บทที่ 17 : ความประทับใจ

ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายอนุญาตสายฟ้าก็ยกมันขึ้นพาดบ่า แล้วเดินหนีไปปล่อยให้โฟว์ยืนงงกับพฤติกรรมของเธอ อยู่ตรงนั้นแหละ ส่วนหวังหนิงก็แอบดูท่าทางของลมเหนือ ด้วยความหวั่นไหว

กระเป๋าที่บรรจุปืนบีบีกันส่วนตัวที่สายฟ้าแบกมา ตลอดถูกเปิดออก ปืนคู่มือของลมเหนือมีเป็นปืนพกสอง กระบอกกับปืนยาวอีกกระบอก ปืนทั้งคู่เป็นแบบไฟฟ้า ทั้งสิ้น เธอลงมือตรวจเช็คสภาพด้วยตัวเองโดยมีระบบ วายร้ายช่วยเหลือเพื่อให้มีประสิทธิภาพสูงสุด ไม่มีความ บกพร่องในการใช้งาน ครั้งนี้เลือกปืนพกหนึ่งกระบอก และปืนยาวอีกกระบอก

[จะให้ระบบช่วยเหลืออะไรในการแข่งไหมครับ มาสเตอร์

ระบบวายร้ายถาม สายฟ้าผู้มีค่าสถานะพร้อมถล่มชาว บ้านย่อยยับกลอกตาครุ่นคิด ถ้าระบบจะช่วยก็น่าจะเป็น เซ็นเซอร์ตรวจจับทิศทางกับล็อกเป้าหมายการยิง

โอกาสยิงพลาดของสายฟ้าต่ำอยู่แล้ว ถ้ามีระบบช่วย โกงก็แทบจะไม่พลาดเป้า แต่ไม่เอาดีกว่า ฟังก์ชันล็อก เป้าหมายไม่เหมาะกับการใช้ดวลตัวต่อตัวเดี๋ยวคนอื่นจะ สงสัย เพราะงั้นคงใช้การตรวจจับทิศทางอย่างเดียวก็พอ
(ได้ครับมาสเตอร์

ระบบตอบรับ รอบนี้มาสเตอร์โกงน้อยกว่าปกติ

เมื่อทั้งสองฝ่ายเตรียมการเสร็จสิ้นก็เดินเข้าสนาม สายฟ้าที่ยืมเสื้อคนอื่นมาใส่รู้สึกเสื้อหลวมไปหน่อยเลย พักแขนเสื้อขึ้นให้เสมอข้อมือ สวมถุงมือหนังที่เปิดนิ้ว กางเกงยังเป็นขาเดฟเหมือนเดิมแต่มันก็เป็นผ้าเนื้อหนา อยู่ หน้ากากป้องกันไม่ได้ใส่ เธอใส่แค่แว่นตาป้องกัน เท่านั้น ผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ถูกติดกิ๊ฟไม่ให้ผมหน้า มาออกมาบังการมองเห็น ท่าทางของเธอตอนถือปืนดู คล่องแคล่วทะมัดทะแมงแต่ก็น่ารักไปในตัว มีหลายคน หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป บางคนถึงกับหยิบกล้อง DSLR1 เลนส์ Telephoto2 ออกมาถ่ายกันเลยทีเดียว ภาพที่ออก มาน่าจะคมชัดยันรูขุมขน

เมื่อยืนประจำที่ทั้งสองฝ่ายและได้รับสัญญาณเริ่ม สายฟ้าไม่ได้ขยับในทันที เธอยืนเฉยๆ ยืนปืนขึ้นพาดบ่า ฟังเสียงระบบแจ้งพิกัดของไซโค

[ศัตรูบุกมาแล้วครับ วิ่งมาอย่างระมัดระวัง ความเร็ว ระดับนี้คาดว่าอีกแปดนาทีน่าจะอยู่ในระยะยิง]

มาจากทางไหน…

[ทางซ้ายครับมาสเตอร์
แผนที่สามมิติปรากฏขึ้นตรงหน้าโดยมีสายฟ้าที่มองเห็น แต่เพียงผู้เดียว ร่างของไซโคที่วิ่งเหยาะๆ หลบไปตาม บังเกอร์ต่างๆ และเฝ้าระวังรอบด้านแต่ไม่ได้ช่วยอะไร ทำให้สายฟ้ายิ้มข้นมากกว่าเก่า โชคร้ายของไซโคที่คิด จะมาหาเรื่องดวลกับวายร้ายจริงๆ

ร่างสูงที่ยืนนิ่งพ่นลมหายใจ ถ้ามองเห็นแบบนี้แล้วก็ไม่ จำเป็นต้องตั้งรับในเสียเวลาอีก สายฟ้าเงยหน้าขึ้นมอง ทิศทางแวบหนึ่งก่อนจะออกวิ่งไปเต็มฝีเท้า

เสียงรองเท้าที่พื้นเป็นเสียงเบามากแถมไม่ได้สัมผัส วัตถุที่ทำให้เกิดเสียงอย่างใบไม้หรือกิ่งไม้ ราวกับชำนาญ การเดินป่าแบบไร้สุ่มเสียง ร่างกายเคลื่อนไหวอย่าง รวดเร็วพลิ้วไหว เมื่อถึงจุดที่จะพบกับไซโคร่างสูงก็หยุด ชะงักแล้วเล็งปืนยิง

ปังๆๆๆ !!

เสียงกระสุนดังขึ้นถี่รัวทำให้ไซโคที่กำลังวิ่งออกออกไป รีบถอยหลังกลับ ชายหนุ่มหลบอยู่หลังบังเกอร์แล้วสูดลม หายใจเย็นเข้าปอด ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่าอีกฝ่ายเข้ามา ตอนไหน เสียงฝีเท้าก็แทบไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ เกือบวิ่ง ออกไปรับกระสุนแล้วไหมล่ะ

เหล่าผู้ชมเองก็เห็น ท่าทางที่เหมือนคาดการความ เคลื่อนไหวของอีกฝ่ายไว้แล้วของลมเหนือมันเหนือชั้นมาก ยังโชคดีที่ไซโคมีสัญชาตญาณและสายตาที่ดีจึง สามารถหลบพ้นได้อย่างเฉียดฉิว แต่จะโผล่หน้าออกมา โต้กลับได้ไหมต้องรอดู

“นั่นแหละไอ้ลม! สมกับเป็นอันดับหนึ่งของทีมเรา กานต์กำหมัดแน่นยิ้มเยาะเย้ยไซโคที่คิดจะดวลเกี่ยวกับ ลมเหนือ เดฟหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่อดไม่ได้ที่จะเยาะ เย้ยเช่นกัน

“ไม่รู้อะไรซะแล้ว ในสาขาของพวกเราไม่เคยมีใครดวล เดี่ยวชนะลมเหนือมาก่อนเลยนะเว้ย! คิดจะดวลเดี่ยวนี่ พลาดมากบอกเลย”

เลิฟที่กระวนกระวายใจมานานรู้สึกสงบขึ้น นั่นสินะ เขา ลืมไปได้ยังไงว่าลมเหนือนั้นไม่เคยแพ้ในการดวลเดี่ยว มาก่อน ถึงอีกฝ่ายจะเป็นดาวเด่นของสาขาวิศวะคอมฯ ก็ ไม่ได้ครณามือลมเหนือของเขาหรอก ต่อให้รุมกันสาม คนก็ไม่แน่ว่าจะกดลมเหนือลงได้

ความเชื่อมั่นแบบนี้คงมีแต่เลิฟเท่านั้นแหละที่คิดได้

สายฟ้าที่ยังคงยิงกระสุนเป็นจังหวะอยู่นั้นจับจ้องช่อง ว่องอยู่ตลอดเวลา มืออีกข้างดึงเอาปืนพกขึ้นมาถือไว้แต่ ยังไม่ยิง รอจนกระทั่งปืนยาวกระสุนหมดแล้วไซโคก็โผล่ หน้าออกมา แต่ยังไม่ทันได้หันปืนยิน กระสุนจากพกก็ยิง ใส่ขาที่ยืนออกมาก่อนถึงสามนัดติดกันเขาอย่างแม่นนำแล้ว

“You Dead (คุณตายแล้ว) นะครับ” สายฟ้าพูดแล้วหยุด ยิง ในขณะที่ไซโคยกมือขึ้นทั้งสองข้างประกาศความ พ่ายแพ้อย่างหดหู่

“Hit (โดนแล้ว)”

เสียงสัญญาดังขึ้นเป็นการจบเกม สายฟ้าที่ชนะอย่าง ไม่ยากเย็นเดินไปตบบ่าของอีกฝ่ายแล้ว หัวเราะขบขัน ไปจนถึงทางออก เสียงเชียร์จากรอบด้านทั้งเรียกชื่อลม เหนืออย่างบ้าคลั่งทำให้คนถูกคลั่งไคล้ต้องยกมือขึ้นโบก รับเสียงเชียร์อย่างช่วยไม่ได้

คนอื่นๆ ที่เห็นการลงมือที่จบลงอย่างง่ายดายไม่ถึงสาม นาทีต้องลอบมองลมเหนือกันใหม่อีกครั้ง ใครที่คิดจะ ดวลเดี่ยวเพื่อขอเป็นแฟนคงต้องคิดใหม่ คุณชายแห่ง สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์คนนี้ไม่ใช่หมูที่พวกเขาคิด จะกินก็กินได้ แต่เป็นเสือร้ายในคราบลูกแมวสวยงามต่าง หาก หากไม่ระวังพวกเขานี่แหละจะถูกกิน!

เอ๊ะ หรือจะยอมให้กินดี?

“ขอบใจที่ให้ยืมเสื้อนะ” สายฟ้าถอดเสื้อคืนโฟว์ตรงนั้น การแข่งนี้เป็นกลางแจ้งมีแดดอยู่ทำให้มีร้อน เสื้อเองก็มี ความหนาอยู่บ้างถึงจะใส่แค่ไม่กี่นาทีก็ทำให้เหงื่อออกแล้ว แต่พวกผู้ชายเสื้อติดเหงื่อนิดๆ คงไม่คิดมา กมั้ง

“เป็นชัยชนะที่ดี” โฟว์เอ่ยชมขณะรับเสื้อกลับมา แต่แล้ว ก็ต้องขมวดคิ้วเพราะเสื้อมีกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ มันไม่ใช่กลิ่น เหงื่อเหม็นแต่เป็นกลิ่นหอมที่ชัดเจนและแตกต่าง

เหมือนกลิ่นดอกไม้ที่หอมเย็นเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่กลิ่น โคโลนปรุงแต่งฉุนจมูก

ผู้ชายอะไรวะกลิ่นเหงื่อหอมผิดปกติอย่างนี้ โฟว์อดคิด ไม่ได้แต่ก็ถือเสื้อไว้ไม่ยอมปล่อย

สายฟ้าหันไปทางหวังหนิง ยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน ยื่นมือออกไปจับมือเธอเอาไว้แล้วพูดด้วยท่าทางเอ็นดู อย่างเสแสร้งระดับสิบ

“เธอคือหวังหนิงสินะ น่ารักมาก ผมชื่อลมเหนือครับ ยินดีที่ได้พบ”

“ยินดี… ที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” หวังหนิงพูดอย่างเขินๆ แต่ ไม่ยอมสะบัดมือออก สายฟ้าอยากจะแสยะยิ้มชั่วใจจะ ขาดแต่ก็ต้องเก็บมันลงท้องไปก่อนอย่างช่วยไม่ได้ จาก นั้นก็แสดงต่อไปอย่างแนบเนียนโดยการดึงหญิงสาวเข้า มากอด ถอนหายใจข้างหูอีกฝ่ายอย่างมีความสุขแล้วพูด ขึ้นอย่างพยายามข่มใจ
“ตอนเขินน่ารักเกินไป อดใจไม่ได้จริงๆ”

“เฮ้ย!!” หลายคนร้องเสียงหลงกับเหตุการณ์นี้ สายฟ้า ถูกดึงคอเสื้อออกมาด้วยฝีมือของโฟว์ ใบหน้าหล่อเหลา นั้นบึ้งตึงอย่างมาก เสียงหล่อเข้มตะคอกใส่ในทันที

“นายคิดจะทำอะไรลมเหนือ นี่แฟนฉัน!”

“ฉันรู้ แต่เธอน่ารักดีก็เลยอยากลองกอดดู” สายฟ้าพูด หน้าซื่อตาใส ก่อนจะหรี่ตามองโฟว์อย่างเจ้าเล่ห์ “หรือถ้า ไม่ยอมให้กอดแฟน ฉันกอดนายแทนก็ได้นะ”

ว่าแล้วก็กางแขนออกเตรียมจะเดินเข้าไปกอดชาย หนุ่มเหมือนกัน โฟว์ชะงักค้างเผลอถอยหลังไปครึ่งก้าว สายฟ้าก็ชะงักตามแล้วลดมือลง หัวเราะเสียงดังลั่นอย่าง ไม่รักษามาดคุณชายแล้ว

“ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ปฏิเสธซะด้วยแฮะ

“นี่นาย…”

“วางใจเถอะ ฉันชอบกอดผู้หญิงมากกว่าผู้ชายนะ” เธอ หยุดหัวเราะแล้วเปลี่ยนมาขยิบตาให้กับชายหนุ่มที่มี สีหน้าแข็งทื่อแทน “แต่ถ้าเป็นผู้ชาย… ฉันชอบถูกกอด มากกว่า ไปล่ะ หยอกเล่นแค่นี้คงพอแล้ว”
สายฟ้าเดินจากมาอย่างอารมณ์ดี ปล่อยให้โฟว์และคน อื่นๆ ยืนอึ้งอ้าปากค้างกับคำพูดของลมเหนือที่ทิ้งเอาไว้ ก่อนจะเกิดเป็นกระแสปั่นป่วนไปทั่วโซเชียลในเวลาต่อ มา และติดแฮชแท็กยอดนิยมอย่างรวดเร็ว

#ลมเหนือฟรีสไตล์ กับ #ดวลเดี่ยวลมเหนือ

กดเข้าไปดูจะเจอแต่ถ้อยคำยกย่องกรีดร้องแทบบ้าของ เหล่าผู้หลงใหลในตัวของลมเหนือและการตั้งคำถามต่อ ความโสดกับความชอบของลมเหนือที่เปลี่ยนไปอย่าง กะทันหัน

ความปั่นป่วนที่ทิ้งไว้เบื้องหลังนั้นแค่จุดเริ่มต้น แต่ สายฟ้าไม่มีเวลาไปเก็บความสัมพันธ์เพราะถึงเวลาเข้า เรียนแล้ว และตอนนี้ไม่อยากรับหน้าใครด้วย นอกจาก เพื่อนร่วมรุ่นและเพื่อนสนิททั้งสามที่ต้องเข้าเรียนพร้อม กันแล้วก็ไม่ได้พูดคุยอะไรมากมาย ทั้งยังกลับมาเป็น คุณชายผู้นิ่งสงบอีกครั้ง ความกดดันจากบรรยากาศรอบ ตัวว่าต้องการความสงบทําให้พวกเขาไม่มีคำถามไร้สาระ ออกมา

เวลาเรียนคือเรียน ถ้าไม่เรียนแล้วมาวุ่นวายลมเหนือคง เอาปืนออกมาไล่ยิงพวกเขา

เบื้องหลังความสงบที่ตั้งใจเรียนของลมเหนือคือวายร้าย สายฟ้าที่กำลังเช็คสิ่งที่ต้องทำให้แชนเนลจีบหนุ่มนี้วอดวาย

ตัวละครของลมเหนือที่สร้างขึ้นมาให้คนส่วนใหญ่ ชอบแบบไม่แบ่งแยกพรมแดนแต่ดันมีนิสัยรักสงบแถม ยังมีแฟนแล้วเลยไม่ได้ถูกจัดว่าเป็นที่นิยมอะไรนัก สายฟ้าที่มาสิงร่างแทนก็เอาหนังหน้าหล่อๆ นี่ไปขาย อ้อยหมดแล้วทั้งยังประกาศตัวโสดเรียกความนิยมได้ อย่างล้นหลาม พวกตัวละครจีบได้ที่ไม่ได้ชอบลมเหนือ ตอนนี้น่าจะถูกดึงความสนใจมาเกือบหมด อัตราความ สําเร็จของโฮสต์ที่จะจีบตัวละครจะถูกขัดขวางด้วยเสน่ห์ เรี่ยราดของลมเหนือนี่แหละ

เพราะตอนนี้ดันไปวางระเบิดที่เรียกว่า ‘ความประทับใจ ในหัวเหล่าตัวละครจีบได้เกือบหมดแล้ว ตอนนี้ลมเหนือ เลยกลายเป็นประเด็นร้อนภายในมหาวิทยาลัยที่ดังกลบ กระแสของโฮสต์ไม่มีเหลือ ถ้าหวังหนิงไม่สามารถทำตัว ให้เด่นกว่าได้การจีบตัวละครจะยากขึ้นอีกเท่าตัว

การตั้งค่าของแชนเนลเกมประเภทจีบตัวละครก็คือการ ทำสิ่งที่ดึงดูดความสนใจพวกเขา โฮสต์จำเป็นต้องมีความ สามารถในการแสดงที่เป็นไปในแนวเดียวกันกับตัวละคร อาทิ การแข่งขันบีบีกันเหมือนในแชนเนลนี้เป็นต้น

แต่การดึงดูดความสนใจตัวละครให้เข้ามาจีบก็น่า เหนื่อยใจ เพราะด้วยความเป็นเพศที่ไม่สัมพันธ์กับหน้าตาตัวละครที่เข้ามาย่อมีทุกเพศและในแชนเนลนี้มัน มีมากกว่าสิบคนด้วยสิ

การสับรางไม่ให้รถไฟที่มีนามแฝงว่า ‘กิ๊ก’ มาชนกันก็ เป็นความสามารถของวายร้ายนะครับมาสเตอร์สายฟ้า แต่ถ้าจัดการลำบากระบบสามารถจัดตารางเวลาให้ มาสเตอร์ไปมั่วกิ๊กได้อย่างสบายใจ ขอนําเสนอฟังก์ชัน คาเลนดาร์โน๊ตครับ

ก็ดีนะ จัดมาเลยระบบ ดูท่าว่างานนี้จะต้องเปลืองตัว เยอะไม่ธรรมดา

หลังจากนี้ต้องเดินสายตระเวรแจกอ้อยให้ แต่เรายัง ต้องไม่ลืมว่าเป็นวายร้ายต้องกดขี่ข่มเหงโฮสต์ ถึงคนอื่น จะช่วยกดดันแล้วแทบไม่ได้คะแนน ต้องยังไงก็ต้องทำ เพราะเป็นความฟินโดยธรรมชาติ!

ความซาดิสม์ในการรังแกโฮสต์ยังติดมาจากแชนเนลที่ แล้วอยู่เลย… อา แค่คิดก็ค้นหัวใจยิบๆ แล้วสิ

“เฮ้ย เชี่ยๆ”

“ร้องทําไมไอ้เลิฟ ฝันว่าตำราวิชาคำนวณเอาดาบปาด คอเหรอ ไอ้เป็ดปักกิ่งน้ำแดง! ฮ่ย!” เดฟที่นั่งรวบรวม สมาธิในการเรียนสติหลุดไปแล้ว เศษซากความรู้ที่ พยายามเก็บจากอาจารย์ผู้สอนปลิวหายจากหัวไปในพริบตา

“ก็ดูหน้าไอ้ลมดิวะ เมื่อกี้แสยะยิ้มน่ากลัวมาก แม่งเอ๊ย หัวใจจะวายตายแล้ว ใครสั่งใครสอบให้ยิ้มแบบนี้วะเนี่ย หุบยิ้มเลยนะมึง” เลิฟยกมือขึ้นกุมอกหน้าตาตื่น แต่แวว ตาไม่ได้บอกถึงความตกใจอย่างที่พูด มันแวววาวสดใส ซะจนสายฟ้าอดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก

“เงียบหน่อยเลิฟ อยากถูกด่าหรือไง”

“ใครจะอยากถูกด่าวะ บ้า!” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ตาเลิฟ เป็นประกายเชียว ถ้ามีหางด้วยมันคงกระดิกแรงๆ อยู่แน่ๆ

จะตอแหลทั้งทีก็ช่วยให้มันเนียนๆ หน่อยได้ไหมเพื่อน ชอบก็บอกตรงๆ รอยยิ้มเหี้ยมบนใบหน้าคุณชายมันดูดี เกินห้ามใจใช่ไหมล่ะ

แต่ก็ต้องห้ามใจไว้นะ เพราะวายร้ายไม่เหมาะกับบทรัก ว่ะคุณ!