บทที่ 17 สายบน

“เดินดีๆ หน่อยสิ ตัวเธอหนัก นี่ฉันก็จะหมดแรงอยู่แล้ว” นันทิ ขาหันไปบอกเพื่อนที่ดูเหมือนจะไร้สติ เมื่อคนอวบทิ้งน้ำหนักตัว ทั้งหมดมาทางนันทิชา และดูท่าไม่ยอมก้าวเท้าเดินต่อ

“นี่ ฉันรู้นะว่าเธอรู้เรื่อง อย่ามาทำเป็นหมดสติตอนที่จะถึงห้อง ป้าของเธอ เธอจะให้ฉันตอบคำถามแทนเธอทั้งหมดฉันไม่ว่า หรอกนะ แต่จะให้ฉันฟังป้าเธอบ่นนั้น ฉันนึกแล้วก็อยากจะมุดดิน หนีให้รู้แล้วรู้รอด”

ร่างบางยังคงจําฝีปากของป้านาได้ดี เมื่อคราที่พวกเธอเข้ามา ทำอาหารกินกัน ป้านาบนเก่งราวกับว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย ก่อนที่นันทิชาถอนหายใจยาวออกมา คนอวบเริ่มตอบสนองโดย การค่อยๆ ก้าวเท้าเดิน

ป้านาผู้ซึ่งทำงานบ้านอย่างหนักมาทั้งวัน พักไปได้เพียงครึ่ง คืน ต้องลุกมาเปิดประตูให้สองสาวตัวแสบกลางดึก เพราะเสียง เคาะประตูดังสนั่นลั่นห้อง

“ทำไมเมาขนาดนี้” ป้านาถามกึ่งเสียงดัง เมื่อสองตาที่ พยายามปรับให้คุ้นกับความสว่าง มองชัดเจนขึ้น พร้อมกับกลิ่น แอลกอฮอล์ลอยเข้ามาเตะจมูกจนเธอต้องยกมือขึ้นมาปิด บวก กับสายตาพิฆาตที่จ้องมองสองสาวอย่างเอาเรื่อง

“ตึบ” พริมปล่อยร่างตัวเองลงมากองกับพื้นทันที เธอพยายาม ทำตัวเองให้หลุดไปในห้วงอีกมิติหนึ่ง เพื่อไม่ต้องรับรู้โลกแห่งความเป็นจริงที่ใกล้จะระเบิดเต็มที

โธ พุธ โธ” เสียงเบาแสนเบาออกมาจากปากของคนอวบ นอนหลับตาปี พยายามท่องบทสวด ในขณะที่เสียงหวีดด่าของ ป้านางลั่นห้อง หลังจากนั้นตามด้วยการสดับรับฟังเทศนาอีก หนึ่งกัณฑ์ ภาระหนักในการอธิบายและรับฟังการบทเทศน์ จึงตก มายังนันทิชาที่นั่งผงกศีรษะงักงักยอมรับความผิดแต่โดยดี หลัง จากถูกบ่นไปชุดใหญ่และจัดการหาที่นอนทุกอย่างเสร็จสรรพ ไฟ ในห้องดับลง

“พริมฉันรู้นะ ว่าเธอได้ยินที่ป้าเธอบ่น จำคำพูดป้าเธอเอาไว้ ด้วย มันเยอะเสียจนฉันคนเดียวไม่หมดหรอกนะ” นันทิชานอน หันหน้าเข้าหาเพื่อน ก่อนกระซิบพูดเบาๆ ที่ข้างหู มือเล็กเรียว โอบกอดพริมไว้แบบหลวมๆ แล้วค่อยๆ หลับไป

ดนัยนั่งจิบกาแฟร้อนที่ควันโพยพุ่งออกมาจากแก้วพร้อมกับ ขนมปังชิ้นบาง พลางกดดูข่าวในมือถือก่อนจะเหลือบไปเห็น ลูกสาวตัวดี ที่พึ่งก่อเรื่องใหญ่ไว้เมื่อหลายวันก่อน แต่งตัวสวย ผิดหูผิดตาเดินฮัมเพลงลงมาจากชั้นบน

“จะไปไหนแต่เช้า” ดนัยวางมือถือลงอย่างเบามือ ก่อนยกแก้ว กาแฟขึ้นมาดื่มอีกครั้ง

“จะไปหาแทนค่ะ พ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ

“คบกันแบบไหน พ่อยังไม่เห็นเขามาบ้านเราเลยตั้งแต่ที่ลูก บอกว่าตกลงคบกัน” สายตาของคนอยากได้ลูกเขยเพื่อผล ประโยชน์ทางธุรกิจจ้องมองเอาคำตอบจากลูกสาวจอมนั้น
“จะมาทำไมล่ะคะ ถ้าแทนมาแล้วคุณพ่อจะอดพูดเรื่องแต่งงาน ได้ไหมคะ ถ้าคุณพ่อรับปากกับม่านว่าสามารถทำได้ ท่านก็จะพา แทนมาค่ะ”

หญิงสาวเดินเข้ามาหอมแก้มบิดา แล้วหันหลังเดินออกจาก บ้านไป เธอมีนิสัยต่างกันกับพี่สาวราวฟ้ากับเหว ม่านฟ้ามีความ คิดเป็นของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งข้อนี้ดนัยทราบดีมาตลอด ม่านฟ้าไม่ใช่เด็กสาวที่จะอยู่ในโอวาทของเขาเหมือนกับพี่สาว ของเธอ และนี่จึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ดนัยยังคงหนักใจอยู่ ในเวลาเดียวกันดนัยมีสายเข้าจึงละสายตาจากลูกสาวคนเล็ก หันมากดรับมือถือ

“อะไรนะมันออกมาแล้วหรือ แกสั่งคนไปจับตาดูมันไว้ให้ ดี อย่าให้มันปากโป้งทำให้ฉันต้องมีผลกระทบ

เสียงอันน่าเกรงของดนัยสั่งงานลูกน้องคนสนิทของเขา สายตาของคนอ่อนโยนเมื่อครู่จางหายไปในทันที หลังจากได้ยิน เสียงปลายสายรายงานความเคลื่อนไหวบางอย่าง ก่อนที่ร่าง ของลูกสาวคนโตจะเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะอาหารอย่างเงียบๆ

“ม่านไม่ทานอาหารหรือคะ เห็นรีบออกไปเชียว” มุกทันเห็นรถ หรูไวๆ ของน้องสาวที่พึ่งขับลับออกไป

“อย่าพูดถึงยายม่านเลย ว่าแต่เราเถอะกลับมานอนกับพ่อ บ่อยๆ สามีบ่นอะไรบ้างไหม

“ไม่ค่ะ” เธอตอบโดยไม่มองหน้าบิดา พร้อมกันนั้นแม่บ้านนำ อาหารมาวางให้ตรงหน้า คนพูดน้อยแบบเธอมักจะพูดจาห้วนๆเสมอ คนนอกมักมองว่าเธอเป็นคนไม่สุภาพ แต่สำหรับดนัยคง เป็นความเคยชิน เธอเป็นแบบนี้มาแต่เล็กแต่น้อย พยายามดัด นิสัยอย่างไรก็ยังคงเดิม ดีอย่างเดียวที่เธออยู่ในโอวาท ไม่เคย ออกนอกลู่นอกทางเหมือนกับลูกสาวคนเล็ก

“แล้วเรื่องที่พ่อขอร้องเขาไปล่ะ สามีลูกว่าไงบ้าง

“เขาขอเวลาสักอาทิตย์ แล้วจะเซ็นเช็คให้” หญิงสาวนิ่งอยู่ครู่ หนึ่งก่อนจะตอบออกไป เธอพยายามเก็บซ่อนสายตาของตัวเอง ไม่ให้เข้ามารับรู้ด้วยลึกๆ แล้วเธอรู้สึกลำบากใจทุกครั้งที่ดนัย เฝ้าแต่ถามหาประโยชน์ส่วนตัว

“แล้วสินค้าเราล่ะ ที่ขอเปิดโซนใหม่กับห้างของเขา “เขาขอเอาเข้าที่ประชุมก่อน ไม่รับปากว่าจะได้ไหม

ผู้เป็นพ่อพยักหน้าพอใจกับคำตอบของลูกสาวคนโต เมื่อเห็น ว่าเช็คมีมูลค่าจํานวนหนึ่งที่เขาขอยืมนั้นได้รับการตอบรับที่ดี หญิงสาวมองหน้าบิดาด้วยความรู้สึกกังวลใจ เธอต้องทนสภาวะ กดดันเพื่อเป็นสะพานให้บิดาเอาเปรียบสามีของเธอมานับครั้ง ไม่ถ้วน แม้สามีเธอจะยังไม่มีปัญหาอะไรในตอนนี้ แต่ในภาย หน้าบิดาของเธอจะไม่หยุดเอาเปรียบเขาง่ายๆ ในเวลานี้เธอ ทําได้เพียงแต่เฝ้ามองการกระทำของบิดาอย่างเงียบๆ ยังไม่ อยากขัดใจเพราะท่านคือผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิต