ตอนที่ 15 หน้าเนื้อใจเสือ

ตอนที่ 15 หน้าเนื้อใจเสือ

เพราะบนใบหน้าของเขามีหลักฐานจากความบังอาจ ของเธอ เรื่องนี้อธิบายต่อคนตระกูลเมิ่งยากมาก เพื่อไม่ ให้เธอลำบาก หวีโย่วถิงจึงใช้ความไร้มารยาทมาช่วยเธอ ปกปิดความผิดนั้น

ความใจดีเช่นนี้ทำให้เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มือที่ถือ กระเป๋าไว้ค่อยๆกำแน่น หัวใจดวงเดียวของเธอเต็มไป ด้วยความรู้สึกมากมาย ทว่าสุดท้าย เธอเพียงแค่เอ่ยลา หวีโย่วถิงเท่านั้น

ในความสัมพันธ์นี้ ตั้งแต่เริ่มจนจบเธอเป็นเพียงนักแสดง เท่านั้น ในฐานะตัวแสดง หากนำความรู้สึกจริงๆเข้าไป นั่นต่างหากคือสิ่งที่น่าขันที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะของ ฉินเหมียนเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปในเกมส์รักครั้งนี้ด้วยซ้ำ

ดังนั้น ไม่ว่าความรักอ่อนโยนของหวีโย่วถิงจะกว้างขวาง เพียงใด หรือความรักใคร่ที่ไม่ปิดกั้นสักนิดของเขา ก็ไม่ ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย สิ่งที่เธอต้องทำคือ รีบทำหน้าที่ตระกูลเมิ่งมอบหมายให้สำเร็จและพามารดา ของตนจากไป

ทว่า ฉินเหมียนในขณะนี้ยังไม่รู้ ว่าเรื่องความรู้สึก เป็นสิ่งที่แสดงจนกลายเป็นจริงได้มากที่สุด

เมื่อกลับมาถึงตระกูลเมิ่ง เธอเหมือนนักโทษที่ถูก สอบสวน ถูกคนในตระกูลเพิ่งล้อมเอาไว้ เล่ารายละเอียด ทั้งหมดในงานเลี่ยนวันเกิดที่ตระกูลหวีหนึ่งรอบ แต่ใน ส่วนของหนานมู่และเรื่องที่เธอแอบฟัง เธอเลือกที่จะ ปกปิดเอาไว้

เมิ่งเวยหยูนดูข่าวสารในมือถือ ในนั้นมีภาพถ่าย ครอบครัวของตระกูลหวีภาพหนึ่ง ในภาพทุกคนต่างยิ้ม แย้มอย่างรักใคร่ เดิมทีคนที่ควรจะยืนข้างหวีโย่วถิงคือ เธอ ไม่ใช่พี่สาวกำมะลอคนนี้

ด้วยความโมโห เธอง้างมือขึ้น เซรามิกม่วงในมือก็แตก ละเอียดลงบนพื้นปูนทันที

ฉินเหมียนเข้าใจในเหตุผลที่เธอโมโหดี ก็แค่น้องสาวคน นี้ของเธอรู้สึกว่าถูกพี่สาวคนนี้แย่งซีนก็เท่านั้น

แต่คนในตระกูลเมิ่งไม่รู้เลยหรือ หากไม่ใช่เพราะพวก เขาใช้ชีวิตของแม่และเพื่อนรักของเธอมาข่มขู่ ให้เธอ ปลอมตัวเป็นเมิ่งเวยหยูน มิเช่นนั้นชีนแบบนี้ ต่อให้สอง มือถวายให้เธอก็ไม่สนใจหรอก

การแต่งงานที่ใช้ความสัมพันธ์จอมปลอมแลกมา จ้องไป ยังผลประโยชน์ของคนอื่น ตระกูลเจิ่งนึกว่าคนในตระกูลทวีเป็นคนโง่หรืออย่างไร ไม่ว่าอย่างไรสายตาของ คุณหนูรองแห่งตระกูลหวีคนนั้นถือว่าดีมาก

แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด เกมส์ที่พวก คนรวยเหล่านี้สร้างขึ้น เธอไม่สนใจเลยสักนิด

เธอลุกขึ้นจากโซฟา จ้องเมิ่งจงเหลียนด้วยสายตาเย็น ชา”คุณเมิ่ง งานเลี้ยงจบแล้ว ตามที่ตกลงกันไว้ พวกคุณ ควรจะปล่อยแม่และเพื่อนของฉันได้แล้วมั้ง”

“เรื่องนี้…”เมิ่งจงเหลียนพูดขึ้นอย่างล้ำๆอึ้งๆ”เสี่ยวเห มียน คือแบบนี้นะ หมอที่ดูแลอาการของแม่เธอบอกว่า อาการของแม่เธอแย่มาก เพราะฉะนั้นต้องรักษาตัวที่โรง พยาบาลต่อไป ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาล เธอไม่ต้อง เป็นห่วง”

“โรงพยาบาลไหน”ฉินเหมียนไล่ถาม

ปากของเมิ่งจงเหลียนคือผีที่หลอกคนดีๆนี่เอง เธอไม่มี ทางหลงกลเขาอีก

“ที่อยู่โรงพยาบาล เธอไม่ต้องรู้หรอก”หลี่ซิ่วเจินละมือ จากการปลอบใจลูกสาวของตน มองฉินเหมียนด้วย ใบหน้าเปื้อนยิ้ม”เสี่ยวเหมียน ไหนๆเราก็เป็นครอบครัว เดียวกัน เธอคงไม่ได้ไม่เชื่อพวกเราหรอกมั้ง”
ฉินเหยียนหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น

ครอบครัวเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้ ช่างแสดงความหน้าด้าน ไร้ยางอายออกมาได้สมบูรณ์แบบเหลือเกิน

มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างลำตัวค่อยๆกุมหมัดแน่น “ปล่อย เพื่อนฉันไปก่อน แล้วค่อยยื่นข้อเสนอของพวกคุณ”

เพราะถึงอย่างไรก็ทำงานร่วมกันมาหลายครั้งแล้ว จิตใจ ของคนในตระกูลเมิ่งเป็นอย่างไรเธอจะไม่รู้หรือ

พวกเขาอยากใช้ความปลอดภัยของแม่เป็นข้อต่อรอง ข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายคุณค่าในตัวเธอให้สิ้น และรับผลประโยชน์ใหญ่หลวงจากในนั้น

ในเมื่อหนีไม่พ้น ก็เผชิญหน้าเลยละกัน นอกจากชีวิต ก็ เหมือนว่าเธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

เห็นเธอรู้งานขนาดนี้ เมิ่งเวยหยูนและมารดาของเธอ สบตากันครู่หนึ่ง ในเมื่อฉินเหมียนเสแสร้งเก่งขนาดนี้ ก็ ถือว่าได้ตัดปัญหาของพวกเขาไปไม่น้อย

เมิ่งเวยหยูนลุกขึ้นยืน เดินไปตรงหน้าฉินเหยียน จ้อง ใบหน้าที่เหมือนกับเธอราวกับแกะนั้น เธอรู้สึกขัดตาเหลือเกิน
ทุกหญิงทุกคนรักสวยรักงามโดยสัญชาตญาณ ต่าง อยากเป็นหนึ่งเดียวในโลก แล้วจะทนเห็นกับใครที่เหมือน ตนราวกับแกะได้อย่างไร

ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว ก็ให้มันหายไปเลยละกัน แบบนี้ยัง สามารถตัดปัญหาที่จะตามภายหลังอีก

เธอเงยหน้าขึ้น ใช้นิ้วชี้เชยคางฉินเหมียนขึ้นบนโลกนี้ มีเม็งเวยหยูนเพียงคนเดียว ความหมายของฉัน พี่เข้าใจ ไหม”

ฉินเหมียนสะบัดหน้าอย่างเกลียดชัง หนีจากการสัมผัส ของเธอ ฉันบอกไปแต่แรกแล้ว เมื่อการผ่าตัดครั้งแรก ของแม่ฉันผ่านไปด้วยดี ฉันจะพาท่านออกจากเมือง A จะ ไม่กลับมาอีก”

“พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน ตระกูลเมิ่งของเราจะมั่นใจ ได้อย่างไรว่าพี่พูดจริงทำจริงล่ะ

“ก็ได้ งั้นคุณหนูเพิ่งลองพูดมาสิ ว่าพวกคุณจะให้ฉัน ยืนยันอย่างไร”

เมิ่งเวยหยูนมองนิ้วมือเรียวยาวของตน “มีวิธีหนึ่ง รับรอง ได้ทั้งต่อเธอและฉัน”

ฉินเหยียนจ้องเธอนิ่ง รอคำตอบจากเธอ
“ทำให้ตนเองเสียโฉม”เมิ่งเวยหยูนนิ้วเยือกเย็น “พี่คิดว่า วิธีนี้เป็นไงดีไหม”

ฉันเหมียนเบิกตากว้าง เธอรู้ดีว่าคนน้อยใหญ่ในตระกูล ต่างอำมหิตเลือดเย็น แต่เห็นทีตอนนี้ เธอคาดคะเนความ อำมหิตของพวกเขาต่ำเกินไปจริงๆ

เธอจ้องเมิ่งเวยหยูนเขม่น แววตาอาฆาต พวกคุณอย่า รังแกคนเกินไปนะ อย่าลืมสิ คนที่นอนกับทวีโย่วถึงจริงๆ ในคืนนั้นคือฉัน”