ตอนที่ 7 ฉันหวังดีกับคุณ

“คุณหมอจึง แต่ตอนนี้ฉันยังรู้สึกไม่สบายมาก ฉันไม่…….

“หยีซีโร่”

จิ้งอี้เซวียน พูดแทรกคำพูดของเธอขึ้นมา “แต่ละเตียงใน แผนกศัลยกรรมสมองของพวกเรานั้นมีราคาแพงมาก อีกอย่าง ทุกเตียงต่างก็เป็นสิ่งที่ใช้ช่วยชีวิตคนที่ได้รับบาดเจ็บด้วย

“แต่ ฉัน…….”หยีซีโร่อยากจะอธิบายด้วยความรู้สึกผิด

“ได้ยินว่าคุณชอบฉันเหรอ” ทันใดนั้นจึงอี้เซวียน ก็เปลี่ยน

หัวข้อบทสนทนาขึ้นมา ทันใดนั้นเสี่ยวหนานก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคน

นี้จะพูดอะไรกันแน่

หยีซีโร่รู้สึกตกใจและขณะเดียวกันก็มองไปที่เขา

“อย่าเสียเวลาเปล่าเลย คุณไม่ใช่สเปคของฉัน อีกอย่าง……. เขาชำเลืองมองขาที่ใส่เฝือกอย่างนิ่งเฉย ยกมุมปากอย่างเย็นชา แล้วพูดเสียงขำเบาๆว่า “ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่าผู้หญิงที่ กระโดดตึกฆ่าตัวตายเพื่อผู้ชายจะมีสติปัญญาแบบไหน”

เขาพูดอยู่ ก็หันไปมองเสี่ยวหนานแวบหนึ่ง “ได้ยินว่าคนที่มี สติปัญญา มันติดต่อกันได้ ไปรู้สึกรักและเจ็บปวดด้วย และคุณ ก็ยังไม่มีค่าพอที่ฉันจะต้อง
เสี่ยวหนานสูดหายใจเข้าไปลึกๆ บริเวณอกเหมือนกับถูกของ แหลมคมบางอย่างแทงเข้าไป รู้สึกเจ็บปวดมากเหลือเกิน คำพูดนี้มันคุ้นหูมาก สี่ปีก่อน คำพูดของผู้ชายคนนี้ก็ยังคงดัง ก้องอยู่ในหู เขาพูดว่า หเสี่ยวหนานได้ยินว่า”ได้ยินว่าคนที่มี

สติปัญญา มันติดต่อกันได้ แต่ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้คุณติดต่อ

ให้มากพอ คุณบอกว่าพวกเราติดต่อกันตอนกลางคืน และติดต่อ

กัน……..โดยการมีเพศสัมพันธ์โดยตรง ใช่ไหม”

“แล้วก็ ฉันมีแฟนแล้ว”

ทันใดนั้น คำพูดของจิ้งอี้เซวียน ก็ได้ดึงเสี่ยวหนานที่กำลัง นึกถึงอดีตกลับมาสู่ความเป็นจริงทันที

เธอตะลึงงันไปชั่วขณะ และดวงตาหมองลง

และหยีซีโร่ก็มีน้ำตาไหลออกมา

และใช่ คำพูดที่ไม่มีความเห็นใจและโหดร้ายเหล่านั้น จะมีผู้ หญิงสักกี่คนกันที่สามารถทนรับไหวได้

“พวกคุณก็เก็บของซะ ตอนบ่ายเตรียมย้ายห้องพักผู้ป่วย

จิ่งอี้เซวียน พูดจบ ก็หันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

“ไม่ว่าจะยังไง ฉันจะไม่เลิกราง่ายๆแน่”หยีซีโร่ที่กำลังนอนอยู่ บนเตียง ก็ตะโกนอย่างดื้อรั้นตามหลังของเขาไป
ภายในห้องพักผู้ป่วย เหลือเพียงแค่หยีเสี่ยวหนานและหยีซีโร่ น้องสาวสองคน

“พี่ เรื่องที่ฉันกระโดดตึกฆ่าตัวตาย คุณเอาไปพูดกับเขาใ ไหม”หยีซีโร่ถามเสี่ยวหนานด้วยสีหน้าที่เป็นชา

เสี่ยวหนานพยักหน้ายอมรับ ลุกขึ้น แล้วเริ่มเก็บของ “ฉันหวัง กับคุณ”

“อะไรที่เรียกว่าหวังดีกับฉัน”หยีซีโร่โมโห จึงตะโกนใส่เธอ เสียงดังกว่าเดิมว่า “หยีเสี่ยวหนานคุณดูฉันตอนนี้สิ คุณคิดว่า คุณเป็นใคร คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาทำตัวกำหนดความรักของฉัน ทำไมคุณต้องไปบอกเขา ทำไมต้องให้เขามาพูดอะไรที่มันไม่น่า ฟังแบบนี้กับฉันด้วย คุณคิดอะไรอยู่กันแน่”หยีซีโร่น้ำตาหยดลง มาและกำลังต่อต้านพี่สาวของตัวเอง

หยีเสี่ยวหนานมือที่กำลังเก็บเสื้อผ้าของเธอก็หยุดชะงัก

ทุกคำถามที่หยีซีโร่ถาม เหมือนมีดที่แหลมคม แหลมจนแทง เข้ามาที่หัวใจของเธอ

“หยีเสี่ยวหนานหรือว่าคุณก็ชอบเขาใช่ไหม เลยอยากจะจีบ เขาเหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็บอกมาตรงๆสิ คุณไม่จำเป็น ต้องแทงลับหลังฉันแบบนี้”

เสี่ยวหนานหันหน้ามามองน้องสาวของตัวเอง สายตามองไปที่ เธอ มองให้ทะลุจนถึงจิตใจข้างใน “ในใจของคุณ ฉัน ที่เป็นพี่สาวของคุณเป็นคนเลวขนาดนี้เลยเหรอ”

เธอเพียงแค่ไม่อยากเห็นน้องสาวตัวเองเป็นเหมือนเธอแค่นั้น จริงๆ รักผู้ชายที่ไม่สมควรจะรัก ความรักแบบนั้นกลับไม่ สามารถรักได้อีกครั้ง แม้กระทั่งความรู้สึกหวาดกลัวและตกใจ คนอื่นทั้งวันทั้งคืน มันไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะทนรับได้

เสี่ยวหนานโยนเสื้อผ้าที่อยู่ในมือทิ้ง “ฉันไปดูหยังหลัง

พูดจบก็เดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

เสี่ยวหนานกำลังยืนพิงกำแพง แล้วสูดหายใจเข้าไปลึกๆ อย่างไม่หยุด พยายามจะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองให้ดี แต่ ความรู้สึกไม่ดีก็ยังคงอยู่ในอก แต่กลับทำให้เธอขอบตาแดงขึ้น มาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอคิดไม่ถึงว่าคำพูดของเธอ จะทำให้ความสัมพันธ์ของตัว เองกับน้องสาวแย่ขนาดนี้ แม้กระทั่งทำให้เธอน่าอายต่อหน้าจึง อี้เซวียน

แม้กระทั่งเธอไม่กล้าบอกน้องสาว ว่าตัวเองกับจิ้งอี้เซวียน เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน

แล้วอีกอย่าง……

เขาก็มีแฟนแล้ว

เรื่องนี้มันยิ่งชัดเจนมากขึ้นว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขาสอง คนมันจบไปแล้วและต่างคนต่างก็มีชีวิตใหม่เป็นของตัวเอง เธอ ควรจะมีความสุข แต่ตรงกันข้าม ไม่ว่าเธอจะพยายามยิ้มแค่ไหนใบหน้าก็ไม่สามารถยิ้มออกมาได้เลย

หลังจากวันนั้นหยีซีโร่ก็ถูกพาไปที่แผนกกระดูกและข้อ ห้าวัน ต่อมาก็ออกจากโรงพยาบาล และเสี่ยวหนานก็ไม่เห็นจิ้งอี้เซวียน อีกเลย ถึงแม้เธอจะไปที่โรงพยาบาลฟเรน ทุกวัน แต่สุดท้ายเป็น สองแผนกที่แตกต่างกัน ต่างกันแค่ไม่กี่ชั้น อยากจะเจอก็ไม่ง่าย เลย

บริษัทตกแต่งบ้านเดี่ยนชื่อ ภายในห้องทำงานของผู้อำนวย

การ

“เสี่ยวหนานงั้นงานนี้ ฉันจะส่งให้คุณจัดการ

ผู้อำนวยการหลี่เจี้ยนเฉิง มอบข้อมูลลูกค้าใหม่ให้แก่เสี่ยว หนานดูแล “ลูกค้าคนนี้ก่อนหน้านี้ฉันเคยให้เสี่ยวเหวินดูแล บ้าน ของเขาเป็นคฤหาสน์ขนาดเล็ก ชั้นบนกับชั้นล่างรวมกันได้พื้นที่ ประมาณ1000ตาราง ฐานะครอบครัวถือว่าร่ำรวยมาก สำหรับ เขาเงินไม่ใช่ปัญหา ประเด็นคือการออกแบบที่ต้องทำให้เขา พอใจให้ได้ เสี่ยวหนานคุณเป็นคนที่ละเอียดประณีตที่สุดใน แผนกออกแบบของเรา การอดทนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ฉันคาดว่างาน นี้คงจะทำให้อึดอัดใจแน่นอน คนรวยจะค่อนข้างเอาใจยาก ดัง นั้นพอถึงตอนนั้นอาจจะต้องให้คุณเอาใจและดูแลมากหน่อย

“ได้ค่ะ ฉันจะระวัง” เสี่ยวหนานพยักหน้า

“เย็นนี้ได้นัดกับลูกค้าไปทานมื้อค่ำที่ร้านอาหารเซี่ยงซุยตอน หกโมงเย็น เดี่ยวหลังเลิกงานคุณก็ไปตามนัด คุยกับลูกค้าดีๆ ดู ว่าเขาต้องการจะให้ออกแบบอะไร ยังไง พวกเราต้องพยายามอย่างเต็มที่ ในแฟ้มเอกสารมีช่องทางการติดต่อกับลูกค้าอยู่ เดี๋ยวคุณติดต่อกับเขาโดยตรงได้เลย

“ค่ะ รับทราบค่ะ ถ้าผู้อำนวยการไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอตัว

ออกไปก่อนนะคะ”

“อืม ไปทํางานต่อเถอะ”