บทที่ 10 อดทนไม่ไหว

ที่แท้คนที่จับแขนของเขาไว้คือครูประจำชั้นของเขานั่นเอง ครู ประจำชั้นคนนี้ชื่อครูหลินเป็นครูคนแรกที่หลิวไห่รู้จัก ครูหลินมี น้ำใจกับเขามากทั้งช่วยแนะนำหลายอย่าง ครูหลินส่ายหน้าแล้ว บอกเขา

“อย่าเข้าไปยุ่ง เธอเพิ่งมาอย่าหาเรื่องเจ้าของโรงเรียนนี้ก็คือ เจ้าของบริษัทที่พ่อของเธอทํางานอยู่ นั่นลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ของเขาเธอจะทำให้พ่อเดือดร้อนได้ ให้ครูจัดการเอง”

หลิวไห่จึงหยุดนิ่ง ครูหลินเดินเข้าไปไม่ได้ห้ามปรามเด็กเกเร กลุ่มนั้นแต่กลับพูดจาด้วยดี ๆ

“เกิดเรื่องอะไรกันจ้ะ แยกย้ายไปกินข้าวได้แล้วเวลาพักใกล้

หมดแล้วนะ อ้าวอาเงินหกล้มเหรอมาครูช่วย”

ครูหลินเป็นคนสวยเพิ่งเรียนจบไม่นานก็มาเป็นครูที่นี่ เพราะ ความสวยของครูจึงถูกใจลูกชายของท่านประธานคนนั้นเป็น อย่างมาก มันขยับห่างมองครูหลินตาวาว ไม่สนใจสายตาของ เด็กคนอื่น ในโรงเรียนที่กำลังแอบมอง

“คนสวยนี่เอง ใจดีอีกแล้วนะ”

เด็กคนนั้นมองครูหลินโดยไม่ละสายตา หลิวไห่วางจานข้าว นั่งลงคล้ายจะตั้งใจกินข้าวต่อไม่สนใจเรื่องนั้นอีก ในเมื่อครู จัดการแล้วก็คงไม่มีอะไร
จนกระทั่งได้ยินเสียงของครูหลินดังขึ้น

“กู้เพิ่งฉันเป็นครูของเธอนะ”

หลิวไห่ไม่ทันได้ดูว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้ยินผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง ของเขาพูดเบา ๆ

“ครูหลินหาเรื่องแล้ว เพิ่งเคยไว้หน้าใครที่ไหนไปจูบครูแบบ นั้นคิดดูว่าเรื่องนี้ใครจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

หลิวไห่วางซ้อน ที่แท้คนคนนี้ก็เป็นลูกชายคนสุดท้องของ ประธานกู้เจ้านายของพ่อนั่นเอง เขาเคยเห็นประธานในทีวี หลายครั้งมีธุรกิจมากมายทั้งในจีนแผ่นดินใหญ่และในฮ่องกง ยังได้ยินพ่อของเขาพูดถึงหลายครั้งว่าเป็นคนเด็ดขาดและน่า กลัวคนหนึ่ง

ว่ากันว่าเขาชอบอยู่ที่ฮ่องกงเพราะมีภรรยานอกสมรสอยู่ที่นี่ เป็นดาราสาวสวยที่เขาหวงแหนและยังให้กำเนิดบุตรชายคน หนึ่ง หลังจากลูกชายเกิดประธานกู้ก็หย่าขาดจากภรรยาคนเก่า และแต่งงานจดทะเบียนกับภรรยาคนสวยทันที

ครูหลินอบรมเพิ่งอีกหลายคำ น้ำเสียง เยือกเย็นเป็นอย่าง

ยิ่ง

“ครูจะไม่ถือสาที่เธอทำแบบนี้ คงเป็นอารมณ์ชั่ววูบของวัยรุ่น แยกย้ายกันไปเถอะใกล้จะหมดเวลาพักแล้ว”

ครูหลินหน้าแดง ยังพยายามอบรมลูกศิษย์เป็นอย่างดี น่า แปลกที่มีครูอีกหลายคนอยู่ในบริเวณนี้แต่ไม่มีใครเข้ามาห้ามปรามหรือช่วยครูหลินแม้แต่คนเดียว

การที่ผู้หญิงคนหนึ่งถูกทำลายชื่อเสียงเพราะเด็กนักเรียนของ ตัวเองท่ามกลางสายตาของเด็กเป็นจํานวนมาก เมื่อพยาน ชัดเจนแบบนี้ถ้าเป็นที่อื่นกู้เพิ่งก็มีปัญหาแล้ว

แต่ที่นี่ไม่ใช่แบบนั้น กู้เพิ่งไม่กลัวใคร เขาต่อว่าครูที่กล้าสั่ง สอนเขา ครูหลินจึงดุเบา ๆ ไปครั้งหนึ่ง เมิ่งไม่พอใจขาจับ ต้นคอของครูหลินแล้วจูบลงมาอีกครั้ง ครูหลินขัดขืนจึงถูกเขา ผลักลงไปกองกับพื้น พร้อมกับทำท่าทางยโส

“นังผู้หญิงร่าน คิดว่าฉันไม่รู้ประวัติเธอเหรอ ต่อหน้าคนใน โรงเรียนทำเป็นครูที่แสนดีคิดจะมาสั่งสอนฉัน แม่แกมันก็ผู้หญิง ขายตัวคนหนึ่งส่วนแกเองถึงจะชุบตัวก็ไม่ต่างจากแม่แกหรอกว่า มั้ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เสียงหัวเราะของบรรดาลูกสมุนของกู้เพิ่งดังขึ้น ครูหลิน พยายามลุกขึ้นแต่กลับถูกหนึ่งในลูกสมุนของกู้เพิ่งผลักลงไปอีก คราวนี้หลินให้ไม่สามารถอดทนได้แล้ว เขาลุกขึ้นแล้วตวาดออก ไปอย่างแรง

“หยุดลวนลามครูเดี่ยวนี้

หลิวไห่วางซ้อนลงอย่างแรง ดวงตาจับจ้องที่ใบหน้าของเพิ่ง ในขณะที่กู้เพิ่งก็มองเขาเช่นกัน