ตอนที่ 11 คุณอาจิ่ง

เห็นสีหน้า จิ้งอี้เซวียน แปลกๆ เจ้าเด็กน้อยก็รู้สึกไม่สบายใจเล็ก น้อย มือเล็กจับหัว ใบหน้ารูปไข่ก็แดงขึ้นมา “แม่บอกว่าของสิ่งนี้ มันน่าอายที่จะหยิบออกมาโชว์ แต่เธอก็เอาสิ่งนี้ไปขายเพื่อนำ เงินมารักษาหยังหยังดังนั้นหยังหยังไม่กลัวอาย คุณอาง ของสิ่ง นี้คุณใช้ไหม ถ้าคุณต้องการล่ะก็ มาซื้อที่หยังหยังได้ไหม

เจ้าเด็กน้อยกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา มองไปที่เขาตลอด

จึงเซวียน ไม่รู้ว่าตอนนั้นควรจะร้องไห้หรือหัวเราะออกมาดี ทำไมบนโลกใบนี้ถึงมีเด็กน้อยที่เหลือเชื่อขนาดนี้

หยิบถุงยางอนามัยมาจากในมือของเจ้าเด็กน้อย ถามเขา อย่างจริงจังว่า “คุณรู้ไหมว่าของสิ่งนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร

เขาประหลาดใจจริงๆ แม่แบบไหนถึงได้สอนลูกที่ไร้เดียงสา

และชั่วร้ายแบบนี้ได้

เจ้าเด็กน้อยส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ฉันเคยถามแม่ แต่เธอก็ไม่ ยอมบอก”

จิ่งอี้เซวียน บีบไปที่จมูกเล็กๆของเขา “ไม่ยอมบอกก็ถูกแล้ว”

“แต่แม่ของฉันบอกแค่ว่าเป็นของที่ผู้ชายต้องใช้เท่านั้น

“แม่บอกว่าตอนนี้หยังหยังยังเป็นเด็ก ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องใช้แต่หลังจากนี้จะมีวันหนึ่งที่ใช้ได้” เจ้าเด็กน้อยเผยรอยยิ้มที่เต็ม ไปด้วยความพอใจและคาดหวัง

จิ้งอี้เซวียน กลับพูดไม่ออก

เขาเข้าใจแล้ว แม่ประหลาดแบบไหนก็มักจะสอนลูกให้ ประหลาดแบบนั้น และเขายิ่งสนใจแม่ประหลาดคนนี้มากจริงๆ

“โอเค ของสิ่งนี้คุณมีเท่าไหร่ ฉันจะเหมาทั้งหมดเลย”

“จริงเหรอ”

เจ้าเด็กน้อยสายตาเปล่งประกาย มือเล็กล้วงไปที่กระเป๋าทั้ง สองข้าง “นี่คือของที่ฉันแอบขโมยมาจากกระเป๋าของแม่ อาจจะ ไม่เยอะ แต่ถ้าคุณอาต้องการ ครั้งหน้าฉันจะแอบหยิบออกมาให้ คุณอีก”

แม่ของเขาต้องรู้ว่าเขากำลังขายของที่น่าอายนี้อยู่ข้างนอก ต้องสั่งสอนเขาให้ได้

เจ้าเด็กน้อยหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อชุดคนไข้ นับได้ ทั้งหมดสิบแปดอัน

“คุณอา ทั้งหมดสิบแปดอัน อันละห้าหยวนทั้งหมดมันเท่า ไหร่” เจ้าเด็กน้อยนับนิ้วและถามจิ้งอี้เซวียน อย่างงงงวย

จริงๆแล้วคณิตศาสตร์ของเขายังไม่สามารถทำให้เขาแก้ไข ปัญหาเรื่องตัวเลขที่ยากขนาดนี้ได้

“สองร้อยหยวน”
จิ่ง เซวียน คิดคํานวณ แล้วหยิบธนบัตรสีแดงสองใบจาก กระเป๋ายื่นให้เสียวเซียงหยั่ง

เสี่ยวเชียงหยังยิ้ม รีบกระโดดลงจากเก้าอี้ ยืนอยู่ตรงหน้าจึง เวียน ถามเขาอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณครับคุณอา

“หญิงหญิงหญิงหยัง…….

ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกเสียวเซียงหยัง

“พี่เสี่ยวเหม่ย” เซี่ยงหยังหันไปมอง ยิ้มกว้างจนเห็นฟัน “พี่ เสี่ยวเหม่ย ฉันอยู่นี่”

จิ้งอี้เซวียน เก็บถุงยางอนามัยสิบแปดอันซ่อนไว้กระเป๋าเสื้อ อย่างเงียบๆ

พยาบาลเสี่ยวเหมียวิ่งตรงมาที่เซี่ยงหยังบอกว่าจะเป็นเด็กดี รอพี่เสี่ยวเหมย ข้างสระน้ำพุไม่ใช่เหรอ”

“ขอโทษ เพราะลูกบอลมันดื้อรั้น มันกลิ้ง แล้วหยังหยังจำเป็น ต้องไล่ตามมันมา………. ใช่แล้ว พี่เสี่ยวเหม่ย ฉันจะแนะนำคุณ อาคนหนึ่งให้คุณรู้จัก

เสี่ยวเซี่ยงหยังพูดอยู่ก็ชี้ไปที่วิ่งอี้เซวียน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ

“ก็คือคุณอาจิ่งที่สามารถทำให้พวกพี่พยาบาลท้องได้นั่นเอง

จิ่งอี้เซวียน รู้สึกอึ้ง อยากจะหยิบเข็มกับด้ายมาเย็บปากของ เจ้าเด็กร้ายกาจคนนี้สักหน่อย
แต่เสี่ยวเหม่ยพอเห็นจิ้งอี้เซวียน นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว ตอนแรก ตะลึงงัน ต่อมาสักพักหน้าก็เริ่มแดงขึ้นมา

“คุณหมอจ๋ง สวัสดี……..สวัสดีค่ะ

“สวัสดีครับ”

จึงอี้เซวียน ยิ้ม แล้วทักทายกับเธอเบาๆ ใบหน้าอันหล่อเหลา ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา

“ใช่แล้ว เจ้าเด็กน้อยคนนี้ป่วยเป็นอะไร

“เป็นโรคภาวะเม็ดเลือดขาวบกพร่อง”

จิ่งอี้เซวียน ขมวดคิ้ว เด็กขนาดนี้ก็เป็นโรคแบบนี้ได้ แถมโรค นี้โอกาสที่จะเป็นได้คือหนึ่งในหมื่นเปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือว่าน้อยมาก

“ยังหาไขกระดูกที่เข้ากันไม่ได้เหรอ

“ใช่ หามาหนึ่งปีแล้ว ก็ยังไม่เจอ”

จึงอี้เซวียน ส่งเสียงเข้มออกมาอย่างคิดไตร่ตรอง เขาลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันยังมีผ่าตัดอีกที่ต้องจัดการ ครั้งหน้าค่อย กันใหม่”

“ค่ะ คุณไปทำงานเถอะ” ใบหน้ารูปไข่ของเสี่ยวเหมียยังคง

แดงอยู่

“คุณอาจิ่ง บายบาย” เสี่ยวเซี่ยงหยังบอกลาจิ้งอี้เซวียน อย่างอาลัยอาวรณ์

“ไว้เจอกันใหม่”

พูดจบ จิ้งอี้เซวียน ก็ก้าวเดินออกไป

มองแผ่นหลังที่ยาวของเขา เสี่ยวเหม่ยก็อดไม่ได้ที่ต้องถอย หายใจออกมาแล้วพูดว่า “หล่อมากจริงๆ……

“อืม อืม” เสี่ยวเซี่ยงหยังพยักหน้าอย่างเห็นด้วย โดยเฉพาะ ตอนที่ซื้อถุงยางอนามัย ตอนนั้นหล่อที่สุด

“แต่……” เสี่ยวเหม่อมองเสี่ยวเซี่ยงหยังที่อยู่ในอ้อมกอด และ ก็มองแผ่นหลังที่ห่างออกไปอีกครั้ง ก่อนหน้านี้ไม่ได้มองดูให้ดี ครั้งนี้พอได้มาเห็นคุณหมอจึง ใกล้ๆ จู่ๆก็รู้สึกว่า เหลี่ยมเล็กๆ ของคุณเหมือนกับของเขาอยู่เล็กน้อย

เสี่ยวเซี่ยงหลังหัวเราะ ฮ่าๆ ออกมา “ใครเป็นคนทำให้เรา พวกเราเกิดมาหล่อล่ะ”

“ชิ หลงตัวเอง”

ก่อนเข้าห้องผ่าตัด จึงอี้เซวียน กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่ง

ตัว

ถอดเสื้อกาวน์สีขาวออก ตุ้บๆๆ ถุงยางอนามัยที่ซ่อนไว้ก็หล่น ออกมาทั้งหมด

“เอ๋ พี่รอง ปกติเข้างานยังต้องพกของพวกนี้ด้วย ทำไมอ่ะกลัวตัวเองจะมีอารมณ์ทางเพศตลอดเวลา ใช่ไหม” ใช่หลิงพี่สาม เห็นถุงยางอนามัยที่อยู่บนพื้น ก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขา

จิ้งอี้เซวียน ยิ้มแต่ข้างในไม่ได้ยิ้มตาม “ตอนนี้ฉันก็เกิด

อารมณ์ทางเพศ หรือคุณมาลองเป็นเพื่อนฉันดี

ใช่หลิง ดอกเบญจมาศแน่น หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “อย่านะ ฉันไม่ได้สนใจผู้ชายนะ” เขาพูดอยู่ก็ยังชี้ไปที่ส่วนล่าง ของตัวเองอย่างสมจริงสมจัง

จิ้งอี้เซวียน ก้มตัวลงไปเก็บถุงยางอนามัยขึ้นมาจากบนพื้น “ถ้าฉันบอกว่าของสิ่งนี้เป็นเด็กที่อายุยังไม่ถึงสามขวบมาขายให้ ฉัน ก็คงจะไม่มีใครเชื่อ

“ฮ่าๆๆๆ คุณอย่ามาหลอกกันเลย” ใช่หลิง ยิ้มและก้าวไปข้าง หน้า

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในตู้ของจิ้งอี้เซวียน ก็ดัง

ขึ้นมา เขาขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับไข่หลิง อีก จึงกดรับสาย