ตอนที่ 7 ธาตุแท้ปีศาจ

“เธอร้องสิ ฉันอยู่ตรงนี้ ดูซิว่าใครจะกล้ามาช่วยเธอ” หานชิงเหอเหมือนจะแกล้งเธอจนติดใจซะแล้ว เขาพูด ขึ้นขณะมองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น

“คุณอย่าให้มากเกินไปนะ!”

“อะไร เธอชอบฉันไม่ใช่เหรอ โปสเตอร์บนฝาผนัง ซีดี ที่อยู่บนชั้นหนังสือพวกนั้น ฉันเห็นหมดแล้วล่ะน่า”

“ฉันชอบหาเชิงเหอที่อ่อนโยน ไม่ใช่คนนิสัยอันธพาล ที่เป็นอยู่ตอนนี้!”

พูดถึงตรงนี้ ความคับแค้นในใจของหลิ่วหมิงซีก็พลุ่ง พล่านขึ้นมา ออกแรงผลักไปยังแผ่นอกเขา

หานชิงเหอส่งเสียงไม่พอใจออกมาเสียงหนึ่ง ก่อน พลิกร่างปล่อยตัวเธอ

“อย่าทำเหมือนตัวเองรู้จักฉันดีนักเลย”

หลิ่วหมิงซีวิ่งไปถึงริมประตู ได้ยินคำพูดประโยคนั้น แล้วหยุดชะงักขึ้นมากะทันหัน

จากนั้นวินาทีต่อมาจึงหอบเสื้อผ้าของตัวเองที่เปลี่ยน แล้วในอ้อมกอด วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

กลับมาถึงห้องของตัวเอง
หลิ่วหมิงซีไม่อาจสงบใจได้อยู่เนิ่นนาน ผู้ชายคนนี้ แย่ที่สุด! เลวร้ายเหลือเกิน! ทำไมถึงได้รังแกเธอราวกับเป็นเรื่องสนุกสนานอย่าง นั้น

อีกทั้ง…….

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดออกมานั่น

“อย่าทำเหมือนตัวเองรู้จักฉันดีนักเลย

หมายความว่ายังไงกัน?

สรุปแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของเขา เป็นอย่างไรกันแน่ จะเหมือนกับในเนื้อเพลงที่เขาเขียนนั่นหรือเปล่า? หรือว่า ปีศาจที่ปรากฏตัวในเช้าวันนี้ คือธาตุแท้ของ เขา!

วันถัดมา ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข

วันหนึ่ง

ในช่วงเวลามื้อเช้า บังเอิญว่าคุณลุงหานไม่ได้ไปที่บริษัท
ด้วยคฤหาสน์หลังนี้กว้างใหญ่เกินไป แม้ว่าตอนนี้จะมี หลิ่วหมิงซีเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน ช่วงเวลาอาหารก็ยังดู เงียบแหงาอย่างเห็นได้ชัด

อีกทั้งไม่รู้ด้วยเหตุใด จึงไม่มีใครพูดอะไรกันเลย บรรยากาศออกจะแปลกประหลาด

“แค่ก ๆ” หลิ่วหมิงซ๊อดกระแอมออกมาเบา ๆ เสียง หนึ่งไม่ได้ เพราะต้องการจะทำลายความเงียบงัน

“จริงสิ” หานเคอวางหนังสือพิมพ์ลง แล้วยกแก้วนม ขึ้นจิบ “มีเรื่องหนึ่งที่ลุงอยากจะประกาศสักหน่อย”

“เรื่องอะไรคะ?” หลิ่วหมิงซีเงยหน้าด้วยความสงสัย

“ลุงตัดสินใจจัดการให้ซีเอ๋อร์ไปเรียนที่โรงเรียน มัธยมEDUN ขั้นตอนการสมัครเรียนจัดการเรียบร้อย แล้วล่ะ”

“อะไรนะคะ?” หลิ่วหมิงซีชะงักไปครู่หนึ่ง “โรงเรียน มัธยมEDUN นั่นเป็นโรงเรียนที่หานชิงเหอเรียนอยู่ ไม่ใช่หรือคะ?”

“ข้างนอกมีโรงเรียนตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาเรียนที่ เดียวกับผม?”

หานชิงเหอเอ่ยปากออกมาอย่างเย็นชาตามคาด ดวงตาดำขลับส่องแววเยียบเย็น
นอกเหนือกจากเรื่องนี้ เขายังไม่ชอบให้หานเคอ จัดการชีวิตคนอื่นตามใจชอบ โดยไม่ถามความสมัคร ใจกันก่อนทุกครั้ง

“ตอนนี้ซีเอ๋อร์นับว่าเป็นน้องสาวของแก เรียน โรงเรียนเดียวกับแกจะไม่ยิ่งสมควรกว่าเหรอ? แก อยากจะคัดค้านเรื่องอะไรกันแน่?”

หานเคอไม่เคยเข้าใจความคิดของเจ้าลูกชายคนนี้ เลย

“เอาเป็นว่าตกลงตานี้ เก้าโมงเช้ารายงานตัว ซีเอ๋อร์ หนูไปเตรียมตัวซะ”

“ได้ค่ะ” หลิ่วหมิงซีรีบร้อนกินข้าวเช้าสองสามคำ สุดท้ายให้หมด วิ่งกลับไปยังห้อง แล้วจัดของใช้ที่ จําเป็น

ความจริงแล้ว ก่อนหน้านี้ที่เธออาศัยอยู่กับพ่อและแม่ ไม่เคยเข้าเรียนที่โรงเรียนมาก่อนเลย

แม่ของเธอ เคยเป็นศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยชื่อดัง หลังแต่งงานก็ย้ายตามพ่อของเธอไปอยู่ในเมืองซาน เฉิง ใช้ชีวิตดูแลสามีและลูก

หลิ่วเฉิงเฉอพ่อของเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำผู้ เคยได้รับรางวัลโนเบล ทุ่มเทชีวิตให้กับประเทศ Z มา ตลอด
พอนึกถึงเรื่องนี้ หลิ่วหมิงซีก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมาอีกครั้ง

พวกเขาต่างเรียนสูงกว่าระดับปริญญาเอก

ภายใต้การสั่งสอนบทเรียนที่จำเป็นตั้งแต่ระดับ อนุบาลถึงมหาวิทยาลัยอย่างจริงจังของพ่อกับแม่ ทำให้เธอเรียนรู้ทุกอย่างตั้งแต่อายุเพียงสิบสามปี

อย่างที่เขาว่ากันว่ามังกรให้กำเนิดมังกร หงษ์ให้ กำเนิดหงษ์

ความสามารถของหลิ่วหมิงซี น่ากลัวกว่าที่คน มากมายคาดคิดเอาไว้มาก

หานเคอเองก็รู้เรื่องนี้มาอยู่บ้าง แต่เขาคิดว่า ไม่ควร ปล่อยให้ซีเอ๋อร์อยู่แต่ภายในบ้าน ไม่ออกไปสัมผัสกับ โลกภายนอกเลย

เพื่อเป็นการฝึกฝนเธอ และเพื่อให้ชีวิตของเธอเติม เต็มไปด้วยสีสัน จึงได้จัดการให้เธอเข้าโรงเรียน