ตอนที่ 4 ยั่วยวน

ตอนที่ 4 ยั่วยวน

“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าจะพูดถึงกรรมการบริษัทตระกูลหวีคนนี้ แล้วล่ะ…..พิธีกรอีกคนหนึ่งพูดขยายความต่อจาก พิธีกรคนแรก ราวกับในเมืองเจียงไม่มีข่าวอื่นแล้วอย่าง

ฉินเหมียนหยิบรีโมทขึ้นจะเปลี่ยนช่อง ทว่าฉินซิ่วซิ่วผู้ เป็นแม่กลับคว้ามือเธอไว้

แม่ฉินจ้องมองภาพเก่าๆของเมิ่งเวยหยูนที่ปรากฏขึ้นบน จอทีวีไม่วางตา ดวงหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาและ เฝ้าคอย

นี่คือลูกสาวอีกคนหนึ่งของเธอนะ กำลังจะแต่งงานเป็น ฝั่งเป็นฝาแล้ว…….เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน

“แม่คะ แม่พักผ่อนเถอะ ไม่แน่ข่าวนี้อาจจะเป็นข่าว ปลอมก็ได้ หนูไม่เห็นได้ยินพ่อพูดเรื่องนี้เลย”

อันที่จริงฉินเหมียนเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดนี้คือความจริง เพียงแต่เธอรับปากเพิ่งจงเหลียนแล้วว่าจะจากไป เกิด ฉินซิ่วซิ่วอยากไปร่วมงานแต่งขึ้นมา ถ้าเช่นนั้นการ ปลอบโยนและคำโกหกทั้งหมดที่เธอพูดกับฉินซิ่วซิ่วก็จะ ถูกเปิดเผย
ถึงตอนนั้น สิ่งที่ตามมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย

ฉินซิ่วซิ่วละสายตาอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะพยักหน้า ยอมทําตาม

เสียงทีวีหายไปแล้ว ทว่ามือของฉินเหมียนกลับถูกกุมไว้ อีกครั้ง”เสี่ยวเหมียน หนูเคยเห็นหวีโย่วถิงคนนั้นไหม เขา เป็นคนอย่างไร ดีกับเวยหยูนไหม”

เมื่อพูดถึงหวีโย่วถิง ในหัวฉินเหมียนมีเพียงภาพที่ ปราศจากรอยยิ้มและความร้อนแรงบ้าคลั่งของเขาบน เตียงในคืนนั้นเท่านั้น เธอจะไปรู้ได้อย่างไร

“ดีคะ เมิ่งเวยหยูนได้แต่งงานกับผู้ชายในฝันของผู้หญิง ทั้งเมืองเจียง”ผู้ชายที่ทุกคนใฝ่ฝัน ก็น่าจะเป็นคนดีมั้ง

ขณะนี้อีกด้านหนึ่ง

เมิ่งเวยหยูนที่บรรลุเป้าหมายของเธอแล้ว ทว่าก็ยังมี ความกังวลอยู่บ้าง เพราะอย่างไรเธอกับหวีโย่วถิงก็ไม่ เคยสัมผัสชิดเชื้อกันจริงๆมาก่อน มันสร้างความกังวลให้ เธอไม่น้อยเลย

เธอตั้งใจอาบน้ำและแต่งตัวเป็นพิเศษ ก่อนจะรีบมาหา หวีโย่วถิงที่บริษัท
เธอดื่ม กับสายตาชื่นชมอิจฉามาตลอดทาง รู้สึก ชอบใจอย่างควบคุมไม่อยู่ รอยยิ้มก็ยิ่งทวีคูณขึ้น

ตำแหน่งคุณผู้หญิงแห่งตระกูลหวีนี้ช่างดีจริงๆ

เธอก้าวเข้าไปในลีฟต์ส่วนตัวของหวีโย่วถึง ตรงไปยัง ชั้นสำนักงานของประธานทันที

ผู้ช่วยของหวีโย่วถึงเห็นเมิ่งเวยหยูนมา ก็รีบกล่าว ทักทาย”สวัสดีครับคุณหนูเมิ่ง”

เมิ่งเวยหยูนพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าห้อง ทำงานประธานกรรมการไป

หวีโย่วถิงกำลังก้มหน้าจัดการเอกสารอยู่ ใบหน้าได้ รูปไดแสงนอกหน้าต่างส่องกระทบทำให้ยิ่งดูหล่อเหลา ขึ้น โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นที่แสนมีเสน่ห์น่าหลงใหล จน เมิ่งเวยหยูนหน้าแดงใจเต้นแรงอย่างไม่รู้ตัว

“โย่วถิง”ร้องเรียกด้วยเสียงอ่อนหวานอย่างที่สุด ทุกคำ ที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความสุขของหญิงสาว

เมิ่งเวยหยูนดึงกระโปรงตัวสั้นสีแดงสดตัวนั้นที่ตั้งใจ เลือกมาโดยเฉพาะ ขับให้ผิวเธอขาวดุจหิมะ สวยงามน่า หลงใหล
หวีโย่วถึงกวาดสายตามองเมิ่งเวยหยูนเพียงเล็ก

น้อย เธอมาทําอะไร

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนทั้งคู่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ทว่า เมื่อหวีโย่วถิงเห็นเมิ่งเวยหยูนกลับไม่มีความรู้สึกดีใจใดๆ

แววตาของเมิ่งเวยหยูนหมองไปเล็กน้อย สูบลมหายใจ เข้าลึกๆทีหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าไปยังหวีโย่วถิง”โย่วถิง เที่ยงนี้เราไปทานข้าวด้วยกันดีไหม

เธอพูดพลางเกี่ยวแขนหวีโย่วถิงไว้แน่น ทันใดนั้น ขา เธอลื่นไปทีหนึ่ง ก่อนจะตกเข้าไปในอ้อมอกของหวี โย่วถิง

เสียงอ่อนหวานดังขึ้น เมิ่งเวยหยูนเข้าไปนั่งอยู่บนตัก ของหวีโย่วถิงแล้ว เธอดวงหน้าแดงก่ำ เม้มริมฝีปากชมพู ไว้เล็กน้อย ขาขาวอันเรียวยาว

ริมฝีปากของหวีโย่วถิงอยู่ตรงหน้า เมิ่งเวยหยูนค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงไป บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่าร้อน มี เหงื่อซึมออกจากมือเธอเล็กน้อย แขนทั้งสองข้างคล้อง คอหวีโย่วถิงไว้ ทั้งคู่เข้าหากันเรื่อยๆ

ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ขอเพียงมีความสัมพันธ์ฉันสามี ภรรยากับหวีโย่วถิงจริงๆ เธอก็จะสามารถวางใจได้อย่างแท้จริงแล้ว

ฝ่ามือหนาของชายหนุ่มประคองใบหน้าของหญิงสาวไว้ หวีโย่วถึงเกิดอารมณ์ขึ้นแล้วหรือ

เมิ่งเวยหยูนดีใจสุดๆ ลมหายใจก็เร็วยิ่งขึ้น

ทว่าวินาทีต่อมา ฝ่ามือหน่าคู่นั้นของหวีโย่วถิงกลับหยุด การกระทำต่อจำนั้นของเธอลง”เมิ่งเวยหยูน ตอนนี้เป็น เวลาทํางาน”