ตอนที่ 13 เหมือนคุณในปีนั้น

เธอก้าวเดินออกมาจากลิฟต์ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอคือห้องรับแขก ที่กว้างใหญ่ น่าจะมีเนื้อที่ประมาณหนึ่งร้อยตารางเมตร มีพรม เปอร์เซียสีน้ำตาลเกรดดีเยี่ยมจากอิตาลีปอยู่ที่พื้นในห้องรับแขก และข้างๆขาของเธอเป็นตู้รองเท้าที่ยาวห้าเมตร วาง ใกล้กับ ประตู

เสี่ยวหนานรีบถอดรองเท้า ก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่

สองขาเหยียบลงบนพรมเปอร์เซียสีน้ำตาล ให้ความรู้สึก มาก เหมือนกำลังเกาเท้าของเธออยู่ ให้ความรู้สึกสบายที่ไม่ สามารถอธิบายได้แพร่กระจายไปทั้งร่างกาย ร่างกายที่เหนื่อย ล้ามาทั้งวันก็เหมือนกับได้ผ่อนคลายไปเยอะ

เสี่ยวหนานมองสำรวจไปรอบๆ ห้องของเขาเป็นสไตล์การ ตกแต่งที่หรูหราแนวตะวันตกแบบโบราณ โซฟาก็เป็นหนังสื น้ำตาลเหมือนกัน ตรงกลางมีโต๊ะน้ำชาไม้จันทน์แกะสลักที่ สวยงามวางอยู่บนโต๊ะน้ำชามีเชิงเทียนยุโรปและขาตั้งขวดไวน์ วางอยู่บนขาตั้งมีขวดไวน์องุ่น Cabernet Sauvignon ปี 82 วางอยู่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจิ้งอี้เซวียน เขามาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง พ่อเป็นนายกเทศมนตรีของเมือง S แม่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ขอ งบริษัทเวินชื่อเป็นคนที่ถือหางเสือเรือคนเดียวในตอนนี้

และของตกแต่งบ้านก็วางไว้ทุกมุมของบ้าน ซึ่งราคาแพงมากจนไม่สามารถบอกได้ น่าจะประมาณหลักหมื่นจนถึงหลักแสน

ยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ ครั้งที่สองที่เสี่ยวหนานรู้สึกว่าตัวเอง ไม่สามารถเข้าถึงโลกของจิ้งอี้เซวียน ได้ และครั้งแรกก็มีความ รู้สึกแบบนี้ เมื่อสี่ปีก่อน

เสี่ยวหนานก็ไม่กล้าไปเยี่ยมชมห้องอื่นของเขาอีก เพียงแค่นั่ง รอบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน นาฬิกาบนผนังก็ดังเป็นเสียงตึง ตึง ตึง ขึ้นมา เธอขี้เกียจจะมองแล้ว จึงเพียงแค่เปิดข้อมูลการออกแบบ ที่อยู่ในมือดูอย่างไม่หยุด

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เธอรู้สึกนั่งรอต่อไปไม่ไหวแล้ว

กำลังลังเลจะกลับดีไหม แต่ทันใดนั้นเสียงประตูลิฟต์ดังตั้ง เปิดออก ก็เห็นจิ้งอี้เซวียน เดินออกมาจากลิฟต์

เมื่อเห็นเสี่ยวหนานกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาก็เหมือนกับมึนงง

ไปชั่วขณะ

เอากุญแจรถวางไว้บนโต๊ะน้ำชา ถามเสี่ยวหนานว่า “รอนาน แล้วเหรอ”

“อืม” เสี่ยวหนานพยักหน้า “ฉันคิดว่าที่อยู่ที่คุณให้ฉันเป็นที่ อยู่ของบ้านใหม่ของคุณ

จิ้งอี้เซวียน ไม่สนใจเธอ เดินไปยังห้องครัวแบบเปิด เปิดตู้เย็น ออก หยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง หลังจากดื่มไปหลายอีก ถึงได้ หันมามองเสี่ยวหนานที่ตามมา “ถ้ารู้ว่าไม่ใช่ที่อยู่ห้องใหม่ ก็จะไม่มางั้นเหรอ”

เสี่ยวหนานเงียบ

เงียบก็แสดงว่ายอมรับ

จิ้งอี้เซวียน หันหลังมา ยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา “กลัวว่าฉัน จะทําอะไรคุณงั้นเหรอ”

สุดท้ายก็ส่งเสียงออกมา “คุณสบายใจได้ ตอนนี้ฉันไม่ เหมือนเมื่อก่อน รสชาติปากมันจืดชืดไปเยอะแล้ว”

ดังนั้นผู้ชายคนนี้กำลังเย้ยหยันเธอว่ากินไม่ลงอยู่ใช่ไหม

เสี่ยวหนานยิ้มออกมาอย่างไม่มีช่องว่างให้โจมตีได้ “งั้นก็ดี ฉันยังกังวลว่าเรื่องโง่ๆที่ฉันทำเมื่อปีก่อนจะทำให้คุณวิ่ง รู้สึก รําคาญ แต่ตอนนี้ดูเหมือนฉันจะเป็นคนคิดเยอะแทน

ใบหน้าที่หล่อเหลาของจิ้งอี้เซวียน ก็เข้มขึ้นมาในชั่วพริบตา สายตามองไปที่เสี่ยวหนานด้วยความเย็นชาและสวมหน้ากาก ยิ้ม “หยีเสี่ยวหนานดังนั้นเมื่อปีก่อนยั่วเย้าฉัน เพียงเพราะแค่ ยังเป็นวัยรุ่นโง่เขลา ในปีนั้นงั้นเหรอ”

เขาถามเธอเบาๆ กระหนําเข้ามา น้ำเสียงนิ่งมาก แต่กลับเหมือนพายุซัด

เสี่ยวหนานแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ สักพัก พยักหน้า “อาจจะ

เพราะยังเป็นวัยรุ่นโง่เขลา ดังนั้นจึงยังไม่มองเห็นความเป็นจริงได้มากพอ

เพราะยังเป็นวัยรุ่นโง่เขลา ดังนั้นระยะห่างระหว่างพวกเขามัน ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่นัก

จิ้งอี้เซวียน ขาออกมา “จริงๆ แล้ว น้องสาวของคุณยังน่ารัก กว่าคุณมาก”

พูดถึงน้องสาวของตัวเอง เสี่ยวหนานตะลึงงัน ครู่เดียวคนก็ ตื่นตัวขึ้นมา “น้องสาวของฉันเนี่ยนะ ช่วงนี้คุณเจอเธอเหรอ”

ดวงตาสีดำเรียวของจิ้งอี้เซวียน หรี่ตาลง มองเธอ “หยีเสี่ยว หนานคุณกำลังกลัวอะไร คุณกลัวว่าฉันจะรักน้องสาวของคุณ หรือกลัวว่าฉัน………กับเธอ”

สีหน้าของเสี่ยวหนานก็แสดงความโกรธออกมา

“คุณไม่ทำแบบนี้หรอก” ทันใดนั้นเสี่ยวหนานก็สงบลง

คำพูดของเธอดูมั่นใจมาก เพราะจิ้งอี้เซวียน ที่เธอรู้จักไม่ใช่ คนแบบนี้แน่นอน

“ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะไม่ทำแบบนี้ล่ะ” จึงเซวียน ยิ้มอย่าง เย็นชา “หยีเสี่ยวหนานเธอก็เหมือนหยีเสี่ยวหนานที่ยังเป็นวัยรุ่น ที่โง่เขลา ในปีนั้น เหมือนคนที่เอาแต่ตามกันของคนอื่น ตามฉัน อย่างไม่ลดละ….…..

ตอนที่เขาพูดออกมา เหมือนกับว่าดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาแฝงไปด้วยความอบอุ่น

แต่ ก็เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น แล้วก็เลือนหายไป

สุดท้ายเขาก็มองบน ให้ความอบอุ่นมันหายไป และกลับมา แทนที่ด้วยความเย็นชา ได้ยินเขาพูดอย่างนิ่งๆ “ปีนั้นจึงอี้เซวียน รักหยีเสี่ยวหนานที่ยังเป็นวัยรุ่นที่โง่เขลาคนนั้น อีกทั้งไม่ เพียงแค่รักเท่านั้น และยังนอนด้วยกันอีก

พูดจบ เขายิ้มอย่างเย็นชา “ดังนั้นหยีเสี่ยวหนานอย่าพูดอย่าง มั่นใจเลย น้องสาวของคุณดูมั่นใจกว่าคุณมาก ทั้งน่ารักกว่า ทั้ง สดใสและสง่างามมากกว่า แม้แต่ฉันก็ยังไม่กล้ามั่นใจ อะไรมามั่นใจล่ะ” คุณเอา

คำพูดของเขา ทำให้เสียวหนานขมวดคิ้วแน่น “คุณบอกว่ามี แฟนแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ที่ถูกคือคู่หมั้น” จิ้งอี้เซวียน พูดแก้ไขให้เธอ ใหม่

เสี่ยวหนานสีหน้าซีดเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นทำไมคุณ ถึงไม่ปล่อยซีโร่ไป”

“เธอต่างหากที่ไม่ปล่อยฉันไป ก็เหมือนกับคุณที่มาวนเวียน กับฉันไม่ไปไหนในปีนั้น” ในที่สุดจิ้งอี้เซวียน ก็พูดออกมาอย่าง หมดความอดทน