ตอนที่ 9 ถูกจับได้

ตอนที่ 9 ถูกจับได้

มันจะมากเกินไปแล้วนะ

ทว่าเมิ่งจงเหลียนกลับแตะเมิ่งเวยหยูนเบาๆทีหนึ่ง ไม่มี การตำหนิต่อว่าเลยสักนิด แล้วหันมามองตน……..ทั้งๆ ที่เป็นลูกสาวแท้ๆเหมือนกัน หน้าใบเหมือนกัน แต่การ ปฏิบัติกลับต่างกันถึงเพียงนี้

เพราะอะไรกันที่ทำให้พ่อคนนี้รังเกียจเธอและแม่ขนาด

“ให้ฉันรับปากน่ะได้ แต่ฉันมีข้อแม้ข้อหนึ่ง คุณต้องไป เยี่ยมแม่ฉันสัปดาห์สักสองครั้งทุกสัปดาห์ จนกว่าท่านจะ หายดีและพวกเราจากไป

ฉินเหยียนช่างใจกล้าเหลือเกิน ยังจะกล้าต่อรองกับพวก เขาอีก

เมิ่งเวยหยูนเดือดจนเด้งลุกขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่จะเอ่ย ปากเถียงออกไป ก็ถูกเมิ่งจงเหลียนลากกลับไปอีกครั้ง

“ตกลง ครั้งละหนึ่งชั่วโมง สองวันนี้เธอกลับไปพักกับฉัน เวยหยูนกับคุณน้าซิ่วเจินจะบอกข้อควรระวังทั้งหมดกับเธอเอง ตั้งใจเรียนล่ะ”

สินค้า เพียงสายตาเดี่ยวของเมิ่งจงเหลียน เมิงเวยหยูน จําต้องลุกขึ้น สวมหน้ากากและจากไปก่อน ฉินเหมียน และเพิ่งจงเหมียนกลับบ้านไปพร้อมกันข้างหลัง

ในบ้านตระกูลเมิ่ง ห้องพักของฉินเหมียนถูกหลี่ซิ่วเจิน จัดไว้ในห้องรับแขกชั้นสอง อาหารทั้งสามมื้อก็กินในห้อง เพราะเธอต้องใช้เวลาทั้งหมดจำเรื่องราวต่างๆระหว่าง เมิ่งเวยหยูนและหวีโย่วถึง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่หวีโย่วถิงจะมารับเธอ หลี่ซิ่วเจินก็ได้นำทีมงานมืออาชีพจัดเธอแต่งตัวให้เหมือน เมิ่งเวยหยูนทุกระเบียบนิ้ว

ฉินเหมียนนั่งมองตัวเองในกระจก ราวกับผ่านไปข้ามภพ และฝึกแววตาเย่อหยิ่งนั้นของเมิ่งเวยหยูน ทั้งคู่แทบจะเห มือนคนๆเดียวกันอยู่แล้ว

“สมแล้วที่เป็นฝาแฝดจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันรู้มาก่อน ก็คงแยกไม่ออกเหมือนกัน เวยหยูน เธอต้องสู้ๆแล้วนะ เพราะยังไงตอนนี้มีคนมากมายขนาดนี้พึ่งพาเธออยู่”

คำพูดเหล่านี้ของหลี่ซิ่วเจินมีความหมายแฝงมากมาย รอยยิ้มใจดีจอมปลอมตลอดเวลานั้นช่างน่าขัดใจเหลือ เกิน ฉินเหมียนเบือนหน้าไปอีกทางไม่มองเธออีก นั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆรอหวีโย่วถึงมารับ

ตื่นเต้นมันแน่นอนอยู่แล้ว

ตามที่มีเงาร่างเข้ามาหน้าประตู หัวใจของฉันเหมือน แทบจะกระโดดออกมาอยู่แล้ว

“คุณหนูเมิ่ง คุณชายต้องไปรับพี่สาวของคุณท่านที่ สนามบินกะทันหัน จึงให้ผมมารับคุณ หากคุณพร้อมแล้ว เราไปกันเถอะครับ

คนที่มาคือหวางสื่อซาน เมื่อเห็นว่าไม่ใช่หวีโย่วถิง ฉินเห มียนเกิดผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย เธอลุกขึ้นยืนตามท่วงท่า ของเมิ่งเวยหยูน “อืม พร้อมแล้ว ไปเถอะ”

เธอดึงชุดราตรียาวนั้นไว้ มีความไม่ชินเล็กน้อย

ยังดีที่ระยะทางไม่ไกลนัก เธอขึ้นไปนั่งบนรถ จากนั้น เธอก็เอ่ยถามหวางสื่อซานตามความเคยชินของเมิ่งเวยห ยูนด้วยความตื่นเต้น ไม่ให้หวางสื่อซานเกิดความสงสัย แม้แต่นิดเดียว

เมื่อเธอถามคำถามได้พอสมควรแล้ว ก็ถึงคฤหาสน์เก่า แก่ของตระกูลหวีพอดี
ภายใต้การช่วยเหลือจากหวางสือชาน ฉินเหยียนลงจาก รถอย่างสง่างาม เดินเข้าไปข้างในด้วยท่วงท่าที่ดูดีตลอด เวลา

“เสี่ยวเหมียน” ทันใดนั้น ชายสวมชุดสูทสีข่าวคนหนึ่ง เดินตรงมาข้างหน้า เมื่อเขาเห็นฉินเหมียนก็ลังเลก่อนเล็ก น้อย ต่อด้วยความดีใจสุดๆ สาวเท้ายาวมาหาฉันเหมียน ด้วยความตื่นเต้น

เมื่อฉันเหมียนเห็นคนที่กำลังก้าวมาหา เธอเองก็ตื่นเต้น ไม่น้อย ทว่ามากกว่าความตื่นเต้นคือความตกใจ แย่แล้ว จะถูกจับได้แล้ว

เธอรีบเปลี่ยนทิศทางทันที ชายหนุ่มคนนั้นก็ยิ่งร้อนใน ตะโกนเสียงดังยิ่งขึ้น”เสี่ยวเหมียนฉินเหมียน รอก่อน”

การหมุนตัวของฉินเหมียนรวดเร็วกว่า ทว่ากลับพบว่า ข้างหน้ามีคนสองคนยืนขวางทางไว้

ฉินเหมียนเงยหน้าขึ้น คือหวางสือซานที่ใบหน้าเต็มไป ด้วยความสงสัย ส่วนอีกด้านหนึ่ง คือหวีโย่วถิงที่สงสัยไม่ แพ้กัน เห็นได้ชัด ว่าหวีโย่วถิงก็ได้ยินแล้ว