บทที่ 12 แผนการร้ายที่สะเทือนเลื่อนลั่น

หนานหย่าซินจัดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของตัวเองให้ เรียบร้อย แล้วจึงเดินเข้าไปในห้องรับแขก

เธอจำได้ ตอนที่หลงเป่ยเฉินอยู่บนรถบอกว่าให้ส่งพี่ รองกลับมา อย่างนั้น…

และแล้ว พอเข้าบ้าน ก็มองเห็นพี่ใหญ่กำลังนั่งอยู่ ตรงกลางของห้องรับแขก แผ่อำนาจที่ความเย็นชา และเหี้ยมโหด โดยมีพี่ชายคนรองที่ผูกผ้าพันแผลอยู่ที่ ศีรษะที่นั่งอยู่ตรงข้าม และจากคนที่เชิดหน้ามาตลอด ตอนนี้กลับนั่งก้มหน้าด้วยความเกรงกลัว

“พี่ใหญ่” หนานหย่าซินเรียกด้วยความประหม่า และ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

หนานเฉียนหมิงเหลือบตาขึ้นมองเธออย่างเงียบๆ รอยบวมแดงบนริมฝีปากของเธอที่ชัดเจนทำให้นัยน์ตา ของเขากระเพื่อมขึ้นลงเล็กน้อย “กลับมาแล้ว” เขาใช้ นิ้วเรียวยาวที่หนีบบุหรี่อยู่อย่างแรงโดยไม่รู้ตัว ทำให้ชี้ บุหรี่สั่นและตกลงมา อยู่บนเสื้อเชิ้ตสีเทาเงินของเขา

“ร้องไห้ทำไม?” หนานเฉียนหมิงลุกขึ้นท่ามกลางควัน ที่ลอยคลุ้ง ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะของเธอเบาๆ “ซินซินโต แล้ว ห้ามร้องไห้ มูกโป่ง”

เขาไม่มองเธอพลางหันไปทางอื่น เพราะไม่อนุญาต ให้ตัวเองใจอ่อนเวลานี้
เพื่อมอบสภาพแวดล้อมที่มั่นคงและไร้กังวลให้เธอ ตอนนี้เขาจําเป็นต้องเสียสละอย่างนี้

และใช้เวลาไม่นาน เขาจะแย่งทุกสิ่งกลับมาในไม่ช้า เพื่อให้ซินซินกลับมาอยู่ข้างกายของเขาอีกครั้ง!

“พี่ใหญ่ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่” หนานจิ่นเฉิงที่ เงียบอยู่นาน จู่ๆ จึงลุกขึ้น

“ซินซินเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก่อน หึม?” หนานเฉียนหมิงมองเธอด้วยความรัก นัยน์ตายัง คงอ่อนโยนไม่เปลี่ยนแปลง

หนานหย่าซินพยักหน้า พลางมองหนานจิ่นเฉิงอย่าง เป็นห่วง

เธอไม่อยากให้พี่ใหญ่กับพี่รองทะเลาะเรื่องนี้เพราะ ตัวเอง ถึงอย่างไรร่างกายของเธอก็มอบให้หลงฉีรุ่ยไป แล้ว การแต่งงานกับเขาก็คงไม่ใช่เรื่องที่ยากจะรับได้?

เมื่อรอให้หนานหย่าซินขึ้นไปข้างบนแล้ว หนานจิ๋น เฉิงจึงเริ่มพูดอย่างไม่พอใจ “พี่ใหญ่ พี่เห็นแก่ตัวเกิน ไปแล้ว! ทำไมถึงเอาความสุขของซินซินมาแลกกับ บริษัท?

ถึงแม้พี่ใหญ่จะห้ามไม่ให้พูดทุกอย่างกับซินซิน แต่ เขาก็เดาออกว่าจุดจบจะเป็นเหมือนอย่างในวันนี้

เขาแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา ไม่มีความผิด แต่ความจริงกลับเป็นหมาป่าเหี้ยมโหดที่ใส่หนังแกะ!

“ซินซินเป็นคนของตระกูลหนาน เธอมีภารกิจที่ต้อง ทำเพื่อบ้านหลังนี้”

“ภารกิจ?” หนานจิ่นเฉิงทำเสียงอึดอัด “ทำไมพี่ใหญ่ ไม่พูดว่าเป็นหน้าที่ของเธอ? ถ้าหากเธอไม่ไปหาเรื่อง ตระกูลหลง ไม่แน่บริษัทหนานซื่อของพวกเราก็คงไม่ ตกอยู่ในวิกฤตแบบนี้

“นั่นไม่ใช่ความผิดของเธอ” สายตาของหนานเฉียนห มิงกลายเป็นเลือนรางเพราะนึกย้อนถึงอดีต ไม่มีใครรู้ ว่าแววตาที่เลือนรางนั้นได้แอบซ่อนอดีตแบบไหน

“พี่ใหญ่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

“แกกลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะ” หนานเฉียนหมิงพูด จบอย่างเรียบเฉย แล้วจึงเดินไปที่ห้อง เขาเดินผ่านหน้า ห้องของหนานหย่าซิน และหยุดอยู่พักหนึ่ง แต่กลับไม่ ได้เคาะประตูเข้าไป

หนานจิ่นเฉิงเห็นทุกอย่าง จึงรู้สึกเจ็บปวดในใจอยู่ บ้าง และการตัดสินใจที่สะเทือนเลื่อนลั่นได้ผุดขึ้นมาใน หัวทันที…