ตอนที่ 14 รสชาติหวานหอมของความรัก

“น่าเบื่อ” หานชิงเหอเลื่อนดูเวยป๋อโดยไม่แม้แต่หันหน้า มา ขนตายาวหลุบลง รอยสักรูปดอกฮีเธอร์ดูประหลาด ตาบนลำคอขาวเนียน

หญิงสาวไม่น้อยต่างน้ำลายไหลยืด ถือโทรศัพท์แอบ ถ่ายรูปเขา

“นายอย่าทำแบบนี้สิ ดูน้องสาวนั่น! ไม่เลวจริง ๆ

นะ! ใบหน้าเต็มไปด้วยคอลลาเจน ผิวหน้าขาวใสเป็น

ธรรมชาติอีกต่างหาก!”

LKหลงใหลใบหน้าอันงดงามของหลิ่วหมิงซีจนถอน ตัวไม่ขึ้นแล้ว จับแขนเขาเขย่าไม่หยุด

“ทำตัวดี ๆ หน่อยได้ไหม?” อย่าทำตัวเหมือนไม่เคย เห็นผู้หญิงมาก่อน

หานชิงเหอถูกเขาจับเขย่าจนหมดความอดทน เงย หน้าพูดขึ้นอย่างเย็นชา

เวลานั้นเอง สายตาของเขาเลื่อนมายังฝั่งตรงข้าม อย่างไม่ตั้งใจ

หลิ่วหมิงซีกำลังคุยหัวเราะอย่างร่าเริงกับผู้ชายที่นั่ง โต๊ะเดียวกัน

แสงอาทิตย์ส่องผ่านกระจกหน้าต่างตกลงมายังด้าน ข้างของใบหน้าสดใส อาบทาแสงอันอ่อนโยนลงบนเส้น โค้งใบหน้าของเธอ
ขณะที่เธอยิ้ม ข้างแก้มของเธอปรากฏลักยิ้มขึ้นมา จาง ๆ ทั้งยังเผยให้เห็นเขี้ยวเล็ก ๆ เส้นผมยาวทัดเอา ไว้หลังหู ใบหูเองก็เล็กกะทัดรัดกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย ราวกับภูตน้อยที่บังเอิญร่วงหล่นลงมายังโลกมนุษย์

หานชิงเหอชะงักงัน ดวงตาดำขลับเลื่อนกลับมาฉับ พลัน

ราวกับถูกรอยยิ้มสว่างไสวของเธอทำให้ดวงตาพร่า เลือน

“ดูสิ! สายตานายยังทรยศบาปในใจของตัวเองเลย! เป็นเพราะเห็นเธอยิ้ม ก็เลยใจสั่นขึ้นมาไม่รู้ตัวล่ะสิ? อยากจะหาทางระบายออกมาใช่ไหม? วางใจเถอะนาย ไม่ใช่คนเดียวหรอก!”

“สายตาฉันทำไมกัน?” หานชิงเหอเมินใส่คำ พูดbalabalaเลอะเทอะของเขา ชายตามองโดยไม่พูด อะไรต่อ

“ปรารถนา เป็นความปรารถนาอยากได้มาครอบ ครองไว้จนอดรนทนไม่ไหวยังไงล่ะ!”

LKครุ่นคิดอยู่ในใจสักพัก แล้วตอบกลับออกมาอย่าง ชัดเจน

หานชิงเหอนิ่งเงียบไปสองวินาที “ขอโทษนะที่ต้องพูด ตรง ๆ…..นายควรไปกินยาได้แล้ว”
“ไม่! นายจะทำร้ายฉันอย่างนี้ไม่ได้นะ! ยังไงฉันก็ไม่ สน ด้ายแดงนี้ เทพเจ้าแห่งความรักอย่างฉันจะผูกเอง!”

LKตั้งใจจะยอมเสียสละความสามารถทั้งรูปลักษณ์ อันโดดเด่นเท่ระเบิดของตัวเอง

อดกลั้นไว้เพื่อหายุทธวิธีเอาชนะใจสาวน้อยแสนสวย คนนี้ ให้กับหานชิงเหอ

“ถ้านายกล้าทำเรื่องอย่างนั้นเราเลิกคบกัน….……

“เฮ้ย! ฉันทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อนายนะ!”

LKรู้สึกผิดหวังที่ถูกทำร้ายจิตใจ “นายคิดว่าในโลกนี้ นายยังมีเพื่อนอยู่อีกเหรอ? แต่จะพูดไป เลิกคบกันแล้ว จะเป็นสถานะอะไรล่ะ? ขอประกาศไว้ก่อนเลยนะว่าฉัน ไม่ใช่เกย์”

” หานชิงเหอส่งสายตาราวกับอยากจะฆ่าใครสัก คนโดยไม่ออกเสียง

LKรีบหุบปากตัวเองทันที

น่ากลัวชะมัดเลย

บรรยากาศโดยรอบกลับกลายเป็นเยือกแข็ง…….

เอาเถอะ งั้นเขาตัดสินใจแอบวางแผนเงียบ ๆ เอาเอง ก็แล้วกัน
รอวันนั้นเมื่อประสบความสำเร็จแล้ว เจ้าหนูหานชิงเห อคนนี้ที่ได้ลิ้มรสชาติหวานหอมของความรัก จะต้องหัน กลับมาขอบคุณเขาอย่างซาบซึ้ง!

“กริ่ง-” เสียงออดเริ่มเรียนดังขึ้น

ทุกคนต่างหยุดพูดคุยกัน หลิ่วหมิงซีนั่งด้วยทีท่าเฝ้า ระวังในทันใด อาจารย์สาวสวยประจําชั้น สวมรองเท้า ส้นสูงถือหนังสือเรียนวิชาภาษาก้าวเข้ามาในชั้นเรียน

ขณะนั้นเอง ลูกบาสเกตบอลสีส้มก็ลอยเข้ามาในห้อง ส่งเสียงดังสนั่น

หลิ่วหมิงซีอดหันไปมองไม่ได้

ที่เห็นมีเพียงชายหนุ่มคนนั้นที่เธอพบตรงสนามหญ้า วิ่งตามลูกบาสเกตบอลเข้ามาติด ๆ เขาหรี่ตาเผยรอย ยิ้มสว่างสดใจออกมา “ขอโทษครับ ที่ทำให้ทุกคน ตกใจ”

พูดจบก็คว้าลูกบาสเกตบอลขึ้นมาอย่างร้อนรน นั่ง ลงยังที่นั่งแถวหลังสุด ปลดผ้าคาดหัวพิมพ์ลายที่ชุ่มไป ด้วยเหงื่อตรงหน้าผากออก

“เซินหมู่ซีหลั่ง คราวหน้าถ้าสายอีกจะลงโทษให้เธอ ทําความสะอาดสนามหญ้านะ!” อาจารย์สาวสวยยืนเท้า สะเอวพูดขึ้นตรงหน้าชั้น

“ไม่มีครั้งหน้าแล้วล่ะครับ” เซินหมู่ซีหลั่งยิ้มแย้มแจ่มใสตอบกลับ ยกมือจับปกคอเสื้อกีฬา แล้วพัดไม่ หยุด

หยาดเหงื่อไหลมาตามคางของเขา ตลอดตามแนว กระดูกไหปลาร้า ลงมาตามแผ่นอกสีน้ำผึ้ง