ตอนที่ 6 ความหวัง

“อืม วันที่เขามาพวกเรากำลังออกไปฉลองกับรุ่นพี่กลุ่มหนึ่ง อีก อย่างถึงแม้ฉันกับเขาจะไม่ได้อยู่แผนกเดียวกัน แต่ก็อยู่โรง พยาบาลเดียวกัน แล้วเจอกันในห้องผ่าตัดเป็นบางครั้ง” ไต้ห ยูนถึงเล่าความจริงออกมา

ที่ไม่บอกฉัน กลัวว่าฉันจะคิดมากเหรอ”

ไต้หนถึงยกมือสองข้างขึ้นไปโดยปริยาย

เสี่ยวหนานคิดหนักกว่าเดิม เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกกระสับ กระส่ายเล็กน้อย “ฉันไม่อยากให้เขารู้เรื่องของหญิงหญิง

“คุณกลัวว่าแม่ของเขาจะรู้เรื่องเหรอ”

“แม่ของเขาคงไม่ปล่อยหยังหยังไปง่ายๆ ไม่ เธอโหดร้าย ขนาดนั้น เธอต้องการจะเอาชีวิตของหยังหยัง” เสี่ยวหนานไม่ กล้าจินตนาการเลยว่าถ้าถูกเงินฉุนหรูรู้ว่าหลานคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ มันจะเกิดอะไรขึ้น

“คุณวางใจได้ เขาจะไม่รู้เรื่องนี้” ได้หยูนถึงตอบอย่างมั่นใจ

มาก

เสี่ยวหนานเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

“เขารู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว และถ้าเขาเห็นหยังหยังก็คงคิดว่า หยังหยังเป็นลูกของฉัน”
เสี่ยวหนานตะลึงงัน ความจริงคือเธอแต่งงานแล้ว ก็คือผู้ชาย คนนี้ที่อยู่ข้างๆ ในเวลานี้

แต่พวกเขาก็หย่าร้างกันแล้ว อีกอย่างพวกเขาก็ไม่เคยทำเรื่อง สามีภรรยาแบบนั้นเลยสักครั้งเดียว เหตุผลที่แต่งงานก็เพื่อ ทำให้ครอบครัวสมบูรณ์แก่เสี่ยวเซี่ยงหยัง

“จริงๆแล้วพอมาคิดดูอีกที การปรากฏของตัวของเขาไม่แน่

อาจจะเป็นความหวังใหม่ให้แก่หยังหยังก็ได้”

“คุณหมายถึง…….” ทันใดนั้นเสี่ยวหนานก็มีสติกลับมา ” สายตาเปล่งประกาย

“ใช่ เขาเป็นพ่อแท้ๆของหยังหลังไขกระดูกของเขาน่าจะเข้า กับเขาได้ดีกว่าคนแปลกหน้า นี่คืออีกความหวังหนึ่ง

สายตาของเสี่ยวหนานก็เผยแสงแห่งความหวังออกมา ลุกขึ้น

ยืนจะเดินไปด้วยความตื่นเต้น “ฉันจะไปหาเขา

ไต้หยูนถึงรีบดึงเธอไว้ “เสี่ยวหนานคุณ ใจเย็นก่อน ฟังฉันพูด ให้จบก่อน”

“อีกไม่กี่วันนี้โรงพยาบาลของเราจะมีการตรวจสุขภาพตาม ปกติของโรงพยาบาล ถึงตอนนั้นแผนกโลหิตวิทยาจะรับผิดชอบ ตรวจเลือดของหมอทุกคน หลังจากนั้นฉันจะเอาเลือดของเขามา ใช้กับเลือดของหยังหยังถ้าหากมันเข้ากันคุณค่อยไปหาเขาก็ยัง ไม่สาย”

“ใช่ ใช่ๆ ดีเลย งั้นก็ดีเลย”
เสี่ยวหนานตื่นเต้นจนพูดลิ้นพันกัน เธอจับมือของไต้หนถึงไว้ แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “หยูนถึงขอบคุณนะ ขอบคุณคุณจริงๆ คุณช่วยฉันตลอดเลย

เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ และก็เป็นหมอทำการรักษา เสี่ยวเซี่ยงหยังด้วย

ถ้าไม่ได้เขาช่วยแม่ของพวกเขาถึงสองครั้ง ก็ไม่รู้ว่าพวกเขา จะได้ช่วยเหลือกันและกันมาจนถึงตอนนี้ไหม ไม่ว่าจะเรื่องอาการ ป่วยของหญิงหญิงหรือเรื่องสภาพจิตใจของเธอ

ไต้หยูนถึงตบลงไปที่ไหล่ของเธอ “คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ หรอก ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเพียงแค่ทำหน้าที่ในฐานะเพื่อนที่ควรจะ ทําเท่านั้นเอง”

หลังจากน้องสาวพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาล เสี่ยวหนานก็ยัง มากกว่าเดิม

พอถึงสุดสัปดาห์ก็ไม่มีเวลาไปทำงานเสริม วิ่งเข้าๆออกๆ ใน โรงพยาบาลทั้งวัน ตอนเช้าดูแลน้องสาว ตอนบ่ายดูแลลูกชาย

“พี่ คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย ว่าสรุปแล้วคุณคิดว่าคุณหมอจึง คนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง”หยีซีโร่กำลังนอนอยู่บนเตียง โดยที่กินไป ด้วยแล้วก็ถามหนีเสี่ยวหนานไปด้วย

เสี่ยวหนานมือที่กำลังปอกส้มก็ชะงักไปหนึ่งวินาที

“อะไรคือเป็นยังไง” ท่าทางของเธอนิ่งเฉย
“ก็ในฐานะที่คุณเป็นพี่สะใภ้ไง”

เสี่ยวหนานเงยหน้าขึ้นมามองน้องสาวที่ยังไร้เดียงสาเล็กน้อย

“ก็เฉยๆ”

“พี่……..ซีโร่ทำปากแบบไม่พอใจ

“ซีโร่ คุณรู้จักเขาดีงั้นเหรอ” มือของหยีเสี่ยวหนานที่กำลังถือ ส้มอยู่นั้น ก็วางลงบนโต๊ะหัวเตียงข้างๆ “คุณรู้ไหมว่าเขาเป็นคน ยังไง แล้วภูมิหลังครอบครัวของเขารู้จักแค่ไหน ความรักไม่ใช่ เกมเด็กเล่นนะ และก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดด้วย คนสองคนอยู่ ด้วยกัน สิ่งที่จะทำให้ยืนยาวก็คือคนที่มีฐานะเท่ากัน

“พี่ คุณอย่าเอาเรื่องอดีตของคุณมาพูดสอนฉัน มันไม่เหมือน ความสัมพันธ์ที่คุณเคยพบเจอมาหยีซีโร่ได้ยินเสียงที่เย็นชา ของพี่สาว ขณะนั้นก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย

ใบหน้าขาวของเสี่ยวหนานสูดลมหายใจอย่างติดขัดเล็กน้อย “หยีซีโร่ฉันไม่สนว่าคุณจะคิดยังไง แต่คุณจะไปชอบผู้ชายคนนั้น ไม่ได้”

เธอจะไม่ให้น้องสาวของตัวเองเดินบนเส้นทางเดิมของตัวเอง

เด็ดขาด

“นี่มันเป็นเรื่องของฉัน ไม่ว่าจะใครฉันก็ไม่สนทั้งนั้น”หยีซีโร่ พูดด้วยความที่มีทิฐิสูง ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

ตอนนั้นห้องพักผู้ป่วยที่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา ก็เห็นจิ้งอี้เซวียน ก้าวเท้าสองข้าง เดินเข้ามา

แสงแดดสีทองก็สาดส่องเข้ามาจากด้านหลังของเขา มีเงาแค่ คนเดียว เขายืนอยู่ตรงนั้น ท่าทางเย็นชาและโดดเดี่ยว เหมือน จะทำให้คนห่างออกไปหลายพันไมล์

“คุณหมอจ๋ง คุณมาได้จังหวะพอดีเลย

พอเห็นจิ้งอี้เซวียน ใบหน้ารูปไข่ที่ยังโกรธของหยีซีโร่ก็ยิ้ม กว้างขึ้นมาทันที “ถ้าคุณไม่ปรากฏตัวขึ้นมา ฉันคงจะถูกพี่สาว ของฉันฆ่าตายไปแล้ว”

สีหน้าที่เรียบนิ่งของจิ้งอี้เซวียน มองไปทางหยีซีโร่ที่อยู่บน เตียง สายตาไม่ได้มองไปที่เสี่ยวหนานที่อยู่ข้างๆเลยสักนิดเดียว

“วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง”

เขาหยิบรายการการตรวจของหยีซีโร่ขึ้นมา แล้วรีบเบี่ยง ประเด็นอย่างรวดเร็ว

“ก็เป็นแบบนั้น ยังรู้สึกไม่ค่อยดี”หยีซีโรเงยหน้า แสร้งทำเป็น ไม่สบาย

สายตาของจิ้งอี้เซวียน จ้องมองไปที่เธอ แล้วนำรายงานการ ตรวจกลับไปวางไว้ที่เดิม “สมองของคุณหายดีแล้ว ตอนบ่ายฉัน จะส่งต่อให้คุณหมอหลิวแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อให้คุณ”

“ต๊ะ”หยีซีโร่ตก ใจ

ตัวเองใช้เวลาหลายวันในการพักฟื้นสมอง ยังไม่ทันได้สารภาพรักกับเขาเลย ก็ถูกส่งต่อเร็วขนาดนี้ งั้นความเจ็บของตัว เองก็ไร้ประโยชน์น