ตอนที่ 12 นอนโซฟา

ตอนที่ 12 นอนโซฟา

“ฉันก็ไม่รู้ว่าไปชนไปแตะอะไรบ้าง! แต่ฉันจะเก็บให้ สะอาด ไม่ทำสกปรก เดี๋ยวฉันใช้น้ำเย็น………!

หลีโน่ท่าทางตอนนี้กระวนกระวายใจอย่างมาก เธอ ยอมรับผิดอย่างดี ไม่ว่าใครเห็นก็ทนไม่ไหวที่จะตำหนิ อีกอย่างเธอยังเป็นสาวสวยงดงามที่ตอนนี้บาดเจ็บ

แล้วเฟิงหีโม่ก็ดึงผ้าผืนนึงมาออกแรงเช็ดผมให้ เธอ: “น้ำยังไม่ทันอาบก็ทำตัวเองลวกแล้วหรือไง? บ้า จริง! –

ว่าไปก็เปิดตู้ไป หยิบผ้าผืนใหม่ให้เธอ : “เดี๋ยวจะช่วย ปรับน้ำอุ่นให้เอง! ออกไปทายาก่อน!

เขาพูดแบบไม่ดีเท่าไหร่ ทำก็ลวกๆ แต่ในใจของเธอ กลับอบอุ่นแปลกๆ

เฟิงหีโม่ออกไปก็เห็นหลีโน่ยืนอยู่ห่างจากโซฟา: “ยืน ออยู่ทำไม? สมองก็โดนลวกไปด้วยเหรอ? ”

เธอเม้มปากแล้วพูด: “ถ้าทำโซฟาสกปรกล่ะ?”
เขาพูดดีๆไม่ได้หรือไงเนี่ย?

“ยังมีโซฟาที่ไม่สกปรกอีกเหรอ? “ความหมายคือ เธอ ยังทำสกปรกไม่พอเหรอ?

พอเขาพูดออกมาเธอก็ไม่เกรงใจต่อไปเลยไปนั่งที่โซฟา พอคิดๆดูก็ไม่ถูกเลยย้ายตัวเองไปนั่งแค่ครึ่งนึง

เฟิงหีโม่ก็เอายามา พอเห็นท่านั่งที่ดูระมัดระวังนั่น ในใจ อดไม่ได้ที่จะไม่สบายใจหน่อยๆ เลยดึงแขนเธอแล้วก็ทา ยาเย็นๆนั่นให้:

“ยานี้ใช้ดีมาก สองนาทีก็ไม่เจ็บแล้ว! เปลี่ยนชุดของใช้ อาบน้ำให้แล้ว อย่าทำพังอีกล่ะ! ไปอาบน้ำไป! ก่อน นอนก็ทาอีกรอบ พรุ่งนี้รอยแดงๆก็หายไปแล้ว!

“อ้อ! ขอบคุณ!

เธอลุกขึ้น นึกอะไรได้เลยพูดไปว่า : “เดี๋ยวฉันไปเก็บ ของในห้องน้ำก่อนละกัน!

“พอแล้ว! อย่าเลย! คุณอย่าทำห้องน้ำผมพังก็พอ! พรุ่งนี้ให้แม่บ้านมาเก็บ! ”
อ้อ!

ทำเป็นพูดเสียงทุ้มๆน่าสงสารแล้วก็หมุนตัว ตาของหลี โน่เป็นประกาย: ยกที่สอง ชนะหน่อยๆ

วันนี้ผ่านไป ก็ควรจะสบายซะหน่อย! อีกอย่าง เธอก็ ไม่ใช่คนที่มอมแมม!

ในห้องอาบน้ำหลีโน่ก็เก็บแบบง่ายๆไปก่อน จะได้สระหัว อย่างสบายใจ

ออกมาก็มีเสียงเย็นชาเรียบๆพูดมาว่า : “นอนโซฟา!

ตอนนี้เอง หลีโน่กลับไม่คัดค้านอะไร เธอเปลี่ยนชุดเป็น เสื้อยืดของผู้ชายแล้วไปที่โซฟา เธอเข้าใจ เรื่องทุกอย่าง ต้องมีระดับของมัน ตัวเองก็ต้องเข้าใจและก็ต้องยอมรับ

คนแบบเขา จะต้องฉลาดมากๆ เคล็ดลับเล็กๆน้อยๆ ของเธอนั่น เขาไม่จำเป็นต้องไม่เข้าใจ บางทีก็แค่ไว้หน้า ผู้หญิง ดังนั้น แค่อาจจะเป็นการซื้อขายกันเท่านั้น ยังไงก็ เอามาใช้อีกไม่ได้!

ณ จุดนี้ จำเป็นต้องบอกว่าหลีโน่ช่างฉลาด!
สามปีมานี้ เธอเรียนรู้มากที่สุดก็คือสายตาการของคน ชีวิตของคน!

ดังนั้น เธอก็ทำช้าๆเก็บของเสร็จก็เตรียมพักผ่อน พอทั้ง สองกำลังเอนตัวลงทันใดนั้นประตูก็มีเสียงของป้าเหมียว เข้ามา:

“คุณชายใหญ่ นอนยังคะ? คุณนายให้ฉันเอาชุดผู้หญิง มาให้ค่ะ! #

ป้าเหมียวเป็นคนดูแลคุณยายหลักๆ พอได้ยินเฟิงนีโม่ก็ เข้าใจ

ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกันคนนึงโบกมือ อีกคนมอง หลีโน่ รีบย้ายหมอน ผ้าห่มแล้วยัดไปในตู้แล้วกระโดดขึ้นเตียง

ตอนนี้เองเฟิงหีโม่ก็เดินไปที่หน้าประตูแล้วเปิดออก

“คุณชายใหญ่ คุณนายยังเตรียมตัวไม่ทัน เปิดตู้ออก มาดูแล้วมีแต่ชุดนอนที่ยังไม่เคยใส่อยู่สองสามตัว แม้ว่า แบบจะเชยหน่อยๆแต่ก็เป็นของใหม่พอที่ให้ใส่ได้คืนหนึ่ง พรุ่งนี้เช้าจะส่งเครื่องนุ่งห่มอันใหม่มาค่ะ——”

พูดไป สายตาของป้าเหมียวก็มองไป”รู้แล้ว ขอบคุณคุณยายแทนฉันด้วย!”