ตอนที่ 14 เป็นตัวเองที่พ่ายแพ้

ยกเรื่องในปีนั้นขึ้นมาพูด เหมือนกับเขารู้สึกหงุดหงิดมาก ดึงเนก ไทที่ผูกอยู่ตรงคอลงด้วยความโกรธ ถอดเสื้อสูทบนตัวออก แล้ว โยนไปบนโซฟาในห้องโถงใหญ่

สุดท้าย “ตุ๊บๆๆ….. ถุงยางอนามัยที่ซื้อมาตอนกลางวันก็ ร่วงหล่นออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา หล่นกระจายทั่วไปหมด

เสี่ยวหนานมองถุงยางอนามัยอย่างตะลึง และก็มองเขาอีก

ครั้ง สายตาเต็มไปด้วยความเก้อเขินจนทำอะไรไม่ถูก

จิ้งอี้เซวียน ไม่คาดคิดว่าของสิ่งนี้จะหล่นลงมา ชอบหล่นมา บ่อยๆ ให้เขาเก็บ

“ผู้ชายจะพกสิ่งนี้ติดตัวไว้ แปลกมากเลยเหรอ”

รู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆของเสี่ยวหนานที่มองมา จิ้งอี้เซวียน ถามเธอด้วยเสียงเรียบนิ่ง

“ไม่ใช่นะ”

เสี่ยวหนานส่ายหน้าปฏิเสธ

ใช่ เขามีคู่หมั้นแล้ว พกสิ่งนี้ติดตัวไว้จะแปลกได้ยังไง

“หรือคุณจำได้ว่าฉันเคยชินกับการไม่พกถุงยางอนามัยมาตลอด”
เสี่ยวหนานสูดลมหายใจเข้าไป “จิ้งอี้เซวียน คุณอย่ามาเล่น ลิ้นนะ”

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่สง่างามและสูงส่งมาตลอด แต่คำพูดกลับ หยาบคายกว่าคนชั้นล่างเสียอีก

แน่นอนว่าเขาเป็นแบบนี้ ถึงได้ผลักหยีเสี่ยวหนานไปสู่ความ ตายตลอด แม้ปีนั้นของพวกเขาก็ผุดความทรงจำทุกอย่างขึ้นมา สะพานสีเหลืองสั้นๆแบบนี้เหมือนกับว่าจะกลายเป็นความอบอุ่น เล็กๆที่อยู่ในความทรงจำของเธอ

จิ่งอี้เซวียน ไม่สนใจเสี่ยวหนานอีก ปลดเนกไทตรงคอออก โยนลงไปบนโซฟาอย่างตั้งใจ แล้วเดินเข้าไปในห้องเสื้อผ้า

เดินไปด้วยและปลดกระดุมสีทองตรงแขนเสื้อไปด้วย ใช้มือ เดียวปลดได้ในครั้งเดียวทำให้ดูสง่างามเป็นคนตระกูลชั้นสูง

“ฉันหิวแล้ว ออกไปกินข้าวก่อน

พวกเขาออกมาหาร้านอาหารที่หรูหราใกล้ๆ ตอนที่พนักงานเสิร์ฟถือเมนูเข้ามา กลับถูกจิ้งอี้เซวียน ปฏิเสธ “รอก่อน ฉันยังมีเพื่อนอีกคนหนึ่งกำลังมา

“โอเค”

พนักงานเสิร์ฟที่ถือเมนูอยู่ก็ถอยออกไปก่อน

จิ้งอี้เซวียน มองเสี่ยวหนานที่อยู่ข้างๆ “ไม่ชอบที่คนเยอะเหรอ”
เสี่ยวหนานพยักหน้าอย่างเบื่อหน่าย

“เพราะบ้านที่ให้คุณออกแบบ เป็นเรือนหอสำหรับงาน แต่งงาน ดังนั้นฉันจึงอยากให้คู่หมั้นของฉันมาแสดงความคิด เห็นด้วย”

ดังนั้น คนที่กำลังมา คือคู่หมั้นของจิ้งอี้เซวียน งั้นเหรอ

เสี่ยวหนานรู้สึกแน่นหน้าอกและหายใจถี่ เธอยกยิ้มขึ้นมา เบาๆ “แบบนี้ดีที่สุด”

สิบนาทีต่อมา…….

ก็มีเงาตัวขาวดูสง่ามายืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะของพวกเขา “อี้เซวียน รอนานไหม

เสียงที่อ่อนโยน ให้ความรู้สึกเหมือนน้ำพุใสสะอาดที่ลอยขึ้น

มา

ปากที่สวยงามของผู้หญิงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย รอยยิ้มนั้น ทําให้คนมีความสุข

ท่าทางสง่างาม โดดเด่น คำพูดที่ดูบริสุทธิ์ หลังจากที่เห็นก็รู้ ได้ทันทีว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวยและชนชั้นสูง

“ไม่หรอก พวกเราก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”
จิ้งอี้เซวียน ลุกขึ้น แล้วจึงเก้าอี้ออกให้เธอนั่ง

เขากำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ เหมือนเจ้านายที่สง่างาม ไม่มี อารมณ์โกรธเลยสักนิด

เสียวหนานคิด บางทีอาจจะเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างมาให้ดูกัน จริงๆก็ได้

เธอควรจะอวยพรพวกเขาใช่ไหม แต่ตอนที่เห็นเขาบริการ หมั้นอย่างขยันขันแข็ง ทำไมหัวใจของเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

“มาเพิ่งซี จะแนะนำให้รู้จัก คนนี้คือคุณหยี หยเสี่ยวหนาน เป็นคนที่จะมาออกแบบบ้านหลังใหม่ให้พวกเรา” จิ้งอี้เซวียน แนะนำเชี่ยวหนานให้เพิ่งรู้จัก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเห็น ห่างที่มีต่อเสี่ยวหนานอย่างสิ้นเชิง

“คุณหยี คนนี้คือคู่หมั้นของฉัน ฉู่เพิ่งซี”

เพิ่งซีเหรอ เสี่ยวหนานตะลึงงัน รู้สึกบีบหัวใจขึ้นมาเล็กน้อย บริษัทฉ่ซื่อ เตรียมจะเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลซึ่งเมื่อสี่ปีก่อน เธอก็ได้ยินแม่ของจิ้งอี้เซวียน พูดถึง

เสี่ยวหนานสูดหายใจเข้าลึกๆเงียบๆ เพื่อปัดความรู้สึกนั้น ออกไป

ชีวิตพวกเขาสามคนพัวพันกันเป็นวงกลมใหญ่ และสุดท้ายก็ กลับมาที่เดิม

บางที นี่อาจจะเป็นบทจบของพวกเขาก็ได้
“คุณหยี สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

เสียงพูดที่อ่อนโยนของเพิ่งทำให้ดึงสติของเสี่ยวหนาน กลับมา

เสี่ยวหนานมีสติกลับมาก็ยิ้มทันที แล้วจับมือของเพิ่งที่ยื่น มาอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ”

“พวกเราสั่งอาหารกันก่อนเถอะ Waiter” จึงอี้เซวียน โบกมือ เรียกพนักงานเสิร์ฟมา

พนักงานเสิร์ฟถือเมนูอาหารยื่นให้แต่ละคน

แต่ครั้งนี้จิ้งอี้เซวียน ไม่ได้สั่งในลักษณะเดียวกันกับเมื่อตอน กินข้าวกับเสี่ยวหนานครั้งก่อน ตรงกันข้ามกลับถามเพิ่งซีที่นั่ง อยู่ข้างๆอย่างใกล้ชิดมากว่า “อยากกินอะไร

ตอนที่เขาถาม สายตามองไปที่เพิ่งด้วยรอยยิ้มที่หลงใหล

“คุณหยี เป็นแขก ก็ให้คุณหยี สั่งก่อนเถอะ” เพิ่งยิ้ม รู้สึก อายเล็กน้อย

“อืม ก็ได้”

จิ่งอี้เซวียน หันไปมองเสี่ยวหนานยังคงยิ้มด้วยความเหินห่าง เล็กน้อย “คุณหยี ไม่ต้องเกรงใจเลยนะคะ อยากกินอะไรก็สั่งได้ เต็มที่เลยค่ะ”

ตอนนี้เสี่ยวหนานจู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่ได้รับ อาหารมาเยอะในครั้งนี้ เป็นกว้างขวางคอระหว่างพวกเขาสองคน

เธอควรถืออาหารไปนั่งกินคนเดียวอีกโต๊ะถึงจะถูก

“ไม่เป็นไรค่ะ พวกคุณสั่งก่อนเลยค่ะ ฉันจะไปห้องน้ำ เดี่ยว มานะคะ”

เสี่ยวหนานเดินเข้ามาในห้องน้ำเพื่อหลบหนี

เอามือกอบน้ำขึ้นมาล้างหน้า พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกตื่น หยีเสี่ยวหนานที่กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ผู้ชายข้างนอกเลิกกับ คุณไปนานแล้ว ทำไมคุณยังรู้สึกหงุดหงิดเสียใจที่เห็นเขากับ สนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ

เสี่ยวหนานเงยหน้าขึ้นมา มองตัวเองที่รู้สึกพ่ายแพ้เล็กน้อยใน กระจก