บทที่ 6 การบังคับแต่งงานที่ต่ำทราม

วันที่สอง บนโต๊ะอาหารตระกูลหนาน

นัยน์ตาที่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำของหนานเฉียนหมิ งกลายเป็นความโกรธในเวลานี้ “เธอพูดอีกที?”

นี่คือครั้งแรกที่เขาพูดจารุนแรงกับหนานหย่าซิน ทำให้เธอตัวสั่นไม่หยุด แต่เธอก็ยังรวบรวมความกล้า และพูดอีกครั้ง “พี่ใหญ่ ฉันจะแต่งงานค่ะ อีกสองวัน หลงฉีรุ่ยจะมาสู่ขอ

“จิ่นเฟิง? เธอหมายถึงหลงฉีรุ่ย?” สายตาที่แหลมคม ของหนานเฉียนหมิงมองไปที่หนานจิ่นเฉิง

หนานจิ่นเฉิงได้รับสัญญาณของพี่ใหญ่ จึงก้มหน้าก้ม ตาลงด้วยความเกรงกลัว

“พี่ใหญ่ ความจริงฉันไม่เคยบอกพี่มาก่อน ฉันกับ จิ่นเฟิงรู้จักกันนานแล้วค่ะ…” หนานหย่าซินก้มหน้าก้ม ตาด้วยความละอายใจ “สาเหตุที่เขาไม่ยอมช่วยพี่ ใหญ่ เป็นเพราะฉันจงใจเลื่อนการขอแต่งงานของเขา พี่ ใหญ่…จะยอมให้พวกเราแต่งงานกันไหมคะ?

เธอพยายามพูดประโยคที่ยากลำบากจนจบ แล้วจึง ได้ยินหนานจิ่นเฉิงทำเสียงฮึดฮัดเย็นชา

“ซินซิน เธอรักหลงฉีรุ่ยจริงๆ เหรอ อยากแต่งงานกับ เขาเหรอ?” หนานเฉียนหมิงกัดฟันถามเธอ หญิงสาวที่เขาปกป้องมานานหลายปีกลับไปรักคนอื่น กระทั่งแอบ ปิดบังเขา!

“ค่ะ พี่ใหญ่ ฉันรักเขาค่ะ”

“งั้นก็แต่ง พี่ขออวยพรเธอ” พูดจบ หนานเฉียนหมิง จึงเดินออกไป หนานหย่าซินมองเงาหลังที่วังเวงของพี่ ใหญ่ เหมือนหัวใจถูกมีดกรีด

หลังจากนั้นอีกสองสามวัน หลงฉีรุ่ยจึงมาสู่ขอที่ ตระกูลหนาน ขณะเดียวกันก็ยังช่วยบริษัทตระกูล หนานอีกแรง เพื่อทำลายแผนการรวบซื้อบริษัทตระกูล หนานของหลงเป่ยเฉิน

สองวันที่ผ่านมาในหนังสือพิมพ์ได้เขียนบรรยายเรื่อง งานแต่งงานอย่างเต็มที่ และเป็นที่ฮือฮาในเวลาอัน รวดเร็ว

ยามราตรีที่สวยงาม ภายในคฤหาสน์หรู

บนเตียงหรูสีดำขนาดใหญ่ กับร่างที่เปลือยเปล่าของ สองคนกําลังกอดรัดกัน

หลงเป่ยเฉินมองผู้หญิงที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า อย่างเฉยเมย เธอขยับร่างกายที่งามเพริศพริ้ง เพื่อเผย ความงดงามของเธอต่อหน้าของเขาอย่างไม่เกรงใจ แต่หลงเป่ยเฉินกลับรู้สึกเฉยๆ ไม่ว่าหญิงสาวจะทำท่า ยั่วเย้าจิตวิญญาณของเขาเพียงใด เขาก็ไม่สนในเลย สักนิด
หญิงสาวคนนั้นรู้สึกรำคาญใจ เธอจึงไม่สำรวมกิริยา และพยายามยั่วเย้าอารมณ์ของเขาให้มากที่สุด หลง เป่ยเฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วจึงดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อม แขน ริมฝีปากที่อบอุ่นเลียบนหัวนมที่อวบอิ่มของเธอ ทั้งกัดและขยี้ เขาทำทุกอย่างโดยอาศัยนิสัยของตัวเอง โดยไม่แคร์ความรู้สึกของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเลยสัก นิด

“อืม…ใช้แรง…ใช้แรงอีกหน่อยค่ะ..” หญิงสาวเห็นตัว เองดึงดูดความสนใจจากหลงเป่ยเฉินได้แล้ว มือเล็ก ขาวนวลของเธอจึงเอื้อมไปที่ร่างกายทองล่างของเขา โดยไม่รู้ตัว พยายามปลุกเร้าความปรารถนาของแข็ง ของเขาอย่างเต็มที่

หลงเป่ยเฉินหัวเราะเย็นชาพลางเอื้อมมือลงไป สัมผัส ได้ถึงความกระตือรือร้นของผู้หญิง เขาจึงยั่วเย้าเธอ มองดูเสียงกรีดร้องที่ตื่นเต้นของเธอ แต่ภาพเปลือย เปล่าแบบนี้กลับทำให้เขารู้สึกผิดปกติ

ในหัวของเขาปรากฏใบหน้าเรียวเล็กที่ไร้เดียงสา ของหนานหย่าซินขึ้นมาเรื่อยๆ ทันใดนั้น ภาพคืนนั้นจึง ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาในตอนนี้ เขาจึงจินตนาการ ผู้หญิงที่อยู่ข้างล่างให้กลายเป็นเธอ และขยับมือให้เร็ นขึ้นอย่างฉับพลัน

“อ้า..อย่านะ…มันเสียวเกินไป..” จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ หมดแรง ปล่อยเสียงร้องแหลม และนอนแผ่อยู่บนตัว ของหลงเป่ยเฉิน
“เอามันใส่เข้าไปเอง” หลงเป่ยเฉินไม่สนใจความรู้สึก ของผู้หญิง และสั่งเธออย่างเย็นชา

ผู้หญิงหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ ค่อยๆ คลานขึ้นมาบนตัว เขา แล้วนั่งลง จากนั้นจึงค่อยๆ ใส่เข้าไป ความอวบแน่น ที่เต็มที่ได้กระตุ้นความปรารถนาของเธออีกครั้ง เธอ ขยำหน้าอกที่คิดว่าน่าภาคภูมิใจของตัวเอง ดื่มฉ่ำกับ จังหวะที่บ้าคลั่งของผู้ชายที่อยู่ภายในร่างกายของตัว เอง “อา…อา…สบายจัง…ใช้แรงอีก…

หลงเป่ยเฉินรีบขยับอย่างรวดเร็ว เขายึดพื้นที่ ร่างกายท่อนล่างของผู้หญิงอย่างบ้าคลั่ง แต่ในหัวกลับ เต็มไปด้วยท่าทางสวยงามไร้เดียงสาของหนานหย่า

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น…

ใบหน้าหล่อเหลาของเขานิ่งไป พลางกดรับโทรศัพท์ “เรื่องอะไร?”

“คุณชายสอง คุณหนานตกลงจะแต่งงานกับคุณชาย ใหญ่แล้วครับ!”

“ฉันรู้แล้ว”

นัยน์ตาลุ่มลึกของหลงเป่ยเฉินปล่อยสายตาที่คมกริบ ออกมา เขาผลักผู้หญิงที่หมอบอยู่บนตัวของเขา พลาง พูดอย่างเย็นชา “ตอนที่เธอแสร้งทำเป็นผู้ดียังน่าดึงดูด กว่า” เขาไม่สนใจสีหน้าที่อับอายของผู้หญิง แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าอย่างคล่องแคล่ว “การบริการของเธอจะได้ รับค่าตอบแทนที่น่าพอใจ และอย่าคิดใช้เล่ห์เหลี่ยม อยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง”

ผู้หญิงตกใจจนหน้าขาวซีด ตัวสั่นงันงกอยู่บนเตียง พลางพูดเสียงเบา “ค่ะๆ คุณชายหลง…ฉันไม่กล้า แล้ว…”

ใบหน้าหล่อเหลาของหลงเป่ยเฉินมีสีหน้าเย็นชาและ เมินเฉย และไม่พูดสักคำ จากนั้นจึงหยิบนาฬิกาข้อ มือเพชรรุ่นลิมิเต็ดขึ้นมาใส่ แสงระยิบระยับวาดผ่าน ดวงตาคู่นั้นของเขา กระทบให้เห็นนัยน์ตาที่ปกคลุมไป ด้วยความมืดหม่น…

ละครฉากสนุก กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!