ตอนที่ 10 ขอเตือน! น้องสาวน่ารักคนนี้ฉันจองแล้ว

“ตายล่ะ…..คุณหลิ่วเพิ่งจะอายุสิบห้าปีเอง…… อาจารย์มองยังเอกสาร แล้วพูดขึ้นอย่างตกใจ

“เข้าเรียนชั้นมัธยมปลายด้วยวัยสิบห้าปี สุดยอด ๆ งั้นเดี่ยว จะต้องจัดการให้อยู่ชั้นปีสองห้องสามนะคะ!”

ด้วยสีหน้าตกอกตกใจของอาจารย์ เธอยังนึกว่าตัว เองจะต้องเริ่มเรียนจากชั้นปีหนึ่ง ให้กระโดดข้ามไปยัง ชั้นปีสองเลยแบบนี้ เธอจะรับไหวเหรอ?

หลังจากลุกขึ้นจากเก้าอี้ อาจารย์ก็ค้นอะไรสักอย่าง: “นี่ค่ะ ตราโรงเรียน ส่วนนี่คือหนังสือเรียน ให้ฉันช่วย เอาใส่กระเป๋าหนังสือให้ไหมคะ?”

“ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์ หนูถือ ไปก็ได้”

หลิ่วหมิงซีตอบอย่างนอบน้อม แล้วหอบเอาหนังสือ เรียนทั้งกองนั้นออกจากห้องพักครู

“โอ้โห หนังสือเยอะแยะขนาดนี้ มาสิ น้องสาว เอามา ให้ฉันถือดีกว่า!”

ตันหนีจื่อยืนรออย่างสงบเสงี่ยมอยู่หน้าประตูอยู่นาน แล้ว เมื่อเห็นอย่างนั้นก็คว้าหนังสือเรียนมาจากอ้อมแขนเธอทันที

“เดี๋ยวก่อน น้องสาวเธอได้หนังสือของชั้นปีสองมา!” ตันหนีจื่อตกตะลึงไปชั่วครู่

ดวงตาสีอำพันเบิกกว้าง “งั้นก็ชั้นเดียวกันกับฉันน่ะ

“เอ๋? รุ่นพี่เสี่ยวตันก็อยู่ชั้นปีสองเหรอคะ?”

“ใช่แล้ว อีกอย่าง……..ห้องสาม ก็เป็นห้องเดียวกับฉัน เหมือนกัน!” ตันหนีจื่อพูดจบ ก็ตื้นตันใจจนน้ำตาแทบจะ ไหลออกมา

เทวดาบนสวรรค์ ช่างเมตตาผมจริง ๆ น้องสาวตัวเล็ก น่ารักทั้งยังสวยออกขนาดนี้ ผมจะต้องตามจีบเธอให้ ได้!

ว่ากันว่าคนใกล้ชิดย่อมมีโอกาสกว่า เขาจะต้องมี ความหวังแน่!

“ฉันจะพาเธอไปห้องเรียนนะ!” เขาเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง ลืมอ่างล้างน้ำแปรงสีฟันของตัวเองทิ้งไว้เสียสนิท

“งั้นต้องรบกวนรุ่นพี่เสี่ยวตันด้วยนะคะ~”

เวลาที่หลิ่วหมิงซียิ้ม ดวงตาของเธอหรี่เล็กราวกับ พระจันทร์เสี้ยว ทั้งยังเอียงหัวไปด้านข้างเล็กน้อย
ใจของต้นหนีจื่อแทบจะถูกเธอละลายเสียจนอ่อน ยาบ!

“อ๊า….” ดวงตาของเขาพลันเปลี่ยนไปเป็นรูปหัวใจ ยกมือขึ้นกุมอก ทำยังไงดี หัวใจจะหลุดออกมาแล้ว!”

ระหว่างทาง

คนไม่น้อยจ้องมองมาทางพวกเขา

“ว้าว คาวาอี้…

“น้องสาวน่ารักจัง เสี่ยวตันนายได้ควงแฟนสาวน่ารัก อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!

ชายหนุ่มที่กำลังเล่นบาสเกตบอลวิ่งมาหา บนศีรษะ มีผ้าคาดหัวพิมพ์ลายสีแดงคาดอยู่ ร่างกายแข็งแรง กำยำ จึงดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก

เรือนร่างนั้น…….

หลิ่วหมิงซีเหลือบสายตามองแวบหนึ่ง แล้วอดชูนิ้ว โป้งด้วยความชื่นชมในใจไม่ได้

“นายไปเลย ซีเอ๋อร์ไม่ใช่แฟนฉัน เธอเพิ่งย้ายเข้ามา เรียนวันนี้”

ตันหนีจื่อพูดพลาง ใช้มือป้องปาก เข้าไปกระซิบข้าง หูเขา “จะบอกความลับอะไรให้นายรู้ เธอย้ายมาอยู่ห้องเราล่ะ”

ชายหนุ่มบาสเก็ตบอลได้ยินเข้า ก็ตาเป็นประกายขึ้น มาทันควัน “จริงเหรอ?”

“แน่นอนสิ! ฉันเตือนไว้ก่อนนะ เซินหมู่ซีหลั่ง! น้องสาว น่ารักคนนี้ฉันจองไว้แล้ว ห้ามสนใจเธอเด็ดขาด!”

“งั้นเรอะ” เซินหมู่ซีหลั่งหรี่ตาลง ใบหน้าสดใสแฝง ความอวดดีแบบปิดไม่มิด

“งั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนสิ ” เจ้าหมอนี่ รู้อย่างนี้ไม่น่าบอกมันเลย ตอนนี้คู่แข่งเลยเพิ่มขึ้นอีกคนแล้ว

ตันหนีจื่อครุ่นคิดอย่างอัดอั้น

“ไม่คุยกับนายแล้ว พวกเรากลับห้องเรียนกันดีกว่า” ตันหนีจื่อพูดพลาง นำทางหลิ่วหมิงซีเดินต่อ

“คนนั้นคือเพื่อนของพี่เหรอคะ?” หลิ่วหมิงซีถามขึ้น อย่างสงสัย

“ใช่แล้ว! เธออย่าเห็นว่าเขาหน้าตาดีเชียว ความจริง หมอนั่นน่ะ จุ๊ ๆ นิสัยแย่มาก

หลังจากนี้เขาต้องหาทางรังแกเธอแน่ เธอต้องคอยอยู่ห่าง ๆ เขาเอาไว้ล่ะ!”

คำพูดนี้ของต้นหนีจื่อ ออกแนวยิ่งหมกเม็ดยิ่งเห็นได้ ชัดซะมากกว่า

เซินหมู่ซีหลั่งที่เดินห่างไปไม่ไกลอยู่ข้างหลังได้ยิน เข้า ยิ้มขึ้นมาอย่างคลุมเครือ ชู้ตลูกบาสกลับหลังลง อย่างง่ายดาย

ขอร้องเหอะ—

หากเทียบกับเขาแล้ว จิตอกุศลของเจ้าหมอนั่นต่าง หากล่ะที่เขียนอยู่บนหน้า