บทที่ 16 : ท้าดวล

ถึงจะมาที่สนามที่หลังแต่พวกสายฟ้าก็ยังมีที่ให้เข้าไป ยืนชมเนื่องจากการจองที่ไว้เป็นกลุ่มก้อนของเหล่าเพื่อน ในสาขาเดียวกัน

สนามแข่งเป็นสนามไม่ได้ใหญ่อะไรนัก มีสิ่งกีดขวาง เป็นกำแพงไม้ ถังน้ำมันเก่าขึ้นสนิมและพุ่มไม้เป็นหย่อมๆ เหมือนกับฉากในเกมยิงปืนสักเกม พื้นที่ของคนดูเป็น แบบยืนถูกทำสูงขึ้นไปจากสนามแข่งถึงห้าเมตรล้อมรอบ สนามไว้ ดูคล้ายกับโครอสเซียมแต่พื้นที่สำหรับผู้ชมแคบ กว่ากันเยอะ

สายฟ้ามองทั้งสองฝ่ายเตรียมตัว ทั้งเสื้อผ้าที่ใส่รัดกุม หน้ากากป้องกันใบหน้าและปืนคู่มือของพวกเขา ทั้งการ ชาร์ตไฟและการอัดแก๊สที่ทำอย่างพิถีพิถันเห็นแล้วก็ ต้องชื่นชม ร่างสูงโปร่งของคุณชายลมเหนือผู้หล่อเหลา สุภาพยืนเท้าคางมองสนามดวงตาหรี่ลงและคลี่ยิ้มมุม ปากดึงดูดสายตาของเหล่าผู้ชมและผู้แข่งได้ไม่น้อย ถึง ขนาดสะกิดเพื่อนให้หันดู

ลมเหนือเป็นคนหล่อดึงดูดสายตาทุกเพศนั้นไม่ผิด แต่ ในสายตาของผู้ชายที่ชอบผู้ชายเหมือนกันหน้าลมเหนือ ออกจะสวยกว่าผู้ชายด้วยกันอยู่บ้าง ไม่แปลกที่จะดึง สายตาได้ทุกเพศ แต่ยังไงร่างนี้ก็เป็นผู้หญิง ถึงจะหล่อ จริงจังก็ยังเป็นหญิงสาวอยู่ดี
แอบรู้สึกนิดๆ ด้วยว่าเกย์ในแชนเนลนี้ท่าทางจะเรดาห์ พัง

เห็นคนอื่นเขามองกันก็ยกโบกมือทักทายโปรยเสน่ห์ เรี่ยราดให้คนข้างๆ หัวเสีย แต่เสียงกรี๊ดตอบรับมากังวาน กว่าเสียงเชียร์พวกผู้แข่งขันอีก จากนั้นก็โบกมือให้กับผู้ แข่งขันทั้งหมดคือปิดท้าย ซึ่งพวกเขาก็โบกมือกลับมา หรือไม่ก็ส่งจูบให้ด้วย

แหม ไม่ธรรมดา มีหยอกกลับมาซะด้วยนะ

เห็นความนิยมของลมเหนือก็คิดได้แล้วว่าทําไมพวก โฮสต์ไม่ค่อยอยากจีบกัน เพราะถ้ารุกจีบลมเหนืออย่าง ไม่ระวังเหล่าคนแอบรักที่มีทั้งชายหญิงรุมโจมตีน่าจะไป ไม่รอด ทั้งที่ความจริงแล้วตัวละครลมเหนือจีบง่ายจะ ตาย!

“ไอ้ลมอย่าโปรยเสน่ห์เรี่ยราดสิวะ นี่เป็นคนเพิ่งอกหัก มาจริงเปล่าเนี่ย” เลิฟพูดอย่างไม่พอใจและร้อนรน ปกติ ลมเหนือไม่เคยโปรยเสน่ห์ใคร นิสัยคุณชายที่รักษามาด มาตลอดทำให้ต้องไว้ตัวกับทุกคน แต่วันนี้ดูท่าจะผิดหวัง เรื่องแฟนมากสินะเลยทำอะไรไม่คิดแบบนี้

แต่คิดหน่อยก็ดีนะเพื่อน โปรยเสน่ห์เยอะอย่างนี้คู่แข่ง ฉันก็ยิ่งเพิ่มดิ
“ก็เพราะเพิ่งอกหักไงเลยต้องรีบหาคนมาดามใจ” สายฟ้าตอบหน้าตาเฉย เพื่อนคนอื่นในห้องที่เพิ่งรู้ว่า สายฟ้าเลิกกับแฟนสาวแล้วถึงกับพูดออกมาเสียงดัง

“ลมเหนือเลิกกับแฟนแล้ว!?”

“จริงดิ!?” นี่เป็นเสียงแอคโคจากผู้คนรอบข้าง

“จะตะโกนเพื่อ? ก็ใช่ เพิ่งเลิกกันเมื่อเช้านี้เอง ตอนนี้ก็ กำลังหาคนมาดามใจ ไม่เกี่ยงเพศและอายุนะ ช่วงนี้ฉัน ฟรีสไตล์

“!” คำตอบของสายฟ้าทำให้ผู้คนแตกตื่น

เอาล่ะสิ คุณชายลมเหนือแห่งสาขาวิทย์คอมที่คบ เฉพาะผู้หญิงมาตลอดประกาศปล่อยตัวปล่อยใจขนาด นี้แล้ว พวกที่แอบเก็บเงียบความชื่นชอบต่อตัวละครหนุ่ม ไร้ดุ้นจีบได้คนนี้มานานเริ่มกลอกตาคิดหาวิธีจีบกันเต็ม กำลัง

เลิฟยกมือขึ้นกุมขมับ หน้าซีดเหมือนเป็นคนอกหักซะ เองไปแล้ว

เรื่องบนที่ยืนคนดูพูดคุยกันดังเอิกเกริกมากขนาดเหล่า ผู้แข่งขันทั้งสองทีมยังรู้เรื่อง รู้สึกเหมือนพวกกองเชียร์ไม่ ได้มาเชียร์พวกเขาแล้วล่ะ แต่มาเพื่อส่องผู้ชายหน้าตาดีที่ประกาศหาแฟนอย่างเปิดเผยนั่นต่างหาก แต่ ถึงอย่างนั้นก็แอบมีคนหวั่นไหวไปกับคำพูดของลมเหนือ ด้วย เพราะถึงยังไงลมเหนือก็เป็นผู้ชายที่ถูกจัดอันดับว่า น่ากินคนหนึ่งในหมู่เกย์เลยนะ

สายฟ้าไม่สนว่าตอนนี้ใครจะคิดยังไง เป้าหมายสร้าง ความปั่นป่วนสัมฤทธิ์ผลแล้ว เธอหันมองเพื่อนร่วมสาขา แล้วถามยิ้มๆ

“พวกเขาแข่งกันทำไมน่ะ มีความขัดแย้งอะไรกันงั้นเห

รอ”

“หมายถึงทีมเครียดเคอะกับไม้หน้าสามใช่ไหมน้องลม?” มีคนแย่งตอบแล้ว “หัวหน้าทีมพวกเขาทะเลาะกันเพราะ แย่งผู้หญิงน่ะ ผู้หญิงน่ารักๆ ดาวคณะศิลปศาสตร์ เอก ภาษาจีน รู้สึกจะชื่อหวังหนิง”

“เห~ น่าสนใจจังเลยนะ” สายฟ้าตาเป็นประกาย กวาด สายตามองหาคนที่คิดว่าน่าจะเป็นโฮสต์ ระบบวายร้ายก็ ช่วยประมวลผลด้วยเช่นกัน

โฮสต์หวังหนิงเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างตัวเล็กน่ารัก รูปร่าง ผอมบางเอวคอดกิ่ว ผมยาวสีดำปล่อยสยาย มองในมุม ของคนทั่วไปแล้วก็น่ารักธรรมดา แต่กับพวกตัวละครจีบ ได้มักจะได้รับฟิลเตอร์จากระบบเซาน์ทำให้ความน่ารัก เพิ่มขึ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์จากความเป็นจริงเสมอ

น่าเสียดายที่ฟิลเตอร์นั่นไม่มีในระบบวายร้าย สายฟ้า แค่มองเฉยๆ แล้วยิ้มให้อย่างเรียบๆ จากนั้นก็ละความ สนใจไป ตอนนี้หมายหัวคนที่เป็นโฮสต์ไว้แล้ว ที่เหลือ ก็แค่ต้องข่มเหงรังแกโฮสต์… ซึ่งเป็นไปได้ค่อนข้างยาก หน่อย

ทำยังไงได้ล่ะ ดันเข้ามาอยู่ในร่างคุณชายนี่นา

[มาสเตอร์สามารถใช้ 100 คะแนนเพื่อทำการสุ่มเลือก ตัวละครใหม่ได้นะครับ เผื่อจะไปเข้าตัวละครหญิงบ้าง

นี่ก็ตัวละครหญิงไหมล่ะระบบ

(ขออภัยครับมาสเตอร์ ระบบวินด์ลืมไป

ความหล่อมันทิ่มแทงสติปัญญาของ AI ให้หลงลืมเรอะ หรือนี่จงใจกวนตีนกัน? แต่ไม่ว่าอย่างไหนสายฟ้าก็ทำได้ เพียงยิ้มสุภาพต่อสรรพสิ่งต่อไป

การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว ทั้งสองฝ่ายต่างแยกย้ายกันไป ประจำที่รอสัญญาณเริ่มจากกรรมการที่จ้างมาเฝ้าสนาม เป็นพิเศษ
กติกาของการแข่งขันบีบีกันนั้นสายฟ้าอ่านผ่านตา ไปแล้ว ปืนทุกกระบอกในการแข่งจะจำกัดความเร็ว ที่ 400 ฟุตต่อวินาที ผู้ที่ถูกยิงแค่นัดเดียวก็ต้องออก จากสนาม หรือถ้าถูกปืนจ่อก็ต้องออจากสนามเช่นกัน กติการะมัดระวังไม่ให้ยิ่งกันในระยะ 2 เมตรเพื่อไม่ให้ เกิดอันตรายโดยไม่คาดคิด มีการใช้มีดได้แต่เป็นมีด พลาสติก

รูปแบบการแข่งจะจะเป็นการชิงธง ใครได้ธงมาฝ่ายนั้น ก็ชนะ หรือถ้ากําจัดคู่แข่งออกไปได้หมดก็มีผลให้ชนะ เหมือนกัน สนามแข่งของทางมหาวิทยาลัยจะให้เวลา แข่งขันครั้งละ 20 นาทีเท่านั้น ถ้าจบเกมไม่ได้ก็ถือว่า เสมอไป

การแข่งบีบีกันไม่ใช่แค่ว่ายิงปืนเป็นก็ถือว่าเล่นเป็น พวกเขาต้องใช้ทั้งเทคนิคและสัญชาตญาณในการใช้ ด้วย เพราะปืนบีบีกันนั้นมีน้ำหนักเกือบเท่ากับปืนจริงแต่ กระสุนที่ยิงออกเบาและมีวิถีโค้งมากกว่ากระสุนตะกั่ว ถ้า ศึกษามาไม่ดีอย่าหวังว่าจะยิงใครโดนเลยถ้าไม่เข้าไป เอาปืนจ่อ

ดูจากการแข่งขันในตอนนี้ก็รู้สึกว่าพวกเขาก็นับว่าเล่น เป็นอยู่บ้าง เรียกว่าค่อนข้างมีความชำนาญ การวางคน เฝ้าระวังธงการจู่โจมเป็นไปอย่างจำกัด จำนวนคนที่ลงได้ แต่ละครับไม่เกินห้าคน นี่พวกเขาสู้กันแบบสามต่อสาม ด้วยแล้ว คงต้องมีเฝ้าธงหนึ่งคน บุกหนึ่งคน สนับสนุนอีก หนึ่งคนต้องมีกลยุทธไว้รับมือฝ่ายตรงข้ามเสียงปืนดังแผ่วๆ ติดๆ กันแล้วก็รู้สึกคึกคักอย่างลงไปยิง กับเขาบ้าง วิ่งหลบกระสุนเม็ดพลาสติกแบบนั้นน่าจะให้ อารมณ์บันเทิงดีมากกว่ากระสุนจริงแน่ๆ

[ถึงจะดูอย่างนั้นแต่การถูกกระสุนบีบีกันยิงก็ยังเจ็บอยู่ นะครับมาสเตอร์ หากยิงในระยะที่ใกล้เกินไปกระสุนก็จะ ฝังเนื้อเอาได้ เพราะอย่างนั้นเขาถึงห้ามไม่ให้ยิงในระยะ สองเมตรครับ แต่ระดับมาสเตอร์สายฟ้าแล้ว กระสุนน่า จะยิงไม่เข้ามากกว่าโดยเฉพาะหนังหน้า…

ระบบวินด์… นายกำลังจะบอกว่าฉันหน้าด้าน?

[ใช่ครับมาสเตอร์ นี่คือค่าชมยอดนิยมของวายร้ายเลย นะครับ]

ฟังแล้วเหมือนจะรู้สึกดี แต่ไม่ใช่มั้ง

สายฟ้าอยากจะเหลือกตาใส่จอระบบ แต่ไม่ได้ทำ สายตายังคงจับจ้องมองการแข่งขันอยู่ พวกเขาค่อนข้าง สูสีสมกับเป็นระบบดาวเด่นของมหาวิทยาลัย แต่ระดับแค่ นี้ยังไม่ถึงกับทำให้สายฟ้ารู้สึกยากลำบากที่จะต่อสู้ ด้วย ค่าสถานะของลมเหนือ เธอทำได้ยิ่งกว่านี้อีก!

เกือบสิบห้านาทีการแข่งขันจบลงที่ฝ่ายวิศวะโยธาเป็น ฝ่ายชนะไปอย่างเฉียดฉิวด้วยการแย่งธงมาในที่สุด สายฟ้ายิ้มขำกับท่าทางถอนหายใจแล้วทรุดลงนั่งอย่างเหนื่อยล้าของผู้ได้ธงก่อนจะปรบมือให้กำลังใจทั้งผู้ชนะ และผู้แพ้

เมื่อมีคนปรบมือนย่อมมีคนปรบมือตาม พวกเขาชอบ การแข่งนี้ ฝีมือของทีมเครียดเคอะจากสาขาสถาปัตย์ เน้นไปที่ป้องกัน แต่เพราะมาเจอทีมบุกอย่างไม้หน้าสามก๊ คงยากที่จะป้องกันได้รัดกุม

หวังหนิงเดินเข้าไปหาผู้ชนะยิ้มให้เขาอย่างขัดเขิน ชาย หนุ่มถอดเสื้อป้องกันออกแล้วอ้าแขนให้หญิงสาวเข้ามาก อดเขาเพื่อเป็นรางวัลแห่งชัยชนะซึ่งเธอก็ยอมกอดเขา แต่โดยดี เสียงผิวปากแซวดังไปทั่ว แต่ยังไม่ดังเท่าเสียง ตะโกนของใครบางคน

“ลมเหนือ ฉันขอท้าดวลปืนตัวต่อตัวกันนาย!”

“หืม?” คนถูกท้าเลิกคิ้วสูง ยิ้มแสยะออกมาอย่างลืมตัว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหรี่ลงอย่างชั่วร้าย “คิดดีแล้วเหรอที่ ท้าฉันน่ะ ไซโค เดือนสาขาวิศวะคอมฯ ปีสาม”

ชายหนุ่มผู้เป็นเดือนคณะคนนี้ก็เป็นตัวละครจีบได้อีก เหมือนกัน สถานที่นี้รวมพวกตัวละครจีบได้ไว้มากแค่ไหน กันล่ะเนี่ย หันไปทางไหนก็เจอแต่ตัวละครจีบได้

ไซโคยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์ของตัวเองแล้วพูดอย่างมั่นใจ
“แน่นอน ฉันคิดไว้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ถ้าฉันชนะมาเป็น แฟนกัน!”

“โห่!!” เสียงโห่ไล่ดังขึ้นอย่างไม่พอใจ ไอ้บ้านี่ชิงลงมือ ก่อนชาวบ้านได้ยังไงกัน

สายตาของเพื่อนลมเหนือมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ไซโคกันทันที และหวังให้ลมเหนือปฏิเสธไปซะ แต่พวก เขาก็ต้องผิดหวังเมื่อสายฟ้าหัวเราะแล้วพยักหน้าตอบ

“ตกลง” ร่างสูงโปร่งกระโดดลงจากความสูงห้าเมตร ลงมายืนบนพื้นอย่างสง่างามเรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่นจาก เหล่าผู้ชม มือขาวยกขึ้นเสยผมสีเปลือกไม้อย่างหล่อ เหลา แต่ถ้าฉันชนะฉันจะได้อะไรกันล่ะ?”

“ได้ฉันเป็นแฟน ดีไหม?”

“ไม่ดีโว้ย ไอ้แย้บิน!” ไม่รู้เสียงใครด่าแต่มันตรงใจของ เหล่าคนที่โห่ไล่กันอย่างมาก กลายเป็นยิ่งช่วยโห่ไล่ หนักกันมากกว่าเดิมอีก ไซโคก็หน้าหนาไม่เบา โดนโห่ไล่ ขนาดนี้แล้วก็ยังคงยืนยิ้มเฉย

“ตอนนี้ฉันต้องการคนมาดามใจก็จริง แต่ใช้เงื่อนไขแบบ นี้… อืม~ จะรับไว้พิจารณาก็แล้วกัน ทว่าหากฉันชนะก็ ไม่ได้อยากจะรับผู้แพ้เป็นแฟนหรอกนะ สายฟ้าพูดด้วย ทัศนคติอันเย่อหยิ่ง แต่ภาพลักษณ์คุณชายแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ ใครๆ จะคิดว่ามันเหมาะกับลมเหนือ มาก

ความหมายที่จะสื่อก็คือถ้าคิดจะท้าดวลปืนต้องชนะ เท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์เป็นแฟน

หลายคนเข้าใจในความหมาย สายตามองไปยังร่างสูง โปร่งนั่นอย่างเร้าร้อนพร้อมกับแอบสาปแช่งไซโคกันใน ใจ ให้เดือนสาขาวิศวะคอมฯ นั่นแพ้ไปซะ

คนอื่นรอเสียบอยู่

“แล้วถ้าลมเหนือชนะ ต้องการอะไร?” ไซโคก็ถามอย่าง

ใจเย็น ถึงเขาจะไม่คิดว่าตัวเองแพ้แต่จําเป็นต้องบอกสิ่ง แลกเปลี่ยนกับผู้ตัดสินก่อน

“นั่นสินะ ฉันเองก็ไม่ขาดเหลืออะไรซะด้วยสิ จะเอา อะไรดี”

“ผมแนะนําเป็นยึดปืนมันครับ มันจะได้ไม่มาท้าแข่งอีก เร็วๆ นี้” เสียงสุภาพดังขึ้นจากข้างหลัง สายฟ้าเลิกคิ้วแล้ว หันไปมอง เป็นชายหนุ่มแว่นที่มีความน่ารักมากกว่าหล่อ จากทีมเครียดเคอะสาขาสถาปัตย์นั่นเอง

“เชี่ยแว่น แนะนำอะไรงั้นวะ” ไซโคมองอีกฝ่ายอย่างดุ เดือดเหมือนอยากกินหัวเขา หนุ่มแว่นคนนี้ชื่อ ไฮเวย์ถึงจะน่ารักแต่ก็มีความแม่นเต็มร้อยมาก ตัวเขาสูงกว่าลม เหนืออีก ไฮเวย์ไหวไหล่ไม่ใส่ใจ แถมเบ้ปากให้อีกต่าง หาก เขาแนะนำแบบตัดรำคาญเฉยๆ แถมกลยุทธนี้ยังตัด คู่แข่งได้ด้วย ถ้าคนสูงบน้อยกว่าจะเก็บเงินซื้อปืนใหม่ก็ คงอีกหลายเดือน

ทำไมสายฟ้าจะไม่รู้แผนเบื้องหลังนั่น เขาพยักหน้ารับ ตกลงอย่างใจง่ายสุดๆ “ความคิดเข้าท่า เอาตามนั้น”

“เดี๋ยวสิลมเหนือ ใจง่ายไปเปล่าเนี่ย”

“ช่วงนี้ก็ค่อนข้างใจง่ายอยู่ ก็บอกแล้วนี่เพิ่งอกหักน่ะ” สายฟ้าหัวเราะขบขันแล้วเดินไปทางทีมไม้หน้าสามสาขา วิศวะโยธา สายตาจับจ้องใบหน้าของหวังหนิงอย่างสนใจ จนอีกฝ่ายหลบไปด้านหลังชายหนุ่มนั้นอย่างเคอะเขิน โฟว์ หัวหน้าทีมที่เพิ่งจะชนะจนได้โฮสต์มาทําหน้าเครียด ยืนบังผู้หญิงของตัวเองไว้

เมื่อสายฟ้ามายืนประจันหน้ามือขาวนั่นก็ยืนออกไป… หยิบเสื้อของอีกฝ่ายที่ถอดทิ้งไว้บนโต๊ะขึ้นมาแล้วพูด ด้วยน้ำเสียงขบขันหยอกเย้าที่ให้คนฟังรู้สึกจักจี้หูพิลึก

“ขอยืมเสื้อหน่อย วันนี้ไม่ได้พกเสื้อสำหรับแข่งมา”