ในเกมจีบแบบเปิดที่มีตัวเลือกมากและโฮสต์มีโอกาส เปลี่ยนคนที่เลือกได้ตลอดเวลา การจะให้เป็นตัวร้ายที่ ตามไปขัดขวางคู่รักของโฮสต์ทุกคู่มันเป็นไปไม่ได้ อีก ทั้งความสัมพันธ์ของตัวละครลมเหนือมีแค่ในสาขาของ ตัวเอง จะวิ่งเต้นไปทั่วเพื่อขัดขวางมันจะแปลกเกินไป และอาจจะถูกครหาในสังคมมแชนเนลได้ ฉะนั้นการเป็น จุดรวมความสนใจนี่แหละดีที่สุด”

[จากการวิเคราะห์ของระบบวินด์ มาสเตอร์สายฟ้ากำลัง สร้างเครือข่ายของตัวละครโดยใช้ค่าความสัมพันธ์ใช่ ไหมครับ]

“หึๆ ก็ทำนองนั้น เพราะที่นี่ไม่เหมือนแชนเนลที่แล้ว นี่ คือโลกที่ทันสมัยผู้คนมีอิสระทางความคิดและการกระ ทำมากกว่า การใช้เงินหัวเพื่อให้ทำอะไรให้มันเป็นไป ได้ยาก เพราะงั้นค่าความสัมพันธ์ถึงจำเป็น ที่เหลือก็ขึ้น อยู่กับความตอแหลและลูกล่อลูกชนให้พวกเขาทำตาม แผนที่คิดไว้ อืม~ บทบาทผู้บงการชั่วร้ายในเงามืดนี่ก็ได้ อารมณ์ประมาณนี้มั้ง”
ถึงจะเห็นอย่างนี้แต่สายฟ้าเป็นวายร้ายที่มีสมองนะ ตั้งแต่แรกกระบวนการคิดของเธอในการแก้ปัญหานั้นเป็น ระบบมากและไม่เคยเกี่ยงวิธีการ ไม่ว่าจะทางตรงหรือ ทางอ้อม จะนุ่มนวลหรือเกรี้ยวกราดก็ใช้ได้ทั้งนั้น ขอแค่ ผลลัพธ์ได้ตามที่หวังก็พอแล้ว

เพียงแต่ด้วยพื้นฐานสันดาน แค่ก! พื้นฐานนิสัยแล้วเธอ ชอบแก้ปัญหาอย่างเกรี้ยวกราดมากกว่า เน้นสะใจด้วย นะ

[เข้าใจแล้วครับมาสเตอร์ จะใช้ตัวละครจีบได้เป็นเบี้ย นี่เอง…] ระบบวายร้ายบันทึกการเรียนรู้นี้เข้าหน่วยความ จ๋า มาสเตอร์วายุเปิดฟังก์ชันนี้ให้เพื่อพัฒนาศักยภาพ [แล้วการสร้างภาพให้โฮสต์เข้าใจว่ามาสเตอร์ชอบเธอจน โฮสต์ใจกล้าเข้ามาจีบนี่มีจุดประสงค์อะไรครับ ถึงระบบ วินด์จะรู้แผนของมาสเตอร์แต่ยังไม่สามารถวิเคราะห์ ผลลัพธ์ได้

“เรื่องนี้ก็ง่ายๆ วิธีนี้คือการหักค่าความสัมพันธ์ของเธอ กับโฟว์ที่ตอนนี้ขึ้นสถานะแฟนหนุ่มแล้ว รู้ใช่ไหมว่าแช นเนลนี้มีฉากจบสามแบบ”

[ครับมาสเตอร์ มีฉากจบแบบแย่ ฉากจบแบบปกติและ ฉากจบแบบฮาเร็ม

“แล้วเงื่อนไขจบแบบฮาเร็มล่ะ”
การรักษาความสัมพันธ์ของตัวละครที่จีบไว้ให้สมดุล กันในทุกๆ ตัวละคร ไม่ใช่แค่ค่าความสัมพันธ์ตัวละคร กับโฮสต์เท่านั้นแต่รวมค่าความสัมพันธ์ของตัวละครที่ จับทั้งหมดไว้ด้วย นั่นถึงจะสามารถลากไปที่ฉากจบแบบ ฮาเร็มได้… เข้าใจแล้วครับ ที่มาสเตอร์ทำแบบนี้เพราะ ต้องการจะบังคับให้โฮสต์เข้าฉากจบแบบฮาเร็ม

“เข้าใจว่า?”

การจบแบบปกติคือการเลือกคนๆ เดียว แต่เมื่อโฮสต์ เข้ามาจีบมาสเตอร์แล้วค่าความสัมพันธ์มากกว่า 50% จะเข้าข่ายเงื่อนไขฮาเร็ม ถ้าในตอนท้ายไม่สามารถรักษา สมดุลค่าความสัมพันธ์ได้ฉากจบจะเป็นแบบแย่ทันที ไม่ ว่าที่ผ่านมาจะทำภารกิจได้ดีแค่ไหนก็ตาม

“เก่งนี่ วิเคราะห์ได้ดีไม่น้อยหน้าแผนการรบ เริ่มพัฒนา แล้วนะระบบวินด์

เพราะได้รับการเคี่ยวกรำจากมาสเตอร์แหละครับ

ถ้าอัปเกรดตามไม่ทันระบบวินด์คงไร้บทบาทกลายเป็น ยะถูกทิ้งไปแล้ว

สายฟ้าหัวเราะขำแต่การวิเคราะห์ของระบบวินด์ยังไม่ ถูกต้องทั้งหมด เพราะลืมการวิเคราะห์ในส่วนพฤติกรรมของโฮสต์เข้าไปด้วย

โฮสต์สาวจีนคนนี้เองก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ใช้เวลา สั้นๆ เพียงหนึ่งเดือนนับจากเริ่มต้นเนื้อเรื่องก็สามารถ ชนะใจเดือนปีสองของสาขาวิศวะโยธาได้แล้ว ซ้ำยัง สามารถดึงความสนใจจากเดือนปีสองของสาขาสถา ปัตย์มาได้อีก ไม่รู้ว่าไปพลาดตรงไหนถึงได้ทำให้ตัว ละครทั้งสองตัวต้องมาปะทะกันเพื่อแย่งชิงตัวเอง ซึ่งเมื่อ มีผู้ชนะระบบเซาน์จะประเมินให้มันจบแบบปกติ

ทว่าผลลัพธ์ของฉากจบแชนเนลนั้นจะตัดสินเมื่อเข้าสู่ การแข่งขันประจำปีระหว่างคณะ ถ้าค่าความสัมพันธ์ของ เธอเอนเอียงก็จะจบที่ฉากปกติไม่ว่าจะแพ้หรือชนะการ แข่งขันก็ตาม แต่ถ้ามันมีความสมดุลโฮสต์จะต้องประคอง ความสัมพันธ์ไปจนจบ ซึ่งระดับความยากของฉากจบทั้ง สองแบบมันต่างกันเยอะ

เงื่อนไขการจบเยอะกว่าแชนเนลแรกมาก ยุ่งยากจริง