บทที่16

เสียงสะท้อนของหญิงสาวดังวนอยู่ในหูของเซ่เหวินตง “เกา ฮุย ชื่อสวยมาก!” มองดูแผ่นหลังที่แข็งแกร่งของหญิงสาว ใน ใจรู้สึกตื่นเต้น เขามีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้คง ไม่ใช่ลูกพี่เกามั้ง? เซ่เหวินตงส่ายหัว รีบขจัดความคิดนี้ออกไป คิดในใจว่า บนโลกนี้ผู้หญิงแซ่เกามีถมเถไป คงไม่บังเอิญขนาด นั้นหรอก! ไม่รู้เพราะอะไร เซ่เหวินตงไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้เป็น ลูกพี่เกา

เมื่อเซ่เหวินตงเดินเข้าไปในห้องเรียน ข้างในเสียงดังโหวก แหวก เนื่องจากหลี่ล่วงเข้ากับคนง่าย กระโดดโลดเต้นพูดคุยกับ ผู้ชายรอบข้างสามสี่คนอย่างสนิทสนมไม่รู้คุยอะไรกัน! เซ่เหวิน ตงนั่งลงที่ของตัวเอง หลิวถึงที่นั่งอยู่ข้างเขาถามขึ้นมาว่า “เพื่อน ร่วมโต๊ะ! นายรู้ไหม เมื่อวันสวนป่าเล็กหลังสนามมีคนทะเลาะ วิวาทกัน วันนี้มีนักเรียนหลายคนอยู่ที่โรงพยาบาลมาเรียนไม่ ได้!”

เซ่เหวินตงยิ้มเล็กน้อย ส่ายหัวแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่รู้เหมือนกัน” แล้วถามหลิวถึงว่า: “ทางโรงเรียนมีพูดไหมว่าจะจัดการเรื่องนี้?”

หลิวถึงส่ายหัว: “อันนี้ยังไม่ได้ยิน แต่ว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทาง โรงเรียนคงไม่เพิกเฉยหรอกมั้ง?”

เซ่เหวินตงพูด: “ก็ไม่แน่! อย่าลืมว่าที่นี่คือโรงเรียนมัธยมที่ หนึ่ง ทั้งเมืองไม่มีโรงเรียนมัธยมที่ไหนที่วุ่นวายเท่าที่นี่ ใช่แล้วทำไมเธอถึงมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่หนึ่งแห่งนี้?” เซ่เหวินตงรู้ สึกหลิวถึงน่าจะเป็นผู้หญิงที่ฉลาด การเรียนน่าจะดีใช้ได้ ไม่น่าที่ จะมาเรียนที่นี่

หลิวถึงสีหน้าเสียใจพูดขึ้นว่า “ปรกติฉันห่วงเล่นเกินไป ตอน สอบกลางภาคสอบได้ไม่ดี จึงต้องมาเรียนที่นี่!

เซเหวินตงถามขึ้นด้วยความสงสัย: ปรกติเธอเล่นอะไรเหรอ?

สิ่งที่ผู้หญิงเล่นได้น่าจะไม่ค่อยเยอะ!”

เมื่อพูดถึงเล่นหลิวถึงดีใจขึ้นมาทันที เช่นเดียวกันกับหลวงที่ เห็นตอนเข้ามาเมื่อกี้เลย กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจแล้วพูดว่า “เวลาอยู่บ้านก็ดูทีวี ฟังเพลง ไปข้างนอกก็เล่นโรลเลอร์ สเกตน้ำแข็ง ว่ายน้ำ เต้นรำ ดูหนัง และคาราโอเกะต่างๆ อย่างไรก็ตาม……..

เซ่เหวินตงมองเธอแล้วยิ้มออกมาว่า “อย่างไรก็ตามก็คือไม่ ชอบอ่านหนังสือ ใช่ไหม?”

หลิวถึงหน้าแดง หยิกไปที่แขนของเซ่เหวินตงเบาๆ แล้วพูดขึ้น ว่า: “นายพูดน่าเกลียด!” เห็นท่าทางเขินอายของหลิวถึงแล้ว ทำ ให้เซ่เหวินตงหัวเราะฮ่าๆ ออกมา ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ารักเหลือ เกิน!’ แต่เซ่เหวินตงก็เก็บเสียงหัวเราะกลับมายังรวดเร็ว เพราะ เขาเห็นสายตาที่กำลังจะพ่นไฟของหลี่ล่วงจ้องเขาอยู่ สายตานั้น แฝงไว้ด้วยความ ‘เสียใจ” เซ่เหวินตงตบไปที่ไหล่ของหลี่ล่วง เบาๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “เพื่อนรัก นายลำบากละ แต่นายต้อง อดทนไว้ใน เป็นบุคคลรักชาติปีหนึ่งละกัน!
ภายในห้องมีเสียงกัดฟันของหลุล่วงดังขึ้นมา: “พี่ตง! นี่มัน ไม่ใช่เรื่องตลกเลย ผม……..ผมเสียใจ……. และยังมีเสียงหัวเราะ ฮิๆ ของหลิวถึงด้วย

ตอนเที่ยงจางเหยียนเจียงมาหาเซ่เหวินตง พูดอย่างระวังว่า “หลังจากที่ลูกพี่เการู้เรื่องของเมื่อวันแล้วเธอโกรธมาก แต่เธอ ทำอะไรพี่ทันทีหรอก เธอคงจะสังเกตพระยะหนึ่ง ที่ต้องระวังตัว หน่อย!”

เซ่เหวินางพยักหน้า ถามขึ้นว่า “พี่หูที่ถูกฉันทีเมื่อวันอาการ เป็นยังไงบ้าง? มีคนได้รับบาดเจ็บเท่าไหร่?

จางเหยียนเจียงหันไปมองที่ทางเดินห้องสักครู่ จากนั้นก้มหน้า ลงแล้วพูดเสียงเบาว่า “ได้ข่าวมาว่าพี่อาการหนักมาก คงจะ ไม่หายในระยะสั้นนี้ และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ลูกพี่เกาโกรธมาก คิด ว่าพี่ทำเกินไป ลงมือหนักไปหน่อย ส่วนที่เหลือก็ประมาณสิบกว่า คนที่ได้รับบาดเจ็บ!

เซ่เหวินตงยิ้ม: “ในเมื่อเป็นศัตรูกัน เวลาลงมือฉันไม่มีความ เมตตาหรอก นายรู้เรื่องข่าวนี้ได้ยังไง?

จางเหยียนเจียงพูด: “ถึงแม้ผมจะเข้าแก๊งของพี่ดงแล้ว แต่ผม ก็ยังมีเพื่อนที่เป็นลูกน้องของลูกพี่เกาอยู่ เขาเป็นคนบอกผม เอง!”

เซเหวินตงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถามขึ้นเบาๆ ว่า: “คนคนนี้ เชื่อถือได้ไหม? ข่าวสารที่เขาให้มาเชื่อถือได้หรือเปล่า?”

จางเหยียนเจียงพยักหน้าแล้วพูดว่า “เรื่องนี้พี่ตั้งไว้ใจได้พวกเราเป็นเพื่อนเล็กกันมาตั้งแต่เด็กจนโต เขาเชื่อฟังผมทุก เรื่อง ผมบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่ผมมาเข้าแก๊งพี่ ตอนแรกเขาก็จะ เข้ามาพร้อมผมเพื่อมาอยู่กับพี่ตงเหมือนกัน แต่ผมห้ามไว้ ผม รู้สึกว่าเบื้องต้นให้เขาอยู่กับลูกพี่เก่าก่อนน่าจะช่วยเหลืออะไร พวกเราได้!”

เซ่เหวินตงตบไปที่ไหล่เขาเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้นายทำ ถูกต้องแล้ว มีเพื่อนของนายอยู่ พวกเราสามารถทราบความ เคลื่อนไหวของลูกพี่เกาได้ตลอดเวลา” หยุดไปชั่วขณะ ทันใดนั้น เซ่เหวินตงถามขึ้นมาว่า “ลูกพี่เกาของพวกนายหน้าตาเป็นยังไง เหรอ?”

จางเหยียนเจียงตกตะลึงเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นต่อว่า “เธอเป็นผู้ หญิงที่สวยมาก ผมยาว ตาโต ความสูงอยู่ที่ประมาณร้อยเจ็ดสิบ เซนติเมตร หุ่นดีมาก…. เซเหวินตงพูดขัดจังหวะเขาขึ้นมาแล้ว ถามว่า: “คือปรกติใส่เสื้อกางเกงชุดยีนส์หรือเปล่า และ มอเตอร์ไซค์ใช่ไหม?”

จางเหยียนเจียงมองเซ่เหวินตงด้วยความตกใจแล้วถามว่า “พี่ตง พี่รู้ได้ยังไง? พวกพี่เคยเจอกันมาก่อนเหรอ?”

เซ่เหวินตงถอนหายใจออกมา คิดในใจว่า กลัวอะไรก็มักจะ เป็นแบบนั้น คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นลูกพี่เกา แต่ท่าทาง ของเธอใส่บริสุทธิ์มาก ไม่เหมือนเป็นชู้รักของคนอื่น เซ่เหวินตง หงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว จะนิ้วมือเคาะเบาๆ ที่โต๊ะ

เห็นสีหน้าของเซ่เหวินตงไม่ดี จางเหยียนเจียงรู้ว่าสถานการณ์เริ่มไม่ได้จึงเดินออกไปแต่โดยดี คิดในใจว่าพี่ตงกับลูกพี่เกา ต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่ปรกติแน่นอน

หลังจากนั้นสามวัน เวลาพักเที่ยง เซ่เหวินตงกินบะหมี่ที่ร้าน ค้าเล็กๆหน้าโรงเรียนคนเดียว สองวันนี้เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคน นั้นอีกเลย ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย เซ่เหวินตงกินแค่ไม่กี่คำ ก็มีนักเรียนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากข้างนอก เข้ามาในร้านกวาด สายตารอบหนึ่ง เห็นเซ่เหวินตงกินบะหมี่อยู่ รีบเข้าไปหาและพูด เสียงดังว่า: “พี่ตง ไม่ดีแล้ว พี่ส่วงกับพี่เจียงและพี่น้องบางส่วน ถูกคนอีกแก๊งหนึ่งตี!”

“อะไรนะ?” เซ่เหวินตงลุกขึ้นมาดู ที่แท้เป็นพี่น้องของตัวเอง นั่นเอง ใบหน้ามีคราบเลือดติดอยู่ คิดในใจว่า ลูกพี่เก่าคนนี้ ลงมือเร็วจริงๆ ! “ไป พาฉันไปดู” โยนเงินไว้บนโต๊ะสองเหรียญ และวิ่งเข้าไปที่โรงเรียนพร้อมกับคนคนนั้น

คนคนนั้นพาเซ่เหวินตงเจ้ามาถึงห้องเรียน ภายในห้องเสีย หาย เก้าอี้แตกยับเยินไปทั่ว และมีพี่น้องที่ได้รับบาดเจ็บล้มลง กับพื้นและร้องครวญอยู่ เมื่อเห็นเซ่เหวินตงกลับมา มีคนคนหนึ่ง วิ่งกระโพลกกระเผลกเข้ามา พูดออกมาเสียงคลอว่า “พี่ตง! พี่ส วงกับพี่เฉียงถูกคนของลูกพี่เกาจับไปแล้ว ให้พี่ไปที่ห้องวาดรูป ชั้นสามเพื่อนคนกลับมาแต่ต้องไปแค่พี่คนเดียว! พวกเขาบอก ว่าถ้าพี่ไม่ไปก็ให้พวกเราเตรียมเก็บศพได้เลย

เซ่เหวินตงพยักหน้าด้วยสีหน้าอย่างไร้ความรู้สึก ไม่ได้พูด อะไร หมุนตัวแล้วเดินออกไปข้างนอก แต่กลับถูกพี่น้องที่พูดอยู่ เมื่อดึงเสื้อไว้ “พี่ตง พี่ไปคนเดียวไม่ได้ มันอันตรายเกินไป! ผมไปตาม สามตามาปรึกษากันก่อนดีกว่า!

เซ่เหวินตงตบไปที่มือของคนที่ดึงเสื้อของเขาอยู่แล้วพูดว่า “ไม่ทันแล้ว นายวางใจได้ ฉันรับมือได้ ไม่เป็นไรหรอก! อย่าเพิ่ง ไปตามสามตา มาแล้วเรื่องยิ่งวุ่นวาย

คนคนนั้นเมื่อได้ยินเซ่เหวินตงพูดว่ารับมือไหว จึงยอมปล่อย มือโดยปริยาย เวลานี้มีคนเข้ามาจากข้างนอกยี่สิบกว่าคน จาง เหยียนจางคือหนึ่งในนั้นด้วย พูดเสียงดังขึ้นว่า “พี่ตั้ง พี่ไปไม่ ได้ ผมได้ข่าวมาว่าลูกพี่เกาครั้งนี้โหดมาก ถ้าพี่ไปคงไม่ปล่อยให้ พี่เดินออกมาได้ อีกอย่างข่าวปิดเงียบมาก ลูกน้องก็ไม่มีใครรู้ ปฏิบัติการของวันนี้ ผมก็เพิ่งได้ข่าวมา

เซเหวินตงส่ายหัว มือทั้งสองข้างสอดเข้าไปในกางเกงแล้วพูด ว่า: “หลี่ม่วงกับเกาเฉียงถูกพวกมันจับตัวไป ถ้าฉันไม่ไปพวกเขา จะเป็นยังไง? อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด หลบซ่อนก็ไม่ได้ช่วยอะไร พอดีเลยฉันก็อยากเจอลูกพี่เกาเหมือนกัน!

“แต่พี่ไปคนเดียวจะไปรับมืออะไรพวกเขาได้? ไม่ได้ อันตราย เกินไป!” จางเหยียนเจียงยังคงยืนยัน

“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไปสายหนึ่งนาที หลี่ล่วงเขาสองคนก็จะมี อันตรายเพิ่มหนึ่งนาที ฉันรู้ว่าต้องรับมือยังไง ขอให้พี่น้องเชื่อฉัน เถอะ! ” เมื่อเซ่เหวินตงพูดจบก็เดินออกไปนอกห้อง เห็นพี่น้อง ทั้งหมดเดินตามออกมา หยุดเดินและยื่นมือขวางไว้แล้วพูดว่า “พวกนายรอฉันอยู่ที่ห้อง ถ้ามีใครเดินตามฉันอีก…….อย่าหาว่า ฉันไม่เกรงใจนะ!” เมื่อได้ยินเซ่เหวินตงพูดแบบนี้ ทุกคนจึงไม่กล้าเดินออกมา ถึงแม้จะเป็นห่วง แต่ก็ได้แต่อธิษฐานภาวนาใน ใจ จางเหยียนเจียงเรียกทุกคนรวมตัวกัน พูดเสียงต่ำซุบซิบกัน ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน

เซ่เหวินตงเป็นกังวลมาก เดินอย่างรวดเร็ว และขึ้นไปห้องวาด รูปชั้นสามคนเดียว หลวงกับเกาเฉียงคือคนที่เข้ามาติดตามเซ เหวินตงก่อนใครอื่น ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาจึง แน่นแฟ้นที่สุด ตอนที่ได้ยินว่าพวกเขาสองคนถูกจับตัวไปนั้น เช่ เหวินตงเหมือนถูกมีดแทงเข้าไปในใจ รู้ว่าลูกน้องของลูกพี่เกา ไม่ยอมปล่อยพวกเขาทั้งสองคนง่ายๆ แน่ แอบสาบานในใจ ถ้า เกิดหลีส่วงกับเกาเฉียงเกิดมีอันตรายอะไรขึ้นมา ถึงแม้ต้องแลก ด้วยชีวิตก็จะสู้กับลูกพี่เกาให้ถึงที่สุด

เมื่อขึ้นไปถึงชั้นสาม ไม่ต้องสอบถามใคร ก็เห็นบนทางเดินมี นักเรียนยืนรออยู่สี่ห้าคน ในมือถือกระบองไม้อยู่ เซเหวินตงรู้ได้ ทันทีว่านั่นคือห้องวาดรูป ก้าวเท้ายาวๆ เข้าไป ในใจเริ่มสงบลง

“เฮ้ย! นาย นายจะทำอะไร?” นักเรียนที่ไว้ทรงผมสั้นเกรียน เอียงศีรษะถามเซ่เหวินตงคนเดียว