ตอนที่ 3 เจ้าเล่ห์

ตอนที่ 3 เจ้าเล่ห์

“เสี่ยวหลี ตื่นหรือยัง? เป็นอะไรไป? ออกมากินข้าว เช่า! ”

ด้านนอก ก็มีเสียงแม่พูดเข้ามา หลีโน่รีบบ้วนปากแล้ว

พูดไปว่า: “กำลังไป!”

เหมือนว่าจะอ้วกออกมาหมดไส้หมดพุง พร้อมกับความ จำใจกับความเจ็บปวดเมื่อก่อน! เรื่องบางเรื่องก็ควร ปล่อยไปนานแล้ว!

ตอนที่ลุกขึ้นมา หลีโน่ก็รู้สึกผ่อนคลาย น้ำใสๆกลับไหล ออกมาอย่างไม่ตั้งใจจากหางตา :

“น่าเสียดาย เธอตื่นสายเกินไป! ครั้งแรกที่มีค่าของเธอ

พอคิดเรื่องเมื่อคืน ทันใดนั้นความเกลียดชังก็เข้ามาใน หัว : เธอระมัดระวังอยู่เสมอ เมื่อคืนก็ไม่ได้ดื่มไปเยอะ นะ แต่ความจํา มันเป็นตอนๆช่วงๆ!

เป็นเจียงลู่! อย่างไม่ต้องสงสัยเลย!
ไม่น่าล่ะเมื่อคืนตาของเธอมีทรายเข้าไป แล้วก็เข้ามา ช่วยเป่าให้เธอ! พอตอนนี้คิดดู เธอต้องใช้โอกาสนี้ใส่ อะไรลงไปในเครื่องดื่มแน่ๆ!

ทำไมล่ะ?

เพราะว่าจางเยวี่ยเจ๋อ?

แต่เธอรู้อยู่แล้วว่า เธอกับเขายังไงก็ไม่มีทางเป็นไป

ได้!

แล้วทำไมยังต้องมาทำร้ายเธอล่ะ?

เล็บที่ยาวนั้นแทงเข้าไปที่ฝ่ามือ หลีโน่สูดลมหายใจ เข้าไป ในตอนนี้ก็มีเสียงของแม่พูดมาพอดีอีกว่า :

“เสี่ยวหลี——”

“มาแล้ว!

ทันใดนั้นเองก็เหมือนตั้งสติได้ หลีโน่รีบเช็ดน้ำตาออก

ที่โต๊ะอาหาร แม่ก็ตักข้าวให้เธอแล้ว: “ทำไมสีหน้าแย่ แบบนี้? หรือว่าทำงานหนักไป? หรือว่าไม่สนุกกับงาน เลี้ยงเมื่อคืน? ทะเลาะกับลู่ลู่เหรอ? ”
พอเห็นว่าใบหน้าของแม่ดูแก่ขึ้นอย่างชัดเจน ในใจของ หลีโน่ก็รู้สึกเจ็บปวดอีกรอบ เธอคืบไข่ใส่ลงไปในจาน ของแม่แล้วยิ้มให้:

“ไม่มีอะไร! น่าจะดื่มเยอะไปหน่อย นอนน้อย……

เธอจะทำให้แม่เป็นห่วงอีกไม่ได้!

ยังกินไม่เสร็จ โทรศัพท์ของหลีโน่ก็ดังขึ้นมา เจ็บปวดใจ สายไป เธอก็รีบร้อนออกไป:

“หนูทำโอที น่าจะไปทำนอกสถานที่ ไม่ต้องรอหนูนะ! “

หลีโน่กลับมาอีกทีก็หลังจากนั้นอีกครึ่งเดือนกว่า

ต้องไปรายงานที่บริษัทก่อน หลีโน่ถึงลากกระเป๋าเดิน ทางออกไปจากบ้าน ระหว่างทางไม่ไกลจากนั้นก็มองเห็น ร้านต่ำซำร้านหนึ่ง นึกขึ้นมาว่าแม่ชอบกินพายทุเรียนของ ร้านเขามากที่สุด เธอก็เดินไปต่อแถว

ตอนที่เดินไป ไม่รู้เมื่อไหร่ก็มีเงาสีเทาๆสูงๆใหญ่ๆมาอยู่ ด้านหน้า แล้วจู่ๆในหัวของเธอก็ว่างเปล่า มือผ่อนคลาย ลงถุงในมือก็ตกลงไปที่พื้น:
จาง….จางเยวี่ยเจ๋อ ทำไมเขามาอยู่นี่ได้ล่ะ?

ริมฝีปากปิดสนิท หลีโน่พูดอะไรไม่ออกเหมือนอมน้ำอยู่ ทั้งคู่เผชิญหน้ากัน ทั้งสองนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่ขยับอยู่นาน

ถนนอีกฟากที่มองเห็นฉากนี้ไกลๆ เจียงลู่เกือบจะไม่ได้ ตัดเล็บออก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เคยจินตนาการภาพที่ทั้งสองพบกันอีกครั้งมานับครั้งไม่ ถ้วน หลีโน่กลับคิดไม่ถึง ไม่ใช่ว่ารู้สึกอาย แต่รู้สึกพูดไม่ ออก มันผิดไปหมดทุกอย่าง!

จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำลายความเงียบของทั้ง สอง ตอนที่เธอรับโทรศัพท์ จางเยวี่ยเจ๋อก็หมุนตัวออกไป

ยิ้มแบบฝืนๆ หลีโน่ก็หมุนตัวออกไปเช่นกัน ทันใดนั้นเอง

ก็มีเสียง”เพลี้ยะ”ตบหน้าแรงๆเข้ามาที่สาย

“แม่? ”

“อย่ามาเรียกฉัน! ฉันไม่มีลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องแบบแก! พ่อของแกยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล แกยังยุ่งเกี่ยวกับเขา ไม่เลิก? อยากให้ฉันโกรธจนตายเลยแกถึงมีความสุขใช่

ไหม? ทำไมแกทำให้กลายเป็นเรื่องตลกได้? ทำไมครอบครัวเราต้องมานอนกลางคืนกินกลาง ทรายจนวันนี้? ทำไมพวกเราต้องระหกระเหิน ทั้งหมดนี้ แกลืมแล้วเหรอ? ถ้าไม่ใช่เจียงลู่มาบอกฉัน ตอนนี้ ตอน นี้ฉันก็ยังคงงงอยู่….

คุณแม่เงี่ยนโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว

เจียงลู่! เจียงลู่อีกแล้ว!

ยัยเจ้าเล่ห์!