บทที่ 4 พอแล้วหรือ

ฉิวหยู่เฉิงมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เธอที่อ่อนแออย่างชัดเจน แต่ ดูเหมือนว่าจะเข้มแข็งมากกว่า กลับมีความรู้สึกบางอย่างอยู่ข้าง ใน

ไม่เพียงแต่ปากพูดเท่านั้นใจก็คิดเสมอว่าเป็นสิทธิพิเศษของผู้ หญิง ฉิวหยู่เฉิงคิดว่าเรื่องราวควรจะเป็นเช่นนั้น ครั้งนี้ก็คงจะ เป็นรายการที่หยูนจิ้งจีแสร้งทำดีไปก่อนแล้วค่อยควบคุมเขา ทีหลัง

เขาชอบผู้หญิงที่เชื่อฟังเฉลียวฉลาดมาโดยตลอด ส่วนหยูนจิ้ง จีมีเจตนาที่จะเข้าใกล้ตนอย่างนี้ เขาคงจะชอบไม่ลง

“ประตูอยู่นั่น ไม่ส่ง!” หยูนจิ้งจีชี้ไปที่ประตูห้องคนไข้ แฝงไว้

ด้วยความหมายไล่แขกกลับไปอย่างชัดเจน

“ถ้าไม่เห็นกับตาว่าคุณเอาเด็กออก คุณคิดว่าผมจะยอมกลับ ไปหรือ?” ฉิวหยู่เฉิงนั่งที่เก้าอี้แล้วพูดอย่างสบายใจ

หยูนจิ้งจีแสดงอาการหมดคำพูด ครู่หนึ่งที่ไม่พูดอะไรออกมา บอกไปหมดแล้วก็ไม่เชื่อเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่จะต้อง ขอโทษเขา!

“เอ่อ…คุณชื่ออะไรหรือ?” หยูนจิ้งจอยู่ๆก็ถามขึ้นมา ตนเอง กับผู้ชายคนนี้มีความสัมพันธ์กันแล้ว แต่ชื่อเขากลับไม่รู้ชื่อ

“ฉิวหยู่เฉิง”
“ใช่ตระกูลฉิวที่เทคโนโลยีเฟิงถึง ในเมืองของพวกฉันใช่ไหม” หยูนจิ้ง ขมวดคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย

“เมือง C ยังมีตระกูลฉวอื่นอีกหรือ?”

สายตาของหยูนจิ้งจีหยุดอยู่ที่ร่างของนิ้วหยู่เฉิง ถ้าเทียบกับ ชายหนุ่มที่มีความสามารถและหล่อเหลาทั่วๆไปฉิวหยู่เฉิงก็มี อำนาจที่อยู่ในตำแหน่งสูงมากกว่า มองออกได้เลยว่าฐานะทาง สังคมไม่ต่ำต้อย

ด้วยเหตุที่เป็นเขาคนนี้ เธอก็รู้สึกว่า……โชคร้ายสุดๆเลย

หยูนจิ้งก่ายหน้าผาก เรื่องที่เป็นไปได้อย่างนี้ ทำให้เธอ หมดคำพูดแล้วอย่างสิ้นเชิง

“พรุ่งนี้ตอนที่ฉันผ่าตัดคุณก็อยู่ข้างๆคอยดูแล้วกัน! ให้สิ่งที่

คุณคิดเป็นจริงในอีกไม่ช้า!” หยูนจิ้งจีเก็บความไม่สบายใจเอา

ไว้ ใช้วิธีแก้ปัญหาที่ได้ผลที่สุด

ความตรงไปตรงมาของหยูนจิ้งจี กลับทำให้ผิวหยู่เฉิงค่อน ข้างตกใจอยู่นิดหน่อย รับปากอย่างง่ายๆเช่นนี้หรือ?

ผู้หญิงคนนี้จริงจังไหมนะ?

ถ้าไม่ใช่คุณหมอบอกว่าต้องการให้เธอดำเนินการตรวจ สุขภาพตามตารางที่กำหนด ดูท่าวันนี้เธอคงจะอยากจะทำให้ เสร็จเรียบร้อยเป็นอย่างยิ่ง

“ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้น ในการผ่าตัด รวมถึงค่าตรวจ สุขภาพคุณต้องเป็นคนรับผิดชอบ ยังมีเรื่องที่ถ่วงเวลาทำงานของฉันคุณก็ต้องรับผิดชอบ!” หยูนจิ้งจคิดวิธีที่จะอดกลั้นไม่มอง ค้อน ใส่เขา พยายามจะพูดอย่างใจเย็น “พอแล้วหรือ?”ฉิวหยู่เฉิงรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนไม่ได้มี

ความคิดจะมาเกาะเขาจริงๆ อดไม่ได้ที่จะกลับมาไตร่ตรอง เหตุการณ์ทั้งหมดขึ้นมาอีกครั้ง หรือเป็นเพราะเขาไม่มีเสน่ห์? แต่ ถึงแม้เขาจะไม่มีเสน่ห์ แต่เป็นไปได้หรือที่เงินแบงค์ประธานเหมา ก็จะไม่มีเสน่ห์?

พอแล้วหรือ? เป็นไปได้อย่างไรที่พอเท่านี้?!

เธอสามารถพูดกับฉิวหยู่เฉิงว่า คุณให้ฉันตีคุณสักทีได้ไหม? ไม่ได้นะ! นี่ยังมีเรื่องไม่พอหรือ?!

ตอนนี้ที่เธอต้องทำก็คือ ทำเรื่องใหญ่ให้เล็ก ทำเรื่องเล็กให้ หายไป!

ทันใดนั้นเธอก็โดนดึงข้อมือไว้ ต้องหยุดเดินอย่างไม่มีทาง เลือก

หยูนจิ้งจีหันไปมอง ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ ฉิวหยู่เฉิงมาอยู่ข้างๆ กายเธอแล้ว รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาราวกับเงาที่กำลังแผ่คลุม ตนเอาไว้ ดูเหมือนเตรียมมาข่มขู่และกดขี่อย่างถึงที่สุด

ฉิวหยู่เฉิงก้มมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา ถามด้วยความ ระแวง “ไปไหน? คุณคิดจะไปไหน? ถึงตอนนั้นคุณอุ้มลูกมาที่ บ้านฉัน อยากจะมาเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณจะให้ฉันจัดการ อย่างไร?”
หยูนจิ้งจีรู้สึกในหัวของเธอสั่นไม่หยุด เพราะโมโหผู้ชายคนนี้ สิ่งที่เขาแสดงออกมาเต็มไปด้วยความสงสัยและระแวดระวัง เพียงแต่ท่าทางที่ไม่เชื่อของเขามันทําร้ายเธอมากเกินไป หยูนจิ้ง จีอารมณ์ไม่ดีจริงๆอยากจะจัดการปัญหาอย่างสงบและฉับไว เธอก้มหน้ามองอย่างเร็วๆ จากนั้นก็ยกเท้าขึ้น แล้วเหยียบลง

ไป: “ฉิวหยู่เฉิง ฉันไม่ติดค้างอะไรคุณแล้ว!”

ในพริบตา เธอก็วิ่งหายไปไม่เห็นแม้แต่เงา……..