บทที่ 6 เรื่องวุ่นวายไม่จบสิ้น

หลี่เจียซินออกจากโรงแรมในสภาพทุลักทุเล เธอยังคว้าเสื้อ สูทของผู้ชายคนนั้นติดมือมาด้วย เพราะสภาพชุดของเธอตอนนี้ ขาดเป็นหย่อม ๆ แน่นอนว่าเกิดจากฝีมือของตัวเอง เขาตัวใหญ่ ไม่ใช่น้อยเธอจึงใชเสื้อสูทเพียงตัวเดียวคลุมร่างของตัวเองจน มิด

หลี่เจียซินไม่มีเงินติดกระเป๋าแล้ว โทรศัพท์ของเธอก็หายไป ด้วยหนทางเดียวที่จะกลับบ้านได้ก็คือเดิน หลี่เจียซินเป็นสาว แข็งแรงแต่อากาศที่หนาวเหน็บในเวลาที่สามของค่ำคืนอันแสน บ้าคลั่งนี้ก็ทำให้ตัวของเธอสั่น ถ้าขืนเธอยังอยู่ตรงนี้อาจจะแข็ง ตายแน่ ๆ

หญิงสาวเร่งจังหวะเดินให้เร็วขึ้น เดินไปเรื่อย ๆ จนรู้สึกปวด เท้า เธอใส่รองเท้าส้นไม่สูงมากนักแต่เดินไปมากก็ทนไม่ไหวใน ที่สุดหญิงสาวก็ถอดรองเท้าออกมาถือ เดินมาได้สักพักด้านหน้า เป็นตึกค่อนข้างเปลี่ยวแต่หลี่เจียซินก็ไม่กลัว ถิ่นนี้เธออาศัยอยู่ ตั้งแต่เด็กรู้ทุกซอกทุกมุมของแต่ละตึกดี

แต่แล้วเหตุการณ์แห่งความวุ่นวายยังไม่จบ เมื่อหลี่เจียซิน ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น หลี่เจียซินยังไม่ทันจะหลบหนีจากเหตุการณ์ นี้เธอก็ถูกผู้หญิงร่างยักษ์คนหนึ่งชนเข้าจนเธอเกือบจะล้ม โชคดี ที่พื้นฐานวิชาต่อสู้ของเธอแข็งแกร่งร่างกายพลิ้วไหวจึงไม่ล้มลง ไปง่าย ๆ ยังช่วยประคองผู้หญิงคนนั้นไว้ได้อีกด้วย
“ช่วยฉันด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย”

หลี่เจียซนคิดว่านี่มันอะไรกันอีก ความวุ่นวายของคืนนี้ทำท่า จะไม่หมดสิ้น หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วยกันสองคน ในตอนนี้คนหนึ่ง รูปร่างแข็งแรงบึกบึนอีกคนหนึ่งบอบบางราวกับกิ่งไผ่ที่พร้อมจะ ลู่ไปตามลมแต่คนที่ร้องขอให้ช่วยเหลือกลับเป็นผู้หญิงร่างยักษ์ นั่น

หลี่เจี่ยซินรู้สึกสงสารและไม่มีเวลาแล้วเมื่อเสียงนั้นดังเข้ามา ใกล้เรื่อย ๆ เหมือนว่าจะมีบางสิ่งเหนียว ๆ ไหลออกมาจากแขน ของผู้หญิงคนนี้

หลี่เจี่ยซินเข้าใจแล้วเสียงปืนที่เธอได้ยินนั้นกำลังไล่ตามล่า ใครอยู่ หญิงสาวจึงฉุดกระชากแขนของผู้หญิงคนนั้นให้วิ่งตาม เธอมาทันที

เรียกได้ว่าหลี่เจี่ยซินแทบจะลากร่างยักษ์นั้นให้ติดตามเธอมา อย่างว่องไว ทั้งสองคนวิ่งกันสุดชีวิตหลี่เจียซินไม่อยากยุ่งเรื่อง ของคนอื่น ถ้าเป็นไปได้ขอให้การช่วยเหลือผู้หญิงคนนี้สามารถ ผ่านพ้นไปได้โดยที่ไม่มีใครเห็นหน้า

นั่นเป็นเพราะเรื่องของเธอในตอนนี้ก็หนักหนาสาหัสเกินไป แล้ว เธอไม่อาจรับสิ่งใดได้อีก

หลี่เจียซนคิดจะจัดการให้เสร็จแล้วรีบจากไป เธอลากผู้หญิง คนนั้นให้เข้าไปอยู่ในกองขยะ ใช้ถุงดำคลุมจนมิด ผู้หญิงคนนี้ ยังคงตกใจมากหลี่เจียซินให้เธอทำอะไรแม้จะอยู่ในกองขยะเขาไม่ปริปากออกมาสักคำ

“อยู่ในอย่าขยับ ฉันจะจัดการ”

หลี่เจี่ยซินอำพรางร่างของเธอคนนั้นจนกลืนไปกับขยะเหม็น พวกโดยกล่องกระดาษบังเขาแล้วเธอมา ทำท่าเมาเล็กน้อย คนกลุ่มนั้นตามไม่เห็นผู้หญิงนั้นแล้ว

ท่าทางของพวกมันระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง พวกมันมองเธอหล เจียก้มหน้าทำผ่านหลี่เจียซินแอบมองเล็กน้อย

พวกมันกันราวห้าคน ท่าทางแต่ละคนเหมือนเป็นพวก มือปืนรับจ้าง ใหญ่หากพวกนักการเมือง ก็ต้องเป็นพวกเศรษฐีที่ทำ ธุรกิจแล้วผลประโยชน์กัน

ด้านหน้าเป็นทางแยก พวกมันแบ่งสองกล มกระทั่ง สามที่เหลือกำลังจะเดินไป ที่ออกมา หลี่เจียซินได้แต่เสียง จิ๊ ลำคอ

จะมาจามอะไรตอนนี้อีกนิดเดียว

ผู้ชายสามคนนั้นหัวเราะ เดินยังกองขยะกองใหญ่ค้นหา คนที่พวกเขาต้องการ
“คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”

ชายร่างโตคนหนึ่งพูดขึ้น ในขณะที่มันเริ่มเล็งปืนไปที่กองขยะ หลี่เจียซินเห็นแล้วว่าตอนนี้ปืนในมือทั้งหมดของพวกมันใส่ กระบอกเก็บเสียงเข้าไปที่ปลายปืนเรียบร้อยแล้ว เมื่อสักครู่คง เกิดเสียงดังจนอาจพาคนแห่มาเป็นแน่ ดูแล้วมันคงตั้งใจฆ่าพี่ สาวคนนั้น กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้พวกมันยังไม่ละเว้น

“ไม่ต้องเสียเวลาค้น ยิงกราดไปเลยไปเลยยังไงมันก็ไม่รอด แน่”

คงเป็นเพราะขยะกองนั้นค่อนข้างเป็นขยะกองใหญ่ พวกมัน คงกลัวเชื้อโรคจึงไม่ลงมือ หลี่เจียซินมองพวกมัน หนึ่งในสามคน จึงพูดขึ้น

“แล้วผู้หญิงคนนี้ล่ะ มันเห็นหน้าพวกเราแล้ว”

“ฆ่าสิจะรอให้มันเป็นพยานลากมึงเข้าคุกหรือไง” หลี่เจียซินเป่าปาก เธอคำนวณองศาการต่อสู้อย่างว่องไว ชาย หนุ่มคนนั้นยกปืนมาหาเธอแล้วเดินมาช้า ๆ

“เสียดายสวยมากด้วย ไม่คิดว่าจะมาตายเปล่าเพราะดันเห็น เรื่องที่ไม่ควรเห็นเข้า

หลี่เจี่ยซินใจเต้นระทึก อะดรีนาลีนหลั่งไปทั่วร่างกายแต่ ดวงตายังสงบนิ่ง รู้สึกว่าช่างเป็นวันที่วุ่นวายไม่รู้จบเสียจริง เพียงผู้ชายคนนั้นกะพริบตาเธอเคลื่อนไหวรวดเร็วแย่งปืนจาก ผู้ชายคนนั้นมาแล้วยิงเข้าที่ขาของมันทั้งสองข้าง ก่อนเล็กไปที่ผู้ชายอีกสองคนยิงไปที่มือที่พวกมันถือปืนแม่นยำเป็นอย่างยิ่ง

เพราะพวกมันคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง จึงไม่มี ใครระวังตัวและไม่มีใครคาดคิด หลี่เจียซินเดินมาช้า ๆ ยิ่งไปที่ ข้อเท้าของคนอีกสองคนจนทรุด

หญิงสาวสะบัดล่าคอเสียงดังกรอบ สามคนนั้นร้องโหยหวน

อย่างน่าเวทนา

“แกคิดจะฆ่าใครกัน พวกสวะเอ๊ย”

หลี่เจียซินสบทเสียงดัง พร้อมกับร้องเรียก

“พี่สาวคนสวยออกมาเถอะปลอดภัยแล้ว พวกมันไม่สามารถ ทําอะไรคุณได้แล้ว”