ตอนที่ 10 โอ้ เขารักษาความสะอาดแบบแปลกๆ
ตอนที่ 10 โอ้ เขารักษาความสะอาดแบบแปลกๆ
ใครจะรู้ว่าพอตะเกียบลง เธอก็เห็นทุกคนหยุดคีบอาหาร ดวงตาหลายคู่นั้นต่างจ้องมาที่เธอ
ทันใดนั้นเธอก็งง: “เธอทำอะไรผิดเหรอ? “ตะเกียบ ของเธอยังไม่ได้ใช้เลย!
เวลานั้นเองเฟิงหันเซียงน้องสาวต่างแม่ของเฟิงหีโม่ก็ยิ้ม ออกมาอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า:
“เหอเหอ ฉันว่าพี่สะใภ้มาเป็นภรรยาได้ไงเนี่ย? ไม่รู้เห รอว่าพี่ใหญ่รักความสะอาดมาก ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับ ของของตัวเอง อีกอย่างแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่กินแครอท ไม่ใช่เหรอ? ”
ในหัวก็งงไปหมด หลีโน่นึกในใจ: ไม่บังเอิญขนาดนั้น มั้ง?
คุณแม่เฟิงก็พูดว่า: “ไว! มาเปลี่ยนชาม ตะเกียบให้ คุณชายใหญ่! ”
ในขณะที่ทุกคนต่างคิดว่าเขาจะอาละวาด กลับเห็นเขา คีบผักใส่ปากพร้อมแครอทแล้วกินเข้าไป
ใบหน้าแดงๆนั่น!
ตอนนั้นเองทุกคนต่างตกตะลึง
แล้วตอนนี้หญิงชราก็พูดว่า: “เวลากินก็กิน อย่าพูด มาก! กินข้าว!”
สิ้นคำพูดนั้น หญิงชราหรี่ตามอง สายตาที่มองไปที่ทั้ง
สองเต็มไปด้วยความปิติ
จากนั้นหลีโน่ก็ไม่กล้าขยับอะไรอีก——
พอทานข้าวเสร็จ วันนี้ทุกคนต่างถูกขอให้อยู่นอนที่นี่ พอพูดคุยกันเสร็จหลีโน่ก็ ถูกหญิงชราเรียกให้ไปพูดคุย ในห้องสองต่อสอง
หญิงชราพูดเรื่องสมัยเด็กๆของเฟิงหีโม่และก็ถามถึง ความสัมพันธ์ของทั้งสอง หลีโน่พูดทุกอย่างด้วยความ จริงยกเว้นเรื่องตั้งท้อง ไม่แน่ใจว่าเขาบอกคุณยายหรือ ยัง ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะพูดอยู่แล้วก็ต้องระมัดระวัง เธอไม่ กล้าพูดมาก ส่วนหญิงชราก็เร่งให้เธอมีหลานให้ไวๆ เธอก็ ตอบรับ
พอสี่ทุ่มกว่า เธอก็ถูกแม่บ้านพามาที่ห้องของเฟิงหีโม่
เพิ่งปิดประตูไปก็ได้ยินเสียงเป็นชาพูดมาว่า “ทิ้ง
“ฮะ? ”
มองไปตามสายตาของเขา หลีโน่ก็เห็นซองลั่งเปา กับกล่องแดงในมือตัวเอง ที่คุณป้าให้มา! บอกว่าเป็น ธรรมเนียม!
“ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ?”
“แต่ว่าเป็นเงิน…”แล้วจะให้เธอทิ้งลงถังขยะเหรอ? นี่มัน เงินกับเพชรพลอยนะ! อีกอย่างดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ถูกๆ เงินอยู่ในมือแท้! จะบ้าหรือไง!
“หรือจะให้ผมเอาคุณไปทิ้งด้วยพร้อมกันเลย? ”
เสียงนั้นดูหม่นลง แสดงให้เห็นว่าเขาโกรธแล้ว! เธอกำ มือแน่นแล้วพูดว่า:
“งั้นคุณก็พาฉันไปเลย! ฉันจะไปหาคุณยาย! ”
“คุณกล้าขู่ผม? ”
ทันใดนั้นใบหน้าของเฟิงหีโม่ก็เหมือนมีความดุร้ายแผ่ออกมา จู่ๆหลีโน่นึกถึงคำที่คุณยายบอก เธอพูดว่า”เขาก็ เป็นแค่หมาป่าตัวหนึ่ง ถ้าอยากปกป้องตัวเองก็ต้องเรียนรู้ ถอนขนจากเขา”
ครู่หนึ่งเธอก็ทำหัวสืบ เอาของในมือวางลงบนตู้ที่อยู่ใน มุมและห่างจากสายตาอย่างน่าสงสาร:
“ฉันจะกล้าได้ไง? ไม่ควรสิ้นเปลืองแบบนี้ พวกเรามา คุยกันดีๆดีกว่า พรุ่งนี้เอาไปบริจาค โอเคไหม? คุณไม่ เคยนอนกลางดินกินกลางทรายสินะ! กินไม่อิ่ม เสื้อผ้า ไม่มีใส่ ป่วยก็เรื้อรังและยังถูกคนไล่ น่าสงสารมาก….”
พูดอยู่นาน เฟิงหีโม่ที่ฟังเธอพูดพร่ำเพื่อเลยพูดไป ว่า: “โอเค! แล้วแต่คุณละกัน! ”
ยกที่หนึ่ง ชนะราบคาบ
ตอนนั้นเองในขณะที่เธอกำลังยิ้มแก้มฉีก ผ้าขาวก็ถูก โยนเข้ามา :
“ไปอาบน้ำ! ไม่ให้ทำห้องอาบน้ำผมสกปรก ไม่ให้ แตะต้องของของผมและก็ไม่ให้ทิ้งเศษผมไว้…นอกจาก ในกล่องสีแดงนั่นก็ไม่ให้แตะต้องอะไรมั่วซั่ว ใช้เสร็จก็ วางกลับที่เดิม ไม่ให้วางผิดที่ แล้วก็ไม่ให้ตัวมีกลิ่นอะไร เหม็นจะตาย…”
พูดอยู่นาน มีแต่คำว่า”ไม่ให้”เต็มไปหมด หลีโน่ที่อยู่ตรง หน้ารู้สึกอยากจะบ้าตาย –
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ