ตอนที่ 16 ใจดีสู้เสือ

ตอนที่ 16 ใจดีสู้เสือ

การข่มขู่ ก็คือหาจุดอ่อนของอีกฝ่ายไว้ สำหรับฉินเห มียน จุดอ่อนเดียวของเธอก็คือมารดาของเธอ แต่สําหรับ ตระกูลเมิ่ง หวีโย่วถิงคือจุดอ่อนที่สุดของพวกเขา

เมื่อถูกเธอพูดขึ้นเช่นนี้ เมิ่งเวยหยูนโมโหจนคิดจะ ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของฉินเหมียนทันที ทว่าขณะที่ เธอง้างมือขึ้น ข้อมือของเธอก็ถูกฉินเหมียนจับไว้อย่าง แรง“ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าหวีโย่วถึงชอบอะไรในตัวเธอ”

หวีโย่วถึงได้ชื่อว่าเป็นอัจฉริยะตั้งแต่เด็ก ผู้หญิงที่จิตใจ ชั่วร้ายขนาดนี้อย่างเมิ่งเวยหยูน เขาไม่รู้เลยหรือ

ทันใดนั้น ในหัวของเธอก็ปรากฏคำพูดที่หวีเจียวเจียว และหวีโย่วถิงคุยกันตรงระเบียงหน้าห้องขึ้น จากคำพูด ของพวกเขา เหมือนว่าในตัวของเมิ่งเวยหยูนมีหัวใจของ ใครบางคน

ถือโอกาสขณะที่เธอเหม่ออยู่นั้น เมิ่งเวยหยูนกระชา กมือของตนออก จากนั้นผลักฉินเหมียนล้มลงไปกับพื้น สุดแรง”ฉันกับหวีโย่วถิงจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่เรื่องของผู้ หญิงชั้นต่ำอย่างเธอ”
ในฝ่ามือของฉันเหมียนเต็มไปด้วยเศษเซรามิค เมิ่งเวยหยูนขว้างแตกเมื่อกี้ ทิ่มแทงจนเธอปวดร้าวเหลือ เกิน ทว่าเธอกลับยิ้มโดยไม่โกรธ ขั้นต่ำ ใช่ ฉันยอมรับ แต่ฉันว่าน้องสาวอย่างเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าหรอก ไม่อย่าง นั้นคงไม่ต้องกลัวว่าคุณชายใหญ่แห่งตระกูลหวีที่เธอรัก นักหนาจะรู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ และต้องคิดหาทุก วิถีทางให้ฉันไปทำแทนมั้ง”

“แก……..เพิ่งเวยหยูนโกรธจนลมออกหู “ฉินเหมียน ฉัน จะฆ่าแก”

“พอได้แล้ว” เมิ่งจงเหลียนร้องขัดขึ้น

เมื่อเห็นเสาหลักของบ้านโกรธ หลี่ซิ่วเจินรีบฉุกมือ เมิ่งเวยหยูนไว้ พลางส่ายหน้าให้เธอเบาๆ เป็นการบอก เธอว่าอย่าทำอะไรวู่วาม

ไม่ว่าอย่างไร สถานการณ์ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นผลดีต่อ ตระกูลเมิ่งของพวกเขา เพราะอย่างไรฉินเหมียนก็เป็น คนนอก ถึงจะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ตาม แต่ท้าย ที่สุดแล้ว เมิ่งจงเหลียนก็ต้องเข้าข้างพวกเธอสองแม่ลูก เพราะอย่างไรก็อยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี มันไม่ใช่สิ่งที่ฉัน เหมียนที่ถูกทอดทิ้งมานานจะทำให้สั่นคลอนได้

เพิ่งจงเหลียนมองดูฉินเหมียนที่ค่อยๆลุกขึ้นยืน บน ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มที่แสร้งยิ้มอย่างก่อนหน้านี้อีก”เสี่ยวเหมียน คืนนั้น เธอกับคุณชายหวีได้ทำเรื่องอะไรที่พวก เราไม่รู้หรือ”

เมื่อกี้ที่ฉินเหมียนกล้าต่อล้อต่อเถียงและข่มขู่พวกเขา ขนาดนั้น แสดงว่าในมือของเธอต้องก๋าอะไรบางอย่างที่ สำคัญมากไว้แน่นอน

ไม่แน่ คราวนั้นที่หวีโย่วถิงและฉินเหยียนบังเอิญเจอกัน ในโรงพยาบาล ก็อาจจะเป็นแผนการที่ยัยเด็กนี้สร้างขึ้น ก็ได้ เหตุผลก็เพื่อแก้แค้นพ่อคนนี้ที่หายไปยี่สิบกว่าปี แก้ แค้นตระกูลเมิ่งของพวกเขา

เขาคือคนที่จะทำการใหญ่ ตระกูลเมิ่งเป็นตระกูลที่เขา สร้างมากับมือ ตอนนี้ภายในบริษัทกำลังประสบปัญหา ทางการเงิน ซึ่งต้องการความช่วยเหลือและปกป้องจาก ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้อย่างตระกูลหวี การแต่งงานเป็นวิธีที่ รวดเร็วที่สุดที่เขาคิดได้ ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เขาไม่มี ทางให้ยัยเด็กกะโปโลมาทำลายแผนการของเขาได้

ฉินเหมียนก้มหน้ามองฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเลือดของตน และไม่ได้เอ่ยตอบแต่อย่างใด เธอค่อยๆดึงเศษเซรามิค ออกจากผิวเนื้ออย่างระมัดระวัง ทำเป็นมองไม่เห็นพวก เขา

เรื่องการแสดง ช่วงนี้เธอแสดงเก่งขึ้นเรื่อยๆ ในเมื่อเมิ่งจงเหลียนมุดเข้ามาในทางตันเอง แล้วเธอจะเตือนเขาลง ได้อย่างไร

เพราะอย่างไรเธอก็เป็นคนบริสุทธิ์ เธอและหวีโย่วถึงคืน นั้นก็เร่งรีบขนาดนั้น เธอเองก็ตกที่นั่งลำบาก จะมีกะจิต กะใจไปทำอะไรกัน คำพูดเหล่านั้นที่เธอพูดไปเมื่อกี้นี้ก็ เพื่อหลอกให้พวกเขากลัวก็เท่านั้น เหตุผลก็เพื่อแก้แค้นที่ พวกเขารังแกคนเกินไป

เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งๆที่เธอกับเมิ่งเวยหยูนเป็น ฝาแฝดกัน แต่ตอนนั้นทำไมเพิ่งจงเหลียนจึงเอาตัว เมิ่งเวยหยูนไปคนเดียว และทิ้งเธอกับแม่ไว้แค่สองคน

ไหนจะหลี่ซิ่วเจินคนนี้อีก เป็นถึงลูกสาวคนเดียวของ ตระกูลหลี่ เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่โต ในวัยที่ดีที่สุดของ ชีวิตทำไมถึงได้ไปชอบวิศวกรกระจอกๆคนหนึ่งอย่างเมิ่ง จงเหลียนได้ แถมยังช่วยเลี้ยงลูกสาวอย่างใจกว้างอีก

คนบ้านนี้ ทั้งน้อยใหญ่ ต่างพิลึกอย่างบอกไม่ถูก และสิ่ง ที่ฉินเหมียนทำได้ ก็คือรีบนำตัวมารดาของตนจากไปให้ เร็วที่สุด ส่วนเรื่องวิธีการเอาตัวรอด เธอคิดว่า คุณชาย ใหญ่แห่งตระกูลหวีคนนั้นจะเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ไม่เลว เหมือนกัน

นิ่งเงียบจนเหมือนประตูบานหนึ่งที่ปิดสนิท ในเมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ ก็ใช้ไม้อ่อนละกัน

ก็เหมือนในสนามธุรกิจ หลังพูดคุยกันอย่างเอาเป็น เอาตายแล้ว ก็ลงมือเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ก่อน โยน เหยื่อไปให้อีกฝ่าย และพออีกฝ่ายติดกับ ค่อยเอาคืนทั้ง ต้นทั้งดอกอีกที

เพิ่งจงเหลียนสงบสติอารมณ์ของตนลง ผุดรอยยิ้มแห่ง ความเมตตาของพ่อขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง”เสี่ยวเหมียน เพื่อนของเธอที่ชื่ออานซีซี อยากเจอไหม”

ฉินเหมียนเงยหน้าขึ้นมอง สบสายตาเข้ากับเขาทั้ง เพื่อนและแม่ ฉันเอาหมด”

“ได้”เมิ่งจงเหลียนยิ้มพลางก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง”ไป พบเพื่อนก่อน แล้วค่อยพบแม่ แบบนี้ดีไหม”

ความใจกว้างขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ฉินเหมียนรู้สึก ระวังตัวขึ้น”เท่าที่ฉันจำได้ คุณเมิ่งไม่เหมือนคนที่จะยอม ทำธุรกิจเสียผลประโยชน์นิ ”

น้ำเสียงประชดประชัน เมิ่งจงเหลียนยิ้มเล็กน้อยอย่าง ไม่ใส่ใจนัก”อย่างไรเสียเธอก็เป็นลูกสาวของฉัน ใจกว้าง กับคนในครอบครัวหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไร

“ก็ดี”ฉินเหมียนตัดสินใจเดินหนึ่งก้าวนับหนึ่งก้าว อย่างน้อยช่วยอาน ได้ก็ยังดี”เวลาและสถานที่ หากคุณมิ่ง นัดเรียบร้อยแล้วก็ส่งมาในมือถือของฉัน”

พูดจบ เธอไม่หันไปมองเมิ่งเวยหยูนที่ใบหน้าบูดเบี้ยว ด้วยซ้ำ เดินผ่านห้องรับแขกไปยังห้องใต้ดินของตระกูล เพิ่งทันที ที่นั่นคือที่พักของเธอ

หลังยืนมองจนเธอหายลับไปแล้ว เมิ่งจงเหลียนก็หยิบ โทรศัพท์ขึ้นกดโทรออก”ยัยเด็กที่จับตัวมา จัดการได้ เลย