ตอนที่ 1 อยู่หรือตาย

ฝนตกเทลงมา ราวกับว่าเอาม่านสีเทามาคลุมไว้ทั่วเมือง กดทับ ไว้จนคนหายใจไม่สะดวก

บนพื้นเรียบที่เปล่าเปลี่ยวและว่างเปล่า มีรถตู้สีดำคันหนึ่งจอด อยู่ไม่ไกลจากหน้ารถ มีผู้หญิงที่ดูเยือกเย็นคนหนึ่งกางร่มยืนอยู่ ตรงนั้นด้วยความเย่อหยิ่ง และตรงข้ามของเธอก็ยังมีเด็กผู้หญิง ที่อายุยังไม่เยอะยืนอยู่คนหนึ่ง

ผู้หญิงไม่ได้กางร่ม เพียงแค่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน เงยหน้า ขึ้น เผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ดูน่ากลัว

“หยีเสี่ยวหนานตัวคุณเองคิดว่าเด็กที่เป็นตราบาปคนนี้จะอยู่ หรือตาย”

เสียงที่เย็นชาเหมือนเสียงที่ออกมาจากห้องเก็บน้ำแข็ง ไม่มี

ความอบอุ่นใดๆเลยสักนิด

“แม่ ลูกคนนี้ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลจิ่งของพวกคุณ คุณจะทำกับเขาแบบนี้ไม่ได้” หยเสี่ยวหนานยังคงพยายามโน้ม น้าวผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ทั้งสองมือปกป้องบริเวณท้องที่นูนออกมาเล็กน้อย แต่ไม่เคย รู้สึกหนาวเย็นเท่ากับช่วงเวลานี้มาก่อน

“เชอะ”เวินฉุนหรู คุณหญิงตระกูลจึงส่งเสียงออกมาอย่าง

เหยียดหยาม “พอเป็นผู้หญิงขายบริการ ก็เลยให้กำเนิดเด็กของตระกูลจิ่งของพวกเราด้วยเหรอ”

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ

เสี่ยวหนานเกร็งลำคอของเขา ตาแดง ตะโกนอย่างแข็งขัน ท่ามกลางสายฝน

“แม่ของคุณเป็น คุณก็คงเป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นหรอก”

“แม่ของฉันไม่ได้เป็น เธอไม่ใช่………

เงินฉุนหรูยิ้มเย็นชาด้วยความเย้ยหยันและดูถูก “หยีเสี่ยว หนานเด็กตราบาปนี้มีเพียงแค่จุดจบเดียวเท่านั้น นั่นก็ คือ…..ต้องตาย ไม่ใช่ตายตอนอยู่ในท้องของคุณ แต่จะตายที่ โรงพยาบาลแทน ฉันจะไม่ให้เขาเกิดมาเห็นดวงตะวันบนโลกใบ

นี้แน่นอน” เท้าของเสี่ยวหนานเซเล็กน้อย ตัวถอยไปข้างหลัง จ้องมองผู้

หญิงที่โหดร้ายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความกลัว “คุณมันปีศาจ”

ใช่ เธอเหมือนปีศาจที่กินคนไม่เหลือซากแบบนี้ แม้แต่ลูกชาย ของตัวเองก็ยังสามารถจัดการได้ แล้วจะมีอะไรที่ทำไม่ได้อีก

“ถ้าคุณไม่ยอมเอาเขาออก ก็ไม่เป็นไร ฉันจะให้คุณอุ้มท้องไป จนถึงสิบเดือน ให้คุณรักและผูกพันกับเขามากๆไปจนถึงสิบ เดือน หลังจากนั้นพอวันนั้นที่คลอดออกมา…ฉันก็จะให้คุณเห็น เขาค่อยๆหมดลมหายใจช้าๆด้วยตาของคุณเอง…….

“ไม่ อย่านะ….”
เสี่ยวหนานส่ายหน้าและกรีดร้องออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ สายตาถูกบังด้วยไอน้ำฝนที่น่ากลัว “คุณทำแบบนี้กับเขาได้ยังไง เขาเป็นหลานของคุณ เป็นหลานแท้ๆของคุณนะ…..

“คุณมันบ้าไปแล้ว”

เสี่ยวหนานกัดฟันแล้วตะโกนออกไป แต่ทันใดนั้น ในมือก็ ปรากฏมีดผ่าตัดขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียว ไม่รอให้คนมีปฏิกิริยาตอบกลับมา เธอก็ ยกมือขึ้นแล้วเอามีดที่แหลมคมเสียบเข้าไปที่ช่วงท้องด้านซ้าย ของตัวเองอย่างแรง…..

“อ๊า…….” เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดก็ดังขึ้นท่ามกลางท้องฟ้าที่

เลือดไหลออกมาจากท้องของเธอ กระเด็นไปรอบๆ ด้วย

ความตกตะลึงอย่างมาก

“เจ๊บ..

หยีเสี่ยวหนานนอนจมอยู่ในกองเลือด ใบหน้ารูปไข่ก็ซีดเซียว จนไม่มีความรู้สึกโกรธใดๆ

เห็นตัวของเธอเต็มไปด้วยเลือดเงินฉุนหรู ยกมุมปากของด้วย ความพอใจ

“หยีเสี่ยวหนานถ้ายังไม่ออกไปจากเมือง 5 อีกล่ะก็ งั้นต่อไป หญิงเลวอย่างคุณก็จะเป็นผลทำให้เด็กในท้องเลวเหมือนคุณ ด้วย ทําตัวเองให้ดีๆ
เงินฉุนหรูเดินจากไปแล้ว

ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก เสี่ยวหนานนอนอยู่บนพื้น คลำหา โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสื้อ

“ช่วย…..ช่วยฉันด้วย หยูนถึงช่วยลูกของฉันด้วย…..

สี่ปีต่อมา เมือง A ณ บริษัทตกแต่งบ้านนานาชาติเดียนซื้อ

ในที่สุดก็เลิกงานเสียที

หยีเสี่ยวหนานขยับไหลที่ปวดกล้ามเนื้อของตัวเอง เริ่มเก็บ ของบนโต๊ะทํางาน เตรียมเลิกงาน

“เสี่ยวหนานรับเลิกงานอะไรขนาดนี้ รีบไปดูลูกชายเหรอ” หลี่ ซานซานที่เป็นเพื่อนร่วมงานถามเธอ

“ใช่แล้ว” เสี่ยวหนานยิ้มกว้าง ใบหน้ารูปไข่เต็มไปด้วยความ

สุขจนอดกลั้นไม่อยู่ “ฉันไปก่อนนะ บายๆ

เธอโบกมือและเอ่ยลา รีบเลิกงานอย่างรวดเร็ว แล้วตรงไปที่ โรงพยาบาลทันที

“ดูเหมือนช่วงนี้อาการป่วยของหยังหยังคงจะทรงตัวอยู่มาก หลี่ซานซานมองแผ่นหลังของเสี่ยวหนานที่เดินจากไป แล้วส่ง เสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมา

“คุณรู้ได้ยังไง” หลี่ซานซานเพื่อนร่วมงานก็ถามขึ้นด้วยความ แปลกใจ

“เหอะ ก็ดูอารมณ์ของเธอสิ หน้าของเธอเป็นเครื่องวัดอาการป่วยของหญิงหยังดูว่าหยังหน้าเธอ

จริงสุดหลี่ซานซานพมีความกดดันอย่างมาก ตอนนี้ถือเป็นแม่เลี้ยงคิดเป็นขาว เฮ้อ รักษาด้วยเคมีบำบัด คงรับไม่และ สถานะทางด้านการของ

“พวกเราทำแค่ภาวนาให้เขารีบไขกระดูกเข้ากันได้โดยเร็วที่สุด

โรงพยาบาลฟูเรน

เสี่ยวหนานรีบไปในลิฟต์มีผู้คนอัดแน่นอย่างรวดเร็ว กด ไปที่สิบ

ลิฟต์เลื่อนขึ้นบน แต่ละชั้นจะคนออกลิฟต์ ไม่ง่าย เลยกว่าถึงห้องพักป่วยหมายเลข 1023

ผลักห้องพักป่วยเข้าไปข้างกลับว่างเปล่า ไม่มี แม้เงาเล็กลูกชายเธอเลย

เสี่ยวหนานทันใดร้อนใจ เดินออกไปจากห้องแล้วคว้า พยาบาลของฉันล่ะ เห็นลูกของฉันไหม