บทที่ 3 หาคนช่วย

หลี่เจี่ยซินกลัดกลุ้มเรื่องหนี้สินเป็นอย่างยิ่ง หลินกว่างเพื่อนที่ คบกันตั้งแต่ยังเด็กจึงชวนเธอไปผ่อนคลาย หลี่เจียซินทุนที่เพื่อน สาวรบเร้าไม่ไหวเธอจึงถูกอีกฝ่ายลากออกไปในที่สุด

“ถ้าเธอมาฉันถึงวางใจกล้าเมาได้เต็มที่

ความลับเรื่องหลี่เจี่ยซินเป็นยอดนักสู้มีหลินกว่างที่รู้ดีทุกอย่าง หญิงสาวจึงวางใจเป็นอย่างยิ่งเวลาที่มาเที่ยวกับหลี่เจียซิน

ยิ่งดึกเสียงเพลงยิ่งดัง หลี่เจียซิน ใช้สำลีอุดหูเธอไม่มีอารมณ์ จะสนุกจึงได้แต่ปล่อยให้เพื่อนสาวเต้นเพียงลำพัง

วันนี้หลี่เจียซินมาที่นี่ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือตั้งใจจะคุยกับ คุณชายใหญ่ตระกูลจินผู้เป็นเจ้าของผับใหญ่แห่งนี้ เพราะเธอ เป็นคนสวยที่หายากในแถบนี้ชื่อเสียงจึงเลื่องลือ หลี่เจี่ยซินจึง ถูกคุณชายใหญ่คนนี้ตามจีบมานาน แต่เธอก็ไม่เคยสนใจ

ในตอนนี้เมื่อจวนตัว นอกจากเขาคือคนร่ำรวยเพียงคนเดียวที่ เธอรู้จักแล้ว หลี่เจียซินก็ไม่รู้จักใครอีก คืนนี้จึงคิดจะมาพบเขา เพื่อขอยืมเงินสักก้อนเพื่อไปตัดยอดเงินกู้ก่อนที่ตึกของเธอจะถูก ขายทอดตลอดตามหมายศาล

เธอเดินไปบอกคนคุมผับที่รู้จักว่าตัวเองต้องการพบคุณชาย ใหญ่ การมาของหลี่เจียซินทำให้เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แถม หญิงสาวยังขอพบเขาด้วยตัวเองทำให้คุณชายใหญ่ถึงกับแปลกใจ

“พาเธอเข้ามา”

คุณชายใหญ่นั่งอยู่ท่ามกลางสาว ๆ ในห้องส่วนตัว สายตา มองไปที่ประตูจนกระทั่งเห็นหลี่เจียซินกับหลินกว่างเดินเข้ามา ผู้ หญิงทั้งสองนั่งลงตรงข้าม คุณชายใหญ่มองหลี่เจียซินด้วย ดวงตาเป็นประกาย สองสาวทักทายเขาอย่างสุภาพ

“เสี่ยวนคนสวยของผม วันนี้มาหาถึงที่นี่ทำให้ผมแปลกใจ ไม่น้อย”

หลี่เจี่ยซินไม่เสียเวลาคุยเรื่องไร้สาระกับเขา เธอจึงเข้า ประเด็นทันที

“ฉันมีธุระจะคุยกับคุณชายใหญ่”

คุณชายใหญ่หัวเราะ ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบพร้อมกับไล่เด็ก ๆ

ออกไป

“หลินกว่างคุณก็ด้วย”

หลินกว๋างกับคุณชายใหญ่ค่อนข้างคุ้นเคยกัน เพราะในตอนที่ เขาตามจีบหลี่เจียซินอย่างหนักนั้นมีหลินกว่างคอยเป็นแม่สื่อ แต่สุดท้ายเมื่อเพื่อนไม่สนใจเธอก็ไม่ฝืนใจเพื่อนและเลิกเชียร์อีก ต่อไป

หลินกว่างมองหลี่เจียซินด้วยสายตาเป็นห่วง เธอไม่ได้ห่วงว่า หลี่เจียซินจะเป็นอันตราย แต่กลัวเพื่อนของเธอจะเป็นคนทำ อันตรายคุณชายใหญ่จนออกจากผับแห่งนี้ไม่ได้
“ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงระวังตัวด้วยนะฉันจะรีบคุยรีบออกไป หลี่เจียซินบอก หลินกว่างบีบมือเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกไป ภายในห้องที่เย็นเฉียบ เสียงเพลงถูกลดลงแล้ว คุณชายใหญ่ นั่งไขว่ห้างอย่างผู้ที่อยู่เหนือกว่า

“ว่ามามีเรื่องเดือดร้อนอะไร ทำให้คนสวยของผมยอมมาพบ

ผมถึงที่นี่”

แน่นอนว่าคนยิ่งยโสอย่างหลี่เจียซินย่อมไม่วิ่งมาหาเขา ถ้าไม่ จําเป็นจริง ๆ

“บ้านของฉันกำลังจะถูกธนาคารยึด ฉันจะขอยืมเงินคุณค่ะ”

คุณชายใหญ่ยิ้ม ใบหน้าดูอบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่ใช่คน หล่อใบหน้าธรรมดาแต่รูปร่าง ใช้ได้และมีเงินมาก ดังนั้นคนมี เงินไม่จำเป็นต้องหล่อก็รู้สึกว่าตัวเองมีหน้าตาเหนือคนอื่นแล้ว

“ไม่ได้ดูถูกนะ แต่เสี่ยวชินจะเอาอะไรมาใช้ผมกิจการของคุณ รายได้ก็แค่พอเลี้ยงปากท้องคนในโรงเรียนไม่ใช่เหรอไม่พอใช้ หนี้หรอก”

หลี่เจียซินขยับเข้ามาใกล้ คุณชายใหญ่รินเหล้าให้เธอ หลี่เจีย แต่แล้วหญิงสาวก็ยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด

คุณชายใหญ่ยิ้ม หลี่เจียซินพูดต่อ

“ฉันจะทำงานเพิ่ม ไม่มีทางเบี้ยวคุณชายแน่นอนค่ะ เชื่อฉันนะ คะ”
หลี่เจียนขอร้อง ใบหน้าสวย ๆ ของเธอถูกใจเขาเป็นอย่าง ยิ่ง คุณชายใหญ่สกุลจินจึงพูดว่า

“ถ้าตกลงเป็นผู้หญิงของผมก็ไม่วุ่นวายแบบนี้แล้ว รับรองว่า ชีวิตของเสี่ยวซินจะสุขสบาย ถึงจะออกนอกหน้าเป็นภรรยาตาม กฎหมายไม่ได้แต่ผมไม่ทำให้คุณลำบากแน่นอน”

หลี่เจียซินเป็นเพียงผู้หญิงจากชนชั้นกลางคนหนึ่ง ไม่สามารถ แต่งงานกับเขาเพื่อเชิดหน้าชูตาได้อยู่แล้วเธอรู้เรื่องนี้ดี แต่เธอก็ ไม่ต้องการเป็นเมียเก็บของใครและอีกอย่างเธอไม่ได้รู้สึกอะไร กับคุณชายใหญ่คนนี้

“ฉันจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้ค่ะ”

คุณชายใหญ่หัวเราะ

“ตอนนี้ยังต้องวิ่งมากู้เงินผู้ใช้หนี้ แล้วจะมีวิธีไหนหาเงินมาคืน ผมล่ะ เสี่ยวซินนี่มองโลกในแง่ดีเกินไปแล้วถ้ามีอะไรง่ายคุณก็ คงไม่ลำบากแบบนี้ คิดดูให้ดีหรือถ้าคิดไม่ได้ผมก็มีวิธีช่วย

เขายังยืนเหล้าให้เธออีกแก้ว หลี่เจียซินยกแก้วแล้วชนกับเขา ตามมารยาท ยังไงวันนี้เธอก็ต้องง้อเขา

“คุณชายจะไม่ให้ใช่หรือเปล่าคะ”

เธอถามออกไปในที่สุด

“ก็ถ้าเสี่ยวซินเป็นเด็กดี รับปากผมก็ไม่ใช่เรื่องยาก

หลี่เจียซินเริ่มคิดหาทางอื่น เธอลุกขึ้นแล้วบอกเขาอย่างสุภาพ
“ฉันขอคิดดูก่อนค่ะ ขอบคุณที่ยื่นข้อเสนอนะคะแต่ฉันอยาก ให้คุณชายใหญ่เข้าใจฉันไม่อยากเป็นเมียเก็บใครจริง ๆ ค่ะ”